Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Υπόθεση Γεωργούλη: Η δήλωση της Ελένης Χρονοπούλου: «Κατήγγειλα βιασμό»

Η καταγ­γέλ­λου­σα Ελέ­νη Χρο­νο­πού­λου, μέλος του Πολι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του ΠΑΣΟΚ, νομι­κή σύμ­βου­λος της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής, προ­έ­βη στην πρώ­τη της δημό­σια τοπο­θέ­τη­ση για την υπό­θε­ση Γεωργούλη.

«Πριν από 3 χρό­νια, στις αρχές του 2020, προ­χώ­ρη­σα σε καταγ­γε­λία κατά συγκε­κρι­μέ­νου Έλλη­να ευρω­βου­λευ­τή για τα αδι­κή­μα­τα του βια­σμού και της πρό­κλη­σης σωμα­τι­κής βλά­βης» σημειώ­νει σε ανάρ­τη­σή της στα social media αφού ήδη είχε διαρ­ρεύ­σει το όνο­μά της σε ΜΜΕ.

«Ήξε­ρα από την πρώ­τη στιγ­μή ότι αυτή η δια­δι­κα­σία ενδε­χο­μέ­νως θα απο­βεί επώ­δυ­νη για εμέ­να, την οικο­γέ­νεια μου, τους οικεί­ους μου, όπως δυστυ­χώς πολύ συχνά συμ­βαί­νει με τα θύμα­τα τέτοιων συμπε­ρι­φο­ρών. Το έπρα­ξα όμως θεω­ρώ­ντας ότι το οφεί­λω στον εαυ­τό μου αλλά και σε κάθε γυναί­κα που μπο­ρεί να βρε­θεί σε ανά­λο­γη θέση.

Η καταγ­γε­λία μου έγι­νε την επό­με­νη μέρα του συμ­βά­ντος προ­σκο­μί­ζο­ντας τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία (ιατρο­δι­κα­στι­κές εκθέ­σεις, κ.α.) και 4 μήνες μετά, τον Μάιο 2020, ένιω­σα έτοι­μη να δώσω και το όνο­μα του θύτη στις βελ­γι­κές αρχές, οι οποί­ες είναι και οι μόνες αρμό­διες για το χει­ρι­σμό της υπόθεσης.

Τα 3 αυτά χρό­νια επέ­λε­ξα απο­λύ­τως συνει­δη­τά να αντι­με­τω­πί­σω το ζήτη­μα μόνο με τους δικη­γό­ρους μου, χωρίς να ενη­με­ρώ­σω κανέ­ναν άλλο, ούτε καν την οικο­γέ­νειά μου την οποία προ­σπά­θη­σα να προ­στα­τεύ­σω με κάθε τρό­πο. Η δε δημο­σιο­ποί­η­ση του γεγο­νό­τος τη συγκε­κρι­μέ­νη χρο­νι­κή στιγ­μή έγι­νε μετά το επί­ση­μο αίτη­μα των βελ­γι­κών αρχών για άρση ασυ­λί­ας του ευρω­βου­λευ­τή μετά από ενδε­λε­χή εξέ­τα­ση της υπόθεσης.

Η χθε­σι­νή διαρ­ροή του ονό­μα­τός μου έγι­νε προ­φα­νώς χωρίς τη συναί­νε­σή μου και απο­τε­λεί από μόνη της μια σοβα­ρό­τα­τη παρα­βί­α­ση της ιδιω­τι­κό­τη­τάς μου αλλά και της ποι­νι­κής δια­δι­κα­σί­ας. Είναι δε λυπη­ρό κάποιοι που παρι­στά­νουν τους υπέρ­μα­χους των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των, στο βωμό της πολι­τι­κής δια­χεί­ρι­σης, να με βάζουν στη δίνη χυδαί­ων και εξορ­γι­στι­κών επιθέσεων.

Στην πολι­τι­κή βρί­σκο­μαι για να παλέ­ψω, μέσα από το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, για τις ιδέ­ες και τις αρχές μου και δεν επι­θυ­μώ η όποια δημό­σια παρου­σία μου να καθο­ρί­ζε­ται από αυτή την δυσά­ρε­στη για μένα υπόθεση.

Έχει έρθει ο και­ρός το αίσθη­μα ντρο­πής και ενο­χής να μη βαραί­νει τα θύμα­τα, αλλά τους δρά­στες ανά­λο­γων περι­στα­τι­κών και όσους τους ανέχονται».

 

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο