Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σπύρος Ζαγοραίος, με τα τραγούδια του και τη γνήσια λαϊκή φωνή του, σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι

Στις 20 Οκτω­βρί­ου 2014 πέθα­νε ο Σπύ­ρος Ζαγο­ραί­ος ο οποί­ος με τα τρα­γού­δια του και τη γνή­σια λαϊ­κή φωνή του, σημά­δε­ψε το ελλη­νι­κό τραγούδι

Ο Σπύ­ρος Ζαγο­ραί­ος γεν­νή­θη­κε στον Αγιο Αρτέ­μιο του Παγκρα­τί­ου στις 23 Ιου­νί­ου 1928. Σε ηλι­κία 15 ετών έχα­σε το ένα του χέρι από μια χει­ρο­βομ­βί­δα. Ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του το 1952 από την Αθή­να και μετά τη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1960 άρχι­σε να τον συνο­δεύ­ει στο τρα­γού­δι η σύζυ­γος του Ζωή, δημιουρ­γώ­ντας ένα από τα πιο λαο­φι­λή ντου­έ­τα του λαϊ­κού τραγουδιού.

Συνερ­γά­στη­κε με τα σπου­δαιό­τε­ρα ονό­μα­τα της επο­χής (Μάρ­κο Βαμ­βα­κά­ρη, Γερά­σι­μο Κλου­βά­το, Δημή­τρη Γκό­γκο — Μπα­για­ντέ­ρα, Σπύ­ρο Περι­στέ­ρη, Από­στο­λο Καλ­δά­ρα, Πάνο Τού­ντα, Γιώρ­γο Μητσά­κη, Θόδω­ρο Δερ­βε­νιώ­τη, κ.ά.) αλλά έχει γρά­ψει πολ­λά τρα­γού­δια και ο ίδιος.

Πραγ­μα­το­ποί­η­σε πολ­λές συναυ­λί­ες στην Ελλά­δα και σε χώρες του εξω­τε­ρι­κού που ζουν Έλλη­νες. Έως και τα τελευ­ταία σχε­δόν χρό­νια της ζωής του εξα­κο­λου­θού­σε την καλ­λι­τε­χνι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στο Αιγά­λεω Αττι­κής, όπου διέ­με­νε, και είχε δημιουρ­γή­σει κάτω από το σπί­τι του το λαϊ­κό κέντρο «Εντε­λα­μα­γκέν».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο