Φόρος Τιμής και Δόξας στους νεκρούς αγωνιστές

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Διά­σπαρ­τα σ’ ολά­κε­ρη την χώρα , από τον Νοτιά στον Βορ­ρά και την Ανα­το­λή στην Δύση είναι τα μνη­μεία των πεσό­ντων Ηρώ­ων νεκρών Αγω­νι­στών της Εθνι­κής μας Αντί­στα­σης και του Ελλη­νι­κού Λαού για την Ειρή­νη, την Ανε­ξαρ­τη­σία, την Λευ­τε­ριά, την Δημο­κρα­τία και τον Σοσιαλισμό.!

Παχύ, θρεμ­μέ­νο, μεστό το χώμα που τους φιλο­ξε­νεί, με τα κόκ­κι­να κυκλά­μι­να και τις παπα­ρού­νες να τα στολίζουν.

-Σ’ από­μα­κρα χωριά που αντή­χη­σε το του­φέ­κι και το τρα­γού­δι του αντάρτη…

-Τώρα… τώρα στη­μέ­να σε μια άκρη της μάντρας του νεκρο­τα­φεί­ου, ακοί­μη­τοι φρου­ροί δεί­χνουν ακό­μα τον δρό­μο του αγώνα,της προ­σφο­ράς και της θυσίας!

-Δόξα και Τιμή λοιπόν…!

-Στους ήρω­ες νεκρούς, τους μαχη­τές και τους απλούς. Κι όσους λησμό­νη­σαν οι χρόνοι!

Σ’ όλης της Γης τα κολα­στή­ρια, στα σίδε­ρα των μπου­ντρου­μιών στις μπά­ρες και τα κάγκε­λα των παραθυριών.

-Δόξα σε κάθε «ΟΧΙ» και τιμή, σαν το βρο­ντο­φω­νά­ζουν οι Λαοί.
…………..
Μάης βρο­χε­ρός, και οργι­σμέ­νος μας συνο­δεύ­ει. 100 περί­που προ­σκυ­νη­τές αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ πιστοί πάντα στις αρχές για μια ανθρώ­πι­νη συντρο­φι­κή επα­φή κι επι­κοι­νω­νία, να επι­σκε­πτό­μα­στε αυτούς τους Ιστο­ρι­κούς τόπους του Μαρτυρίου.

Από πού να στα­θώ και ν’ αρχίσω!

Ανα­το­λι­κή Μακε­δο­νία και Θράκη!

Κορ­νο­φω­λιά-Χορ­τιά­της-Πει­κί­μη-Δοξά­το-Αλε­ξαν­δρού­πο­λη-Κομο­τη­νή-Ξάν­θη-Δρά­μα- Σου­φλί-Διδυ­μό­τει­χο κ.α.

Ταξι­δεύ­ου­με στο όνει­ρο και την μαγεία μιας πανέ­μορ­φης περιοχής.

Η ατμό­σφαι­ρα είναι ενθου­σιώ­δης και συγκι­νη­τι­κή.. Αντάρ­τι­κα κι αγω­νι­στι­κά τρα­γού­δια και ποιήματα.

Ο σκο­πός ήδη έχει επι­τευ­χθεί. Σύσφι­ξη σχέ­σε­ων, γνω­ρι­μί­ας, φιλί­ας κι αγάπης!

Για μια λιτα­νεία και ένα φόρο τιμής στο ατέ­λειω­το μαρ­τυ­ρο­λό­γιο των νεκρών.

-Ησυ­χία από­λυ­τη στην κατά­θε­ση στε­φά­νων. Αργό, συγκι­νη­τι­κό το πέν­θι­μο εμβατήριο.

-«Επέ­σα­τε θύμα­τα αδέλ­φια εσείς, σε άνι­ση μάχη κι αγώνα…!».

Μέσα από την ρωγ­μή του χρό­νου, ξεπη­διέ­ται κάτι σαν παι­γνί­δι­σμα και θρόϊ­σμα φύλ­λων, ψίθυ­ροι ανα­κού­φι­σης και ευχα­ρι­στί­ας πως ο αγώ­νας τους δεν πήγε χαμένος.

-Υπό­σχε­ση πως μπρο­στά μας σαν δυνα­μι­κό κι ορμη­τι­κό ποτά­μι φαντά­ζουν οι αγώ­νες που φέρ­νουν στον αφρό αθά­να­τες αναμνήσεις.

-Σύντρο­φοι κοι­μη­θεί­τε ήσυ­χα. Στα στέ­κια τα ψηλά και τις ραχού­λες, σύμ­βο­λα της αιώ­νιας πίστης και θυσί­ας. Είμα­στε εδώ…Είμαστε μαζί σας και συνεχίζουμε.

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.