Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Υπάρχει Ατομική Ευθύνη;

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Τους τελευ­ταί­ους μήνες, λόγω της προ­σπά­θειας απο­ποί­η­σης των κυβερ­νη­τι­κών ευθυ­νών για τον κορο­νο­ϊό, έγι­νε της μόδας ο όρος «Ατο­μι­κή Ευθύ­νη». Σύμ­φω­να με αυτόν, για όλα φέρει ευθύ­νη μόνο το άτο­μο, ενώ η πολι­τεία και το αστι­κό κρά­τος είναι άμοι­ρο ευθυ­νών. Για παρά­δειγ­μα οι πολί­τες οφεί­λουν να φορά­νε μάσκες, να κρα­τά­νε απο­στά­σεις, να πλέ­νουν σχο­λα­στι­κά τα χέρια τους για να μην δημιουρ­γη­θεί παν­δη­μία, ενώ ταυ­τό­χρο­να έχει μειω­θεί ο στό­λος των λεω­φο­ρεί­ων και των τρό­λεϋ, έχει μειω­θεί το προ­σω­πι­κό και τα δρο­μο­λό­για με απο­τέ­λε­σμα τον συγ­χρω­τι­σμό και το στρι­μω­ξί­δι στα μέσα μετα­φο­ράς. Οι του­ρί­στες έρχο­νται σωρη­δόν χωρίς ουσια­στι­κούς ελέγ­χους, αφού μόνο το 10% ελέγ­χε­ται για κορο­νο­ϊό, ενώ οι υπό­λοι­ποι περ­νούν τα σύνο­ρα ανε­νό­χλη­τοι. Υπάρ­χει τρο­με­ρή έλλει­ψη σε αντι­δρα­στή­ρια για τα απαι­τού­με­να τεστ, έλλει­ψη νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού, ανύ­παρ­κτη πρω­το­βάθ­μια περί­θαλ­ψη. Το αστι­κό κρά­τος αυξά­νει τον αριθ­μό επι­βαι­νό­ντων στα πλοία, για να ικα­νο­ποι­ή­σει τα αιτή­μα­τα των πλοιο­κτη­τών και γενι­κά αφή­νει τον κάθε ένα από εμάς στην τύχη του και στην ατο­μι­κή μας ευθύνη.

Την ίδια πολι­τι­κή το αστι­κό κρά­τος την εφαρ­μό­ζει παντού, αρκού­με­νο στο να δίνει συμβουλές.

Κάνε εμβό­λιο για μηνιγ­γί­τι­δα ή έρπη­τα ζωστήρ, αλλά δεν θα εφαρ­μό­ζε­ται γενι­κός και δωρε­άν εμβολιασμός.

Απέ­φυ­γε εσύ πολί­τη τις καρ­κι­νο­γό­νες ουσί­ες στα τρό­φι­μα, αλλά θα επι­τρέ­που­με στις εται­ρεί­ες τρο­φί­μων να τις χρησιμοποιούν.

Μην κτί­ζεις παρα­νό­μως σπί­τια σε παρα­λί­ες και ρέμα­τα, αλλά δεν θα εφαρ­μό­σου­με φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή στέ­γης. Όσο για τις παρά­νο­μες βίλ­λες θα κάνου­με τα στρα­βά τα μάτια όσο κτί­ζο­νται και στη συνέ­χεια θα ψηφί­ζου­με νόμους για να τακτοποιούνται.

Απο­τέ­λε­σμα αυτής της πολι­τι­κής είναι, κάθε φορά για τις μεγά­λες κατα­στρο­φές, να ρίχνουν τις ευθύ­νες στους πολί­τες που έχτι­σαν όπου ήθε­λαν και όχι στο κρά­τος που το επέ­τρε­ψε ή το σύστη­μα που μετέ­τρε­ψε τη γη σε εμπό­ρευ­μα. Να «φταί­νε» οι πολί­τες που έκτι­σαν στα ρέμα­τα και όχι το κρά­τος που δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα, οι άγνω­στοι εμπρη­στές και όχι η έλλει­ψη πυρο­σβε­στι­κών μέσων και προ­σω­πι­κού, τα «πρω­το­φα­νή» και­ρι­κά φαι­νό­με­να και όχι η έλλει­ψη υποδομών.

Δηλα­δή,  θα ρωτή­σει κάποιος, δεν υπάρ­χει Ατο­μι­κή Ευθύ­νη; Μόνο συλ­λο­γι­κή ευθύ­νη υπάρχει;

Και φυσι­κά υπάρ­χει. Εξ άλλου, το μερι­κό με το γενι­κό, το συλ­λο­γι­κό με το ατο­μι­κό, είναι άρρη­κτα και δια­λε­κτι­κά συν­δε­δε­μέ­να. Το ένα δεν μπο­ρεί να κάνει δίχως το άλλο.

Βέβαια στις προ­α­να­φε­ρό­με­νες περι­πτώ­σεις η ευθύ­νη του κρά­τους, που εκφρά­ζει το συλ­λο­γι­κό, είναι πασι­φα­νής. Η Ατο­μι­κή Ευθύ­νη όμως, δεν είναι αμελητέα.

  • Δεν μπο­ρείς να βλέ­πεις την κατα­πά­τη­ση των δημο­σί­ων κτη­μά­των και να μην αντιδράς!
  • Να μπαί­νεις στο τρυ­πά­κι του «λαδώ­μα­τος» και να μην το καταγγέλλεις!
  • Να στοι­βά­ζε­σαι σαν τις σαρ­δέ­λες στα λεω­φο­ρεία και να μην δια­μαρ­τύ­ρε­σαι στους υπεύθυνους.
  • Να σε εξα­θλιώ­νουν με μισθούς και συντά­ξεις πεί­νας, και να μην βγαί­νεις στους δρόμους!
  • Να σκο­τώ­νο­νται εργά­τες από έλλει­ψη μέτρων ασφα­λεί­ας, και συ να συνε­χί­ζεις αμέ­ρι­μνος τη ζωή σου!
  • Να υπάρ­χουν άνθρω­ποι που πει­νά­νε, άνερ­γοι, άστε­γοι και να μην απαι­τείς από το κρά­τος να εφαρ­μό­σει πολι­τι­κές ανα­κού­φι­σης αυτών των ανθρώ­πων, ενώ αντί­θε­τα συναι­νείς σε δρα­στη­ριό­τη­τες όπως το «όλοι μαζί μπο­ρού­με» που διαιω­νί­ζουν αυτές τις καταστάσεις.

Υπάρ­χει λοι­πόν Ατο­μι­κή Ευθύ­νη και μάλι­στα σε όλα τα επί­πε­δα. Ακό­μα και για το ποιόν ψηφί­ζου­με, ποιά πολι­τι­κή στη­ρί­ζου­με, έχου­με τερά­στια ευθύ­νη. Ανε­ξάρ­τη­τα εάν το σύστη­μα μπο­ρεί να χει­ρα­γω­γή­σει την πλειο­ψη­φία του λαού, εάν έχει την δύνα­μη να μας που­λή­σει παρα­μύ­θια, ο λαός έχει την ευθύ­νη για τον ποιόν θα στη­ρί­ξει στις βου­λευ­τι­κές ή τοπι­κές εκλο­γές, στις αρχαι­ρε­σί­ες των συν­δι­κά­των και όπου αλλού ζητεί­ται η γνώ­μη του.

Για τις απάν­θρω­πες κατα­στά­σεις που επι­κρα­τού­σαν στα χιτλε­ρι­κά στρα­τό­πε­δα του Ντα­χά­ου, του Άου­σβιτς και αλλού, η ευθύ­νη δεν περιο­ρί­ζε­ται απο­κλει­στι­κά στους ναζι­στές, αλλά επι­με­ρί­ζε­ται σε ένα βαθ­μό και σε αυτούς που τα ανέ­χτη­καν και έκα­ναν τα στρα­βά μάτια. Για τις δολο­φο­νί­ες και τους ξυλο­δαρ­μούς των Χρυ­σαυ­γι­τών, δεν έχουν μόνο ευθύ­νη τα φυσι­κά πρό­σω­πα που τις διέ­πρα­ξαν ή η ηγε­σία που τα διέ­τα­ξε. Ένα μικρό ποσο­στό ευθύ­νης βαρύ­νει και αυτούς, που εν γνώ­σει των παρα­πά­νω γεγο­νό­των, τους ψήφι­σαν. Όχι βέβαια σε κακουρ­γη­μα­τι­κό βαθ­μό, αλλά ένα πλημ­μέ­λη­μα ή ένα πται­σμα­τά­κι Ατο­μι­κής ευθύ­νης το ανέλαβαν.

Έχεις ευθύ­νη όταν στη­ρί­ζεις τις πολι­τι­κές που τελι­κά στρέ­φο­νται ενά­ντια στα ατο­μι­κά και συλ­λο­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, και να ψηφί­ζεις τα κόμ­μα­τα της αστι­κής τάξης, ανε­ξάρ­τη­τα του ότι οι εκλο­γές δεν μπο­ρούν να αλλά­ξουν ριζι­κά την κατά­στα­ση δίχως την κατάρ­γη­ση του καπιταλισμού.

Και μην περιο­ρί­ζε­σαι να καταγ­γέλ­λεις μόνο την ευθύ­νη του κακού Καπι­τα­λι­στι­κού κρά­τους. Για­τί και στο Σοσια­λι­στι­κό κρά­τος θα υπάρ­χει Ατο­μι­κή Ευθύ­νη. Διό­τι εάν θα τα αφή­σεις όλα στο κρά­τος, χωρίς εργα­τι­κό έλεγ­χο, τότε θα έχου­με τα τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα που είδα­με στην Σοβιε­τι­κή Ένωση.

Ναι, όλοι μας έχου­με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ να κατα­δι­κά­σου­με με κάθε τρό­πο τις πολι­τι­κές της Αστι­κής τάξης και να συντα­χθού­με στον ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, για την ανα­τρο­πή αυτού του βάρ­βα­ρου Καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και την οργά­νω­ση της ζωής μας με σοσια­λι­στι­κό – Κομ­μου­νι­στι­κό τρόπο.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο