Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη επίθεση της εργοδοσίας σε νέο εργαζόμενο στην Κέρκυρα

Την απα­ρά­δε­κτη επί­θε­ση της εργο­δο­σί­ας που δέχτη­κε σπου­δα­στής κατά τη διάρ­κεια της πρα­κτι­κής του άσκη­σης σε γνω­στό εστια­τό­ριο της Κέρ­κυ­ρας καταγ­γέλ­λει η Πανελ­λα­δι­κή Γραμ­μα­τεία του ΠΑΜΕ στον Επι­σι­τι­σμό, Του­ρι­σμό και στα Ξενο­δο­χεία. Παράλ­λη­λα καλεί κάθε σωμα­τείο, κάθε εργα­ζό­με­νο στο κλά­δο να κατα­δι­κά­σει αυτό το γεγο­νός με κάθε τρό­πο και πρωτοβουλία.

Σε ανα­κοί­νω­σή της η Πανελ­λα­δι­κή Γραμ­μα­τεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Η άγρια επί­θε­ση που δέχτη­κε ο συνά­δελ­φος σπου­δα­στής με βάση τις καταγ­γε­λί­ες του ίδιου και του Εργα­τι­κού Κέντρου της Κέρ­κυ­ρας ξεπερ­νά πλέ­ον κάθε όριο.

Η κακο­ποί­η­ση του συνα­δέλ­φου στο εστια­τό­ριο στην Κέρ­κυ­ρα, απο­τε­λεί την κορυ­φή του παγό­βου­νου, για­τί δεν είναι το μονα­δι­κό περι­στα­τι­κό. Ήρθε ως απο­τέ­λε­σμα της γενι­κό­τε­ρης κατά­στα­σης που έχουν επι­βά­λει οι εργο­δό­τες σε όλους τους χώρους δου­λειάς του κλά­δου. Ο τρα­μπου­κι­σμός, η τρο­μο­κρα­τία, οι εκβια­σμοί απο­τε­λούν πάγια τακτι­κή όλων των επι­χει­ρή­σε­ων του κλά­δου, ιδιαί­τε­ρα σε νέους σε ηλι­κία εργα­ζό­με­νους, μετα­νά­στες και γυναίκες.

Βγαί­νει για άλλη μια φορά στην επι­φά­νεια η πολύ σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που έχουν επι­βά­λει οι εργο­δό­τες με τις πλά­τες των κυβερ­νή­σε­ων όλα αυτά τα χρό­νια. Όλες οι κυβερ­νή­σεις εδώ και δεκα­ε­τί­ες δια­τη­ρούν και ενι­σχύ­ουν το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο που επι­τρέ­πει στους εργο­δό­τες να εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τους νέους εργα­ζό­με­νους του κλά­δου και ιδιαί­τε­ρα τους σπου­δα­στές ως τζά­μπα εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, “ανα­λώ­σι­μο υλι­κό”, με από­λυ­τα μονα­δι­κό σκο­πό το κέρ­δος και την εξυ­πη­ρέ­τη­ση του αντα­γω­νι­σμού των επι­χει­ρή­σε­ων που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στον κλάδο.

Για όλους πλέ­ον τους εργο­δό­τες θεω­ρού­νται δεδο­μέ­να τα ατε­λεί­ω­τα ωρά­ρια, η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, η πολυα­πα­σχό­λη­ση, η δου­λειά χωρίς ρεπό, η δια­μο­νή και η σίτι­ση που θυμί­ζει Μεσαί­ω­να, η υπο­τα­γή και ο συμ­βι­βα­σμός, μαζί με τις ψεύ­τι­κες ελπί­δες για καριέ­ρα και φήμη. Αυτά είναι τα πρώ­τα μαθή­μα­τα που δίνει η εργο­δο­σία στους νέους εργα­ζό­με­νους που ασκούν την πρα­κτι­κή τους άσκη­ση. Θέλουν σκυμ­μέ­να κεφά­λια, εργα­ζό­με­νους φοβι­σμέ­νους, ώστε ανε­νό­χλη­τοι να συνε­χί­ζουν να αυγα­τί­ζουν τα κέρ­δη τους από τη δική μας δου­λειά, από το δικό μας ιδρώ­τα. Με βάση αυτά έχουν δώσει οι κυβερ­νή­σεις το δικαί­ω­μα στους εργο­δό­τες και τους μηχα­νι­σμούς τους να βαθ­μο­λο­γούν και να κρί­νουν τη συνέ­χεια και το μέλ­λον του κάθε σπου­δα­στή, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τη βαθ­μο­λο­γία ως εργα­λείο κατα­πί­ε­σης και επιβολής.

Αυτή την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κρύ­βει η “δίκαιη ανά­πτυ­ξη” που υπη­ρε­τού­σε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά κρύ­βει και η λεγό­με­νη βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη που υπη­ρε­τεί η ΝΔ, πάντα στο πλαί­σιο της εφαρ­μο­γής της πολι­τι­κής της ΕΕ και των απαι­τή­σε­ων των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Αυτό το καθε­στώς επι­βάλ­λει η συνε­χι­ζό­με­νη με αυξη­τι­κούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξη συνο­λι­κά στον κλά­δο μας. Τέτοια και χει­ρό­τε­ρα είναι τα απο­τε­λέ­σμα­τά της. Από τη μία μεριά επι­φυ­λάσ­σει κέρ­δη και τερά­στια πλού­τη για τους εργο­δό­τες και από την άλλη φτώ­χεια, τρο­μο­κρα­τία, βία για τους εργαζόμενους.

Καλού­με όλους τους εργα­ζό­με­νους του κλά­δου, κάθε νέο σπου­δα­στή και σπου­δά­στρια να μη φοβη­θούν, να μη σκύ­ψουν το κεφά­λι μπρο­στά σε αυτή την άθλια κατά­στα­ση που θέλουν να επι­βά­λουν οι εργο­δό­τες με τις πλά­τες των κυβερ­νή­σε­ων. Να βγού­με στην αντε­πί­θε­ση, να διεκ­δι­κή­σου­με ζωή και δου­λειά με δικαιώματα.

Η λύση βρί­σκε­ται μέσα από την οργα­νω­μέ­νη και συλ­λο­γι­κή διεκ­δί­κη­ση. Μέσα από την ενερ­γή συμ­με­το­χή στα κλα­δι­κά συν­δι­κά­τα σε κάθε πόλη, σε κάθε περιο­χή. Οι εργα­ζό­με­νοι με τους ηρω­ι­κούς αγώ­νες τους έχουν απο­δεί­ξει ότι όταν είναι οργα­νω­μέ­νοι ενω­μέ­νοι κόντρα στο πραγ­μα­τι­κό τους αντί­πα­λο, τίπο­τα δεν μπο­ρεί να τους λυγί­σει. Η δύνα­μη βρί­σκε­ται στα δικά μας χέρια.

Καλού­με τα όλα τα σωμα­τεία, τους εργα­ζό­με­νους του κλά­δου να διεκ­δι­κή­σου­με άμεσα:

• Να υπάρ­ξει αυστη­ρή τιμω­ρία για την εργο­δό­τρια εται­ρεία που έχει την ευθύ­νη για το βασα­νι­σμό του συνα­δέλ­φου σπουδαστή.

• Οι πρα­κτι­κά ασκού­με­νοι να απο­κτούν γνώ­ση και να μη γίνο­νται αντι­κεί­με­νο εκμε­τάλ­λευ­σης των εργο­δο­τών. Να μην καλύ­πτουν οι σπου­δα­στές τις ελλεί­ψεις σε οργα­νι­κές θέσεις των επι­χει­ρή­σε­ων, να τηρεί­ται αυστη­ρά ο κανο­νι­σμός πρα­κτι­κής άσκησης.

• Να τηρού­νται όλα τα μέτρα υγεί­ας και ασφά­λειας, να δια­σφα­λί­ζε­ται αξιο­πρε­πή δια­μο­νή και σίτι­ση των σπουδαστών.

• Να αφαι­ρε­θεί από τους εργο­δό­τες και τα στε­λέ­χη τους το δικαί­ω­μα βαθ­μο­λό­γη­σης και από­λυ­σης των πρα­κτι­κά ασκού­με­νων. Την επο­πτεία της πρα­κτι­κής άσκη­σης να έχει το αρμό­διο υπουργείο.

• Να τηρού­νται όλοι οι όροι αμοι­βής και εργα­σί­ας σύμ­φω­να με την κλα­δι­κή συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση και να ασφα­λί­ζο­νται κανονικά».

botrini2

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο