Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα στοιχεία του ΕΦΚΑ αποκαλύπτουν τα παραμύθια της κυβέρνησης για την έξοδο από τα μνημόνια

Η μεγά­λη μεί­ω­ση του μέσου μισθού, που για την πλειο­ψη­φία των εργα­ζο­μέ­νων μετα­φρά­ζε­ται σε μισθούς πεί­νας, και η διεύ­ρυν­ση των «ευέ­λι­κτων» μορ­φών απα­σχό­λη­σης είναι τα βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά της «αγο­ράς εργα­σί­ας» που δια­μορ­φώ­θη­κε με τους αντερ­γα­τι­κούς νόμους όλων των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, και της σημε­ρι­νής των ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, την περί­ο­δο της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, ενώ συνε­χί­ζο­νται και μετά απ’ αυτή.

H κυβέρ­νη­ση δεν κατάρ­γη­σε, ούτε σκο­πεύ­ει να καταρ­γή­σει κανέ­ναν από τους αντερ­γα­τι­κούς μνη­μο­νια­κούς νόμους, απο­κα­λύ­πτουν την κοροϊ­δία της «καθα­ρής εξό­δου» για τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώματα.

Το γεγο­νός εξάλ­λου ότι ακό­μα και αυτή η πενι­χρή αύξη­ση στον κατώ­τε­ρο μισθό προ­βλέ­πε­ται να γίνει με νόμο των μνη­μο­νί­ων, χωρίς μάλι­στα να καταρ­γεί­ται το αίσχος του «υπο­κα­τώ­τε­ρου» μισθού, προ­δί­δει ότι η «επό­με­νη μέρα» για τους εργα­ζό­με­νους θα είναι ίδια και χει­ρό­τε­ρη με την προη­γού­με­νη, αφού κι αυτοί που βρί­σκουν δου­λειά απα­σχο­λού­νται με πολύ χει­ρό­τε­ρους όρους απ’ ότι πριν την κρίση.

Μέσα απ’ αυτό το πρί­σμα πρέ­πει να δου­με οι εργα­ζό­με­νοι και τα προ­κλη­τι­κά πανη­γύ­ρια της κυβέρ­νη­σης, ότι με την πολι­τι­κή της για την απα­σχό­λη­ση και τη σχε­τι­κή ανά­καμ­ψη της οικο­νο­μί­ας η ανερ­γία έπε­σε κάτω από το 20%, για πρώ­τη φορά μετά από εφτά χρόνια.

Μέσα από το ίδιο πρί­σμα, όμως, πρέ­πει να δού­με και τις υπο­σχέ­σεις της κυβέρ­νη­σης για «καλύ­τε­ρες μέρες» στη «μετα­μνη­μο­νια­κή» επο­χή, την ώρα που δεσμεύ­ε­ται σε όλους τους τόνους ότι θα περι­φρου­ρή­σει τα κεκτη­μέ­να για το κεφά­λαιο και δεν θα επι­στρέ­ψει καμιά επι­στρο­φή στις «παθο­γέ­νειες του παρελ­θό­ντος», όπως χαρα­κτη­ρί­ζει τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα που «έγι­ναν καπνός» τα προη­γού­με­να χρόνια.

Συμπεράσματα από τη σύγκριση των στοιχείων

Όπως απο­δει­κνύ­ε­ται από τα στοι­χεία του Ενιαί­ου Φορέα Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης (ΕΦΚΑ), που ενσω­μά­τω­σε το Ίδρυ­μα Κοι­νω­νι­κών Ασφα­λί­σε­ων (ΙΚΑ), την περί­ο­δο 2011 — 2017 κατα­γρά­φε­ται συνε­χής και μεγά­λη αύξη­ση της μερι­κής απα­σχό­λη­σης, ενώ αντί­θε­τη πορεία ακο­λου­θεί το ύψος των μισθών, με επί­δρα­ση στον μέσο μει­κτό μισθό.

Στην επε­ξερ­γα­σία που ακο­λου­θεί, συγκρί­νου­με τον μήνα Ιού­νη της περιό­δου 2011 — 2017. Ο Ιού­νης (με εξαί­ρε­ση το 2013) είναι ο μήνας με τα υψη­λό­τε­ρα ποσο­στά συνο­λι­κής απα­σχό­λη­σης (πλή­ρους και μερι­κής), ενώ η εικό­να δεν αλλά­ζει ουσια­στι­κά για τους υπό­λοι­πους μήνες. Τα στοι­χεία αφο­ρούν μισθω­τούς στις λεγό­με­νες «κοι­νές επι­χει­ρή­σεις», που απο­τε­λούν τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των επι­χει­ρή­σε­ων (εξαι­ρού­νται τα οικο­δο­μο­τε­χνι­κά έργα). Τα βασι­κά συμπε­ρά­σμα­τα που προ­κύ­πτουν είναι τα εξής:

1. Την περί­ο­δο Ιού­νης 2012 — Ιού­νης 2017 οι θέσεις μερι­κής απα­σχό­λη­σης αυξά­νο­νται κατά 120%! Την ίδια περί­ο­δο, η συνο­λι­κή απα­σχό­λη­ση αυξά­νε­ται κατά 43,5% (μέχρι και το 2011 είχα­με μεί­ω­ση) και οι θέσεις πλή­ρους απα­σχό­λη­σης κατά 26%.

Ενδει­κτι­κό είναι και το εξής στοι­χείο: Το 2011 η ανα­λο­γία των θέσε­ων πλή­ρους και μερι­κής απα­σχό­λη­σης στο σύνο­λο της απα­σχό­λη­σης ήταν περί­που 80% — 20% αντί­στοι­χα. Το 2017 η ανα­λο­γία αυτή γίνε­ται 70% — 30%. Εδώ θα πρέ­πει να σημειω­θεί ότι το ποσο­στό των «ευέ­λι­κτων» μορ­φών απα­σχό­λη­σης επί της συνο­λι­κής απα­σχό­λη­σης είναι ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο, καθώς στον υπο­λο­γι­σμό τους δεν περι­λαμ­βά­νο­νται οι θέσεις εκ περι­τρο­πής απα­σχό­λη­σης, που λόγω του τρό­που κατα­γρα­φής τους λογί­ζο­νται ως θέσεις πλή­ρους απασχόλησης.

Την κυριαρ­χία των «ευέ­λι­κτων» μορ­φών απα­σχό­λη­σης επι­βε­βαιώ­νει και η εξέ­τα­ση των στοι­χεί­ων του συστή­μα­τος «Εργά­νη». Σύμ­φω­να με αυτά, οι προ­σλή­ψεις πλή­ρους απα­σχό­λη­σης το 2013 αντι­στοι­χού­σαν στο 53,85% επί του συνό­λου των προ­σλή­ψε­ων, ένα­ντι 46,15% των προ­σλή­ψε­ων μερι­κής και εκ περι­τρο­πής απασχόλησης.

Τα επό­με­να χρό­νια κατα­γρά­φε­ται μια συνε­χής μεί­ω­ση των προ­σλή­ψε­ων πλή­ρους απα­σχό­λη­σης, που το 2017 έφτα­σαν το 45,13%, ένα­ντι 54,87% των προ­σλή­ψε­ων μερι­κής και εκ περι­τρο­πής απα­σχό­λη­σης. Σε ότι αφο­ρά τα πιο πρό­σφα­τα στοι­χεία, για τον Ιού­λη του 2018 οι προ­σλή­ψεις πλή­ρους απα­σχό­λη­σης απο­τέ­λε­σαν το 45,31% επί των συνο­λι­κών προ­σλή­ψε­ων, οι προ­σλή­ψεις μερι­κής απα­σχό­λη­σης το 41,43% και οι προ­σλή­ψεις εκ περι­τρο­πής απα­σχό­λη­σης το 13,26%. Το ισο­ζύ­γιο εξάλ­λου γι’ αυτόν το μήνα ήταν αρνη­τι­κό, καθώς οι απο­λύ­σεις ήταν 8.610 περισ­σό­τε­ρες από τις προσλήψεις.

Τα στοι­χεία επι­βε­βαιώ­νουν επί­σης την αύξη­ση της προ­σω­ρι­νής απα­σχό­λη­σης για έναν ακό­μα μήνα, όπως προ­κύ­πτει από τις συμ­βά­σεις ορι­σμέ­νου χρό­νου που έλη­ξαν. Έτσι, ενώ τον Ιού­λη του 2013 είχαν λήξει περί­που 40.000 και το 2015 περί­που 63.000, τον Ιού­λη του 2018 έλη­ξαν 116.000 συμ­βά­σεις ορι­σμέ­νου χρό­νου, δηλα­δή σχε­δόν οι τρι­πλά­σιες σε σχέ­ση με το 2013 και οι διπλά­σιες σε σχέ­ση με το 2015…

2. Η πορεία των μισθών από το 2011 έως το 2017 είναι συνε­χώς φθί­νου­σα, με έτος «ορό­ση­μο» το 2012, οπό­τε με την ΠΥΣ 6/2012 καθιε­ρώ­θη­κε ο «υπο­κα­τώ­τε­ρος» μισθός και επήλ­θε μεί­ω­ση του κατώ­τε­ρου μισθού κατά 32% και 22%. Έτσι, παρά την αύξη­ση της συνο­λι­κής απα­σχό­λη­σης, τα στοι­χεία του ΙΚΑ (και μετέ­πει­τα ΕΦΚΑ) κατα­γρά­φουν μεί­ω­ση της συνο­λι­κής μισθο­λο­γι­κής δαπάνης.

Συγκε­κρι­μέ­να, τον Ιού­νη του 2011 ο μέσος μει­κτός μισθός της συνο­λι­κής απα­σχό­λη­σης ήταν 1.230,5 ευρώ και τον Ιού­νη του 2017 ήταν 905 ευρώ (μεί­ω­ση 325,5 ευρώ ή 26,5%). Ειδι­κό­τε­ρα, ο μέσος μισθός στις θέσεις πλή­ρους απα­σχό­λη­σης μειώ­θη­κε κατά 18,8% και ο μέσος μισθός στις θέσεις μερι­κής απα­σχό­λη­σης μειώ­θη­κε κατά 35%.

Σε ό,τι αφο­ρά τη μισθο­λο­γι­κή δαπά­νη της συνο­λι­κής απα­σχό­λη­σης, παρα­τη­ρεί­ται το εξής: Η συνο­λι­κή απα­σχό­λη­ση τον Ιού­νη του 2011 ήταν 1.776.740 άτο­μα και η συνο­λι­κή μισθο­λο­γι­κή δαπά­νη ήταν σχε­δόν 2,18 δισ. ευρώ. Τον Ιού­νη του 2017 η συνο­λι­κή απα­σχό­λη­ση ήταν 2.277.379 εργα­ζό­με­νοι και η συνο­λι­κή μισθο­λο­γι­κή δαπά­νη ήταν 2,06 δισ. ευρώ. Έτσι, ενώ η απα­σχό­λη­ση αυξή­θη­κε κατά 28,2%, η μισθο­λο­γι­κή δαπά­νη μειώ­θη­κε κατά 5,5%, κάτι που δεί­χνει τα τερά­στια περι­θώ­ρια κέρ­δους που δια­μόρ­φω­σε για το κεφά­λαιο η αντερ­γα­τι­κή νομο­θε­σία των περα­σμέ­νων ετών, την οποία δια­τη­ρεί και επε­κτεί­νει η σημε­ρι­νή κυβέρνηση.

Εδώ θα πρέ­πει να σημειω­θεί το εξής: Η αρμό­δια υπη­ρε­σία του ΕΦΚΑ, στα στοι­χεία που δίνει για το 2017, ισχυ­ρί­ζε­ται ότι δεν είναι συγκρί­σι­μα με τα στοι­χεία των προη­γού­με­νων ετών για­τί το 2017 εντά­χθη­καν νέες κατη­γο­ρί­ες ασφα­λι­σμέ­νων (π.χ. αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι με δελ­τίο παρο­χής υπη­ρε­σιών, που έχουν το πολύ 2 εργο­δό­τες, δημό­σιοι υπάλ­λη­λοι, έμμι­σθοι δικη­γό­ροι με και­νούρ­για πακέ­τα κάλυ­ψης) και μεγά­λες ομά­δες ασφα­λι­σμέ­νων που δεν περι­λαμ­βά­νο­νταν τα προη­γού­με­να χρό­νια στα στοι­χεία του ΙΚΑ.

Η έντα­ξη αυτή, όμως, δεν αλλοιώ­νει, ούτε βέβαια αντι­στρέ­φει τη γενι­κή τάση, δηλα­δή ότι η αύξη­ση της απα­σχό­λη­σης συνο­δεύ­ε­ται από μεί­ω­ση των μισθών και αύξη­ση των «ευέ­λι­κτων» μορ­φών εργασίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο