Οταν τα κόμματα του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους μιλούν για «ευθύνες» που αναλαμβάνουν, εννοούν τις «ευθύνες» τους απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, για το τσάκισμα δηλαδή της ζωής των εργαζομένων, με σκοπό να αυξάνονται τα κέρδη. Τέτοιες «ευθύνες» αναλαμβάνουν π.χ. με τη συμφωνία τους στο Ταμείο Ανάκαμψης και στα βαριά αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, με την εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς που κοστίζουν και εκθέτουν σε κινδύνους τον λαό και τη χώρα, με την ουσιαστική τους συναίνεση στο αντεργατικό νομοθετικό έργο, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 50% των νόμων της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 70%.
Τέτοια «ευθύνη» το ΚΚΕ ούτε πήρε, ούτε πρόκειται να πάρει απέναντι στον λαό, που υποφέρει από την πολιτική της θωράκισης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Μάλιστα, όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ ότι είναι «κόμμα διαμαρτυρίας», στην πραγματικότητα απευθύνονται στους εργαζόμενους, ομολογώντας ότι ούτε αυτό δεν ανέχονται! Οτι θέλουν έναν λαό υποταγμένο, να χειροκροτά ή και να βάζει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική.
Ημεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνει το ΚΚΕ κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση — και αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και μεγαλύτερης ενίσχυσής του στις εκλογές. Στην κατεύθυνση της οργάνωσης της πάλης, της διεκδίκησης των εργαζομένων, όπως για το μεροκάματο, για την ανακούφισή τους από χρέη και φόρους, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, για την προστασία από τους πλειστηριασμούς, την ακρίβεια, για την Υγεία και την Παιδεία, κ.ο.κ. Αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές προς όφελός του, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την ίδια την εξουσία του.
Αυτήν την ευθύνη αναλαμβάνουν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι φίλοι, οι βουλευτές, οι εκλεγμένοι του Κόμματος: Να πρωτοστατούν με ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία στη δράση για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, χωρίς να υπολογίζουν κόστος και θυσίες, διώξεις από κράτος και εργοδοσία, εκδικητικές απολύσεις και καταστολή. Γιατί τους εκλεγμένους του ΚΚΕ ο λαός θα τους βρει εκεί που κρίνεται το δίκιο του, εκεί που συγκρούεται με το σάπιο κράτος του κεφαλαίου:
Οι βουλευτές του Κόμματος στέκονται ασπίδα απέναντι στους δικαστικούς επιμελητές και τις δυνάμεις των ΜΑΤ, όταν αξημέρωτα μπουκάρουν σε λαϊκά σπίτια και ξεσπιτώνουν εργατόκοσμο και συνταξιούχους. Από την άλλη, οι βουλευτές των αστικών κομμάτων είτε ψηφίζουν «υπεύθυνα» τους νόμους ξεσαλώματος των funds και των τραπεζιτών για τη «θωράκιση της οικονομίας», είτε είναι οι ίδιοι ιδιοκτήτες εταιρειών — «κορακιών».
Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ σέρνονται στα δικαστήρια επειδή ανέλαβαν την πιο μεγάλη ευθύνη απέναντι στον λαό, να μπουν μπροστά στην απειθαρχία του, για να μην εφαρμοστεί π.χ. ο νόμος Χρυσοχοΐδη για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, αντί να καλέσουν τους εργαζόμενους να αναμένουν τις επόμενες κάλπες. Δεν υπάρχει μεγάλος αγώνας σε χώρο δουλειάς ή κλάδο όπου να μη βρέθηκαν μέλη και φίλοι του Κόμματος στο στόχαστρο της εργοδοσίας, στην προσπάθειά της δηλαδή να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ είναι πανέτοιμο να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης, όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι επιλέξουν τον δρόμο της πραγματικής ρήξης με αυτήν την πολιτική. Οταν αποφασίσουν να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια, να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν. Σε μια τέτοια διακυβέρνηση, το ΚΚΕ με το Πρόγραμμά του θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η μοναδική λοιπόν υπεύθυνη στάση απέναντι στον λαό και στις ανάγκες του είναι αυτή την οποία κρατά το ΚΚΕ, πρωταγωνιστώντας στον αγώνα για το σήμερα και το ελπιδοφόρο αύριο. Για να υπάρξει μια πραγματική λαϊκή ανάταση την επόμενη μέρα, μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που φέρνουν για τον λαό οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, όποιες κι αν είναι αυτές.
Πηγή: Ριζοσπάστης
