Τέρμα προβατίνες και χοληστερινούχα 🍊 Έδεσμα υγιεινό, φτηνό και ελαφρύ, με πορτοκάλι έτοιμο σε 10λ _να τρώει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει

Τελευ­ταία “παί­ζει” πολύ στο δια­δί­κτυο ο “νισε­στές” κρέ­μα νισε­στέ με …
Τι διά­ο­λο είναι; θα ανα­ρω­τη­θεί­τε: τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο, από το κορν­φλά­ουρ _στα χρό­νια μας του Γιώ­τη μεγά­λω­νε “δυνα­τά παι­διά” και από τη Βόρεια Ελλά­δα ακου­γό­ταν στο ραδιό­φω­νο από το “εργο­στά­σιο των που­λιών” … “έλα καλώς το πάρε Βια­μύλ και δώστο”!!

Χωρίς να ανα­τρέ­ξου­με σε Μπα­μπι­νιώ­τι­δες κλπ. ο νισε­στές (ουδέ­τε­ρο νισε­στέ ή νισα­στέ =αμυ­λά­λευ­ρο), μάλ­λον είναι δάνειο από την ανα­το­λή (τουρ­κι­κό nişasta _περσική نشاسته nişāsta =άμυ­λο) _ο Τσε­λε­με­ντές το αγνο­εί, άρα καμιά σχέ­ση με Γαλ­λία. Το πολύ ψιλό αλεύ­ρι μπο­ρεί να προ­έρ­χε­ται από οποιο­δή­πο­τε πρω­το­γε­νές αμυ­λώ­δες υλι­κό (πατά­τες, στά­ρι, ρύζι κ.λπ.) και, επει­δή έχει μεγά­λη περιε­κτι­κό­τη­τα σε άμυ­λο, χρη­σι­μο­ποιεί­ται στη μαγει­ρι­κή σαν πηκτι­κό (και στη βιο­μη­χα­νία _παλιά, για την παρα­σκευή κόλ­λας). Άλλα σχε­τι­κά, από προ­σω­πι­κή εμπει­ρία η νισα­στόν (ποντια­κή κρέ­μα) η ιτα­λι­κή και ισπα­νι­κή Maizena (μαϊ­ζέ­να). Χρη­σι­μο­ποιεί­ται όχι μόνον σε σάλ­τσες ή κρέ­μες αλλά και συμπλη­ρω­μα­τι­κά σε ζύμες με αλεύ­ρι (σιτα­ριού), για να τις κάνει πιο φίνες

🍊 Κρέμα με πορτοκάλι

• 1 λίτρο φρέ­σκος χυμός πορτοκαλιού
• 0–4 κουτ. σού­πας ζάχα­ρη _προσοχή να μην το κάνε­τε “πετι­μέ­ζι”
• 80 γρ. κορν φλάουρ
• ξύσμα από 1 _προσοχή, ακέ­ρω­το πορ­το­κά­λι –εναλ­λα­κτι­κά λεμόνι
• λίγη κανέ­λα ή καλύ­τε­ρα άφθο­νο ξύσμα καρύδας

(να τρώ­ει η μάνα και του παι­διού να μην δίνει)
Βάζου­με το χυμό σε κατσα­ρο­λά­κι _σε μέτρια προς χαμη­λή φωτιά, ανα­κα­τεύ­ου­με διαρ­κώς για να μην κολ­λή­σει μέχρι να κάψει (δεν πρέ­πει να βρά­σει για­τί τότε θα χάσει το 100% από τις βιτα­μί­νες του) _Έχουμε στο μετα­ξύ δια­λύ­σει το κορν φλά­ουρ σε μια-δυο κου­τα­λιές χυμό και το έχου­με δίπλα μας… το ρίχνου­με μέσα “με μία” και το μείγ­μα αρχί­σει να πήζει και γίνε­ται λεία κρέ­μα. Το βγά­ζου­με από την φωτιά και ρίχνου­με το ξύσμα του πορ­το­κα­λιού (ή του λεμο­νιού). Ανα­κα­τεύ­ου­με και ρίχνου­με σε φόρ­μα ή μοι­ρά­ζου­με σε κου­πά­κια. Όταν κρυώ­σει το βάζου­με στο ψυγείο αλλά (προ­σω­πι­κή γνώ­μη) είναι καλό ζεστό.

Καλή όρεξη α…ααα… 🤔 ΝΑΙ!! είναι και νηστίσιμο

ℹ️  Εικόνες_video κλπ με παραλλαγές εδώ 🎥 και εδώ

💀  Βιαμύλ _Παρασκευή και 13
το “εργοστάσιο των πουλιών” … 

Η ελλη­νι­κή βιο­μη­χα­νία δια­τρο­φής δια­φέ­ρει σημα­ντι­κά (σε μεγέ­θη και όχι μόνο) από την αντί­στοι­χη ευρω­παϊ­κή, ωστό­σο, απέ­κτη­σε μεγά­λο ειδι­κό βάρος από την 10ετία του 1920 και για πάνω από 50 χρό­νια. Μεγά­λες _αρχικά “οικο­γε­νεια­κές” εται­ρεί­ες και εργο­στά­σια ξεκί­νη­σαν τη λει­τουρ­γία τους και σχε­δόν όλα πέρα­σαν αργό­τε­ρα σε χέρια πολυ­ε­θνι­κών και κατέρ­ρευ­σαν, αφή­νο­ντας πίσω τους άνερ­γους, παρα­τη­μέ­να κτί­ρια και νοσταλ­γούς €υρω­λά­γνους. Ανά­με­σα σε αυτές είναι και η Βια­μύλ, που μεσου­ρά­νη­σε, ξεπου­λή­θη­κε και τελι­κά έκλει­σε το εργο­στά­σιο στην Ελλά­δα με το νέο εργο­στά­σιο της «Tate & Lyle» να βάζει ταυ­τό­χρο­να μπρο­στά, στο Ράζ­γκραντ της Βουλ­γα­ρί­ας, από όπου στέλ­νει τα προ­ϊ­ό­ντα του και στους Έλλη­νες πελά­τες. Το παρα­τσού­κλι «εργο­στά­σιο των που­λιών», ανή­κει στους οι παλιούς Θεσ­σα­λο­νι­κείς, εξαι­τί­ας των αγριο­πε­ρί­στε­ρων που μαζεύ­ο­νταν εκεί περι­μέ­νο­ντας το καλαμπόκι.

1926 όταν ο νεα­ρός χημι­κός μηχα­νι­κός σπου­δαγ­μέ­νος στη Λοζά­νη Σπύ­ρος Κου­βερ­τά­ρης, βρί­σκει κεφά­λαια μέσω ενός τρα­πε­ζί­τη στή­νει στην περιο­χή του Ρέντη τη βιο­μη­χα­νία παρα­γω­γής αμύ­λου Βια­μύλ που έμελ­λε να φτά­σει ψηλά και τελι­κά να μετα­να­στεύ­σει. 26 χρο­νών τότε, ανέ­λα­βε και τη γενι­κή διεύ­θυν­ση του εργο­στα­σί­ου, αν και η επι­χεί­ρη­ση ήταν στα χέρια του τρα­πε­ζί­τη που έβα­λε τα απαι­τού­με­να κεφά­λαια. Τότε η παρα­γω­γή γλυ­κα­ντι­κών υλών από καλα­μπό­κι είχε ένα συγκρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα ένα­ντι της ζάχαρης.

Το άμυ­λο που παρή­γα­γε χρη­σι­μο­ποιού­νταν τόσο στη βιο­μη­χα­νία τρο­φί­μων όσο και στη χαρ­το­ποι­ία, στην υφα­ντουρ­γία, καθώς και σε άλλους παρα­γω­γι­κούς κλά­δους. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ο μεγα­λύ­τε­ρος πελά­της της στη 10ετία του 1930 ήταν η βιο­μη­χα­νία Γιώ­της, αλλά και οι χαλ­βα­δο­ποι­ί­ες και τα γλυ­κά κου­τα­λιού. Είναι δεδο­μέ­νο ότι όσο η βιο­μη­χα­νία τρο­φί­μων μεγά­λω­νε στην Ελλά­δα, τόσο άνοι­γαν οι δου­λειές για τη Βια­μύλ, αλλά και για τις υπό­λοι­πες βιο­μη­χα­νί­ες του χώρου.

1935 Μέσα σε λίγα χρό­νια από την ίδρυ­σή της, η βιο­μη­χα­νία πέρα­σε πλέ­ον στην πλή­ρη ιδιο­κτη­σία του Σπύ­ρου Κου­βερ­τά­ρη που αγό­ρα­ζε τις μετο­χές σιγά σιγά και κατόρ­θω­σε να γίνει η πρώ­τη εται­ρεία στον κλά­δο της. Την ίδια περί­ο­δο λει­τουρ­γού­σαν η ΒΕΣΟ στην Πάτρα και η ΖΑΑΕ.

Τα χρό­νια της κατο­χής το καλα­μπό­κι έγι­νε ένα από τα πιο δυσεύ­ρε­τα είδη δια­τρο­φής, ωστό­σο το εργο­στά­σιο κατόρ­θω­σε να συνε­χί­σει μέχρι τον βομ­βαρ­δι­σμό του.Στα επό­με­να χρό­νια η επι­χεί­ρη­ση ανα­συ­γκρο­τή­θη­κε και το 1953 γίνο­νται τα εγκαί­νια του δεύ­τε­ρου εργο­στα­σί­ου στην περιο­χή της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Τότε απα­σχο­λού­σε 200 εργα­ζο­μέ­νους και με τις δύο παρα­γω­γι­κές μονά­δες έκα­νε μεγά­λα ανοίγ­μα­τα. Μάλι­στα η επι­χεί­ρη­ση Χαΐ­το­γλου (χαλ­βά­δες κλπ) ήταν ένας από τους μεγα­λύ­τε­ρους πελά­τες της. Να σημειω­θεί ότι την τετρα­ε­τία 1950–1954 ο βιο­μή­χα­νος Σπύ­ρος Κου­βερ­τά­ρης, εξε­λέ­γη δήμαρ­χος στην περιο­χή του Ρέντη, ενώ η βίλα της οικο­γέ­νειας ήταν μέσα στους χώρους του εργο­στα­σί­ου ώστε να υπάρ­χουν “οικο­γε­νεια­κές” σχέ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων με τα αφεντικά.

1964: ο δημιουρ­γός της επι­χεί­ρη­σης απε­βί­ω­σε και τον δια­δέ­χθη­κε _στο ίδιο κλί­μα ο γαμπρός του Μιχ. Κασιμάτης.

1987: ρεπορ­τάζ του αστι­κού τύπου ανα­φέ­ρει “χιο­νο­θύ­ελ­λα απέ­κλει­σε δέκα εργα­ζό­με­νους στο εργο­στά­σιο για σχε­δόν τρεις ημέ­ρες. Η Μαρ­γα­ρί­τα Κασι­μά­τη δεν τους άφη­σε έτσι και τους μαγεί­ρε­ψε μακα­ρό­νια, σού­πα και λου­κά­νι­κα” Oι σχέ­σεις στα εργο­στά­σια είναι δια­φο­ρε­τι­κές _ “Τα τρα­πε­ζώ­μα­τα δίνουν και παίρ­νουν και μάλι­στα σε κάθε ευκαι­ρία με δώρα και παι­χνί­δια για τα παι­διά”.

Ξεκινούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Οι αλλα­γές ραγδαί­ες. Δημιουρ­γεί­ται η “Βιο­μη­χα­νία Ζακ­χά­ρε­ως” με τις ανά­λο­γες επι­δο­τή­σεις από το κρά­τος ‑Ταυ­τό­χρο­να η τιμή του καλα­μπο­κιού γίνε­ται ελεγ­χό­με­νη έτσι νέοι καπι­τα­λι­στι­κοί όμι­λοι βγαί­νουν στο προ­σκή­νιο (ο Γιώ­της προ­σαρ­μο­στι­κό τη σκα­που­λά­ρει και γιγα­ντώ­νε­ται η Βια­μύλ και οι άλλες επι­χει­ρή­σεις δεν αντέ­χουν). Ο Κασι­μά­της ανα­ζη­τά στην Ευρώ­πη συνερ­γά­τη και τον βρί­σκει στην Amylum αλλά η εται­ρεία φαί­νε­ται ότι δεν μπο­ρεί να προ­σαρ­μο­στεί στα νέα δεδομένα.

1988: η οικο­γέ­νεια απο­φα­σί­ζει να ενερ­γο­ποι­ή­σει την παλιά συμ­φω­νία της με την Amylum, σύμ­φω­να με την οποία αν κάπο­τε απο­φά­σι­ζε να πωλή­σει, τότε την πρώ­τη προ­σφο­ρά θα τη δεχό­ταν από την πολυ­ε­θνι­κή και  δίνει το 49% των μετο­χών και τον επό­με­νο χρό­νο το σύνο­λο σχε­δόν, με απο­τέ­λε­σμα η Amylum να κατέ­χει το 95% και εται­ρεία για δύο γενιές “ οικο­γε­νεια­κή”, ακο­λού­θη­σε την προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη μοί­ρα περ­νώ­ντας στην ιδιο­κτη­σία πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων. Η Βια­μύλ εξα­γο­ρά­σθη­κε από τον βελ­γι­κό όμι­λο και μετο­νο­μά­σθη­κε σε Αmylum Ηellas. Απα­σχο­λού­σε τότε 151 εργα­ζο­μέ­νους, ενώ το 1989 η βρε­τα­νι­κή Τate & Lyle, μέτο­χος του ομί­λου, απέ­κτη­σε συνέ­χεια τον έλεγχο.

2006 Η αντί­στρο­φη μέτρη­ση για το κλεί­σι­μο της επι­χεί­ρη­σης ξεκί­νη­σε Παρα­σκευή και 13, τον Φεβρουά­ριο, με τη σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση από τη μητρι­κή εται­ρεία, με αφορ­μή την ανα­θε­ώ­ρη­ση στο καθε­στώς της ποσό­στω­σης ζάχα­ρης για την Ελλά­δα, που έκα­νε “μη αντα­γω­νι­στι­κή την τιμή της παρα­γό­με­νης ισο­γλυ­κό­ζης” Όπως ανέ­φε­ρε η Tate & Lyle, η προ­βλε­πό­με­νη μεί­ω­ση της τιμής ανα­φο­ράς της ζάχα­ρης θα είχε ως συνέ­πεια την ελάτ­τω­ση των περι­θω­ρί­ων κέρ­δους της ισο­γλυ­κό­ζης και των άλλων ειδών γλυ­κό­ζης που παρά­γο­νται στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, οδη­γώ­ντας τη μονά­δα σε ζημίες.

2008: Το τελι­κό χτύ­πη­μα _οι μηχα­νές στα­μα­τούν. Τα μηχα­νή­μα­τα ξαφ­νι­κά ξηλώ­νο­νται καθώς είναι Σεπτέμ­βριος και εργα­ζό­με­νοι δεν επι­στρέ­φουν στα πόστα τους μετά τις καλο­και­ρι­νές δια­κο­πές. Η ταμπέ­λα της πολυ­ε­θνι­κής ιδιο­κτή­τριας παρα­μέ­νει στην είσο­δο, όμως, η εται­ρία εγκα­τα­λεί­πει την Ελλά­δα, επι­κα­λού­με­νη την ανα­θε­ώ­ρη­ση της ΚΟΑ Ζάχα­ρης, που αλλά­ζει τα δεδο­μέ­να στις τιμές της ισο­γλυ­κό­ζης. Το νέο εργο­στά­σιο της «Tate & Lyle» βάζει ταυ­τό­χρο­να μπρο­στά. Είναι στο Ράζ­γκραντ της Βουλγαρίας,

Δεί­τε Ριζο­σπά­στης

• Να μην κλεί­σει η ΒΙΑΜΥΛ
• Στη Βου­λή το θέμα της ΑΖΕΛ
• Να μπουν στο στό­χα­στρο οι πραγ­μα­τι­κοί φταίχτες
• «Όταν κάποιος σου λέει ότι πλού­τι­σε με σκλη­ρή δου­λειά, ρώτη­σέ τον: “Τίνος;”»
• Εργα­ζό­με­νοι στη βιο­μη­χα­νία τρο­φί­μων — ποτών 
  • Στην έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης «πατά­νε» τα πανη­γύ­ρια των μονο­πω­λί­ων και σε αυτόν τον κλάδο…
• Από τους πιο αντα­γω­νι­στι­κούς κλά­δους της καπι­τα­λι­στι­κής οικονομίας
• Κλά­δος γάλα­κτος — τρο­φί­μων — ποτών 
  • Οι μεγά­λοι “κατα­πί­νουν” τους μικρούς _ Ελά­χι­στες πλέ­ον “οικο­γέ­νειες” ελέγ­χουν τον κλά­δο. Υπέ­ρο­γκη αύξη­ση κερ­δών, εξα­γο­ρές, συγ­χω­νεύ­σεις, “παντρέ­μα­τα” με ξένες πολυ­ε­θνι­κές, εφόρ­μη­ση στις αγο­ρές γει­το­νι­κών χωρών, ανε­ξέ­λεγ­κτη δράση…

ΚΟΜΕΠ
Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ