ΤΕ Κέρκυρας ΚΚΕ: Η στάχτη σκέπασε το θαύμα της ανάπτυξης

Άμε­ση κατα­γρα­φή των ζημιών και 100% απο­ζη­μιώ­σεις ζητά η Τομε­α­κή Επι­τρο­πή Κέρ­κυ­ρας του ΚΚΕ σε ανα­κοί­νω­ση για τις πυρ­κα­γιές στα βόρεια του νησιού και επι­ση­μαί­νει την έλλει­ψη σχε­δί­ου πυροπροστασίας.

Ανα­λυ­τι­κά:

«Τα σχε­δόν 25.000 στρέμ­μα­τα καμέ­νων εκτά­σε­ων, οι κατα­στρο­φές σε σπί­τια και επι­χει­ρή­σεις, η μυρω­διά της στά­χτης που ακό­μη βαραί­νει την ατμό­σφαι­ρα, η φωτιά που στα­μά­τη­σε στη θάλασ­σα, είναι κάποια από τα σημά­δια που άφη­σε η κατα­στρο­φι­κή πυρ­κα­γιά στη Βόρεια Κέρκυρα.

Η εμπει­ρία αυτών των ημε­ρών είναι πολύ­τι­μη για να δού­με πώς τελι­κά το πολυ­δια­φη­μι­ζό­με­νο επι­τε­λι­κό κρά­τος βλέ­πει τις ζωές μας και τα όσα με κόπο απέ­κτη­σε ο λαός μας. Η παντε­λής έλλει­ψη σχε­δί­ου πυρο­προ­στα­σί­ας με επί­κε­ντρο την πρό­λη­ψη, η ανε­πάρ­κεια των μέσων πυρό­σβε­σης που θα μπο­ρού­σαν να συμ­βά­λουν κατα­λυ­τι­κά από την πρώ­τη στιγ­μή, το ανύ­παρ­κτο σχέ­διο εκκέ­νω­σης και το κομ­φού­ζιο της πρώ­της μέρας σε Νησα­κί και Μπαρ­μπά­τι, που με άλλες συν­θή­κες μπο­ρεί να είχε τρα­γι­κές συνέ­πειες, δεί­χνουν τις προ­τε­ραιό­τη­τες του αστι­κού κρά­τους. Η κυβέρ­νη­ση με την εύκο­λη λύση των μηνυ­μά­των του 112 και της λογι­κής “όπου φύγει φύγει”, προ­σπα­θεί να καλύ­ψει τις ανε­πάρ­κειές της.

Παρά την υπερ­προ­σπά­θεια των κατοί­κων και τη μάχη των πυρο­σβε­στών, που πολ­λές φορές αψη­φού­σαν ακό­μα και τα ανθρώ­πι­να όρια σωμα­τι­κής αντο­χής, απο­δει­κνύ­ε­ται, για μια ακό­μη φορά, ότι βρι­σκό­μα­στε αντι­μέ­τω­ποι με ένα διαρ­κές και προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα, για το οποίο ευθύ­νο­νται η ΕΕ, το αστι­κό κρά­τος και οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις διαχρονικά.

Κι αυτό για­τί οι δαπά­νες για ουσια­στι­κή πρό­λη­ψη των πυρ­κα­γιών και για πυρό­σβε­ση θεω­ρού­νται περιτ­τό κόστος και δεν είναι “επι­λέ­ξι­μες” με βάση το κρι­τή­ριο του “κόστους — οφέ­λους”, που απο­τε­λεί ευαγ­γέ­λιο για όλους τους παρα­πά­νω. Αυτή η πολι­τι­κή, που υλο­ποιεί η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ σε συνέ­χεια των προη­γού­με­νων, είναι ο βασι­κός υπαί­τιος της εμπρη­στι­κής πολι­τι­κής που καί­ει τα πάντα στο διά­βα της.

Ταυ­τό­χρο­να είναι τερά­στιες οι πολι­τι­κές ευθύ­νες των περι­φε­ρεια­κών και δημο­τι­κών αρχών που επι­λέ­γουν να συμπο­ρευ­τούν με τη δια­χρο­νι­κά ασκού­με­νη πολι­τι­κή και να μη διεκ­δι­κούν τις κατάλ­λη­λες προ­ϋ­πο­θέ­σεις απο­τε­λε­σμα­τι­κής πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας για τον λαό.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο παρα­μέ­νουν τα δάση και οι αγρο­τι­κοί δρό­μοι χωρίς καθα­ρι­σμό, οι αντι­πυ­ρι­κές ζώνες είναι ανύ­παρ­κτες, απου­σιά­ζει ένα εκτε­τα­μέ­νο δίκτυο πυρο­σβε­στι­κών κρου­νών, οι υδα­το­δε­ξα­με­νές, όπου υπάρ­χουν, μένουν ανα­ξιο­ποί­η­τες, ενώ συνο­λι­κά είναι κραυ­γα­λέα η έλλει­ψη των ανα­γκαί­ων υποδομών.

Η πολι­τι­κή της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης και υπο­στε­λέ­χω­σης έχει οδη­γή­σει στην εγκα­τά­λει­ψη των Δασαρ­χεί­ων, το πυρο­σβε­στι­κό σώμα να έχει κενές χιλιά­δες θέσεις πυρο­σβε­στών, ενώ υπάρ­χουν μεγά­λες ελλεί­ψεις σε οχή­μα­τα και άλλα σύγ­χρο­να πυρο­σβε­στι­κά μέσα.

Η αιτία της κάθε πυρ­κα­γιάς θα πρέ­πει να διε­ρευ­νη­θεί και να τιμω­ρη­θούν οι ένο­χοι εάν υπάρ­χουν εμπρη­σμοί, αλλά παράλ­λη­λα θα πρέ­πει να παρ­θούν μέτρα για την πρό­λη­ψη και αντι­με­τώ­πι­ση των πυρ­κα­γιών ώστε ο λαός μας να μη ζει κάθε χρό­νο τον πύρι­νο εφιάλ­τη. Είναι απα­ρά­δε­κτο να κρύ­βο­νται οι ιθύ­νο­ντες πίσω από διά­φο­ρες δικαιο­λο­γί­ες τη στιγ­μή που δάση, ολό­κλη­ρες περιο­χές, κατοι­κί­ες καταστρέφονται.

Σε τέτοιου είδους κατα­στά­σεις όπου η κρα­τι­κή γύμνια είναι παρα­πά­νω από εμφα­νής και μετα­τρέ­πε­ται σε επι­κίν­δυ­νη, ανα­δει­κνύ­ε­ται η ανά­γκη της οργά­νω­σης και της λαϊ­κής δρά­σης. Μέσα από τη συγκι­νη­τι­κή υπερ­προ­σπά­θεια κατοί­κων και εθε­λο­ντών γίνε­ται συνεί­δη­ση και ενι­σχύ­ε­ται το σύν­θη­μα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό” που επι­βε­βαιώ­νε­ται κάθε φορά και δυνα­μώ­νει εκεί που γεν­νή­θη­κε. Στην πρώ­τη γραμ­μή της μάχης και της λαϊ­κής κινη­το­ποί­η­σης που μετου­σιώ­νε­ται σε αλλη­λεγ­γύη και αγώνα.

Άλλω­στε και σε αυτή την πυρ­κα­γιά έγι­ναν ορα­τές οι αντι­φά­σεις του συστή­μα­τος, από τη μία το του­ρι­στι­κό κεφά­λαιο και τα πεντά­στε­ρα ξενο­δο­χεία του και από την άλλη η πλή­ρης ανυ­παρ­ξία υπο­δο­μών για τις λαϊ­κές ανά­γκες. Η απου­σία πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας των δασών και του περι­βάλ­λο­ντος και από την άλλη ο στα­θε­ρός προ­σα­να­το­λι­σμός στην υλο­ποί­η­ση της λεγό­με­νης πρά­σι­νης μετά­βα­σης και ο πακτω­λός εκα­τομ­μυ­ρί­ων που επι­δο­τού­νται οι “πρά­σι­νοι” όμιλοι.

Όσο λοι­πόν το επι­τε­λι­κό κρά­τος είναι πολύ ικα­νό για να προ­ω­θεί σχέ­δια που ευνο­ούν τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά κέρ­δη, αλλά ανί­κα­νο να προ­στα­τεύ­σει τη ζωή του λαού, τόσο είναι επι­τα­κτι­κή ανά­γκη να δυνα­μώ­σει ο αγώνας.

Η ΤΕ Κέρ­κυ­ρας του ΚΚΕ από την πρώ­τη στιγ­μή κινη­το­ποί­η­σε δυνά­μεις και απηύ­θυ­νε κάλε­σμα για βοή­θεια στις προ­σπά­θειες κατά­σβε­σης, ενώ από την αρχή του ξεσπά­σμα­τος της φωτιάς ήταν στο πλευ­ρό των κατοί­κων και των δυνά­με­ων πυρόσβεσης.

Απαι­τού­με άμεσα:

• Να ξεκι­νή­σει η πλή­ρης και ουσια­στι­κή κατα­γρα­φή όλων των ζημιών.

• Ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη και απο­κα­τά­στα­ση όλων των πλη­γέ­ντων από τις πυρ­κα­γιές, με πλή­ρεις απο­ζη­μιώ­σεις στο 100% των απω­λειών τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

• Κάλυ­ψη των ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών με ευθύ­νη του κρά­τους, απαλ­λα­γή των φορο­λο­γι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων, πάγω­μα της πλη­ρω­μής των δανεί­ων για τους πληγέντες.

• Κήρυ­ξη όλων των καμέ­νων δασι­κών εκτά­σε­ων ως ανα­δα­σω­τέ­ων, καμιά αλλα­γή στο χαρα­κτή­ρα και τη χρή­ση γης (π.χ. εγκα­τά­στα­ση ανεμογεννητριών)».

Πηγή: 902.gr