Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τιτάνιο απ΄τους …Τιτάνες, Φώσφορος που φέρει φως. Η ελληνικής προέλευσης ονοματοδοσία των χημικών στοιχείων

Τιτά­νιο απ’ τους …Τιτά­νες, ο Φώσφο­ρος που φέρει φως και το Ιώδιο απ’ τα Ία (τα μωβ λου­λού­δια). Εν αρχή ην …τα χημι­κά στοι­χεία. Φώσφο­ρος, υδρο­γό­νο, οξυ­γό­νο, βάριο, άζω­το… “Δύσκο­λες λέξεις” για τους θεω­ρη­τι­κούς της γλώσ­σας της καθη­με­ρι­νό­τη­τας; Κι όμως. Μπο­ρεί να μη γνω­ρί­ζου­με την ακρι­βή σύστα­ση του χημι­κού στοι­χεί­ου “Τιτά­νιο” (Titanium — Ti) ‑είναι όμως “προ­φα­νές” ότι το όνο­μά του παρα­πέ­μπει στους …αρχαιο­Ελ­λη­νες μυθι­κούς Τιτά­νες, τους γιους της Γαί­ας και του Ουρανού.

Και το Ιώδιο (Iodine- I), η γνω­στή (“μώβ” θα λέγα­με σήμε­ρα που ξεχά­σα­με τον,ελληνικής ρίζας,όρο “ιώδες”) ουσία, “αντλεί” το όνο­μά του από τα Ία (το “Ίον το εύω­σμον”, φυτό που φυό­ταν στην αρχαιο­ελ­λη­νι­κή Αττι­κή). Το “ιώδιο” εντο­πί­στη­κε και “βαπτί­στη­κε” από τον εντυ­πω­σια­σμέ­νο (καθώς “είδε” στις εγκα­τα­στά­σεις παρα­γω­γής νίτρου της οικο­τε­χνί­ας του την…εξάχνωση, τη μετα­τρο­πή απευ­θεί­ας από τη στε­ρεή στην αέρια κατά­στα­ση, χωρίς να μεσο­λα­βή­σει η υγρή ως είθι­σται) Γάλ­λο χημι­κό, Μπερ­νάρ Κουρτουά.

Όταν ο Κουρ­τουά είδε αυτούς τους …εντυ­πω­σια­κού μωβ-μπλέ χρώ­μα­τος ατμούς να ανα­δύ­ο­νται από τα παρα­προιό­ντα νατρί­ου, θυμή­θη­κε τις…“ιώδεις πλα­γιές της Πάρ­νη­θας”). Για­τί οι λεγό­με­νες θετι­κές επι­στή­μες συνει­σφέ­ρουν τα μάλα στη συγκέ­ντρω­ση και διε­ρεύ­νη­ση στοι­χεί­ων για τους αρχαί­ους (με τις μεθό­δους της αρχαιο­με­τρί­ας, φασμα­το­σκό­πη­σης, τις βιο­χη­μι­κές μεθό­δους κ.α για τη χρο­νο­λό­γη­ση, ανά­λυ­ση των στοι­χεί­ων ‑υλι­κών παρα­σκευ­ής των αντι­κει­μέ­νων των αντι­κει­μέ­νων που “ανα­δύ­ο­νται” στις ανα­σκα­φές κ.α), αλλά η ελλη­νι­κή γλώσ­σα ‑μητέ­ρα των γλωσ­σών και των επι­στη­μών- μάλ­λον συνει­σέ­φε­ρε περισ­σό­τε­ρο ακό­μα και στην ονο­μα­το­δο­σία των χημι­κών στοι­χεί­ων και τη δια­μόρ­φω­ση των επιστημών.

«Η ελλη­νι­κή προ­έ­λευ­ση της ονο­μα­σί­ας των χημι­κών στοι­χεί­ων» ήταν ο τίτλος της διά­λε­ξης που έδω­σε στο Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο της Θεσ­σα­λο­νί­κης ο καθη­γη­τής Χημεί­ας του ΑΠΘ, Περι­κλής Ακρί­βος, στο πλαί­σιο της δρά­σης “Αρχαιο-μετρώ­ντας τον Πολι­τι­σμό” και με αφορ­μή την κήρυ­ξη του 2019 ως παγκο­σμί­ου έτους εορ­τα­σμού του Περιο­δι­κού Πίνα­κα των Χημι­κών Στοι­χεί­ων (Ο περιο­δι­κός πίνα­κας των χημι­κών στοι­χεί­ων είναι ένας κατά­λο­γος, σε μορ­φή πίνα­κα, που δημιούρ­γη­σε και πρω­το­πα­ρου­σί­α­σε οργα­νω­μέ­να ο Ρώσος χημι­κός Ντμί­τρι Ιβά­νο­βιτς Μεντε­λέ­γιεφ, στα 1869 ‑πριν απο 150 χρό­νια). Ο Ντμί­τρι Μεντε­λέ­γιεφ πέθα­νε σε ηλι­κία 73 ετών (το 1907) από γρί­πη. Ο κρα­τή­ρας Μεντε­λέ­γιεφ στη Σελή­νη και το ραδιε­νερ­γό χημι­κό στοι­χείο μεντε­λέ­βιο, με ατο­μι­κό αριθ­μό 101, ονο­μά­στη­καν έτσι προς τιμή του.

«Τα χημι­κά στοι­χεία βρί­σκο­νται παντού γύρω μας-παντού μέσα μας… Το 85% και πλέ­ον των χημι­κών στοι­χεί­ων ειναι μέταλ­λα. Τα μέχρι σήμε­ρα γνω­στά χημι­κά στοι­χεία (φυσι­κά και τεχνη­τά) είναι περί τα 120. Τα ονό­μα­τά τους που έχουν ελλη­νι­κή προ­έ­λευ­ση είναι 42. Κανέ­νας Έλλη­νας όμως δεν συνει­σέ­φε­ρε στην ανα­κά­λυ­ψή τους» έλε­γε το απο­τέ­λε­σμα του …τεστ, που έκα­νε στους χημι­κούς και αρχαιο­λό­γους ακρο­α­τές του ο ειση­γη­τής της εκδή­λω­σης Περι­κλής Ακρίβος.

Είναι ο “ελλη­νι­κός μύθος”, η ελλη­νο-λατρεία των επι­στη­μό­νων του 18ου ‑19ου αιώ­να, που οδη­γεί τους κεντρο­ευ­ρω­παί­ους επι­στή­μο­νες στην ελλη­νι­κής “ρίζας” ονοματοδοσία;

«Δεν είναι θέμα ελλη­νο­λα­τρί­ας, οπωσ­δή­πο­τε οι Έλλη­νες επι­στή­μο­νες θα πρό­τει­ναν τη χρή­ση κάποιου ονό­μα­τος με ελλη­νι­κή προ­έ­λευ­ση. Είναι θέμα “υλι­κών μέσων”. Ορι­σμέ­νοι από τους ξένους επι­στή­μο­νες της επο­χής (18ος-19ος αιώ­νας) “είχαν τον τρό­πο τους”. Αν δεν έχεις τα υλι­κά μέσα, δεν μπο­ρείς να οργα­νώ­σεις μια σχε­τι­κή σει­ρά μετρή­σε­ων που να έχουν ακρί­βεια, επα­να­λη­ψι­μό­τη­τα και να γίνουν απο­δε­κτές και κατά συνέ­πεια δεν μπο­ρείς να συμ­με­τέ­χεις στις δια­δι­κα­σί­ες ανα­κά­λυ­ψης χημι­κών στοι­χεί­ων. Επι­στή­μο­νες από την Ελλά­δα έχουν δημιουρ­γή­σει στοι­χεία προ­ό­δου (το τεστ Παπα­νι­κο­λά­ου είναι διε­θνής ορο­λο­γία, όχι μόνο Ελλη­νι­κή και η αντί­δρα­ση Bergmann-Zervas φέρει το όνο­μα του Ζέρ­βα» απα­ντά σε ερώ­τη­ση του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθη­γη­τής κ.Ακρίβος.

Έτσι, τα νεο-ανα­κα­λυ­φθέ­ντα στοι­χεία “βαπτί­ζο­νται” από τους επι­στή­μο­νες, που κατα και­ρούς τα εφευ­ρί­σκουν, “έτσι” ή γιατί…“ετσι θέλει” ο εφευ­ρέ­της ή η επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα στο σύνο­λό της, που τελι­κά το απο­δέ­χε­ται, ή… με βάση κάποιο χαρα­κτη­ρι­στι­κό του στοι­χεί­ου, τον τόπο ύπαρ­ξης του στοι­χεί­ου, το ορυ­κτό του (εφό­σον πρό­κει­ται για μέταλ­λο), τη δια­δι­κα­σία ανί­χνευ­σής του ή παρα­λα­βής του, τις φυσι­κές ιδιό­τη­τες του στοι­χεί­ου, τις φυσι­κές και χημι­κές ιδιό­τη­τές του, και τις ιδιό­τη­τες των ενώ­σε­ών του.

-Στα 1808, ο Σερ Χάμ­φρι Ντέι­βι (Sir Humphry Davy) απο­μό­νω­σε το μαγνή­σιο και το ονό­μα­σε έτσι από την… “Μαγνη­σία γή” της Θεσ­σα­λί­ας όπου εξο­ρύσ­σο­νταν αρχαιό­θεν κάποια απ’ τα συστα­τι­κά του)

- Στην…Κύπρο εξο­ρυσ­σό­ταν ο χαλ­κός (Copper) — το στοι­χείο του οποί­ου ανα­γρά­φε­ται ως (Cu) — από την Κύπρο- Cuprum των Ρωμαίων.

-Το Βάριο-Barium (Ba) ονο­μά­στη­κε έτσι από τις φυσι­κές ιδιό­τη­τες του στοι­χεί­ου, η ονο­μα­σία του είναι ένα λόγιο ενδο­γε­νές δάνειο από το λατι­νι­κό barium που προ­έρ­χε­ται από το αρχαίο ελλη­νι­κό βαρύς (στοι­χείο με υψη­λό­τα­τη πυκνό­τη­τα) και απο­κα­λύ­φθη­κε στα 1774 από τον Carl Wilhelm Scheele.

- Το κάδμιο ανα­κα­λύ­φθη­κε το 1817 από τον F.Stromeyer και τον K.S.L.Herman. Ο Stromeyer παρα­τή­ρη­σε σε δείγ­μα­τα ανθρα­κι­κού ψευ­δαρ­γύ­ρου ένα καφέ οξεί­διο και ένα κίτρι­νο σουλ­φί­διο. Θερ­μαί­νο­ντας το σουλ­φί­διο και πραγ­μα­το­ποιώ­ντας ανα­γω­γή, απο­μό­νω­σε ένα λευ­κό μέταλ­λο το οποίο ονό­μα­σε κάδμιο από το αρχαίο ελλη­νι­κό όνο­μα “Καδμεία”, το οποίο σήμαι­νε ανθρα­κι­κός ψευ­δάρ­γυ­ρος. Ο ανθρα­κι­κός ψευ­δάρ­γυ­ρος στην αρχαιό­τη­τα υπήρ­χε στη Θήβα όπου βασι­λιάς ήταν ο Κάδμος.

-Κοβάλ­τιο (Cobalt-Co) από τους… κόβα­λους (τους προ­χρι­στια­νι­κούς καλι­κά­τζα­ρους — βλα­βε­ρούς χθό­νιους δαί­μο­νες της ακο­λου­θί­ας του Διο­νύ­σου, που ανα­φέ­ρει κι ο Αρι­στο­φά­νης στον “ Πλού­το” του «-ως μόθων ει, και φύσει Κόβα­λος, όστις φενα­κί­ζεις» που στα λατι­νι­κά έγι­νε cobalus, στα γαλ­λι­κά gobelin, στα αγγλι­κά goblin, στα ουα­λι­κά coblyn, στα γερ­μα­νι­κά kobold, και στα δανέ­ζι­κα, kobold ή kabouter(s)). Ονο­μά­στη­κε έτσι καθώς στα 1683 που εντο­πί­στη­κε, οι Γερ­μα­νοί μεταλ­λω­ρύ­χοι εντό­πι­σαν το …μπλέ υλι­κό ανα­κα­τε­μέ­νο στις στο­ές με άλλα μέταλ­λα και τους ήταν …ιδιαί­τε­ρα δύσκο­λη η εξό­ρυ­ξη του.

-Θάλ­λιο thallium (ΤΙ). Εντο­πί­στη­κε το 1861 και η πρά­σι­νη γραμ­μή στο φάσμα του προ­σο­μοί­α­ζε με το χρώ­μα ανοι­ξιά­τι­κης πρα­σι­νά­δας. Το όνο­μά του προ­έ­κυ­ψε λοι­πόν απο την ελλη­νι­κή λέξη θαλ­λός (ή τη λατι­νι­κή thallus) που σημαί­νει εκκο­λα­πτό­με­νο βλα­στά­ρι ή κλαράκι..

Αλλά και πολ­λά άλλα αδρα­νή υλι­κά όπως το Αργό, το Κρυ­πτό, το Ξένο , το…Δυσπρόσιτο (Dysprosium) — δύσκο­λο να εντο­πι­στεί, ο Υδράρ­γυ­ρος (υγρός αργυ­ρός ‑καθώς τα μέρη του …ρέουν) το Σελή­νιο (μυρί­ζει τόσο άσχη­μα που…ήρθε απ τη Σελή­νη), το Λαν­θά­νιον (La) Lanthanion που …πριν το 1839 οπό­τε και εντο­πί­στη­κε ελάν­θα­νε, το Οξυ­γό­νο που…γεννά οξύ.

Η τελευ­ταία νίκη της ελλη­νι­κής γραμ­μα­τεί­ας στην ονο­μα­το­δο­σία των χημι­κών στοι­χεί­ων είναι το …Προ­μή­θειο Pm. Παρα­σκευά­στη­κε τεχνη­τά μόλις το 1947 από μία ερευ­νη­τι­κή ομά­δα με επι­κε­φα­λής τον Τσαρλς Κορυ­έλ. Είναι εξαι­ρε­τι­κά ραδιε­νερ­γό και …καί­ει σαν φωτιά, οπό­τε ο ήρω­ας Προ­μη­θέ­ας που ..έκλε­ψε τη φωτιά ήταν ο ονο­μα­το­δό­της του.

πηγή: ΑΠΕ / Πηγή φωτο­γρα­φί­ας: ΑΠΘ- καθη­γη­τής Περι­κλής Ακρίβος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο