“ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ”: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Γιουλιάν Σεμιόνοφ, «Διαμάντια στην υπηρεσία της επανάστασης»

Το μυθι­στό­ρη­μα του Γιου­λιάν Σεμιό­νοφ, «Δια­μά­ντια στην υπη­ρε­σία της επα­νά­στα­σης», σε μετά­φρα­ση του Νίκου Λεο­ντί­δη, κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» (δεί­τε εδώ σποτ).

1921, Σοβιε­τι­κή Ρωσία. Η ανοι­χτή επέμ­βα­ση και ο εμφύ­λιος πόλε­μος έχουν δώσει τη θέση τους στο εσω­τε­ρι­κό σαμπο­τάζ και στην υπε­ξαί­ρε­ση. Η σοβιε­τι­κή εξου­σία οργα­νώ­νε­ται, επι­διώ­κει την ανοι­κο­δό­μη­ση της οικο­νο­μί­ας και τη σύνα­ψη εμπο­ρι­κών σχέ­σε­ων με άλλες χώρες. Ιδρύ­ει το Κρα­τι­κό Θησαυ­ρο­φυ­λά­κιο, το Γκο­χράν, για να φυλα­χτούν τα χρυ­σα­φι­κά και τα δια­μά­ντια. Απο­τε­λεί το μήλον της έρι­δος για μοναρ­χι­κούς και αντι­πο­λι­τευό­με­νες πολι­τι­κές ομά­δες που προσ­δο­κούν την ανα­τρο­πή των μπολ­σε­βί­κων, καθώς και για πρώ­ην τρα­πε­ζί­τες, κοσμη­μα­το­πώ­λες και ειδι­κούς που παρει­σφρέ­ουν στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό για προ­σω­πι­κό πλου­τι­σμό παρι­στά­νο­ντας τους ευσυ­νεί­δη­τους κομ­μου­νι­στές, όντας όλοι τους πιό­νια στη μεγά­λη σκα­κιέ­ρα των μυστι­κών υπη­ρε­σιών Γερ­μα­νί­ας, Γαλ­λί­ας και Αγγλίας.

Η σύλ­λη­ψη ενός μικρο­α­πα­τε­ώ­να μ’ έναν χαρ­το­φύ­λα­κα γεμά­το δια­μά­ντια κι ένα φαι­νο­με­νι­κά τυχαίο τηλε­φώ­νη­μα στα κεντρι­κά της σοβιε­τι­κής υπη­ρε­σί­ας πλη­ρο­φο­ριών, της Τσε­Κά, δίνουν έναυ­σμα για τις κινή­σεις αντε­πί­θε­σης. Ο κατά­σκο­πος Βσέ­βο­λοντ Βλα­ντί­μι­ροφ, γνω­στός ως Ισά­γιεφ, καλεί­ται να επι­στρέ­ψει εσπευ­σμέ­να στη Μόσχα και ν’ ανα­λά­βει μια άκρως επι­κίν­δυ­νη απο­στο­λή: Να μετα­βεί σε συν­θή­κες άκρας μυστι­κό­τη­τας στη γρα­φι­κή μεσαιω­νι­κή πόλη του Ρεβέλ στην Εσθο­νία. Εκεί θα συνα­ντή­σει το μυστι­κό πρά­κτο­ρα Ρομάν, ο οποί­ος θα βρε­θεί μπλεγ­μέ­νος σε μια θανα­τη­φό­ρα παρ­τί­δα με έπα­θλο τη διά­σω­ση των παι­διών των εργα­τών που αργο­πε­θαί­νουν από την πεί­να πίσω στην πατρί­δα, ή ενός αδερ­φού. Θ’ αντι­με­τω­πί­σει το δίλημ­μα να δια­λέ­ξει ανά­με­σα στο καθή­κον του ή στην οικο­γε­νεια­κή αγά­πη. Το παρα­μι­κρό λάθος μπο­ρεί να θέσει σε κίν­δυ­νο την ίδια την επανάσταση.

Η πρώ­τη περι­πέ­τεια του παγκο­σμί­ως γνω­στού Σοβιε­τι­κού κατα­σκό­που Ισά­γιεφ, πριν γίνει ο Στίρ­λιτς που τόσο αγα­πή­σα­με στις 17 στιγ­μές της άνοι­ξης και στο Δια­τάσ­σε­σαι να επι­ζή­σεις.

Βιογραφικό του συγγραφέα

Ο Γιου­λιάν Σεμιό­νο­βιτς Λιά­ντρες, γνω­στός με το φιλο­λο­γι­κό ψευ­δώ­νυ­μο Σεμιό­νοφ, γεν­νή­θη­κε στις 8 Οκτώ­βρη του 1931 στη Μόσχα. Απο­φοί­τη­σε το 1954 από το Ινστι­τού­το Ανα­το­λι­κών Σπου­δών της Μόσχας με ειδί­κευ­ση στην Ιστο­ρία και την Πολι­τι­κή της Περ­σί­ας, ενώ ταυ­τό­χρο­να σπού­δα­σε και διερ­μη­νεία. Αρχι­κά εργά­στη­κε ως λέκτο­ρας στο Πανε­πι­στή­μιο της Μόσχας, όπου δίδα­σκε Παστού, μία από τις επί­ση­μες γλώσ­σες του Αφγα­νι­στάν, και παράλ­λη­λα αρθρο­γρα­φού­σε σε εφη­με­ρί­δες και περιο­δι­κά της ΕΣΣΔ. Γρή­γο­ρα τον κέρ­δι­σε η δημο­σιο­γρα­φία και τις δεκα­ε­τί­ες 1960, 1970 και 1980 εργά­στη­κε ως αντα­πο­κρι­τής της Πράβ­ντα στην Ευρώ­πη και στην Κεντρι­κή και Νότια Αμε­ρι­κή, ως πολε­μι­κός αντα­πο­κρι­τής στην Ασία (Βιετ­νάμ, Λάος) και στην Αφρι­κή (Αγκό­λα, Μοζαμ­βί­κη), ενώ συμ­με­τεί­χε σε ερευ­νη­τι­κές απο­στο­λές στο Βόρειο Πόλο.

Ήδη από το 1959 άρχι­σε να γρά­φει μυθι­στο­ρή­μα­τα και σύντο­μες ιστο­ρί­ες, αλλά τα ταξί­δια και οι αντα­πο­κρί­σεις στο εξω­τε­ρι­κό ήταν κατα­λυ­τι­κά για το μετέ­πει­τα συγ­γρα­φι­κό του έργο. Το 1963 εξέ­δω­σε το πρώ­το αστυ­νο­μι­κό του μυθι­στό­ρη­μα, Πέτροβ­κα 38, το πρώ­το μέρος της πεντα­λο­γί­ας με ήρωα τον αστυ­νο­μι­κό Βλά­ντι­σλαβ Κοστιέν­κο. Σημεί­ω­σε κατευ­θεί­αν επι­τυ­χία κι έχει χαρα­κτη­ρι­στεί το πρώ­το νουάρ μυθι­στό­ρη­μα στην ΕΣΣΔ.

Ωστό­σο, στην παγκό­σμια ανα­γνώ­ρι­σή του συνέ­βα­λε η σει­ρά κατα­σκο­πι­κών μυθι­στο­ρη­μά­των με πρω­τα­γω­νι­στή το Σοβιε­τι­κό διπλό πρά­κτο­ρα Στίρ­λιτς (γνω­στό επί­σης ως Βσέ­βο­λοντ Βλα­ντί­μι­ροφ και Ισά­γιεφ, ο οποί­ος μάλι­στα έχει «γενέ­θλια» ίδια μέρα με το δημιουρ­γό του, στις 8 Οκτώ­βρη του 1900). Η σει­ρά απο­τε­λεί­ται από 14 βιβλία τα οποία εκδό­θη­καν μετα­ξύ του 1966 και του 1989, με την ιστο­ρία να εκτυ­λίσ­σε­ται από το 1921 έως το 1967. Ο Σεμιό­νοφ πλά­θει το χαρα­κτή­ρα του μέσα από τα κοσμοϊ­στο­ρι­κά γεγο­νό­τα της επο­χής εκεί­νης, όπως ο Ρωσι­κός Εμφύ­λιος, ο Ισπα­νι­κός Εμφύ­λιος και ο Β΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, ενώ για τον Ισά­γιεφ έχει ειπω­θεί ότι συγκε­ντρώ­νει τα καλύ­τε­ρα στοι­χεία των χιλιά­δων αφα­νών ηρώ­ων που έδρα­σαν για την υπό­θε­ση της εργα­τι­κής τάξης κάτω από τη μύτη του εχθρού, μέσα στα ίδια τα στρα­τιω­τι­κά και πολι­τι­κά επι­τε­λεία του. Από τη σει­ρά ξεχω­ρί­ζει το 17 στιγ­μές της άνοι­ξης, το πιο πολυ­με­τα­φρα­σμέ­νο έργο του παγκο­σμί­ως. Τα περισ­σό­τε­ρα από τα βιβλία για τον Στίρλτς έχουν μετα­φερ­θεί στην τηλε­ό­ρα­ση και τον κινηματογράφο.

Παράλ­λη­λα, εμπνε­ό­με­νος από τις εμπει­ρί­ες του στις χώρες όπου ήταν πολε­μι­κός αντα­πο­κρι­τής, έγρα­ψε βιβλία όπως η διλο­γία Το ΤΑΣΣ εξου­σιο­δο­τεί­ται να δηλώ­σει… (1979) και Διε­θνής κόμ­βος (1986), και μεμο­νω­μέ­να διη­γή­μα­τα σχε­τι­κά με τον πόλε­μο στο Βιετ­νάμ, στο Λάος κ.α. Από τα υπό­λοι­πα έργα του ξεχω­ρί­ζουν ιδιαί­τε­ρα τα ιστο­ρι­κά μυθι­στο­ρή­μα­τα, μετα­ξύ των οποί­ων και η τετρα­λο­γία που είναι αφιε­ρω­μέ­νη στη ζωή και τη δρά­ση του Φέλιξ Τζερ­ζίν­σκι (1977–1987), του ιδρυ­τή κι επι­κε­φα­λής της Τσε­Κά, της υπη­ρε­σί­ας πλη­ρο­φο­ριών της Σοβιε­τι­κής Ρωσί­ας ανά­με­σα στα 1917 και 1922.

Έχει θεω­ρη­θεί πατέ­ρας της ερευ­νη­τι­κής δημο­σιο­γρα­φί­ας στην ΕΣΣΔ, κάτι που αντα­να­κλά­ται σε όλα τα διη­γή­μα­τά του, αλλά φαί­νε­ται πιο έντο­να στα τελευ­ταία έργα του, τη δεκα­ε­τία του 1980, και ιδιαί­τε­ρα στο πολι­τι­κό θρί­λερ Σεντρ Πρες – Ανα­το­μία ενός πολι­τι­κού εγκλή­μα­τος (1983). Υπήρ­ξε, επί­σης, ιδρυ­τής και πρό­ε­δρος της Διε­θνούς Ένω­σης Συγ­γρα­φέ­ων Αστυ­νο­μι­κών Μυθιστορημάτων.

Για το έργο του έλα­βε διά­φο­ρα βρα­βεία, όπως το Κρα­τι­κό Βρα­βείο της Ρωσι­κής ΣΣΔ (1976), το Βρα­βείο Φιλί­ας των Λαών (1981), το Βρα­βείο Εξε­χό­ντων Καλ­λι­τε­χνών της Ρωσι­κής ΣΣΔ (1982) και το Βρα­βείο Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης (1984).

Το 1990 υπέ­στη εγκε­φα­λι­κό, με απο­τέ­λε­σμα να μην εργα­στεί ξανά μέχρι το θάνα­τό του, το Σεπτέμ­βρη του 1993.

Στα ελλη­νι­κά κυκλο­φο­ρούν επί­σης τα έργα του 17 στιγ­μές της άνοι­ξης, Δια­τάσ­σε­σαι να επι­ζή­σεις, Επέ­κτα­ση Ι, Επέ­κτα­ση ΙΙ (τα βιβλία 8, 9, 10 και 11 της σει­ράς με πρω­τα­γω­νι­στή τον Στίρ­λιτς), και Το ΤΑΣΣ εξου­σιο­δο­τεί­ται να δηλώ­σει…, όλα από τις εκδό­σεις Σύγ­χρο­νη Εποχή.