Του Άρη ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ
Ενας χρόνος έχει περάσει απ’ όταν ο Γκαμπριέλ Μπόριτς διαδέχθηκε στην προεδρία τον Σεμπαστιάν Πινιέρα στη Χιλή, γεγονός που χαιρέτισαν στην Ελλάδα οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25 και ο οπορτουνιστικός χώρος, αναπαράγοντας αυταπάτες στον λαό για την υποτιθέμενη «φιλολαϊκή» διαχείριση του καπιταλισμού. Ο Μπόριτς σχημάτισε κυβέρνηση με τις σοσιαλδημοκρατικές/οπορτουνιστικές δυνάμεις του εκλογικού συνασπισμού «Apruevo Dignidad» (Εγκρίνω Αξιοπρέπεια), υπουργοποίησε πρώην στελέχη ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, ενώ τρία υπουργεία ανέλαβε και το ΚΚ Χιλής.
Το πόσο «κερδισμένος» έχει βγει ο λαός της Χιλής, φανερώνεται από το στοιχείο που δημοσίευσε πριν λίγες μέρες το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της χώρας, που αναφέρει πως οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων μειώνονται για 17 συνεχόμενους μήνες, ως αποτέλεσμα του υψηλού πληθωρισμού (12%), που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα και εντείνει παραπέρα την ήδη μεγάλη φτώχεια για τα εργατικά — λαϊκά στρώματα. Αποδεικνύεται δηλαδή με ένα ακόμα παράδειγμα πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία συνταγή φιλολαϊκής διαχείρισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και ότι παντού, είτε με φιλελεύθερες, είτε με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ο λαός πληρώνει τα σπασμένα για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.
Βεβαίως, στο διάστημα αυτό η κυβέρνηση του Μπόριτς καταθέτει διαπιστευτήρια στοίχισης με το στρατόπεδο των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Στις 21/2/2023 ο Μπόριτς είχε διμερή τηλεδιάσκεψη με τον Ζελένσκι, διαβεβαιώνοντας πως «η Ουκρανία έχει έναν φίλο στη Νότια Αμερική». Λίγες μέρες πριν, στις 4 Απρίλη, η κυβέρνησή του διοργάνωσε ειδική συνεδρίαση του χιλιάνικου κοινοβουλίου, στο οποίο απευθύνθηκε ο Ζελένσκι, αντίστοιχη με την ντροπιαστική φιέστα που στήθηκε πριν από έναν χρόνο στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Το ΚΚ Χιλής, μετά από παλινωδίες και αμφιλεγόμενες δηλώσεις στελεχών του, αποφάσισε να μην πάρει μέρος με το σκεπτικό πως δεν προάγει την ειρήνη. Η στάση του όμως δεν μπορεί παρά να θυμίζει το ευρωκομμουνιστικό ΚΚ Ισπανίας, το οποίο συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που στηρίζει «με τα μπούνια» το ευρωΝΑΤΟικό στρατόπεδο και στέλνει όπλα στην Ουκρανία, ενώ το ίδιο διατείνεται πως …αγωνίζεται για την ειρήνη.
«Κερασάκι στην τούρτα» είναι η υπερψήφιση την προηγούμενη βδομάδα από τον κυβερνητικό συνασπισμό στη Χιλή του νομοσχεδίου που νομιμοποιεί τη χρήση πραγματικών πυρών από τις δυνάμεις καταστολής. Ο νόμος που εγκρίθηκε, προβλέπει πως για κάθε στρατιωτικό ή αστυνομικό που κάνει χρήση του υπηρεσιακού του όπλου, θα έχει ισχύ το τεκμήριο της «νόμιμης άμυνας» και θα αίρεται μόνο αν έρευνα δείξει πως έδρασε κακόβουλα.
Αυτά γίνονται όταν τα σώματα καταστολής είναι υπεύθυνα για δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις που ξέσπασαν τον Οκτώβρη του 2019, ενώ μόλις πριν λίγες μέρες κατέστειλαν με ωμή βία διαδηλώσεις μαθητών και φοιτητών στο Σαντιάγκο, που ζητούσαν δωρεάν και ποιοτική Εκπαίδευση, με σύγχρονες υποδομές και καθολική πρόσβαση των νέων σε όλες τις βαθμίδες.
Η περίπτωση του σοσιαλδημοκράτη Μπόριτς στη Χιλή δεν διεκδικεί καμιά αποκλειστικότητα. Στην ίδια χώρα, η πολυδιαφημισμένη προεδρία της εκπροσώπου της σοσιαλδημοκρατίας Μισέλ Μπατσελέτ κατέληξε στην εφαρμογή σκληρού αντιλαϊκού προγράμματος και προκάλεσε μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις, προετοιμάζοντας το έδαφος για την προεδρία του συντηρητικού σχηματισμού υπό τον Σεμπαστιάν Πινιέρα, προκατόχου του σημερινού Προέδρου Μπόριτς. Πρόκειται για αντιλαϊκές εναλλαγές εκπροσώπων της καπιταλιστικής διαχείρισης που επαναλαμβάνονται στη Χιλή, στη Βραζιλία, στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες.
Χαρακτηριστική είναι και η καπιταλιστική διαχείριση επί προεδρίας Μαδούρο στη Βενεζουέλα, που έχει οδηγήσει σε ισχυροποίηση της θέσης και αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά σε δεινή κατάσταση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όπως γίνεται σε όλη τη Λατινική Αμερική, καταρρίπτοντας τους μύθους των λεγόμενων «αριστερών κυβερνήσεων».
Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποια έκπληξη. Αποδεικνύουν όμως και στη χώρα μας ότι το παραμύθι που πουλάνε δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25 κ.ά., περί προοδευτικών — αριστερών κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έχει «δράκο»… Η διεθνής πείρα επιβεβαιώνει τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.
Τεκμηριώνει παραπέρα πως η ελπίδα για τον ελληνικό λαό βρίσκεται σε ένα ισχυρό ΚΚΕ και ένα πανίσχυρο εργατικό — λαϊκό κίνημα, που χαράσσουν γραμμή σύγκρουσης με τις αστικές κυβερνήσεις, το κράτος και τα κόμματά τους, με πάσης φύσης ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, οι οποίοι προωθούν μια πολιτική που ματώνει τον λαό. Για να εμποδίζονται αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώσουν η διεκδίκηση και η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες, να ανοίγει δρόμος ανατροπής.
