Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τραγική η κατάσταση των σεισμόπληκτων στην Τουρκία — Ξεχειλίζει η λαϊκή οργή

Ο αριθ­μός των νεκρών από τον σει­σμό στην Τουρ­κία και τη Συρία ανήλ­θε σήμε­ρα σε 33.179, σύμ­φω­να με νεό­τε­ρο απολογισμό.

Από τον σει­σμό των 7,8 βαθ­μών ο αριθ­μός των νεκρών στην Τουρ­κία ανήλ­θε σε 29.605 ενώ στη Συρία σε 3.574.

Παράλ­λη­λα, παρό­τι συμπλη­ρώ­νε­ται μια βδο­μά­δα από το κατα­στρο­φι­κό χτύ­πη­μα των σει­σμών και οι ελπί­δες για επι­ζώ­ντες εγκλω­βι­σμέ­νους πλέ­ον εκμη­δε­νί­ζο­νται, συνε­χί­στη­κε και σήμε­ρα η προ­σπά­θεια των συνερ­γεί­ων στα χαλά­σμα­τα και ανά δια­στή­μα­τα επα­να­λαμ­βά­νε­ται η έκκλη­ση για σιω­πή, ώστε να μπο­ρέ­σουν να εντο­πί­σουν τυχόν σημά­δια ζωής στα ερείπια.

Ταυ­τό­χρο­να ο πόνος δίνει τη θέση του στον θυμό και την απο­γο­ή­τευ­ση. Δρα­μα­τι­κή είναι η κατά­στα­ση των σει­σμό­πλη­κτων που παλεύ­ουν να επι­βιώ­σουν χωρίς ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη για τις στοι­χειώ­δεις ανά­γκες τους από το αστι­κό κράτος,

Οι κάτοι­κοι εκφρά­ζουν την απο­γο­ή­τευ­σή τους που οι επι­χει­ρή­σεις διά­σω­σης προ­χώ­ρη­σαν οδυ­νη­ρά αργά και ότι χάθη­κε πολύ­τι­μος χρό­νος κατά τη διάρ­κεια του στε­νού χρο­νι­κού «παρα­θύ­ρου» για την εύρε­ση ανθρώ­πων ζωντα­νών κάτω από τα συντρίμμια.

Αλλοι, ιδιαί­τε­ρα στη νότια επαρ­χία Χατάι κοντά στα συρια­κά σύνο­ρα, λένε ότι η κυβέρ­νη­ση της Τουρ­κί­ας καθυ­στέ­ρη­σε να παρά­σχει βοή­θεια στην περιο­χή που επλή­γη περισ­σό­τε­ρο, για πολι­τι­κούς και θρη­σκευ­τι­κούς λόγους.

Στο Αντι­για­μάν, στη νοτιο­α­να­το­λι­κή Τουρ­κία, η Ελίφ Μπουσ­ρά Οζτούρκ περί­με­νε έξω από τα συντρίμ­μια ενός κτι­ρί­ου το Σάβ­βα­το όπου είχαν παγι­δευ­τεί ο θεί­ος και η θεία της –πιστεύ­ε­ται ότι ήταν νεκροί– και όπου είχαν ήδη βρε­θεί τα πτώ­μα­τα δύο εξα­δέλ­φων της.

«Για τρεις μέρες περί­με­να έξω για βοή­θεια. Δεν ήρθε κανείς. Υπήρ­χαν τόσο λίγες ομά­δες διά­σω­σης, που μπο­ρού­σαν να επέμ­βουν μόνο σε μέρη που ήταν σίγου­ροι ότι υπήρ­χαν άνθρω­ποι ζωντα­νοί», είπε.

Στο ίδιο κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα, ο Αμπ­ντου­λάχ Τας, 66 ετών, είπε ότι κοι­μό­ταν μέσα σε ένα αυτο­κί­νη­το κοντά στο κτί­ριο όπου ήταν θαμ­μέ­νοι ο γιος, η νύφη και τα τέσ­σε­ρα εγγό­νια του. Είπε ότι οι δια­σώ­στες έφτα­σαν για πρώ­τη φορά τέσ­σε­ρις ημέ­ρες μετά το χτύ­πη­μα του σεισμού.

«Τι ωφε­λεί αυτό για τους ανθρώ­πους κάτω από τα συντρίμ­μια;» αναρωτήθηκε.

Το αίσθη­μα ότι δεν γίνο­νται αρκε­τά για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των θαμ­μέ­νων μελών των οικο­γε­νειών των ανθρώ­πων έχει επι­κρα­τή­σει και σε άλλες πλγεί­σες περιο­χές. Στην αρχαία πόλη Αντά­κια, συντε­τριμ­μέ­νοι πολί­τες στά­θη­καν πίσω από την ται­νία της αστυ­νο­μί­ας το Σάβ­βα­το για να παρα­κο­λου­θή­σουν τις μπουλ­ντό­ζες να ισο­πε­δώ­νουν μια πολυώ­ρο­φη πολυ­τε­λή πολυ­κα­τοι­κία που είχε καταρ­ρεύ­σει μερικώς.

Πάνω από 1.000 κάτοι­κοι βρί­σκο­νταν στο 12ώροφο κτί­ριο όταν σημειώ­θη­κε ο σει­σμός, σύμ­φω­να με μέλη της οικο­γέ­νειας που παρα­κο­λου­θού­σαν την προ­σπά­θεια να ανα­συρ­θούν τυχόν επι­ζώ­ντες. Εκα­το­ντά­δες ήταν ακό­μα μέσα, είπαν, αλλά παρα­πο­νέ­θη­καν ότι η προ­σπά­θεια απε­λευ­θέ­ρω­σής τους ήταν αργή και ανόητη.

«Αυτό είναι θηριω­δία, δεν ξέρω τι να πω», είπε η Μπε­ντι­χά Καν­μάζ, 60 ετών, της οποί­ας ο γιος και ο 7 μηνών εγγο­νός της έχουν ήδη ανα­συρ­θεί νεκροί από το κτί­ριο –αγκα­λια­σμέ­νοι– και της οποί­ας η νύφη ήταν ακό­μη μέσα.

«Ανοί­γου­με σακού­λες για να δού­με αν βρί­σκο­νται μέσα δικοί μας, ελέγ­χου­με αν είναι τα παι­διά μας. Ελέγ­χου­με ακό­μα και τις σορούς που είναι δια­με­λι­σμέ­νες», είπε για την ίδια και άλλα βαθιά πλη­γω­μέ­να μέλη της οικο­γέ­νειάς της.

Η Καν­μάζ κατη­γό­ρη­σε την κυβέρ­νη­ση για την καθυ­στε­ρη­μέ­νη αντί­δρα­ση και κατη­γό­ρη­σε την εθνι­κή υπη­ρε­σία διά­σω­σης ότι απέ­τυ­χε να κάνει αρκε­τά για να ανα­σύ­ρει ανθρώ­πους ζωντανούς.

Αυτή και άλλοι στην Αντά­κια εξέ­φρα­σαν την πεποί­θη­ση ότι η παρου­σία μιας μεγά­λης μειο­νό­τη­τας αλε­βι­τών –μια ισλα­μι­κή παρά­δο­ση της Ανα­το­λί­ας που δια­φέ­ρει από το σου­νι­τι­κό και σιι­τι­κό ισλάμ και τους αλα­ουί­τες στη Συρία– τους είχε κατα­στή­σει δευ­τε­ρεύ­ου­σα προ­τε­ραιό­τη­τα για την κυβέρ­νη­ση, επει­δή παρα­δο­σια­κά λίγοι αλε­βί­τες ψηφί­ζουν το κυβερ­νών κόμ­μα του Τούρ­κου προ­έ­δρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ναζίμ Χικ­μέτ Ποι­ή­μα­τα εκλο­γή από το έργο του

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο