Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Υπεύθυνοι πολίτες»

 Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

«Φέτος, εκτός από γράμ­μα­τα, θα μάθου­με και κάτι παρα­πά­νω για το πώς θα είμα­στε όλοι υπεύ­θυ­νοι πολί­τες». Τάδε έφη ο πρω­θυ­πουρ­γός της χώρας  απευ­θυ­νό­με­νος σε μικρούς μαθη­τές Δημο­τι­κού Σχο­λεί­ου κατά τον χαι­ρε­τι­σμό του στην τελε­τή αγια­σμού για την έναρ­ξη του νέου σχο­λι­κού έτους. Και οι μικροί μαθη­τές γυρ­νώ­ντας στο σπί­τι, φορ­τω­μέ­νοι με καλού­δια για τη μάνα τους, της έδω­σαν δηλα­δή τη μάσκα που πήραν από το σχο­λείο με την προ­ο­πτι­κή ίσως και να γίνε­ται που­κά­μι­σο, πήγαν και διά­βα­σαν στο λεξι­κό πως υπεύ­θυ­νος είναι εκεί­νος που αγω­νί­ζε­ται για τα δικαιώ­μα­τά του, εκπλη­ρώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να και το καθή­κον του και άρχι­σαν τις σκέ­ψεις. Στην υπευ­θυ­νό­τη­τα δηλα­δή συνυ­πάρ­χουν και τα καθή­κο­ντα και τα δικαιώματα.

Φυσι­κό το βλέ­πω. Άμα ο μαθη­τής, ο νέος, ο πολί­της  απε­μπο­λή­σει τα δικαιώ­μα­τά του, τότε μηδε­νί­ζει την όποια πολι­τι­κή συνεί­δη­ση και γίνε­ται υπο­τα­κτι­κός της θέλη­σης ή του σχε­δια­σμού των εχό­ντων ή και «κατε­χό­ντων» την εξου­σία. Μήπως τέτοια παι­διά θέλου­με; Να ανά­γουν την υπευ­θυ­νό­τη­τα σε ό,τι έχει σχέ­ση με τα παγού­ρια ή τις μάσκες; Άλλο γράμ­μα­τα και άλλο υπεύ­θυ­νος πολί­της;  Τότε τι νόη­μα έχει και για­τί να μνη­μο­νεύ­ου­με το άρθρο 16 παρ.2 του Συντάγ­μα­τος; «H παι­δεία απο­τε­λεί βασι­κή απο­στο­λή του Kρά­τους και έχει σκο­πό την ηθι­κή, πνευ­μα­τι­κή, επαγ­γελ­μα­τι­κή και φυσι­κή αγω­γή των Eλλή­νων, την ανά­πτυ­ξη της εθνι­κής και θρη­σκευ­τι­κής συνεί­δη­σης και τη διά­πλα­σή τους σε ελεύ­θε­ρους και υπεύ­θυ­νους πολίτες».

Την αδια­φο­ρία για τα κοι­νά, την απά­θεια και την ιδιώ­τευ­ση, τη διά­κρι­ση γράμ­μα­τα και έγνοια για τη ζωή την είδα­με, τη γευ­τή­κα­με και την ένιω­σε ο πολί­της. Ο δια­χω­ρι­σμός αυτός είναι τερα­το­γό­νος και οπωσ­δή­πο­τε υπη­ρε­τεί τα σχε­δια­ζό­με­να από κέντρα-παρά­κε­ντρα-όχι πάντως από­κε­ντρα- της φασι­στι­κής νοο­τρο­πί­ας και πρα­κτι­κής. Καλά ένας σύμ­βου­λος, απ’ όλους αυτούς τους «Αρι­στείς» δεν μπο­ρού­σε να τον συμ­βου­λεύ­σει και να του πει ότι γράμ­μα­τα και υπευ­θυ­νό­τη­τα είναι αλλη­λέγ­γυα. Άλλο εμβο­λι­σμός και άλλο εμβο­λια­σμός. Εδώ υπάρ­χει δια­φο­ρά κι ας διέ­λα­θε της «μάθη­σης» των Αρίστων…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο