Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ρωσία: Πέφτουν οι μάσκες του «αντιφασισμού»…

Σοβα­ρές αντι­δρά­σεις στους φοι­τη­τι­κούς και γενι­κό­τε­ρα εκπαι­δευ­τι­κούς κύκλους της Ρωσί­ας έχει προ­κα­λέ­σει η ίδρυ­ση στη Μόσχα του λεγό­με­νου «Εκπαι­δευ­τι­κού — επι­στη­μο­νι­κού κέντρου “Ανώ­τα­τη Πολι­τι­κή Σχο­λή Ιβάν Ιλίν”». Η συγκε­κρι­μέ­νη «Ανώ­τα­τη Πολι­τι­κή Σχο­λή», που φέρει το όνο­μα του θεμε­λιω­τή του ρωσι­κού φασι­σμού, Ιβάν Ιλίν, εμφα­νί­στη­κε στη ρωσι­κή πρω­τεύ­ου­σα, στο Κρα­τι­κό Πανε­πι­στή­μιο Ανθρω­πι­στι­κών Σπουδών.

Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι το συγκε­κρι­μέ­νο ΑΕΙ στε­γά­ζε­ται στις εγκα­τα­στά­σεις όπου στα χρό­νια του σοσια­λι­σμού λει­τουρ­γού­σε Ανώ­τα­τη Κομ­μα­τι­κή Σχο­λή της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Σοβιε­τι­κής Ένωσης.

Εκεί, λοι­πόν, οι ρωσι­κές αρχές απο­φά­σι­σαν να δημιουρ­γή­σουν ένα κέντρο καλ­λιέρ­γειας και δια­σπο­ράς των φασι­στι­κών από­ψε­ων του Ρώσου φιλο­σό­φου Ιβάν Ιλίν, θαυ­μα­στή του Μου­σο­λί­νι και του Χίτλερ. Μάλι­στα τοπο­θέ­τη­σαν επι­κε­φα­λής της τον φιλό­σο­φο Α. Ντού­γκιν, γνω­στό στη χώρα μας μετα­ξύ άλλων για τις στε­νές σχέ­σεις που είχε ανα­πτύ­ξει με το φασι­στι­κό μόρ­φω­μα της Χρυ­σής Αυγής.

Κι όλα αυτά τη στιγ­μή που η ρωσι­κή ηγε­σία, καπη­λευό­με­νη τα αντι­φα­σι­στι­κά αισθή­μα­τα του ρωσι­κού λαού, κρύ­βει τους πραγ­μα­τι­κούς στό­χους της στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία κάτω από τη μάσκα του υπο­τι­θέ­με­νου «αντι­φα­σι­στι­κού πολέ­μου με το φασι­στι­κό καθε­στώς του Κιέβου».

Την ίδια ώρα, ωστό­σο, με πρω­το­βου­λία των φοι­τη­τών του συγκε­κρι­μέ­νου Πανε­πι­στη­μί­ου έχει ξεκι­νή­σει καμπά­νια ενά­ντια στην ίδρυ­ση της «Ανώ­τα­της Πολι­τι­κής Σχο­λής Ιβάν Ιλίν».

Αυτή η πρω­το­βου­λία αγκα­λιά­στη­κε από φοι­τη­τές και άλλων πανε­πι­στη­μί­ων, καθώς και από μέλη της ρωσι­κής ακα­δη­μαϊ­κής κοι­νό­τη­τας, και μέσα σε λίγες μέρες έχουν συγκε­ντρω­θεί πάνω από 25.000 υπο­γρα­φές με αίτη­μα να ακυ­ρω­θεί η ίδρυ­ση της Σχο­λής Ι. Ιλίν, κάτω από το σύν­θη­μα «Έξω οι φασί­στες από τις σχολές».

Η διοί­κη­ση του Πανε­πι­στη­μί­ου, αφού επι­κα­λέ­στη­κε την …«ακα­δη­μαϊ­κή ανε­ξαρ­τη­σία», στη συνέ­χεια προ­σπά­θη­σε με τρο­μο­κρα­τία να κάμ­ψει τις φοι­τη­τι­κές αντι­δρά­σεις, ενώ και ανώ­τα­τα πολι­τι­κά πρό­σω­πα έτρε­ξαν να την καλύψουν.

Έτσι, ο πρό­ε­δρος της Κρα­τι­κής Δού­μας, Β. Βολό­ντιν, στέ­λε­χος του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος της «Ενιαί­ας Ρωσί­ας», παρε­νέ­βη δημό­σια δηλώ­νο­ντας ότι «κατα­νοώ την ευαι­σθη­σία των φοι­τη­τών και είμαι υπέρ του δια­λό­γου, αλλά δεν είναι και­ρός για πολι­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις και σκάν­δα­λα», καθώς επί­σης ότι «δεν θα πρέ­πει οι όποιες πολι­τι­κές από­ψεις να τεθούν πάνω από τα συμ­φέ­ρο­ντα της χώρας». Με αυτόν τον τρό­πο ανα­κύ­κλω­σε τις δηλώ­σεις του επι­κε­φα­λής της σχο­λής, Α. Ντού­γκιν, και άλλων εθνι­κι­στι­κών κύκλων, που επε­δί­ω­ξαν να επιρ­ρί­ψουν τις ευθύ­νες για τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες σε «πρά­κτο­ρες της Ουκρα­νί­ας» ή στην «6η φάλαγ­γα ακρο­α­ρι­στε­ρών» κ.ο.κ.

Από τη μεριά του ο Ντμί­τρι Πεσκόφ, επι­κε­φα­λής του Γρα­φεί­ου Τύπου του Προ­έ­δρου της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, υπο­γράμ­μι­σε πως «ο Βλ. Πού­τιν επα­νει­λημ­μέ­να έχει ανα­φερ­θεί (εγκω­μια­στι­κά) στον Ιλίν. Και, σε κάθε περί­πτω­ση, θεω­ρού­με απα­ρά­δε­κτες τις προ­σβο­λές στον Ντούγκιν».

Και η αλή­θεια είναι ότι ο Πού­τιν όχι μόνο έχει δια­φη­μί­σει τον φασί­στα Ιλίν και το έργο του σε πολ­λές δημό­σιες παρεμ­βά­σεις του, αλλά έχει κατα­θέ­σει και λου­λού­δια στο μνή­μα του. Με τη δήλω­σή του ο Πεσκόφ για άλλη μια φορά πήρε υπό την «προ­ε­δρι­κή προ­στα­σία» τον Ντούγκιν.

Για όσους δεν γνω­ρί­ζουν, να σημειώ­σου­με ότι τη δεκα­ε­τία του ’80, λίγα χρό­νια πριν την περε­στρόι­κα, συμ­με­τέ­χο­ντας ως έφη­βος τότε στην παρά­νο­μη φασι­στι­κή οργά­νω­ση με τίτλο «Μαύ­ρο τάγ­μα των SS» ο Ντού­γκιν είχε ανα­λά­βει να μετα­φρά­ζει έργα του φασί­στα φιλο­σό­φου Ιού­λιου Εβο­λα. Οι δε συνε­δριά­σεις αυτού του φασι­στι­κού μορ­φώ­μα­τος, σύμ­φω­να με μαρ­τυ­ρί­ες, ξεκι­νού­σαν με το επι­φώ­νη­μα «Χάιλ Χίτλερ»…

Πλέ­ον οι μάσκες του «αντι­φα­σι­σμού» της ρωσι­κής αστι­κής τάξης και του κρά­τους της «ζαρώ­νουν» επικίνδυνα…

Πηγή: 902.gr

 

Ν. Λαπα­θιώ­της, Οι νικη­μέ­νοι της ζωής – Ποιήματα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο