Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φωτογραφικές μηχανές σημαντικών εξερευνητών βρέθηκαν σε παγετώνα 85 χρόνια μετά

Μετά από 85 χρό­νια βρέ­θη­καν οι φωτο­γρα­φι­κές κάμε­ρες και ο εξο­πλι­σμός ενός διά­ση­μου Αμε­ρι­κα­νού εξε­ρευ­νη­τή και φωτο­γρά­φου, του Μπρά­ντ­φορντ Γουό­σμπερν, αφού ο Αμε­ρι­κά­νος αλπι­νι­στής τις εγκα­τέ­λει­ψε το 1937 σε έναν παγε­τώ­να στην περιο­χή Γιού­κον, στα σύνο­ρα με την Αλάσκα.

Με μια ανάρ­τη­ση στο Facebook η κυβερ­νη­τι­κή υπη­ρε­σία Parcs Canada ανέ­φε­ρε ότι την περα­σμέ­νη άνοι­ξη, αθλη­τές «ξεκί­νη­σαν μια απα­ρά­μιλ­λη απο­στο­λή: να εντο­πί­σουν ένα απί­στευ­το κομ­μά­τι της Ιστορίας».

Η ομά­δα που συγκρο­τή­θη­κε από την εται­ρία που ειδι­κεύ­ε­ται στην παρα­γω­γή βίντεο για extreme sports, Teton Gravity Research, ταξί­δε­ψε στο εθνι­κό πάρ­κο Κλουά­νε στο Γιού­κον με απο­στο­λή να ανα­κα­λύ­ψει την κρυ­ψώ­να όπου βρί­σκο­νταν οι κάμε­ρες και ο ορει­βα­τι­κός εξο­πλι­σμός του Μπρά­ντ­φορντ Γουόσμπερν.

Ο αλπι­νι­στής, φωτο­γρά­φος και χαρ­το­γρά­φος Μπρά­ντ­φορντ Γουό­σμπερν διε­τέ­λε­σε διευ­θυ­ντής του Μου­σεί­ου Επι­στη­μών της Βοστώ­νης (Μασα­χου­σέ­τη) το οποίο είχε ιδρύ­σει. Πέθα­νε το 2007.

«Θαμ­μέ­νη στον πάγο από το 1937, αυτή η κρυ­ψώ­να περιεί­χε τρεις μονα­δι­κές φωτο­γρα­φι­κές μηχα­νές με φωτο­γρα­φί­ες από το πώς έμοια­ζαν αυτά τα βου­νά πριν από 85 χρό­νια», ανέ­φε­ρε η Teton Gravity Research στο Facebook.

Να σημειω­θεί ότι το 1937, ο Μπρά­ντ­φορντ Γουό­σμπερν βρι­σκό­ταν σε μια απο­στο­λή με άλλους τρεις ορει­βά­τες για να επι­χει­ρή­σει την ανά­βα­ση στο Όρος Λου­κα­νία (5.226 μέτρα), την τρί­τη ψηλό­τε­ρη κορυ­φή του Κανα­δά, η οποία ήταν τότε η ψηλό­τε­ρη κορυ­φή στην οποία είχε αναρ­ρι­χη­θεί ποτέ άνθρω­πος στη Βόρεια Αμερική.

Ο Μπρά­ντ­φορντ Γουό­σμπερν και ένας άλλος Αμε­ρι­κα­νός ορει­βά­της, ο Ρόμπερτ Μπέιτς κατά την κατά­βα­σή τους ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι με ακραί­ες συν­θή­κες και αυτός ήταν ο λόγος που ανα­γκά­στη­καν να αφή­σουν πίσω τους εξο­πλι­σμό, εγκα­τα­λεί­πο­ντας φωτο­γρα­φι­κές μηχα­νές και ορει­βα­τι­κό εξο­πλι­σμό που δεκα­ε­τί­ες αργό­τε­ρα, απο­τε­λεί σήμε­ρα ένα θησαυρό.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο