Τα «εμβληματικά» έργα στο Ελληνικό: «Εμβληματικό» παράδειγμα γιατί καπιταλιστική ανάπτυξη και λαϊκές ανάγκες δεν συμβαδίζουν

Το “Ατέ­χνως” έχει παρα­κο­λου­θή­σει από τα πρώ­τα σχέ­δια επί χάρ­του για το «Μητρο­πο­λι­τι­κό» Πάρ­κο Ελλη­νι­κού μια επέν­δυ­ση τερα­τούρ­γη­μα 6.500 στρεμ­μά­των — μεγά­λη μπίζ­να όπου, επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, κυβέρ­νη­ση, «αυτο­διοι­κη­τι­κοί» και λοι­ποί «πρό­θυ­μοι» δια­πλέ­κο­νται και αλλη­λο­συγ­χαί­ρο­νται, μετα­τρέ­πο­ντας την περιο­χή του πρώ­ην αερο­δρό­μιου σε μια τερά­στια «κλει­στή» πόλη, για (υπερ)πλούσιους Αμπου-Ντάμπι.

Αντα­γω­νι­σμοί και αντι­θέ­σεις σχε­τι­κά με το ποιος, ποιο κρά­τος, ποιο τμή­μα του κεφα­λαί­ου, ποια ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύνα­μη και συμ­μα­χία θα έχουν το πάνω χέρι («μικρο» & μακρο  ενδοιμπεριαλιστικώς»)

Στο κατά­με­στο Θέα­τρο «Μίκης Θεο­δω­ρά­κης» στην Αργυ­ρού­πο­λη, σε εκδή­λω­ση των Οργα­νώ­σε­ων Νότιου Τομέα Νότιου Τομέα Αθή­νας του ΚΚΕ για το Ελλη­νι­κό, με θέμα «Πόλη και υπο­δο­μές για τον λαό ή για τους λίγους;», μίλη­σε την Κυρια­κή ο Θανά­σης Παφί­λης, βου­λευ­τής του ΚΚΕ, επι­κε­φα­λής του ψηφο­δελ­τί­ου Επι­κρα­τεί­ας και μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Ακο­λού­θη­σαν παρεμ­βά­σεις από τους: Σεμί­να Διγε­νή, δημο­σιο­γρά­φο — συγ­γρα­φέα, υπο­ψή­φια βου­λευ­τή του ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα Αθή­νας. Στέλ­λα Βαλα­βά­νη, πρό­ε­δρο της Ομο­σπον­δί­ας Γονέ­ων Αττι­κής, περι­φε­ρεια­κή σύμ­βου­λο Αττι­κής με τη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», υπο­ψή­φια βου­λευ­τή του ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα. Θανά­ση Καλα­μπα­λί­κη, πρό­ε­δρο της Ομο­σπον­δί­ας Βιο­τε­χνι­κών Σωμα­τεί­ων Αθή­νας, υπο­ψή­φιο βου­λευ­τή του ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα. Παύ­λο Αλε­ξαν­δρά­κη, γραμ­μα­τέα του Συν­δι­κά­του Οικο­δό­μων Αττι­κής. Γιώρ­γο Ιωαν­νί­δη, δημο­τι­κό σύμ­βου­λο Αργυ­ρού­πο­λης — Ελλη­νι­κού με τη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», πρό­ε­δρο του Αθλη­τι­κού Συλ­λό­γου Νέων Αργυ­ρού­πο­λης (ΑΟΝΑ), υπο­ψή­φιο βου­λευ­τή του ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα. Και Χρή­στο Κατσώ­τη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βου­λευ­τή του Κόμ­μα­τος και εκ νέου υπο­ψή­φιο στον Νότιο Τομέα.

Δημο­σιεύ­ου­με εκτε­νή απο­σπά­σμα­τα από την κεντρι­κή ομι­λία του Θ. Παφίλη

«Και από εδώ σήμε­ρα στον δήμο Αργυ­ρού­πο­λης — Ελλη­νι­κού, ακού­γε­ται δυνα­τά το κάλε­σμά μας σε όλους και όλες εσάς που “δεν βολεύ­ε­στε με λιγό­τε­ρο ουρα­νό”, δεν συμ­βι­βά­ζε­στε με αυτήν την κατά­στα­ση, να κάνε­τε το βήμα και να συμπο­ρευ­τεί­τε με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχου­με μπρο­στά μας.

Το κάλε­σμά μας σήμε­ρα έχει ένα πολύ συγκε­κρι­μέ­νο περιεχόμενο

Στη­ρίξ­τε το ΚΚΕ στις εκλο­γές, ελά­τε να συμ­βά­λου­με όλοι και όλες ώστε από την κάλ­πη που θα στη­θεί την άνοι­ξη να προ­κύ­ψει ένα δια­φο­ρε­τι­κό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα, που θα δώσει ελπί­δα και αισιο­δο­ξία στον λαό, και αυτό μόνο ένα μπο­ρεί να είναι: Δυνα­τό το ΚΚΕ! (…)

Βρι­σκό­μα­στε σε έναν χώρο, σε μια περιο­χή, που η κυβέρ­νη­ση αξιο­ποιεί τους σχε­δια­σμούς που έχει για εδώ και μπρο­στά στις κάλ­πες πανη­γυ­ρί­ζο­ντας για το ρεκόρ νέων επενδύσεων.

Παρου­σιά­ζει τα “επι­τεύγ­μα­τα” της πολι­τι­κής της, μετα­ξύ άλλων, τις εκτε­τα­μέ­νες ανα­πλά­σεις και την κατα­σκευή μεγά­λων έργων υπο­δο­μής στο Λεκανοπέδιο.

Υπό­σχε­ται ότι αν συνε­χί­σου­με στον ίδιο δρό­μο, θα αυξη­θούν οι μισθοί για­τί θα ανοί­ξουν δου­λειές, θα ζήσου­με “ζωή χαρι­σά­με­νη” σε μια Αττι­κή αναβαθμισμένη (…)

Είναι όμως έτσι;

Μπο­ρεί το κυβερ­νη­τι­κό σχέ­διο των ανα­πλά­σε­ων, που βλέ­που­με να εξε­λίσ­σο­νται στην Αττι­κή, να δώσει λύσεις στις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες του λαού;

Εμείς απα­ντά­με ότι το “εμβλη­μα­τι­κό”, όπως το ονο­μά­ζουν, έργο στο Ελλη­νι­κό και οι σχε­δια­σμοί για το παρα­λια­κό μέτω­πο της “Αττι­κής Ριβιέ­ρας” απο­τε­λούν το “εμβλη­μα­τι­κό” παρά­δειγ­μα για­τί η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, που παρου­σιά­ζουν σαν μονό­δρο­μο και στη­ρί­ζουν ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ και τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμ­μα­τα, δεν μπο­ρεί να δώσει λύση στα προ­βλή­μα­τα, να καλύ­ψει τις ανά­γκες μας (…)

Το λεγό­με­νο “Μητρο­πο­λι­τι­κό Πάρ­κο” των 6.200 στρεμ­μά­των αντί για “πρά­σι­νος πνεύ­μο­νας” του Λεκα­νο­πε­δί­ου… γίνε­ται ή δεν γίνε­ται “πρά­σι­νο προ­αύ­λιο” για να που­λη­θούν ακρι­βό­τε­ρα οι βίλες, οι πολυ­τε­λείς κατοι­κί­ες και γρα­φεία, το καζί­νο με πεντά­στε­ρο ξενο­δο­χείο, “τοπό­ση­μο” της “ανά­πτυ­ξης” του τζό­γου, οι υπό­λοι­ποι θηριώ­δεις ουρα­νο­ξύ­στες που θα το περιβάλλουν;

Απο­μέ­νουν ή όχι μόλις 668 στρέμ­μα­τα υψη­λού πρα­σί­νου, από τα 2.000 που βαφτί­στη­καν “πάρ­κο”, όταν αφαι­ρε­θούν οι “πρά­σι­νες κατα­σκευ­ές” ύψους μέχρι και 10 ορόφων;

Οι 6 ουρα­νο­ξύ­στες 200 μέτρων και τα κτί­ρια έως και 70 μέτρων ύψους θα σχη­μα­τί­ζουν ή όχι το “τεί­χος” που θα περι­βάλ­λει το λεγό­με­νο “πάρ­κο” και αλλά­ζουν μέχρι και το κλί­μα της περιοχής;

Ξεσπι­τώ­νο­νται ή όχι τα αθλη­τι­κά σωμα­τεία από το Αθλη­τι­κό Κέντρο Αγ. Κοσμά;

Ο καθέ­νας μπο­ρεί να σκε­φτεί την απάντηση…

Οι 1.000 κατοι­κί­ες της πρώ­της πεντα­ε­τί­ας και οι συνο­λι­κά 10.000 που σχε­διά­ζο­νται, με τιμές ανά τετρα­γω­νι­κό μέτρο στα ύψη, προ­ο­ρί­ζο­νται να στε­γά­σουν εργα­ζό­με­νους και εργα­ζό­με­νες που ζουν απ’ τη δου­λειά τους ή τα “μεγά­λα πορ­το­φό­λια” και τα κέρ­δη της μπίζ­νας του real estate; (…)

Τα κέρ­δη για τα οποία πανη­γυ­ρί­ζουν προ­κύ­πτουν από το ξεζού­μι­σμα των εργαζομένων

Πανη­γυ­ρί­ζουν οι τρα­πε­ζί­τες, οι κατα­σκευα­στές, οι μεγα­λέ­μπο­ροι, οι βιο­μή­χα­νοι, οι μεγα­λο­ξε­νο­δό­χοι, οι καζι­νάρ­χες και κλι­νι­κάρ­χες που υλο­ποιούν τα κερ­δο­φό­ρα σχέ­διά τους στο επεν­δυ­τι­κό σχέ­διο των 8 δισ. ευρώ.

Πανη­γυ­ρί­ζει συνο­λι­κά η άρχου­σα τάξη με το πολι­τι­κό της προ­σω­πι­κό, που προ­ω­θεί έναν απ’ τους στρα­τη­γι­κούς της στό­χους, δηλα­δή την ανα­βάθ­μι­ση της Αττι­κής σε του­ρι­στι­κό προ­ο­ρι­σμό υψη­λού επι­πέ­δου απ’ το Σού­νιο στον Πει­ραιά και μέχρι το κέντρο της Αθήνας.

Ομως, αυτά τα κέρ­δη δεν θα πέσουν από τον ουρανό.
Τα κέρ­δη προ­κύ­πτουν μόνο απ’ το ξεζού­μι­σμα των εργα­ζο­μέ­νων, την αύξη­ση της εκμετάλλευσης.
Ενι­σχύ­ο­νται από τις κρα­τι­κές επι­δο­τή­σεις, τις φορο­ε­λα­φρύν­σεις του κεφα­λαί­ου, τις εκπτώ­σεις στην προ­στα­σία του περιβάλλοντος.

Και αυτές οι κρα­τι­κές επι­δο­τή­σεις βγαί­νουν από τη φορο­λε­η­λα­σία του λαού. Είναι απο­κα­λυ­πτι­κό το στοι­χείο που ανέ­δει­ξε για άλλη μια φορά η Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ κατά τη συζή­τη­ση του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού, όπου το 95% των φορο­λο­γι­κών εσό­δων το επω­μί­ζο­νται οι εργα­ζό­με­νοι και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και μόλις το 5% οι μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμιλοι.

Γνω­ρί­ζου­με τους όρους εργα­σί­ας που ήδη βιώ­νουν οι εργα­ζό­με­νοι των κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων (ΑΒΑΞ, INTRAKAT) στο εργο­τά­ξιο του Ελλη­νι­κού: Ανε­ξέ­λεγ­κτη εντα­τι­κο­ποί­η­ση με χαμη­λούς μισθούς, 7ήμερη εργα­σία χωρίς ρεπό, 12ωρη δου­λειά χωρίς πλη­ρω­μή υπε­ρω­ριών και “ελα­στι­κή” εργα­σία με το μπλο­κά­κι για τους μισθω­τούς μηχανικούς.

Έχου­με ήδη πλού­σια αρνη­τι­κή πεί­ρα απ’ το “θαύ­μα” της του­ρι­στι­κής “βιο­μη­χα­νί­ας” όλη την περα­σμέ­νη δεκα­ε­τία, όπως και τη φετι­νή χρονιά (…)

Το Ελλη­νι­κό απο­τε­λεί “εμβλη­μα­τι­κό” παρά­δειγ­μα που δεί­χνει περί­τρα­να ότι δεν υπάρ­χει “μικρό­τε­ρο κακό” στην επι­λο­γή αντι­λαϊ­κού δια­χει­ρι­στή, στην επι­λο­γή του κόμ­μα­τος που θα ανα­λά­βει την αστι­κή διακυβέρνηση.

Ολα τα προη­γού­με­να χρό­νια, τρεις δια­δο­χι­κές αστι­κές κυβερ­νή­σεις εκπλή­ρω­σαν “ευλα­βι­κά” τις απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου. Εστρω­σαν το έδα­φος για τον σχε­δια­σμό στο Ελλη­νι­κό. Νομο­θέ­τη­σαν το ειδι­κό “δίκαιο” της επέν­δυ­σης, με στό­χο τη θωρά­κι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας της LAMDA και των υπό­λοι­πων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Η κοι­νή τους στά­ση ανα­γνω­ρί­στη­κε από τον ίδιο τον μεγα­λο­μέ­το­χο Λάτση της LAMDA. Δεν ήταν τυχαίο που ευχα­ρί­στη­σε δημό­σια τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ λέγο­ντας πως “το έργο του Ελλη­νι­κού ένω­σε τρεις κυβερ­νή­σεις και τρεις αυτο­διοι­κή­σεις” που ξεπέ­ρα­σαν όλα τα “εμπό­δια” για την επέν­δυ­ση… Δεν ήταν τυχαίο που έκα­νε ιδιαί­τε­ρη μνεία στην κυβέρ­νη­ση Σαμα­ρά, Τσί­πρα και Μητσο­τά­κη (…)

Στον αντί­πο­δα ο δικός μας δρόμος…

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να σκε­φτεί έξω απ’ το πλαί­σιο της εξα­σφά­λι­σης των κερ­δών των ομί­λων, που απο­τε­λεί όρο για την εκτέ­λε­ση κάθε έργου και μετα­τρέ­πει κάθε ανά­γκη σε ακρι­βό εμπόρευμα.

Να μη χαμη­λώ­σει τις απαι­τή­σεις του και να αγω­νι­στού­με με κρι­τή­ριο την πραγ­μα­τι­κή δυνα­τό­τη­τα να καλυ­φτεί το σύνο­λο των ανα­γκών μας με βάση τα επι­στη­μο­νι­κά και τεχνο­λο­γι­κά επι­τεύγ­μα­τα της εποχής.

Τους απα­ντά­με:Εάν γνώ­μο­νας ήταν οι ανά­γκες του κόσμου της δου­λειάς και όχι το κέρ­δος των ομίλων…

Στη μεγα­λύ­τε­ρη αδό­μη­τη παρα­θα­λάσ­σια έκτα­ση εντός αστι­κού ιστού στην Ευρώ­πη, ευρύ­τε­ρα στο παρα­λια­κό μέτω­πο απ’ τον Πει­ραιά μέχρι το Σού­νιο και συνο­λι­κά στην Αττι­κή, θα μπο­ρού­σαν να σχε­δια­στούν δια­φο­ρε­τι­κές χρή­σεις γης, να κατα­σκευα­στούν οι ανα­γκαί­ες υπο­δο­μές ώστε αντί του καζί­νο, των πεντά­στε­ρων ξενο­δο­χεί­ων, των μαρί­νων για τα πολυ­τε­λή γιοτ, να εξυ­πη­ρε­τη­θούν οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες των πολ­λών για ελεύ­θε­ρους χώρους, ασφα­λή και σύγ­χρο­να σχο­λεία, αθλη­τι­κά κέντρα, χώρους Πολι­τι­σμού με ελεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση, να υπάρ­χουν χώροι με πρά­σι­νο για δωρε­άν ανα­ψυ­χή, παρα­λί­ες που να τις χαί­ρο­νται οι κάτοι­κοι και ο λαός όλης της Αττι­κής, προ­στα­σία του περιβάλλοντος.

Θα ήταν αυτο­νό­η­το το δικαί­ω­μα στην ασφα­λή, ποιο­τι­κή και φθη­νή λαϊ­κή κατοι­κία (…) Θα ήταν εξα­σφα­λι­σμέ­νη η πρό­σβα­ση σε υψη­λού επι­πέ­δου δομές και υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, απο­κλει­στι­κά δωρε­άν και όχι αυτό που ζού­με σήμε­ρα, με τις τερά­στιες ελλεί­ψεις στο Ασκλη­πιείο Βού­λας αλλά όχι μόνο (…)

Ολα αυτά που έχου­με ανά­γκη και δικαιού­μα­στε, μπο­ρούν να δια­σφα­λι­στούν ταυ­τό­χρο­να, μαζί με ποιο­τι­κό ελεύ­θε­ρο χρό­νο, με πλή­ρη και στα­θε­ρή εργα­σία, με μισθούς στο ύψος των ανα­γκών και ανθρώ­πι­να ωρά­ρια, χωρίς να έχου­με διαρ­κώς το άγχος της επι­βί­ω­σης και της ανασφάλειας.

Ολα αυτά είναι ρεα­λι­στι­κά σήμε­ρα εάν επι­λέ­ξου­με έναν ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης, απαλ­λαγ­μέ­νο από τη θηλιά που μας βάζουν το κυνή­γι του κέρ­δους των ομί­λων και οι πολι­τι­κοί τους εκπρό­σω­ποι, θυσιά­ζο­ντας τις δικές μας ανάγκες.

Ανοί­γου­με αγω­νι­στι­κά, καθη­με­ρι­νά, επί­μο­να, αυτόν τον δρό­μο, φωτί­ζο­ντας τις συνέ­πειες που θα έχουν για τον λαό τα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια του μεγά­λου κεφαλαίου.

Ετσι ανοί­ξα­με τις πύλες που έφρα­ξαν την πρό­σβα­ση στον Αγιο Κοσμά την περα­σμέ­νη Δευτέρα.

Μπαί­νου­με μπρο­στά στις μάχες για τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων στις κατα­σκευ­ές των έργων, στα ξενο­δο­χεία και τον επισιτισμό.

Παλεύ­ου­με να οργα­νώ­σου­με τον αγώ­να για τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα των μικρο­μά­γα­ζων και των ελεύ­θε­ρων επαγγελματιών(…)».

Ο Θ. Παφί­λης, κλεί­νο­ντας την ομι­λία του, υπο­γράμ­μι­σε ότι και το παρά­δειγ­μα του Ελλη­νι­κού είναι άλλο ένα παρά­δειγ­μα που δεί­χνει την ανά­γκη οι εργα­ζό­με­νοι και οι άνθρω­ποι του μόχθου να ενι­σχύ­σουν το ΚΚΕ παντού και στην κάλπη.

Σημαντικές παρεμβάσεις στην εκδήλωση για “Πόλη και υποδομές για το λαό”