Στέκι Πολιτισμού & Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ “Μάνος Λοΐζος”: Ένας λογοτεχνικός περίπατος – ζωντανό μάθημα ιστορίας για τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου _ΦΩΤΟ

Όπως σημειώ­θη­κε εισα­γω­γι­κά, στην αφε­τη­ρία του περι­πά­του, στο Πάρ­κο Ελευ­θε­ρί­ας, «αρκε­τοί νέοι άνθρω­ποι σήμε­ρα, μόνο στο άκου­σμα της λέξης “διά­βα­σμα”, βγά­ζουν φλύ­κται­νες… Και δεν τους αδι­κού­με, αφού οι χώροι εκπαί­δευ­σης έχουν γίνει ατέ­λειω­τα εξε­τα­στι­κά κέντρα παπα­γα­λί­ας, απο­σπα­σμα­τι­κών γνώ­σε­ων και σκόρ­πιων δεξιο­τή­των, που δεν καλ­λιερ­γούν επου­δε­νί την αγά­πη για το διά­βα­σμα. Το βιβλίο, όμως, απο­τε­λεί “όπλο” στα χέρια μας. Η επα­φή μας με το διά­βα­σμα, η πρό­σβα­ση στο καλό βιβλίο θέτει σε κίνη­ση την ανθρώ­πι­νη σκέ­ψη, τη διευ­ρύ­νει, την οξύ­νει κι αυτό το γνω­ρί­ζουν πολύ καλά οι εκμε­ταλ­λευ­τές και το σύστη­μά τους. Το βιβλίο γεμί­ζει τον νέο άνθρω­πο με συναι­σθή­μα­τα, με ιδέ­ες, αξί­ες, θετι­κά πρό­τυ­πα. Το διά­βα­σμα λογο­τε­χνι­κών βιβλί­ων συμ­βάλ­λει στη δια­μόρ­φω­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τας του νέου ανθρώ­που και ειδι­κό­τε­ρα στην περί­ο­δο της εφη­βεί­ας. Συμ­βάλ­λει στην ολο­κλή­ρω­σή του ως ανθρώ­που που θα σκέ­πτε­ται, θα κρί­νει, θα δρα. Γι’ αυτό τέτοιες επέ­τειοι είναι μια καλή ευκαι­ρία να γνω­ρί­σουν οι νέοι άνθρω­ποι τη χαρά και την ικα­νο­ποί­η­ση που μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει ένα καλό βιβλίο, να αγα­πή­σουν το διά­βα­σμα, που συνή­θως παρου­σιά­ζε­ται σαν καθή­κον και όχι σαν ψυχα­γω­γία. Να ταξι­δέ­ψουν με τη φαντα­σία τους, να σκε­φτούν και να προ­βλη­μα­τι­στούν, να βιώ­σουν μικρές και μεγά­λες συγκι­νή­σεις, που εμπλου­τί­ζουν τον ψυχι­κό τους κόσμο και οξύ­νουν το πνεύ­μα τους. Η ΚΝΕ, με τέτοιου είδους πρω­το­βου­λί­ες, όπως είναι και αυτός ο λογο­τε­χνι­κός περί­πα­τος, με τις προ­τά­σεις βιβλί­ων που παρου­σιά­ζει στον “Οδη­γη­τή” κ.λπ., φιλο­δο­ξεί να μετα­δώ­σει στους νέους το μικρό­βιο του δια­βά­σμα­τος, να βάλει ένα μικρό λιθα­ρά­κι στην πρώ­τη επα­φή τους με το καλό βιβλίο».

Οι στά­σεις του λογο­τε­χνι­κού περι­πά­του είχαν και από μία ιστο­ρία του βιβλί­ου να «διη­γη­θούν»:

• Ο χώρος του Ειδι­κού Ανα­κρι­τι­κού Τμή­μα­τος της Ελλη­νι­κής Στρα­τιω­τι­κής Αστυ­νο­μί­ας (ΕΑΤ-ΕΣΑ), όπου γίνο­νταν φρι­χτά βασανιστήρια.
• Ένα κατά­στη­μα ηλε­κτρι­κών ειδών στη δια­σταύ­ρω­ση Στα­δί­ου και Κοραή, όπου φοι­τη­τές κατά­φε­ραν να κάνουν ένα ψυγείο να …μιλά­ει και να φωνά­ζει «Κάτω η χούντα».
• Το «σφα­γείο» στην οδό Μπου­μπου­λί­νας, όπου η Ζωρζ Σαρή περι­γρά­φει το κολα­στή­ριο της Ασφά­λειας στα χρό­νια της δικτα­το­ρί­ας, μέσω μιας κοπέ­λας που κατά­φε­ρε να γρά­ψει σε μια χαρ­το­πε­τσέ­τα ένα γράμ­μα για τα βασα­νι­στή­ρια που υπέστη.
• Ο ιστο­ρι­κός χώρος του Πολυ­τε­χνεί­ου, όπου ολο­κλη­ρώ­θη­κε και ο λογο­τε­χνι­κός περί­πα­τος, με την αφή­γη­ση των γεγο­νό­των εκεί­νων των ημερών.

Καθ’ όλη τη διάρ­κεια του λογο­τε­χνι­κού περι­πά­του ανα­δεί­χθη­κε πως το μυθι­στό­ρη­μα για νέους στη χώρα μας οφεί­λει πολ­λά στη συγ­γρα­φέα Ζωρζ Σαρή, όπως και στην Άλκη Ζέη. Τονί­στη­κε πως «τα μυθι­στο­ρή­μα­τά τους καλούν τους νέους ανθρώ­πους όχι να κατα­φύ­γουν σε κόσμους φαντα­στι­κούς ή ωραιο­ποι­η­μέ­νους, αλλά να μπουν μέσα στη ζωή, να κατα­νο­ή­σουν την κοι­νω­νία, να πάρουν θέση στα προ­βλή­μα­τα και να κρί­νουν». Ιδιαί­τε­ρη ανα­φο­ρά έγι­νε στο γεγο­νός ότι «η Ζωρζ Σαρή, με τα μυθι­στο­ρή­μα­τα της προ­σέγ­γι­σε αγω­νι­στι­κά τα μεγά­λα θέμα­τα και μίλη­σε στους νέους με μια γλώσ­σα ειλι­κρι­νή, άφο­βη και πει­στι­κή. Εξάλ­λου, όπως έλε­γε και η ίδια, αν γρά­φει για τους παλιούς ηρω­ι­σμούς και την αυτο­θυ­σία είναι για να δεί­ξει ότι αυτοί μπο­ρεί να είναι καθη­με­ρι­νοί, να γίνο­νται από τον καθέ­να, κι έτσι να εμπνεύ­σει στους σημε­ρι­νούς τη διά­θε­ση να παλέ­ψουν κι οι ίδιοι ενά­ντια στην αδι­κία, σε μια κοι­νω­νία που κάνει τα πάντα για να τους απο­χαυ­νώ­σει…».

Το ραντε­βού όλων ανα­νε­ώ­θη­κε στους αγώ­νες του επό­με­νου δια­στή­μα­τος, καθώς και στην εκδή­λω­ση που προ­γραμ­μα­τί­ζει το Στέ­κι Πολι­τι­σμού και Νεα­νι­κής Δημιουρ­γί­ας της ΚΝΕ «Μάνος Λοΐ­ζος» για το λογο­τε­χνι­κό έργο της Ζωρζ Σαρή και της Άλκης Ζέη μέσα στον Δεκέμβρη.