Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κόκκινο Αερόστατο: συνέντευξη με τον δήμαρχο Πάτρας Κώστα Πελετίδη

“Μεγάλη μου τιμή…”

Αυτή ήταν η απά­ντη­ση που πήρα­με από τον Κώστα Πελε­τί­δη που ανα­δεί­χθη­κε για τρί­τη φορά δήμαρ­χος Πάτρας με τη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση, όταν του ζητή­σα­με συνέντευξη.Έτσι, λίγες μέρες μετά την επα­νε­κλο­γή του, οι φίλοι του «κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» από την Πάτρα Βρε­θή­κα­με στο δημαρ­χείο της πόλης μας και συζη­τή­σα­με με τον δήμαρχο.

“Στον δήμαρχο που αντιστέκεται” 
ήταν η αφιέρωση στο δώρο που του κάναμε…

“ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ” _Λε-λε-λε-υ-τεριά λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη» _ΦΩΤΟ

🎈 Ποιο μέρος της Πάτρας αγα­πά­τε πιο πολύ;

Κώστας Πελε­τί­δης: Το αγα­πη­μέ­νο μου μέρος είναι τα Προ­σφυ­γι­κά. Για­τί με αυτούς τους ανθρώ­πους μας ενώ­νει ότι οι παπ­πού­δες μας ήρθαν πρό­σφυ­γες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Σε αυτόν τον χώρο είχα δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί κιό­λας: ήμουν στον Παμ­μι­κρα­σια­τι­κό Σύν­δε­σμο και σαν μέλος και σαν πρό­ε­δρός του. Έτσι προ­σπα­θού­με να κρα­τή­σου­με τις μνή­μες και τις διη­γή­σεις των παπ­πού­δων μας και των πατε­ρά­δων μας ζωντανές.

🎈 Τι κάνει η δημο­τι­κή αρχή της Πάτρας για τα παιδιά;

Κώστας Πελε­τί­δης: Τα αγα­πά­ει πάρα πολύ! Έχει μια μεγά­λη αγκα­λιά για τα παι­διά, για­τί θεω­ρεί ότι είναι το μέλ­λον. Είμα­στε σίγου­ροι ότι θα χτί­σουν έναν καλύ­τε­ρο κόσμο και γι’ αυτό δε θέλου­με να συνη­θί­ζουν σε κάθε τι που ασχη­μαί­νει τη ζωή, που μας κάνει να να μην πιστεύ­ου­με στη δύνα­μή μας. Φρο­ντί­ζου­με να έχουν παι­δι­κούς σταθ­μούς, να πηγαί­νουν σε ένα όμορ­φο και ασφα­λές σχο­λείο. Έχου­με φτιά­ξει 113 παι­δι­κές χαρές, πολ­λά κέντρα δημιουρ­γι­κής απα­σχό­λη­σης, ενώ οι παι­δι­κές ημε­ρή­σιες κατα­σκη­νώ­σεις συγκε­ντρώ­νουν παι­διά απ’ όλη την πόλη. Στα νηπια­γωγεία είμα­στε κάπως πιο πίσω… αλλά θα τα φτιά­ξου­με κι αυτά.

Φυσι­κά και το καρ­να­βά­λι μας έχει τον δικό του χώρο για τα παι­διά με τις καρ­να­βα­λου­πό­λεις που φτιά­χνου­με και μπο­ρεί­τε να παίζετε.

🎈 θέλα­τε από πάντα να γίνε­τε δήμαρχος;

Κώστας Πελε­τί­δης: Εγώ; Όχι! Αλλά, δήμαρ­χος δεν είναι αν θέλεις…
Εμείς εδώ δεν είμα­στε μια ομά­δα; Είμα­στε. Συμ­φω­νού­με λοι­πόν ότι ως ομά­δα θέλου­με να κάνου­με όμορ­φη την πόλη μας, να βρί­σκου­με λύσεις για προ­βλή­μα­τα που συνα­ντά­με. Ομως, για λόγους λει­τουρ­γί­ας ένας είναι δήμαρ­χος, άλλοι είναι αντι­δή­μαρ­χοι, δημο­τι­κοί σύμ­βου­λοι κλπ. Το τι θα κάνει ο καθέ­νας το απο­φα­σί­ζου­με συλ­λο­γι­κά. Και δεν ξεχνά­με ποτέ ότι είμα­στε ίσοι.

Έτσι, συζη­τά­με, απο­φα­σί­ζου­με, σχε­διά­ζου­με όλοι μαζί…

🎈 Πώς περά­σα­τε τα παι­δι­κά σας χρόνια;

Κώστας Πελε­τί­δης: Μεγά­λω­σα σε ένα αγρο­τι­κό μικρό χωριό. Είχα­με τα χωρά­φια μας, τα ζώα μας. Φαντα­στεί­τε τα χωρά­φια τα οργώ­να­με με το μου­λά­ρι, τα στά­ρια τα θερί­ζα­με με το δρε­πά­νι. Δεν υπήρ­χαν τότε όλα αυτά τα μηχα­νήματα που υπάρ­χουν τώρα. Κι έτσι όλες αυτές οι δου­λειές γίνο­νταν από την οικο­γέ­νεια. Εμείς μένα­με όλοι μαζί: ο παπ­πούς μου, η για­γιά μου, η μαμά μου, ο μπα­μπάς μου, τα αδέρ­φια μου κι όλοι βοηθούσαμε.
Από πολύ μικρός βόσκα­γα τις αγε­λά­δες, πριν πάω σχο­λείο. Και φοβό­μουν για­τί ήμουν πολύ μικρού­λης. Όλα τα παι­διά παί­ζα­με δου­λεύ­ο­ντας και αυτό μας έδω­σε τόσο όμορ­φες εμπειρίες.

Το χωριό μου είναι το καλύ­τε­ρο χωριό του κόσμου κι εγώ εκεί έζη­σα τα πιο όμορ­φά μου χρόνια.

🎈 Γνω­ρί­ζε­τε το «κόκ­κι­νο Αερό­στα­το»; Το έχε­τε δια­βά­σει ποτέ;

Κώστας Πελε­τί­δης: Ναι! Μου αρέ­σει πολύ για­τί είναι έξυ­πνο, δίνει γνώ­σεις και ερεθί­σματα. Και μας κάνει όλους, μικρούς και μεγά­λους, καλύτερους.

🎈 Έχε­τε πει ότι όμορ­φη πόλη είναι η πόλη είναι αυτή που δεν έχει ανέρ­γους, φτώ­χεια, παι­διά στην εξάρ­τη­ση. Μπο­ρεί να γίνει αυτό;

Κώστας Πελε­τί­δης: Βεβαί­ως! Ξέρε­τε; Υπήρ­χε κάπο­τε μια περί­ο­δος, όχι στην Ελλά­δα, σε άλλες χώρες που αυτό έγι­νε πρά­ξη! Απ’ όλα αυτά εμείς μαθαί­νου­με, γινόμα­στε πιο έμπει­ροι και παλεύ­ου­με για να γίνει πραγματι­κότητα αυτό που σήμε­ρα μας φαντά­ζει ως όνειρο…

🎈 Τι θα μπο­ρού­σα­με να κάνου­με τα παι­διά του «κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» για να βοηθήσουμε;

Κώστας Πελε­τί­δης: Πρώ­τα και κύρια να δια­βά­σε­τε, για να απο­φα­σί­σε­τε ότι αξί­ζει πραγ­μα­τι­κά να παλέ­ψε­τε.
Κι όταν παλεύ­ουμε με γνώ­ση, όλα μπο­ρούν να γίνουν!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο