Το πρόσωπο του τέρατος και το πρόσωπο του ανθρώπου

Απο­τρο­πια­σμό, οργή, θυμό προ­κα­λεί η δηλη­τη­ρί­α­ση — δολο­φο­νία της Τζωρ­τζί­νας από τη «μητέ­ρα» Ρού­λα Πισπι­ρί­γκου. Απέ­κτη­σε η φρί­κη πρό­σω­πο και όνομα.

Δικαιο­λο­γη­μέ­νες, υγιείς αντι­δρά­σεις μπρο­στά σε ένα πρω­το­φα­νές έγκλη­μα, ένα έγκλη­μα που ανα­τρέ­πει μια από τις στα­θε­ρές μας. Η μάνα πεθαί­νει για το παι­δί της. Η μάνα σκο­τώ­νει για το παι­δί της. Η μάνα δεν σκο­τώ­νει το παι­δί της.

Κι όμως αυτό δοκι­μά­στη­κε στην περί­πτω­ση της Πάτρας.

Δοκι­μά­στη­καν και τα αντα­να­κλα­στι­κά μας, ενερ­γο­ποι­ή­θη­καν τα πιο ταπει­νά αντα­να­κλα­στι­κά ενός κομ­μα­τιού της κοι­νω­νί­ας, ενός κομ­μα­τιού με εξαρ­τη­μέ­να αντανακλαστικά.

Ο όχλος που μαζεύ­τη­κε έξω από το σπί­τι της φόνισ­σας, με τα κινη­τά ψηλά ως πυρ­σοί προ­κα­λεί ανα­τρι­χί­λα και αηδία. Καμία σχέ­ση η δικαιο­λο­γη­μέ­νη οργή με τη δίψα για αίμα, με τη διά­θε­ση συμ­με­το­χής στο πραγ­μα­τι­κό ή δια των social media λιντσάρισμα.

Κανέ­νας αιφ­νι­δια­σμός. Λίγο πολύ ανα­με­νό­με­νη εκδή­λω­ση μιας κοι­νω­νί­ας που βρί­θει απο­ρυθ­μι­σμέ­νων προ­σω­πι­κο­τή­των, αλλο­τριω­μέ­νων από όλα εκεί­να που έκα­ναν τον πίθη­κο άνθρωπο.

Ευτυ­χώς όμως αυτή δεν είναι η μόνη εικό­να της κοι­νω­νί­ας μας.

Κι όμως δε συνή­θι­σαν όλοι το τέρας, δε μοιά­ζουν με αυτό

Ο άνθρω­πος αντι­στέ­κε­ται (Ένα λου­λού­δι για τα τρία αγγελούδια)

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων