Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χρήστος Νικ. Ζήκος: Τροχιές

Κοι­τά­χτε
απο­κε­φά­λι­σαν ξανά τ΄ αστέρια
ματω­μέ­νος ουρα­νός σα σφαγείο

ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ, “Σύγνε­φο με παντελόνια”
Γη
Ορθώ­σου σε χιλιά­δες Λαζάρους
στο­λι­σμέ­νους τις λάμ­ψεις αμφίων.

ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ, “ Ο Πόλε­μος και η Ειρήνη”

Τρο­χιές των Και­ρών μας σπουδάζω
Με ήχους χρω­μά­των νηπίων
Και Παί­δων, Εφή­βων κα Κόρης
Γυναι­κός τε, Ανδρός και Γερόντων
Στων Εμβρύ­ων την έγνοια τρομάζω
Μάνα να βρουν να θηλάσουν.

Τις τρο­χιές παρακαλώ
Του δειλινού
Να κλεί­σου­νε τον κύκλο
Πάλι να γυρί­σουν οι μανάδες
Απ΄τους μπαξέδες
Με το γιό­μα στρωμένο
Στην ποδιά
Και στην πλά­τη τ΄ανάμματα
Του ψωμιού της βδομάδας.

Σε τρο­χιές του παρό­ντος ασκούμαι
Χαραγ­μέ­νες στις πέτρες
Μ΄αγκάθια σουβλερά
Και λιθα­ριών μετράω τα ρήγματα
Με του σκορ­πιού το έλεος
Και σε πλαγιές
Μ΄ασφάκες και ξινόροδα
Και με κρά­να στιφά
Του παρελθόντος.

Τρο­χιές Αιώ­ρας φοβερές
Βαρού­νε τα μελίγ­για μου
Παι­διών που ταλαντεύονται
Στο κενό των μεγάρων
Φύλ­λα τριαντάφυλλα
Σκόρ­πια στον αγέρα
Οι εργο­λά­βοι ν΄αστράφτουν
Στις τρο­χιές της Πτώ­σης μας
Κι οι κρό­τοι μου στον κρόταφο
Χτυ­πή­μα­τα καμπάνας.

Τρο­χιές της νιότης
Στο ζυγό
Της κερδοπάθειας
Στενάζουν
Να σηκωθώ
Να γεί­ρω την παλάντζα.

Τις τρο­χιές τους
Κρα­τούν στα χέρια τα παι­διά μας
Κι ο Έρως πανέμορφος
Απλώ­νε­ται στα μάτια τους
Ένα ζευ­γά­ρι τεντω­μέ­να λάστιχα
Μην καμπυ­λώ­σει ο καιρός
Και χάσει η ζωή το μπόι της.

(Στον Αλ Ακσά, παλι­κα­ρά­κι-σύμ­βο­λο της παλαι­στι­νια­κής αντίστασης)

Της πετα­λού­δας τις τροχιές
Θ΄αφήσω απ΄το σπιρ­τό­κου­το να βγούνε
Και τη χρυ­σό­σκο­νή της
Στην ιδρω­μέ­νη την παλάμη
Θα μοιραστώ
Με τα παι­διά μου στην τάξη.

Τρο­χιές κλα­ρί­νου γοερές
Λαβώ­νουν την καρ­διά μου
Με καψα­λί­ζει η φλό­γα του
Μου καί­ει τη σκου­ριά μου
Και γίνο­νται οι λαβωματιές
Τρα­γού­δι όλου του κόσμου
Να πάμε να χορέψουμε
Στο κόκ­κι­νο γαϊτάνι.

Οι τρο­χιές του κόσμου στην πλά­τη μας
Κι αλλή­λων περι­φέ­ρου­με την κατήφεια
Της πολύ­τρο­πης Ένδειας
Σε πεν­θο­φό­ρο Περίβολο
Κι οι τρο­χιές των εμβρύων
Στη Μήτρα τους
Να τες
Πάλλονται
Σε ρυθ­μούς αναστάσιμους
Νυν και Αεί.
Χρή­στος Νικ. Ζήκος, τ. Σχο­λι­κός Σύμ­βου­λος Θεο­λό­γων Δυτι­κής Ελλάδας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο