ΣΥΡΙΖΑ — Ρένα Δούρου: Αντικομμουνισμός και διαπιστευτήρια στο σύστημα

Χτες η Ρένα Δού­ρου, υπο­ψή­φια βου­λευ­τής του ΣΥΡΙΖΑ, παρα­χω­ρώ­ντας συνέ­ντευ­ξη σε ενη­με­ρω­τι­κό site και ανα­φε­ρό­με­νη στον σκάν­δα­λο των υπο­κλο­πών, θεώ­ρη­σε, μάλ­λον, εξαι­ρε­τι­κή ιδέα, να πει τα εξής:

«Θέλω να πω ότι τα ολο­κλη­ρω­τι­κά καθε­στώ­τα δεν πέσα­νε για­τί δεν είχα­νε ψωμί κάθε μέρα ή δεν είχα­νε περί­θαλ­ψη κάθε μέρα, όπως εμείς τώρα που μετά τη διά­λυ­ση του εθνι­κού συστή­μα­τος υγεί­ας δεν είναι αυτο­νό­η­το ότι θα βρεις κρε­βά­τι είτε στο Παί­δων είτε  σε άλλα νοσο­κο­μεία. Πέσα­νε για την ανε­λευ­θε­ρία. Και μου φαί­νο­νται όλοι αυτοί οι τύποι, οι πολε­μι­στές των πρώ­ην ολο­κλη­ρω­τι­κών καθε­στώ­των, να το έχουν ξεχά­σει. Η υπό­θε­ση των υπο­κλο­πών μας αφο­ρά εξί­σου με τα ζητή­μα­τα της ακρί­βειας και της επι­βί­ω­σης. Δεν υπάρ­χει κρά­τος ανε­λεύ­θε­ρο και να έχει ευη­με­ρία και ανάπτυξη».

Τι να πρω­το­σχο­λιά­σει κανείς…

Την ευκο­λία με την οποία η «αρι­στε­ρή» και «προ­ο­δευ­τι­κή» κ. Δού­ρου ανα­πα­ρά­γει τις θεω­ρί­ες της ΕΕ περί «ολο­κλη­ρω­τι­κών καθε­στώ­των», δηλα­δή ατό­φια την αντιε­πι­στη­μο­νι­κή και ανι­στό­ρη­τη θεω­ρία των δύο άκρων; Θυμί­ζου­με ότι ‑κατά τα άλλα- ο ΣΥΡΙΖΑ δια­τεί­νε­ται ότι αντι­πα­λεύ­ει αυτή τη θεω­ρία, με αφορ­μή και την τρο­πο­λο­γία που ανα­μέ­νε­ται να κατα­θέ­σει η κυβέρ­νη­ση στη Βου­λή, δήθεν για την παρε­μπό­δι­ση του κόμ­μα­τος Κασιδιάρη…

Τη δυσκο­λία της, από την άλλη, να πει με σαφή­νεια αν οι λαοί στις χώρες όπου οικο­δο­μή­θη­κε ο σοσια­λι­σμός τον 20^ο αιώ­να, είχαν ή δεν είχαν «ψωμί κάθε μέρα» και περί­θαλ­ψη, αφή­νο­ντας «ανοι­χτή» όποια ανά­γνω­ση θέλει να κάνει ο καθέ­νας, ανά­λο­γα με τις από­ψεις του;

Τη μέρα που επέ­λε­ξε να τα πει αυτά; Δηλα­δή την παρα­μο­νή της επε­τεί­ου των 80 χρό­νων από τη νίκη του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στη μάχη του Στά­λιν­γκραντ, μια νίκη που έπαι­ξε κομ­βι­κό ρόλο στην τελι­κή επι­κρά­τη­ση της ΕΣΣΔ και των λαών της Ευρώ­πης επί του ναζι­στι­κού τέρατος;

Την ειρω­νεία της προς «όλους αυτούς τους τύπους», τους «πολε­μι­στές των πρώ­ην ολο­κλη­ρω­τι­κών καθε­στώ­των», τους κάθε λογής χυδαί­ους αντι­κομ­μου­νι­στές δηλα­δή, οι οποί­οι, μάλ­λον, δεν είναι αρκε­τά συνε­πείς «πολεμιστές»-αντικομμουνιστές για τα γού­στα της;

Δεν μπο­ρού­με, πάντως, να μην παρα­τη­ρή­σου­με ότι σαν πολ­λά μαζεύ­ο­νται το τελευ­ταίο διά­στη­μα: είναι οι συνα­ντή­σεις του Αλ. Τσί­πρα με σεση­μα­σμέ­νους αντι­κομ­μου­νι­στές από­στρα­τους, είναι η «συγκα­τοί­κη­ση» συν­δι­κα­λι­στών του ΣΥΡΙΖΑ με γνω­στούς χρυ­σαυ­γί­τες στο ψηφο­δέλ­τιο του Εργα­τι­κού Κέντρου Πύρ­γου, είναι οι δηλώ­σεις Τσα­πα­νί­δου και Τσί­πρα μία για τους «αόρα­τους φρά­χτες» που έφτια­ξε ο ΣΥΡΙΖΑ «για να προ­στα­τευ­τεί η χώρα από αυτή την ιστο­ρία της μετα­νά­στευ­σης» και μία για την αύξη­ση των «νόμι­μων επι­συν­δέ­σε­ων» επί ΣΥΡΙΖΑ που δικαιο­λο­γεί­ται από το προ­σφυ­γι­κό κύμα…

Πού απο­σκο­πούν, αλή­θεια, όλα αυτά; Ρητο­ρι­κό το ερώ­τη­μα. Είναι σαφές ότι, όσο πηγαί­νου­με προς τις εκλο­γές, οι «μονο­μά­χοι» είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να δίνουν και τα αντί­στοι­χα δια­πι­στευ­τή­ρια σε αυτούς που έχουν την πραγ­μα­τι­κή εξου­σία. Ξέρει από αυτά η κ. Δού­ρου, από παλιά…

902.gr