Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα καλά νέα της ημέρας…

«Τα καλά νέα της ημέ­ρας» λέει η εκφω­νή­τρια στο δελ­τίο ειδή­σε­ων και η περιέρ­γεια με κάνει να καρ­φω­θώ στο «γυα­λί». «Η πλειο­ψη­φί­ας των Ιτα­λών επι­λέ­γει την Ελλά­δα για τις καλο­και­ρι­νές δια­κο­πές» και συνε­χί­ζει με τους υπό­λοι­πους δημο­φι­λείς προ­ο­ρι­σμούς για τους Ιταλούς.

Και ανα­ρω­τιέ­μαι τώρα για­τί αυτά είναι τα καλά νέα για εμέ­να και την πλειο­ψη­φία τού­του του λαού, που όχι μόνο δεν έχου­με τη δυνα­τό­τη­τα δια­κο­πών αλλά βλέ­που­με το παγω­τό και λιώνουμε.…

Αφε­λές και άστο­χο το ερώ­τη­μα μιας και η του­ρι­στι­κή βιο­μη­χα­νία είναι «εθνι­κή υπό­θε­ση» αφού απο­τε­λεί την ατμο­μη­χα­νή της οικονομίας…

Το ότι η Ελλά­δα των εκα­τομ­μυ­ρί­ων του­ρι­στών σημαί­νει από τη μία ρεκόρ κερ­δών για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και από την άλλη άγρια εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων με μεί­ω­ση μισθών, ατε­λεί­ω­τα ωρά­ρια, απλή­ρω­τη εργα­σία, μη εφαρ­μο­γή Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργα­σί­ας, θα πρέ­πει να τα απο­δε­χτώ ως ανα­γκαί­ες θυσί­ες για το «του­ρι­στι­κό προ­ϊ­όν», τη «βαριά βιο­μη­χα­νία της χώρας»;

Ναι, αλλά ποιος κερ­δί­ζει και ποιος χάνει σε αυτή την «εθνι­κή υπόθεση»;

Για­τί όσο το «εθνι­κό προ­ϊ­όν» επι­τυγ­χά­νει συνέ­χεια «νέα ρεκόρ αφί­ξε­ων» απο­μα­κρυ­νό­μα­στε όλο και περισ­σό­τε­ρο από τη δυνα­τό­τη­τα να «κάνου­με» διακοπές;

Για­τί την ίδια ώρα που παρά­γε­ται τερά­στιος πλού­τος και σχε­διά­ζο­νται επεν­δύ­σεις στον Επι­σι­τι­σμό, χιλιά­δες λαϊ­κές οικο­γέ­νειες και παι­διά υπο­φέ­ρουν από υπο­σι­τι­σμό και αδυ­να­μία να καλύ­ψουν βασι­κές δια­τρο­φι­κές ανά­γκες τους;

Για­τί διο­γκώ­νο­νται οι λαϊ­κές ανά­γκες για σίτι­ση και ψυχαγωγίας;

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο