Το διπλό αντεργατικό στίγμα των «νόμων Αχτσιόγλου-Βρούτση»

Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς //

Οι νόμοι 4512/2018 και 4564/2018 ονο­μά­στη­καν «Νόμοι Αχτσιό­γλου-Βρού­τση» καθώς απο­τυ­πώ­νουν τη θεσμι­κή σύμπλευ­ση των μνη­μο­νια­κών συγκυ­βερ­νή­σε­ων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο αντερ­γα­τι­κό οπλο­στά­σιο. Με το νόμο 4512 η υπουρ­γός Εργα­σί­ας Έφη Αχτσιό­γλου κατά­φε­ρε να ξεπε­ρά­σει τον αλή­στου μνή­μης υπουρ­γό Εργα­σί­ας Κων­στα­ντί­νο Λάσκα­ρη της πρώ­της μετα­πο­λι­τευ­τι­κής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ στο χτύ­πη­μα του απερ­για­κού δικαιώ­μα­τος. Ενώ με το νόμο 4564 έθε­σε σε εφαρ­μο­γή τις «Δια­τά­ξεις για τον κατώ­τα­το μισθό», του ν.4172/2013 του Γιάν­νη Βρού­τση, υπουρ­γού Εργα­σί­ας της συγκυ­βέρ­νη­σης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο καταρ­γού­νται οι συλ­λο­γι­κές διαπραγματεύσεις!

Η απαγόρευση της πάλης των …τάξεων!

Στις 5.3.1976, ο, τότε, Σύν­δε­σμος Ελλή­νων Βιο­μη­χά­νων έδω­σε συνέ­ντευ­ξη Τύπου ζητώ­ντας από την, τότε, κυβέρ­νη­ση της ΝΔ υπό τον Κων­στα­ντί­νο Καρα­μαν­λή, να πάρει θέση «για τις απερ­γί­ες που εκδη­λώ­νο­νται και για τις μισθο­λο­γι­κές απαι­τή­σεις που δια­τυ­πώ­νο­νται», ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι οι βιο­μή­χα­νοι δεν έχουν κέρ­δη, ενώ κάνουν επεν­δύ­σεις! Έξι μέρες μετά (11.3.1976) ο, τότε, υπουρ­γός Συντο­νι­σμού Πανα­γιώ­της Παπα­λη­γού­ρας μιλώ­ντας σε συνε­στί­α­ση επι­στη­μό­νων, δήλω­σε: «(Η κυβέρ­νη­ση) δε θα επι­τρέ­ψει την κατά­χρη­ση των ελευ­θε­ριών (σ.σ. των συν­δι­κα­λι­στι­κών) εις βάρος του κοι­νω­νι­κού συνό­λου. Κατά­χρη­ση που εκδη­λώ­νε­ται τελευ­ταία με ένα κύμα αδι­καιο­λό­γη­των απερ­για­κών και άλλων δια­λυ­τι­κών, της κοι­νω­νι­κής συνο­χής, εκδηλώσεων».

Και στις 29.3.1976 ο αλή­στου μνή­μης υπουρ­γός Απα­σχό­λη­σης Κων­στα­ντί­νος Λάσκα­ρης (1918–1989) έφε­ρε το νομο­σχέ­διο «Περί Επαγ­γελ­μα­τι­κών σωμα­τεί­ων και ενώ­σε­ων και δια­σφα­λί­σε­ως της συν­δι­κα­λι­στι­κής ελευ­θε­ρί­ας», που κατα­χω­ρή­θη­κε ως ο περι­βό­η­τος ν. 330 (ΦΕΚ Α΄ 129/29.5.1976).

Ο Κ. Λάσκα­ρης δεξιά με τον πρω­θυ­πουρ­γό Κ. Καρα­μαν­λή (μέσο) και Π. Παπα­λη­γού­ρα (αρι­στε­ρά)

Ήταν ένα από τα πιο αντερ­γα­τι­κά νομο­θε­τή­μα­τα που γνώ­ρι­σε ο τόπος. Συνά­ντη­σε εξ αρχής την αντί­θε­ση όλων των κομ­μά­των της αντι­πο­λί­τευ­σης και των εργα­ζο­μέ­νων, πλην της φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κής, τότε, διοί­κη­σης της ΓΣΕΕ, η οποία περιο­ρί­στη­κε να υπο­βά­λει ορι­σμέ­νες δευ­τε­ρεύ­ου­σας σημα­σί­ας τρο­πο­ποι­ή­σεις. Ο ν. 330 περιό­ρι­ζε δρα­στι­κά το δικαί­ω­μα της απερ­γί­ας, κατο­χύ­ρω­νε την αντα­περ­γία (λοκ άουτ), νομι­μο­ποιού­σε τη συγκρό­τη­ση απερ­γο­σπα­στι­κών μηχα­νι­σμών και, κυρί­ως, απα­γό­ρευ­σε την «πολι­τι­κή απεργία».

Ο Κ. Λάσκα­ρης, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νος το νομο­σχέ­διο, χαρα­κτή­ρι­σε «αυθά­δη και ιτα­μή» την αξί­ω­ση για από­συρ­σή του, ενώ δήλω­σε στους δημο­σιο­γρά­φους: «Δεν θα επι­τρέ­ψο­μεν την πάλην των τάξεων»!

2. Πρω­το­σέ­λι­δο του «Ριζο­σπά­στη» με τις κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στο ν. 330

Σε ανα­κοί­νω­σή της, η Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ (3.4.1976) επι­σή­μα­νε πως το νομο­σχέ­διο «καταρ­γεί ουσια­στι­κά το δικαί­ω­μα της απερ­γί­ας, κατο­χυ­ρώ­νει την αντα­περ­γία της εργο­δο­σί­ας και δεν προ­στα­τεύ­ει τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευθερίες».

Η συζή­τη­ση στη Βου­λή για το ν.330 άρχι­σε στις 24.5.1976. Την ίδια μέρα άρχι­σε 48ωρη απερ­γία των εργα­ζο­μέ­νων στο δημό­σιο και τον ιδιω­τι­κό τομέα, την οποία κήρυ­ξαν πρω­το­βάθ­μια σωμα­τεία και ομο­σπον­δί­ες, ενώ δεκά­δες χιλιά­δες απερ­γοί πραγ­μα­το­ποιούν μεγά­λη και μαχη­τι­κή πορεία στην Αθή­να. Ομως, η κυβέρ­νη­ση κρά­τη­σε για τη δεύ­τε­ρη μέρα της απερ­γί­ας (στις 25 του Μάη) το σχέ­διο για τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση της Αστυ­νο­μί­ας κατά των απερ­γών: Ένας νεκρός, 75 τραυ­μα­τί­ες και 100 συλλήψεις.

Κι όμως ο ν.330/1976 ‑που καταρ­γή­θη­κε με το ν. 1264- προ­έ­βλε­πε (άρθρο 34) ότι «η απερ­γία απο­φα­σί­ζε­ται υπό της συνε­λεύ­σε­ως των μελών, θεω­ρου­μέ­νης ως εν απαρ­τία τελού­σης κατά την δευ­τέ­ραν σύγκλη­σίν της, εάν δεν επε­τεύ­χθη απαρ­τία κατά την πρώ­την εφ’ όσον παρί­στα­ται το ¼ του όλου αριθ­μού των εχό­ντων το δικαί­ω­μα ψήφου μελών».

Δηλα­δή η από­φα­ση –με τους, τότε, βέβαια όρους- για απερ­γία χρεια­ζό­ταν απαρ­τία από το ¼ και όχι το ½ των τακτο­ποι­η­μέ­νων μελών των σωμα­τεί­ων, που όρι­σαν η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι δανει­στές με το νόμο 4512/2018!

6. Κινη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στο «άρθο 4» (Καλο­καί­ρι 1983)

Απεργοκτόνα ρύθμιση μνημονιακής έμπνευσης

Η νέα αντια­περ­για­κή ρύθ­μι­ση κατα­χω­ρή­θη­κε ως άρθρο 211 στο ν. 4512/2018 (ΦΕΚ Α΄5/17.1.2018) στις «Ρυθ­μί­σεις για την εφαρ­μο­γή των διαρ­θρω­τι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων του Προ­γράμ­μα­τος Οικο­νο­μι­κής Προ­σαρ­μο­γής και άλλες δια­τά­ξεις», το οποίο περι­λαμ­βά­νει δεκά­δες από τα προ­α­παι­τού­με­να για το κλεί­σι­μο της 3ης «αξιο­λό­γη­σης» του 3ου μνημονίου.

Το άρθρο 211 προ­βλέ­πει: «Ειδι­κά για τη συζή­τη­ση και τη λήψη από­φα­σης κήρυ­ξης απερ­γί­ας απαι­τεί­ται η παρου­σία του­λά­χι­στον του ενός δευ­τέ­ρου (1/2) των οικο­νο­μι­κά τακτο­ποι­η­μέ­νων μελών».

Ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας στην αγό­ρευ­σή του στη Βου­λή (15.1.2018) υπε­ρα­σπί­στη­κε την κατά­πτυ­στη αντια­περ­για­κή τρο­πο­λο­γία με το επι­χεί­ρη­μα: «Σκε­φτεί­τε τι θα συνέ­βαι­νε τα τρία τελευ­ταία χρό­νια αν παρέ­με­ναν αυτοί εδώ στις θέσεις δια­κυ­βέρ­νη­σης σε σχέ­ση με τα εργασιακά».

Ο πρω­θυ­πουρ­γός εννο­ού­σε την προη­γού­με­νη συγκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Θέση της ΝΔ ‑που επα­νέ­λα­βε στη Βου­λή ο πρό­ε­δρός της Κυριά­κος Μητσο­τά­κης- είναι ότι για τη λήψη από­φα­σης υπέρ της απερ­γί­ας απαι­τεί­ται η σύμ­φω­νη γνώ­μη του 50%+1 των εργα­ζο­μέ­νων. Αρχι­κά η ΝΔ δια του αντι­προ­έ­δρου Αδ. Γεωρ­γιά­δη είχε υπο­στη­ρί­ξει ότι θα ψήφι­ζε την απερ­γο­κτό­να ρύθ­μι­ση της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά προ­χώ­ρη­σε, τελι­κά, στην απα­ρά­δε­κτη πρό­τα­σή της κατα­ψη­φί­ζο­ντας το σχε­τι­κό άρθρο.

Μετά από αίτη­μα του ΚΚΕ έγι­νε ονο­μα­στι­κή ψηφο­φο­ρία. Σε σύνο­λο 295 βου­λευ­τών, «υπέρ» επί της αρχής του νομο­σχε­δί­ου ψήφι­σαν 154 βου­λευ­τές και «κατά» 141. (Η 154η ψήφος ήταν της ανε­ξάρ­τη­της –και ανε­ξαρ­τη­το­ποι­η­θεί­σης απ’ την Ένω­ση Κεντρώ­ων- βου­λευ­τή Θ. Μεγα­λο­οι­κο­νό­μου, η οποία στη συνέ­χεια προ­σχώ­ρη­σε στο ΣΥΡΙΖΑ). Για το αντια­περ­για­κό άρθρο 211, «υπέρ» ψήφι­σαν 155 (η 155η ψήφος ήταν του ανε­ξάρ­τη­του βου­λευ­τή Χ. Θεο­χά­ρη), 134 «κατά» και 5 «παρών» ανή­κουν στους βου­λευ­τές του Ποτα­μιού (απου­σί­α­ζε ο Σπ. Δανέ­λης).

Το ξερό «Όχι» της Αχτσιόγλου

Η απά­ντη­ση στο νέο αντια­περ­για­κό έκτρω­μα δόθη­κε δόθη­κε με την κινη­το­ποί­η­ση το από­γευ­μα της 9ης Γενά­ρη 2018, που κατα­τέ­θη­κε το αντι­λαϊ­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο και στις 15 Γενά­ρη 2018, που ψηφίστηκε.

Συλ­λα­λη­τή­ρια έγι­ναν στην Αθή­να, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και πολ­λές άλλες πόλεις με κεντρι­κό σύν­θη­μα: «Την απερ­γία δεν θα την καταρ­γή­σε­τε ό,τι νόμο κι αν ψηφίσετε».

Στην Αθή­να, όταν η πορεία έφτα­σε έξω από το υπουρ­γείο, οι εκπρό­σω­ποι των εργα­ζο­μέ­νων απαί­τη­σαν να ανοί­ξουν τα κατε­βα­σμέ­να ρολά και να συνα­ντή­σουν την πολι­τι­κή του ηγε­σία. Καθώς το αίτη­μά τους έμει­νε χωρίς απά­ντη­ση, άνοι­ξαν οι ίδιοι τις πόρτες.

Φωνά­ζο­ντας συν­θή­μα­τα όπως «Νόμος είναι το δίκιο του εργά­τη και όχι τα κέρ­δη του κεφα­λαιο­κρά­τη» και «Χωρίς εσέ­να γρα­νά­ζι δεν γυρ­νά, εργά­τη μπο­ρείς χωρίς αφε­ντι­κά», απέ­δω­σαν στο υπουρ­γείο την επω­νυ­μία που αρμό­ζει στα «έργα και τις ημέ­ρες» του: «Υπουρ­γείο ΔΝΤ — ΕΕ — εργοδοσίας».

Μετο­νο­μο­σία του υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας σε …Εργο­δο­σί­ας!

Παράλ­λη­λα, ανάρ­τη­σαν γιγα­ντο­πα­νώ στην πρό­σο­ψή του με το σύν­θη­μα «Κυβέρ­νη­ση — μεγά­λο κεφά­λαιο — ΕΕ ακού­στε το καλά: Κάτω τα ξερά σας από την απερ­γία. Είναι εργα­τι­κό δικαί­ω­μα». Το ίδιο μήνυ­μα άφη­σαν γραμ­μέ­νο και στον τοί­χο έξω από το υπουργείο.

Αντι­προ­σω­πεία των Ομο­σπον­διών και των Σωμα­τεί­ων, ανε­βαί­νο­ντας στο υπουρ­γείο, απαί­τη­σε από την υπουρ­γό Εργα­σί­ας, Εφη Αχτσιό­γλου, και την ανα­πλη­ρώ­τρια υπουρ­γό, Θεα­νώ Φωτί­ου, να παρ­θεί πίσω η απερ­γο­κτό­να ρύθμιση.

Ένα ξερό «Όχι» ήταν η απά­ντη­ση της ΄Εφης Αχτσιό­γλου στο αίτη­μα των συν­δι­κα­λι­στών να απο­συρ­θεί η αντια­περ­για­κή ρύθμιση.

Ανά­με­σα σε αυτούς που ανέ­βη­καν μέχρι το γρα­φείο της υπουρ­γού ήταν και ο Δήμος Κου­μπού­ρης, πρό­ε­δρος της Ομο­σπον­δί­ας Συντα­ξιού­χων Ελλά­δας ΙΚΑ. «Είστε νέοι άνθρω­ποι και κατα­δι­κά­ζε­τε τη γενιά σας» είπε στην Εφη Αχτιό­γλου για να προ­σθέ­σει: «Μας πήρα­τε πίσω τις συντά­ξεις. Πήρα­τε τα μερο­κά­μα­τα. Παίρ­νε­τε και την απεργία».

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην …πρωτοπορία!

Η συγκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ψήφι­σε το ν. 4172 (ΦΕΚ Α’ 167) με τίτλο: «Φορο­λο­γία εισο­δή­μα­τος, επεί­γο­ντα μέτρα εφαρ­μο­γής του ν. 4046/2012, του ν. 4093/2012 και του ν. 4127/2013 και άλλες διατάξεις».

Το άρθρο 103 του ν.4172 περι­λαμ­βά­νει τις «Δια­τά­ξεις για τον κατώ­τα­το μισθό», οι οποί­ες προβλέπουν:

«Έπει­τα από δια­βού­λευ­ση …ορί­ζε­ται ο νομο­θε­τη­μέ­νος κατώ­τα­τος μισθός και το νομο­θε­τη­μέ­νο κατώ­τα­το ημε­ρο­μί­σθιο, για πλή­ρη απα­σχό­λη­ση, για τους υπαλ­λή­λους και εργα­το­τε­χνί­τες όλης της χώρας, των οποί­ων η αμοι­βή δεν ρυθ­μί­ζε­ται από συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση εργα­σί­ας» (Παρ. 1.α).

«Το ύψος του νομο­θε­τη­μέ­νου κατώ­τα­του μισθού και νομο­θε­τη­μέ­νου ημε­ρο­μι­σθί­ου θα πρέ­πει να καθο­ρί­ζε­ται λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη την κατά­στα­ση της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας και τις προ­ο­πτι­κές της για ανά­πτυ­ξη από την άπο­ψη της παρα­γω­γι­κό­τη­τας, των τιμών, και της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, της απα­σχό­λη­σης, του ποσο­στού της ανερ­γί­ας, των εισο­δη­μά­των και μισθών» (Παρ. 3).

Ο καθο­ρι­σμός του κατώ­τα­του μισθού εφε­ξής θα γίνε­ται με από­φα­ση του υπουρ­γού Εργα­σί­ας, την οποία θα ειση­γεί­ται στο υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο εντός του τελευ­ταί­ου δεκα­πεν­θη­μέ­ρου του μηνός Ιου­νί­ου κάθε έτους.

Με αυτές, δηλα­δή, τις δια­τά­ξεις καταρ­γή­θη­καν μόνι­μα οι συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις μέσα απ’ τις οποί­ες καθο­ρί­ζε­ται ο κατώ­τε­ρος μισθός.

Η έναρ­ξη ισχύ­ος της «νέας δια­δι­κα­σί­ας − μηχα­νι­σμού δια­μόρ­φω­σης νομο­θε­τι­κώς καθο­ρι­σμέ­νου νόμι­μου κατώ­τα­του μισθού και κατώ­τα­του ημε­ρο­μι­σθί­ου για τους εργα­ζό­με­νους ιδιω­τι­κού δικαί­ου όλης της χώρας» ορί­στη­κε για «μετά τα προ­γράμ­μα­τα Δημο­σιο­νο­μι­κής Προ­σαρ­μο­γής, δηλα­δή όχι πριν από την 1.1.2017».

Η σκυτάλη σε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αβρότητες απ’ τη ΝΔ

Το βρά­δι της 20ής Σεπτέμ­βρη 2018, και με τις θετι­κές ψήφους των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Ενω­σης Κεντρώ­ων και το «παρών» του Ποτα­μιού και της ναζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής, ψηφί­στη­κε στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής τρο­πο­λο­γία του υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας, με την οποία η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ ενερ­γο­ποιεί τον παρα­πά­νω νόμο της κυβέρ­νη­σης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Η τρο­πο­λο­γία κατα­χω­ρή­θη­κε ως «άρθρο δεύ­τε­ρο» και με τίτλο «Εκκί­νη­ση της δια­δι­κα­σί­ας δια­μόρ­φω­σης του κατώ­τα­του μισθού κατά το έτος 2018» στο νόμο 4564 (ΦΕΚ Α’ 170) για την «Κύρω­ση της Σύμ­βα­σης Δωρε­άς μετα­ξύ του Ιδρύ­μα­τος “Κοι­νω­φε­λές Ίδρυ­μα Σταύ­ρος Σ. Νιάρ­χος” και του Ελλη­νι­κού Δημο­σί­ου για την ενί­σχυ­ση και ανα­βάθ­μι­ση των υπο­δο­μών στον τομέα της Υγεί­α­ςκαι άλλες δια­τά­ξεις».

Την τρο­πο­λο­γία της κυβέρ­νη­σης κατα­ψή­φι­σε το ΚΚΕ, το οποίο και κατέ­θε­σε δική του τρο­πο­λο­γία, για την άμε­ση επα­να­φο­ρά του κατώ­τα­του μισθού στα 751 € με παράλ­λη­λη κατάρ­γη­ση του «νόμου Βρού­τση». Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέρ­ρι­ψε ασυ­ζη­τη­τί την πρό­τα­ση του ΚΚΕ, απο­δει­κνύ­ο­ντας ξανά την προ­σή­λω­σή της στο μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο. Ταυ­τό­χρο­να, τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα δεν έβγα­λαν άχνα για την τρο­πο­λο­γία του ΚΚΕ.

Η υπουρ­γός Εργα­σί­ας, Εφη Αχτσιό­γλου, προ­σπά­θη­σε να κάνει το μαύ­ρο άσπρο και έκα­νε λόγο για «σημα­ντι­κή στιγ­μή για τον κόσμο της εργα­σί­ας», λέγο­ντας ότι η κυβέρ­νη­ση μετά την μαϊ­μού «επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων» κάνει «ένα σημα­ντι­κό βήμα για την υλο­ποί­η­ση της κορυ­φαί­ας δέσμευ­σης», αυτή της «αύξη­σης των μισθών των εργα­ζο­μέ­νων». Παράλ­λη­λα, σε μια προ­σπά­θεια να συντη­ρή­σει τις κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές με τη ΝΔ, της άσκη­σε κρι­τι­κή για την «Πρά­ξη Υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου του 2012», με την οποία μεί­ω­σε σε μια νύχτα τους μισθούς, μια πρά­ξη που βέβαια η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση ουδέ­πο­τε κατάργησε.

Βέβαια, οι προ­σπά­θειες της υπουρ­γού απο­δεί­χθη­καν μάταιες, ειδι­κά όταν πήρε το λόγο ο βου­λευ­τής της ΝΔ Γιάν­νης Βρού­τση, που ξεκί­νη­σε την ομι­λία του με αβρό­τη­τες πρός την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ λέγο­ντας: «Ειτρέψ­τε μου να ξεκι­νή­σω, απο­δί­δο­ντας θερ­μές ευχα­ρι­στί­ες στην Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΣΥΡΙΖΑ, στον ειση­γη­τή του ΣΥΡΙΖΑ, στην παρού­σα Υπουρ­γό κ. Αχτσιό­γλου, που σήμε­ρα μου έκα­ναν την τιμή να χει­ρο­κρο­τή­σουν ένθερ­μα και να υπο­στη­ρί­ξουν τον ν.4172/2013 περί κατώ­τα­του μισθού, έναν νόμο που πραγ­μα­τι­κά ‑θα συμ­φω­νή­σω μαζί τους, γι’ αυτό άλλω­στε βρί­σκο­μαι εδώ σήμε­ρα- δίνει το έναυ­σμα για την αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού με υγιή τρό­πο, με έναν τρό­πο δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ό,τι γινό­ταν στο παρελ­θόν, με έναν τρό­πο σύγ­χρο­νο και απο­τε­λε­σμα­τι­κό. Εγώ και η Νέα Δημο­κρα­τία, για να αντα­πο­δώ­σου­με στην Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΣΥΡΙΖΑ, είμα­στε εδώ για να υπο­στη­ρί­ξου­με την τρο­πο­λο­γία της Κυβέρ­νη­σης, είμα­στε εδώ για να ψηφί­σου­με την τρο­πο­λο­γία για τον κατώ­τα­το μισθό».

Σε άλλο σημείο της ομι­λί­ας του ο Γ. Βρού­τσης είπε: Θυμί­ζω ότι όταν τότε είχα φέρει αυτόν τον νόμο στη Βου­λή εκ μέρους της Κυβέρ­νη­σης με κορ­μό τη Νέα Δημο­κρα­τία και τη στή­ρι­ξη από το ΠΑΣΟΚ, “ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβή­θη­κε”! Συγ­γνώ­μη για την έκφρα­ση. Ούρ­λια­ζε ο τότε ΣΥΡΙΖΑ. Φωνά­ζα­νε από την πλα­τεία Συντάγ­μα­τος για τον αντιερ­γα­τι­κό νόμο που έρχε­ται στη Βου­λή για τον κατώ­τα­το μισθό. Φωνά­ζα­νε έξω από τη Βου­λή με δια­μαρ­τυ­ρί­ες, “Πάρ­τε πίσω αυτό το έκτρω­μα, διό­τι είναι αντιερ­γα­τι­κός νόμος και υπο­νο­μεύ­ει το συμ­φέ­ρον των εργαζομένων”».

Τον Νεο­Δη­μο­κρα­τι­κό εξευ­τε­λι­σμό της κυβέρ­νη­σης συνέ­χι­σε και ο βου­λευ­τής Γερά­σι­μος Για­κου­μά­τος: «Αλή­θεια, “κατώ­τα­τος μισθός”. Τι υπο­κρι­σία, τι φαρι­σαϊ­σμός! Θα σας θυμί­σω τι κάνα­τε στον ν.4172. Κατα­ψη­φί­σα­τε, ρίχνα­τε πέτρες, μας λιθο­βο­λή­σα­τε, για τον νόμο του Γιάν­νη Βρού­τση το 2013. Και δεν φθά­νει αυτό, βγή­κα­τε αφού κατα­ψη­φί­σα­τε και υπερ­θε­μα­τί­σα­τε στη ΔΕΘ Θεσ­σα­λο­νί­κης, για το 751. Σας το θυμί­ζει τώρα το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας. Αλή­θεια, τόσο πολύ υποκρισία;».

Χαρα­κτη­ρι­στι­κή ήταν και η τοπο­θέ­τη­ση και του ΚΙΝΑΛ, το οποίο, μέσω του κοι­νο­βου­λευ­τι­κού του εκπρο­σώ­που, Θ. Θεο­χα­ρό­που­λου, επι­δό­θη­κε σε βελ­τιω­τι­κές προ­τά­σεις επί της νομο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης της κυβέρ­νη­σης, κατα­θέ­το­ντας μάλι­στα και τρο­πο­λο­γία να συμπε­ρι­λη­φθεί στους «κοι­νω­νι­κούς εταί­ρους» ο Σύν­δε­σμος Βιο­μη­χά­νων Β. Ελλά­δας, κάτι που ήδη έχει εξαγ­γεί­λει ο Αλ. Τσίπρας.

Συμπλη­ρω­μα­τι­κά, δε, ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος της ναζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής, Χρ. Χατζη­σάβ­βας, κάλε­σε τους εργο­δό­τες και τους εργα­ζό­με­νους «σε συνερ­γα­σία, για να μπο­ρεί και ο εργα­ζό­με­νος να αισθά­νε­ται ότι δου­λεύ­ει στη δική του δου­λειά, να έχει μεγα­λύ­τε­ρα κέρ­δη από αυτά που τώρα ορί­ζουν οι κατώ­τε­ροι μισθοί και οι εντο­λές των μνημονίων

Τέλειωσαν οι διαχωριστικές γραμμές

Ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος του ΚΚΕ Θανά­σης Παφί­λης, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την απά­τη της κυβέρ­νη­σης, όταν δια­τυ­μπα­νί­ζει τα περί επα­να­φο­ράς συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και αύξη­σης του μισθού, ανα­φέρ­θη­κε στο περιε­χό­με­νο της τρο­πο­λο­γί­ας, αλλά και στα όσα έλε­γε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ψηφι­ζό­ταν ο νόμος Βρού­τση, τον οποίο χαρα­κτή­ρι­ζαν «δολο­φό­νο» και έκα­ναν λόγο για «ανθρω­πο­θυ­σία».

Τώρα, σημεί­ω­σε, «μας ζητά­τε να ψηφί­σου­με τον νόμο Βρού­τση» για να απο­κα­λυ­φθεί ότι «τώρα έχου­με μια γραμ­μή η οποία είναι Βρού­τσης — Αχτσιό­γλου. Εχου­με νόμο ΝΔ — ΠΑΣΟΚ — ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ (…) Να, οι …μεγά­λες δια­φο­ρές της “προ­ό­δου” και της “συντή­ρη­σης”. Το πρώ­το βήμα ήταν η εφαρ­μο­γή του “δολο­φό­νου” νόμου για τους εργα­ζό­με­νους, του νόμου Βρού­τση, όπως τον ονο­μά­ζα­τε. Και εις ανώτερα».

Ο Θ. Παφί­λης υπο­γράμ­μι­σε ότι αν η κυβέρ­νη­ση ήθε­λε πράγ­μα­τι να προ­στα­τεύ­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων και όχι του κεφα­λαί­ου, των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, θα απο­δε­χό­ταν την τρο­πο­λο­γία του ΚΚΕ.

Η παρένθεση του «άρθρου 4» στο νόμο-τραβεστί

Για την ιστο­ρία: Ο ν. 330 καταρ­γή­θη­κε απ’ την κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ με το ν.1264/1982 (ΦΕΚ Α’ 79/1.7.1982) με τον οποίο ορί­στη­κε ότι για από­φα­ση απερ­γί­ας απαι­τεί­ται η παρου­σία του­λά­χι­στο του ενός τρί­του (1/3) των οικο­νο­μι­κά τακτο­ποι­η­μέ­νων μελών στην πρώ­τη συζή­τη­ση και του ενός πέμ­πτου (1/5) στην τρί­τη συζήτηση.

Ένα ακρι­βώς χρό­νο μετά η κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ ψήφι­σε το ν.1365 (ΦΕΚ Α΄ 80/22.7.1983) για την «Κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των επι­χει­ρή­σε­ων δημό­σιου χαρα­κτή­ρα ή κοι­νής ωφέλειας».

Στο άρθρο 4 –το οποίο χάρι­σε και το «όνο­μα» στο νόμο- ορί­στη­κε: «Η Γενι­κή Συνέ­λευ­ση, η οποία βρέ­σκε­ται σε νόμι­μη απαρ­τία με την παρου­σία οποιου­δή­πο­τε αριθ­μού των μελών της, συζη­τά για το θέμα της απερ­για­κής κινη­το­ποί­η­σης και εκλέ­γει με πλειο­ψη­φία των παρό­ντων σε κεντρι­κό και περι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο τις εφο­ρευ­τι­κές επι­τρο­πές για τη διε­ξα­γω­γή της ψηφο­φο­ρί­ας. Για να ληφθεί από­φα­ση για απερ­για­κή κινη­το­ποι­ί­η­ση απαι­τεί­ται η από­λυ­τη πλειο­ψη­φία των εγγε­γραμ­μέ­νων μελών της οργάνωσης».

Ήταν ένας «νόμος τρα­βε­στί που άλλο φαί­νε­ται και άλλο είναι» είπε στη Βου­λή ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης, βου­λευ­τής, τότε του ΚΚΕ, στη διάρ­κεια της συζή­τη­σης του επί­μα­χου νομο­σχε­δί­ου. Στις 2.7.1983 που ψηφί­στη­κε ο νόμος με το «άρθρο 4», έγι­νε πανελ­λα­δι­κή απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση. Στην Αθή­να η μεγα­λειώ­δης συγκέ­ντρω­ση έγι­νε στην πλα­τεία Εθνι­κής Αντί­στα­σης και στους γύρω δρό­μους. Όταν η πορεία έφτα­σε στο Σύνταγ­μα υπήρ­χαν ακό­μα χιλιά­δες δια­δη­λω­τών στην πλα­τεία Εθνι­κής Αντίστασης.
Το «άρθρο 4» δεν εφαρ­μό­στη­κε ποτέ και τυπι­κά καταρ­γή­θη­κε με το νόμο 1766/1988 (ΦΕΚ Α΄ 61/1.4.1988).

Αν σκέ­φτη­κε τα λόγια του Δ. Κου­μπού­ρη, τι είπε, άρα­γε, η Έφη Αχτσιό­γλου στα παιδάκια;

Άξιοι μνημονιακοί συμπρωταγωνιστές

Για επί­λο­γο σε αυτή τη μικρή ανα­δρο­μή κατα­τί­θε­ται το σχό­λιο του Γρα­φεί­ου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (10.10.2018) για το σπο­τά­κι του υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας για τα εργασιακά:

«Το σπο­τά­κι της κας Αχτσιό­γλου για τα Εργα­σια­κά, εκτός απ’ την εικο­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που επι­χει­ρεί να παρου­σιά­σει, έχει μια σημα­ντι­κή παρά­λει­ψη: Σ’ αυτό το σπο­τά­κι θα έπρε­πε η κα Αχτσιό­γλου να μεί­νει μακριά από “βεντε­τι­σμούς” και να μοι­ρα­στεί τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο με τον πρώ­ην υπουρ­γό Εργα­σί­ας της κυβέρ­νη­σης ΝΔ — ΠΑΣΟΚ, Γ. Βρού­τση, αφού μαζί ενερ­γο­ποί­η­σαν τον μνη­μο­νια­κό νόμο που απα­γο­ρεύ­ει διά παντός τις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, για το ύψος του κατώ­τα­του μισθού».

___________________________________________________________________________________________

Γιώργος Μουσγάς — Δημοσιογράφος Γεννήθηκε στο χωριό Ρετσιανά Άρτας το 1958. Τελείωσε το εξατάξιο Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Άρτας. Σπούδασε στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Για 28 χρόνια κάλυψε το υγειονομικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» του οποίου υπήρξε –όπως και στον «Οδηγητή»- μέλος της Συντακτικής Επιτροπής. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Το 2005 βραβεύτηκε απ΄ το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση με το «Βραβείο Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ», για τον τρόπο παρουσίασης των θεμάτων Υγείας και Πρόνοιας από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».