Μπροστά στις επικείμενες ευρωεκλογές στην Σουηδία προβάλλει για μια ακόμη φορά το αδιέξοδο του καπιταλισμού που απαιτεί όλο και περισσότερες θυσίες από τους εργαζόμενους και μεγαλύτερα φορολογικά βάρη.
Από το 2008 έχει να παρουσιαστεί το φαινόμενο των αρνητικών προυπολογισμών στους δήμους και τις Νομαρχίες σε τόση μεγάλη κλίμακα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ένωσης Δήμων και Νομαρχιών Σουηδίας (ΕΔΝΣ) 69 στους 290 Δήμους «μπήκαν μέσα» στον προυπολογισμό τους το 2018 και η τάση συνεχίζεται για ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό έλλειμα το 2019.
Το ίδιο αποτέλεσμα παρουσιάζουν οι 6 από τις 20 Νομαρχίες-Περιφέρειες. 16 από αυτές είχαν χειρότερο οικονομικό αποτέλεσμα το 2018 από το 2017.
Οι αιτίες κατά την ΕΔΝΣ είναι η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης και άρα λιγότερα έσοδα και η αύξηση του προσδόκιμου ηλικίας και άρα μεγαλύτερα έξοδα για συντάξεις και φροντίδα των ηλικιωμένων.
Θυμίζουμε πως στην «αποκεντρωμένη» Σουηδία οι πόροι των Δήμων βασίζονται στην φορολογία και στις αρμοδιότητες τους βρίσκεται η ευθύνη για τα σχολεία, τα γηροκομεία, η βοήθεια στο σπίτι και η αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων των νέων και των οικογενειών.
Αρκετά κονδύλια διατίθενται στις συντάξεις και στην βοήθεια που απαιτούν οι φτωχές οικογένειες με διάφορα επιδόματα που δικαιούνται.
Οι δε Νομαρχίες είναι υπεύθυνες για τα Νοσοκομεία και τα κέντρα Υγείας. Το ποσοστό φορολογίας και για τους Δήμους και τις Νομαρχίες συνολικά φτάνει το 30–35% του εισοδήματος.
Ο αριθμός των ατόμων πάνω από 80 χρονών συνεχώς αυξάνεται και θα αυξηθεί με 47% τα επόμενα 10 χρόνια καθώς και ο αριθμός των παιδιών ενώ ο αριθμός των ηλικιών που βρίσκονται στην παραγωγή 20–25 παραμένει σχεδόν στάσιμος με αύξηση μόνο 5%.
Ταυτόχρονα μειώνονται τα έσοδα από την φορολογία λόγω της στασιμότητας στην ανάπτυξη των επενδύσεων και της αγοράς ακινήτων.
Θα χρειαστούν άλλα 4 δις ευρώ για να καλυφθούν τα κενά σύμφωνα με τους οικονομολόγους της Ένωσης.
Ακόμη και αν γίνει πραγματικότητα η κυβερνητική υπόσχεση για εξτρά 500 εκατομμύρια τον χρόνο πάλι θα λείπουν 2 δις σε τρία χρόνια λόγω του πληθωρισμού και της αύξησης των δαπανών.
Έτσι η μόνη λύση που συνήθως ακολουθούν όλες οι αστικές διοικήσεις είναι η αύξηση της φορολογίας και η μείωση του προσωπικού.
Αυτά προτείνει η Ένωση προς τους Δήμους και φυσικά δεν περνά ούτε από το μυαλό της για διεκδίκηση και άλλων κονδυλίων.
Αντίθετα δηλώνει «πως δεν θέλουμε άλλα κονδύλια, πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας», εννοώντας με το χαράτσωμα του λαού.
Η κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι και προτείνει στους Δήμους να τα φορτώσουν στους δημότες και να μειώσουν παράλληλα και την παροχή των απαραίτητων υπηρεσιών.
Έτσι και στην κοινωνία της καπιταλιστικής «ευημερίας» και χωρίς να συντρέχουν λόγοι μνημονίων και αλλαγής νομίσματος η λιτότητα χτυπά τον λαό για να ανεβαίνουν τα υπερκέρδη των μεγάλων Σουηδικών μονοπωλίων της Έρικσον, ΙΚΕΑ, Βόλβο, ΗΜ και της πολεμικής βιομηχανίας και να αντέχουν τον διεθνή ανταγωνισμό.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.