Συνέντευξη με τον Τούρκο κομμουνιστή δήμαρχο: Για μια δημοτική αρχή με το λαό πρωταγωνιστή

Συζή­τη­ση του Ριζο­σπά­στη με τον Φ. Μ. Ματσό­γλου, εκλεγ­μέ­νο δήμαρ­χο Ντερ­σίμ, συνερ­γα­ζό­με­νο με το ΚΚ Τουρκία

Ο «Ριζο­σπά­στης» είχε τη χαρά να συνο­μι­λή­σει με τον Φατίχ Μεχ­μέτ Ματσό­γλου, ο οποί­ος συνερ­γα­ζό­με­νος με το ΚΚ Τουρ­κί­ας εξε­λέ­γη δήμαρ­χος στο Ντερ­σίμ (ή Τουν­τσε­λί) της κεντρο­α­να­το­λι­κής Τουρ­κί­ας, για τη σημα­ντι­κή εμπει­ρία και την επι­τυ­χη­μέ­νη μάχη που έδω­σαν οι κομμουνιστές.
***
– To KK Tουρ­κί­ας συμ­με­τεί­χε στις τελευ­ταί­ες τοπι­κές εκλο­γές με μία συμ­μα­χία και απέ­κτη­σε σημα­ντι­κές εμπει­ρί­ες παλεύ­ο­ντας ενά­ντια στους αστι­κούς μηχα­νι­σμούς. Τι πιστεύ­ε­τε για αυτή την εμπειρία;

– Οταν απευ­θυ­νό­μα­στε στο λαό, ο λόγος μας δια­φέ­ρει από αυτόν των κομ­μά­των του κατε­στη­μέ­νου. Ερχό­μα­στε κοντά στο λαό, είμα­στε κομ­μά­τι του, γνω­ρί­ζου­με τις βασι­κές του ανά­γκες και την πόλη του. Τα αστι­κά κόμ­μα­τα έρχο­νται σαν κάτι «υπε­ρά­νω» και προ­σπα­θούν να βρουν τρό­πους για να «εκμε­ταλ­λευ­τούν» την πόλη. Υπό αυτήν την έννοια, εμείς ως κομ­μου­νι­στές και δυνά­μεις που παλεύ­ου­με για το σοσια­λι­σμό δρού­με με γνώ­μο­να τα αιτή­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων. Εκεί εστιά­ζου­με. Δεύ­τε­ρον, δια­μορ­φώ­νου­με βρα­χυ­πρό­θε­σμες και μακρο­πρό­θε­σμες πολι­τι­κές με βάση τη γενι­κή κατά­στα­ση στη χώρα και στον κόσμο. Οι αστοί μιλούν για το πόσο πραγ­μα­τι­στές είναι και πώς στο σήμε­ρα μπο­ρούν να είναι σωτή­ρες. Ασχο­λού­νται με το πώς θα βελ­τιώ­σουν το σύστη­μα της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας και όχι βέβαια τα λαϊ­κά συμφέροντα.

– Μιλή­στε μας για το πώς φτά­σα­τε σ’ αυτήν την επι­τυ­χία στο δήμο του Ντερ­σίμ. Τι δυνα­τό­τη­τες δίνει αυτή η επι­τυ­χία ώστε να δοθεί μεγα­λύ­τε­ρη έμφα­ση στην υπε­ρά­σπι­ση των λαϊ­κών αναγκών;

– Αυτά που είπα­με πριν σχε­τί­ζο­νται και με το Ντερ­σίμ. Ο πρώ­τος λόγος για τη νίκη μας στην πόλη είναι ότι ο λαός νοιά­ζε­ται για τον πολι­τι­σμό, για την κουλ­τού­ρα της πόλης. Δεύ­τε­ρον, υπάρ­χει μια ισχυ­ρή ιδε­ο­λο­γι­κή βάση, μια κοι­νω­νι­κή αντί­λη­ψη εκεί. Και τρί­τον, στο λαό της πόλης υπάρ­χει δυσα­ρέ­σκεια για το σύστη­μα. Ολα αυτά οδη­γούν σε μια οργα­νω­μέ­νη αντί­στα­ση που δίνει ένα πλε­ο­νέ­κτη­μα στις δυνά­μεις που παλεύ­ου­με για το σοσια­λι­σμό. Αλλα εδώ η κατά­στα­ση ήταν λίγο πιο δύσκο­λη σε σχέ­ση με τον — μικρό­τε­ρο — δήμο του Οβα­τσίκ, όπου ήμουν πριν δήμαρ­χος. Κι αυτό για­τί είχα­με απέ­να­ντί μας όχι μόνο τα αστι­κά κόμ­μα­τα, αλλά και υπο­τι­θέ­με­νες φιλι­κές οργα­νώ­σεις. Συσπει­ρώ­σα­με δημο­κρα­τι­κές δυνά­μεις και παράλ­λη­λα μιλή­σα­με περισ­σό­τε­ρο για το σοσια­λι­σμό, τις σχέ­σεις παρα­γω­γής, την ανερ­γία, τις ταξι­κές αντι­θέ­σεις και μια ατα­ξι­κή κοι­νω­νία. Συμπε­ρι­φερ­θή­κα­με φυσιο­λο­γι­κά, δεν μιλή­σα­με στο λαό αφ’ υψη­λού, είμα­στε μέσα και μαζί του. Είναι μια πολι­τι­κή αντί­λη­ψη που χτί­ζε­ται στις συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες. Επί­σης ήταν σημα­ντι­κό να ακο­λου­θεί­ται μια κοι­νή πολι­τι­κή γραμ­μή και συνο­χή μέσα στη συμμαχία.

– Τι μήνυ­μα πιστεύ­ε­τε ότι στέλ­νει αυτή η επι­τυ­χία συνο­λι­κά στην εργα­τι­κή τάξη στην Τουρκία;

– Οταν στην κοι­νω­νία προ­βάλ­λου­με τις σχέ­σεις παρα­γω­γής που συμ­φέ­ρουν το λαό, τον άλλο τρό­πο ανά­πτυ­ξης, αυτό θα βελ­τιώ­σει τη δρά­ση και τη συλ­λο­γι­κή δου­λειά στους μικρούς αγρό­τες και βιο­μη­χα­νι­κούς εργά­τες. Αυτό σημαί­νει μια ευρύ­τε­ρη οργα­νω­τι­κή δου­λειά. Οργά­νω­ση στα συν­δι­κά­τα και στους συνε­ται­ρι­σμούς, χώρους όπου οι άνθρω­ποι μπο­ρούν να οργα­νω­θούν πολι­τι­κά. Εκεί είναι η δου­λειά μας. Οι εργά­τες στα εργο­στά­σια και οι αγρό­τες μπο­ρούν να δου­λεύ­ουν και να οργα­νω­θούν μαζί. Και, τελι­κά, η επα­φή με τα μέσα παρα­γω­γής στις βιο­μη­χα­νι­κές ζώνες και οι προ­σπά­θειες για μηχα­νο­ποί­η­ση της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής έχουν διευ­κο­λύ­νει την οργά­νω­ση των εργα­ζο­μέ­νων. Αυτή είναι η πυξί­δα μας. Πιστεύ­ου­με ότι η εργα­τι­κή τάξη μπο­ρεί να έχει λόγο και στις δια­δι­κα­σί­ες της παρα­γω­γής και διοί­κη­σης, για βασι­κά δικαιώ­μα­τα και ελευ­θε­ρί­ες, για τις συν­θή­κες εργα­σί­ας. Βλέ­που­με ότι οι φίλοι και σύντρο­φοί μας συνε­χί­ζουν να οργα­νώ­νο­νται στους συνε­ται­ρι­σμούς στο Οβα­τσίκ, που παρα­δώ­σα­με στη νέα εκλεγ­μέ­νη τοπι­κή διοίκηση.

– Μια τελευ­ταία ερώ­τη­ση. Είναι επι­βε­βαιω­μέ­νο με βάση τις διε­θνείς εξε­λί­ξεις ότι το κεφά­λαιο στην Τουρ­κία, στην Ελλά­δα και σε όλο τον κόσμο εντεί­νει την ιμπε­ρια­λι­στι­κή του επι­θε­τι­κό­τη­τα και τους σχε­δια­σμούς του ενά­ντια στους λαούς. Ποια πιστεύ­ε­τε ότι είναι η ευθύ­νη των κομ­μου­νι­στών και των συμ­μά­χων τους για την οργά­νω­ση και την αφύ­πνι­ση των εργαζομένων;

– Για δεκα­ε­τί­ες, οι κομ­μου­νι­στές είχαν προ­βλή­μα­τα επει­δή δεν μπό­ρε­σαν να εφαρ­μό­ζουν τα λεγό­με­νά τους με απτό τρό­πο. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οι κομ­μου­νι­στές λένε πολύ συγκε­κρι­μέ­να πράγ­μα­τα. Τι λένε; Υπάρ­χει φτώ­χεια, δώσε δικαιώ­μα­τα στους φτω­χούς. Υπάρ­χουν κατα­πιε­σμέ­νοι, να μην κατα­πιέ­ζο­νται. Λένε ότι υπάρ­χουν τάξεις, μια από πάνω και μια από κάτω. Να μπει τέλος σε αυτό, να μην υπάρ­χουν τάξεις. Ολα αυτά είναι λογι­κά. Συνε­πώς, όταν υπάρ­χει τόσος πολύς πλού­τος, είναι παρά­λο­γο να μην μπο­ρεί να τον καρ­πώ­νε­ται αυτός που τον παρά­γει. Από τα 8 δισ. ανθρώ­πους στον κόσμο, το 54% του πλού­του είναι στα χέρια του 9%. Τώρα πεί­τε μου, μπο­ρεί να κυβερ­νά­ται σωστά ένας κόσμος όταν η αστι­κή τάξη ξεζου­μί­ζει το λαό μέχρι το μεδού­λι; Οχι, και γι’ αυτό σπέρ­νουν διχό­νοια ανά­με­σα στους λαούς, στην κοι­νω­νία, με πολέ­μους, ψέμα­τα, δολοπλοκίες.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Επι­τυ­χία του ΚΚ Τουρ­κί­ας στις εκλο­γές: Εκλέ­χθη­κε ο πρώ­τος κομ­μου­νι­στής δήμαρ­χος στην πόλη Ντερσίμ!