«Το σκίτσο στην ντουλάπα» του Παναγιώτη Μηλιώτη

Το σχολείο

Ήταν εργο­στά­σιο – θυμά­μαι − το σχολείο,
άλε­θε όλο μας το τοπίο, μουτζουρώναμε
με μαύ­ρο μαρ­κα­δό­ρο το θρα­νίο, μαύ­ρος άνοιγε
ανά­με­σα στα πόδια μας γκρε­μός, είχα έναν φίλο
τον σιώ­πη­σε για πάντα ο διαμελισμός,
όχι!, − είπα, δίχως να φαί­νο­μαι θα σκαρφαλώνω
και θα σκαρ­φα­λώ­νω και θα φτάνω
σ’ όλα τα στά­δια της ωρί­μαν­σής μου,
θα φτά­νω και θα στέκομαι
σ’ ό,τι απο­μέ­νει από τού­το τ’ από­με­ρο τοπίο.

Κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις Θρά­κα η δεύ­τε­ρη ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή του Πανα­γιώ­τη Μηλιώ­τη με τίτλο Το σκί­τσο στην ντουλάπα

Δια­βά­ζο­ντας, το ¨σκί­τσο στη ντου­λά­πα¨ δια­κρί­νω ενιαία γρα­φή και δια­κρι­τή θεμα­το­γρα­φία ανά ποί­η­μα. Απ’ την ανά­γνω­ση προ­κύ­πτουν οι παρα­κά­τω 6 θεμα­τι­κές ή 3 ανά ζεύ­γη: ιστο­ρι­κά-επι­και­ρι­κά, ποι­ή­μα­τα με εξο­μο­λο­γη­τι­κή διά­θε­ση-αισθη­μα­τι­κή γύμνω­ση, καθη­με­ρι­νό­τη­τα-οικεία πρό­σω­πα. Πιο γενι­κά: Το καθη­με­ρι­νό επι­και­ρο­ποιεί­ται αλλά και το  επι­και­ρι­κό γίνε­ται έγνοια καθη­με­ρι­νή. Από αυτή την σκο­πιά μπο­ρού­με να δού­με πιο κοντά τα ποι­ή­μα­τα που έχουν ιστο­ρι­κό θέμα και πιο απο­στα­σιο­ποι­η­μέ­να τα πιο «προ­σω­πι­κά». Με άλλα λόγια, τα πρώ­τα προ­κρί­νουν μια ανά­γνω­ση έξω απ’ την υμνο­γρα­φία ενώ τα δεύ­τε­ρα, μια ανά­γνω­ση χωρίς ημε­ρο­λο­για­κές λεπτομέρειες.

(Από­σπα­σμα από το κρι­τι­κό κεί­με­νο του Γιώρ­γου Γωνιανάκη)

Ο Πανα­γιώ­της Μηλιώ­της γεν­νή­θη­κε το 1983 στην Αθή­να όπου ζει κι εργά­ζε­ται ως ηλε­κτρο­νι­κός. Παρα­κο­λού­θη­σε το διε­τές ποι­η­τι­κό εργα­στή­ρι του ιδρύ­μα­τος Τάκης Σινό­που­λος. Έχει δημο­σιεύ­σει ποι­ή­μα­τα και κρι­τι­κά δοκί­μια σε διά­φο­ρα περιο­δι­κά. Η πρώ­τη του ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή, με τίτλο «Μια ανά­σα δρό­μο» (εκδ. Ars Nocturna, Μάιος 2013), Βρα­βεύ­τη­κε με το βρα­βείο πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νου ποι­η­τή «Γιάν­νης Βαρβέρης».