Σκηνοθετημένος ο θάνατος της «μικρής Μαρίας» στη νησίδα του Έβρου σύμφωνα με μαρτυρία Σύρου στην «Καθημερινή»

Σκη­νο­θε­τη­μέ­νος ο θάνα­τος της «μικρής Μαρί­ας» σε νησί­δα του Έβρου σύμ­φω­να με μαρ­τυ­ρία Σύρου της ομά­δας των 38 που βρι­σκό­ταν στη νησί­δα και επι­κα­λεί­ται η εφη­με­ρί­δα Καθη­με­ρι­νή της Κυριακής.

Η εφη­με­ρί­δα απο­κα­λύ­πτει μαρ­τυ­ρία Σύρου πρό­σφυ­γα για το πώς σκη­νο­θε­τή­θη­κε ο δήθεν θάνα­τος της «μικρής Μαρί­ας» και τι συνέ­βη πραγ­μα­τι­κά στη νησί­δα του Έβρου τον περα­σμέ­νο Αύγουστο.

Αυτό­πτης περι­γρά­φει πώς δια­κι­νη­τής τον οποίο είχαν πλη­ρώ­σει οι πρό­σφυ­γες καθο­δη­γού­σε εξ απο­στά­σε­ως τις κινή­σεις τους, μέσω μιας γυναί­κας που βρι­σκό­ταν στη νησί­δα και διο­χέ­τευε πλη­ρο­φο­ρί­ες και εικό­νες στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα.

Όπως είπε ο αυτό­πτης μάρ­τυ­ρας, η γυναί­κα μετέ­φε­ρε και την εντο­λή να σκη­νο­θε­τη­θεί, ακό­μη και με τη χρή­ση μέικ-απ, ο θάνα­τος του πεντά­χρο­νου κοριτσιού.

Σύμ­φω­να με όσα είπε στον ΣΚΑΪ ο δημο­σιο­γρά­φος της Καθη­με­ρι­νής, Γιάν­νης Σου­λιώ­της, πρό­κει­ται για Σύρο πρό­σφυ­γα που συμ­με­τεί­χε στην ομά­δα των 38 ατό­μων και σύμ­φω­να με τη δική του εκδο­χή δεν υπάρ­χει νεκρό παιδί.

Ο ίδιος είπε ότι ήταν μια ιστο­ρία που σκη­νο­θέ­τη­σαν, προ­κει­μέ­νου να συνε­χί­σουν ανε­μπό­δια­στα την πορεία τους προς το ελλη­νι­κό έδαφος.

Το σενά­ριο το υπέ­δει­ξε ο δια­κι­νη­τής μέσω μιας νεα­ρής γυναί­κας από την Συρία που ταξί­δευε μαζί με την ομά­δα των 38.

Η γυναί­κα είχε μαζί της ένα power bank και εκεί­νη έκα­νε τις επι­κοι­νω­νί­ες με τον δια­κι­νη­τή και μετέ­φε­ρε τις οδη­γί­ες για το πώς έπρε­πε να σκη­νο­θε­τή­σουν τον θάνα­το ενός ανή­λι­κου κοριτσιού.

Η νεα­ρή, σύμ­φω­να με τη μαρ­τυ­ρία του Σύρου πρό­σφυ­γα, έφε­ρε το μικρό κορί­τσι, το ξάπλω­σε, το έβα­ψε στα χέρια και τα πόδια και του έβα­λε λίγο φαγη­τό κοντά στο στό­μα για να φαί­νε­ται ότι πέθα­νε από δηλη­τη­ριά­ση ως συνέ­πεια από δάγκω­μα σκορπιού.

Στη συνέ­χεια έστει­λε τη φωτο­γρα­φία, άγνω­στο σε ποιον.

Όταν τέλειω­σε η φωτο­γρά­φι­ση, έπλυ­ναν το παι­δί και έκο­ψαν τα μαλ­λιά της για να μην θυμί­ζει το κορί­τσι στη φωτογραφία.

Λίγες ώρες μετά την φωτο­γρά­φι­ση ήρθε η ίδια κοπέ­λα και απευ­θυ­νό­με­νη στην ομά­δα είπε στους συμπα­τριώ­τες της ότι σύντο­μα θα κατά­φερ­ναν να φύγουν.

Αυτό συνέ­βη οκτώ ημέ­ρες αφού η ομά­δα βρι­σκό­ταν πάνω στη νησί­δα και περί­με­νε οδη­γί­ες από το δια­κι­νη­τή για το πώς θα συνέ­χι­ζαν το ταξί­δι τους προς Ελλάδα.

Κάποιοι από την ομά­δα είχαν προ­σπα­θή­σει και νωρί­τε­ρα να περά­σουν τα σύνο­ρα, αλλά «κάποιοι μαυ­ρο­ντυ­μέ­νοι» τους είχαν ανα­γκά­σει να επι­στρέ­ψουν πίσω στην Κωνσταντινούπολη.

Όπως είπε ο μάρ­τυ­ρας, η επι­λο­γή του συγκε­κρι­μέ­νου κορι­τσιού έγι­νε για­τί ο πατέ­ρας της οικο­γέ­νειας είχε δώσει λιγό­τε­ρα χρή­μα­τα από ό,τι οι υπό­λοι­ποι για να περά­σουν στην Ελλάδα.

Το σκη­νο­θε­τη­μέ­νο του θανά­του της «μικρής Μαρί­ας» δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει το γεγο­νός ότι μετα­νά­στες και πρό­σφυ­γες είναι θύμα­τα του κυνι­σμού των κυβερ­νή­σε­ων, της πολι­τι­κής του εγκλω­βι­σμού και των επα­να­προ­ω­θή­σε­ων. Εγκλω­βι­σμέ­νοι ανά­με­σα σε δια­κι­νη­τές, την FRONTEX και σε υπερ­δο­μές — φυλακές.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα