Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τουρκία: «Η κόρη μου, Ερμάκ. Τράβα φωτογραφίες»

Φωτο­γρά­φος επί 40 χρό­νια, εκ των οποί­ων τα 15 στο Γαλ­λι­κό Πρα­κτο­ρείο, ο Αντέμ Αλτάν δού­λευε ως φωτο­ρε­πόρ­τερ και κάποια στιγ­μή στά­θη­κε μπρο­στά από ένα κτί­ριο που κατέρ­ρευ­σε στην πόλη Καχρα­μαν­μά­ρας, επί­κε­ντρο του σει­σμού που σκό­τω­σε περισ­σό­τε­ρους από 16.000 ανθρώ­πους μόνο στην Τουρ­κία. Ο Αλτάν είδε έναν άνδρα να κάθε­ται στα ερείπια.

Καμία ομά­δα διά­σω­σης δεν είχε φτά­σει ακό­μη στο σημείο την Τρί­τη, την επο­μέ­νη της κατα­στρο­φής, καθώς οι κάτοι­κοι προ­σπα­θού­σαν να καθα­ρί­σουν μόνοι τους τα ερεί­πια για να βρουν και να σώσουν τα αγα­πη­μέ­να τους πρόσωπα.

Ο άντρας, φορώ­ντας ένα πορ­το­κα­λί σακά­κι, στε­κό­ταν ακί­νη­τος ανά­με­σα στα χαλά­σμα­τα, χωρίς να τον νοιά­ζει η βρο­χή και το κρύο.

Τότε, ο Αντέμ Αλτάν συνει­δη­το­ποί­η­σε ότι ο άνδρας, 60 μέτρα μακριά από αυτόν, κρα­τού­σε ένα χέρι.

Άρχι­σε να «φωτο­γρα­φί­ζει» τη σκη­νή: ο πατέ­ρας να κρα­τά το χέρι του νεκρού παι­διού του χωρίς να το αφή­νει, μέσα στα ερεί­πια και την καταστροφή.

Καθώς ο Αλτάν τρα­βού­σε φωτο­γρα­φί­ες, ο άνδρας τον παρα­κο­λου­θού­σε με προσοχή.

«Τρά­βα φωτο­γρα­φί­ες του παι­διού μου», ψιθύ­ρι­σε προς την κατεύ­θυν­ση του Αντέμ, με τη φωνή του να ραγί­ζει και να τρέμει.

Άφη­σε το χέρι της που δεν ήθε­λε να αφή­σει ούτε στιγ­μή για να δεί­ξει στον φωτο­γρά­φο το σημείο όπου κει­τό­ταν η 15χρονη κόρη του.

Και ξανά­πια­σε το χέρι της.

«Ήμουν τόσο συγκι­νη­μέ­νος εκεί­νη την ώρα. Δάκρυ­σα. Έλε­γα συνέ­χεια στον εαυ­τό μου, “Θεέ μου, αυτός είναι αφό­ρη­τος πόνος”», λέει ο φωτογράφος.

Τότε, ο ίδιος ρώτη­σε το όνο­μά του, καθώς και το όνο­μα του παι­διού του.

«Η κόρη μου, Ερμάκ», απά­ντη­σε ο πατέ­ρας, ο Μεσούτ Χαντσέρ.

«Μιλού­σε με δυσκο­λία, χαμη­λό­φω­να. Ήταν δύσκο­λο να του κάνω περισ­σό­τε­ρες ερω­τή­σεις καθώς οι κάτοι­κοι γύρω του ζητού­σαν από τον κόσμο να κάνει ησυ­χία ώστε να μπο­ρέ­σουν να ακού­σουν τις φωνές πιθα­νών επι­ζώ­ντων παγι­δευ­μέ­νων κάτω από τα ερεί­πια», αφη­γεί­ται ο φωτογράφος.

Εκεί­νη τη στιγ­μή σκέ­φτη­κε αμέ­σως ότι η εικό­να συνο­ψί­ζει τον πόνο των θυμά­των του σει­σμού. Χωρίς να φαντα­ζό­ταν τον αντί­κτυ­πο που θα είχε.

Η φωτο­γρα­φία δημο­σιεύ­τη­κε σε πολ­λά μέσα ενη­μέ­ρω­σης σε όλο τον κόσμο, έγι­νε viral σε μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, κοι­νο­ποι­ή­θη­κε εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες φορές από χρή­στες του διαδικτύου.

Ο Αλτάν έχει λάβει χιλιά­δες μηνύ­μα­τα από όλο τον κόσμο που εκφρά­ζουν την αλλη­λεγ­γύη και τη συγκί­νη­σή τους μπρο­στά στη θλί­ψη αυτού του ορφα­νού πατέρα.

«Νομί­ζω ότι είναι μια φωτο­γρα­φία που θα μεί­νει χαραγ­μέ­νη στη μνή­μη. Πολ­λοί μου είπαν ότι δεν θα ξεχά­σουν ποτέ αυτή την εικό­να», εκμυ­στη­ρεύ­ε­ται. Ούτε κι εκείνος.

Πηγή: ΑΠΕ

 

Ο Μέγας Ιερο­ε­ξε­τα­στής, Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο