Ψάχνουν το «μείγμα» του κυνισμού…

«Πρέ­πει να δού­με την αξιο­λό­γη­ση των (ιατρι­κών) πρά­ξε­ων. Πόσες απ’ αυτές τις πρά­ξεις που κάνου­με κάθε μέρα χρειά­ζο­νται; Δηλα­δή ένα κόστος τερα­στί­ων δια­στά­σε­ων μπο­ρεί να γίνει αν περιο­ρί­σου­με μερι­κά πράγ­μα­τα απ’ αυτά που δεν χρειά­ζο­νται να γίνουν. Δεν σημαί­νει ότι δεν αγα­πά­με τον άρρω­στο αν πάμε και του πού­με ότι δεν έχει νόη­μα να κάνου­με αυτό για σας. Ενας καρ­κι­νο­πα­θής τελι­κού στα­δί­ου (…) δεν θα τα κατα­φέ­ρει, δεν έχει καλή πρό­γνω­ση, πρέ­πει κάποια στιγ­μή να τρα­βή­ξου­με μια γραμ­μή. Για­τί; Για­τί είναι πάρα πολύ δύσκο­λο να μπο­ρέ­σου­με να αντα­πε­ξέλ­θου­με στα έξο­δα που χρειά­ζο­νται για την αντι­με­τώ­πι­ση ορι­σμέ­νων ανθρώ­πων. Υπάρ­χει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παρα­πά­νω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει απο­φα­σί­σει δια­φο­ρε­τι­κά. Αλή­θεια είναι αυτό το πράγ­μα, στο τέλος της ημέ­ρας όμως τι θα γίνει;».

Αυτό το μνη­μείο κυνι­σμού ανή­κει στον καθη­γη­τή Ιατρι­κής και υπο­ψή­φιο βου­λευ­τή της ΝΔ στην Εύβοια, Σπύ­ρο Πνευ­μα­τι­κό. Το ξεστό­μι­σε στη φιλό­ξε­νη συχνό­τη­τα του ΣΚΑΪ και στην εκπο­μπή του ραδιο­κή­ρυ­κα Πορ­το­σάλ­τε, σε μια συζή­τη­ση με αφορ­μή τους τελευ­ταί­ους άδι­κους και εξορ­γι­στι­κούς θανά­τους σε Κω και Νέα Μάκρη. Είπε κι άλλα ο …καθη­γη­τής, μετα­φέ­ρο­ντας την εμπει­ρία του από τις ΗΠΑ. Εκεί όπου στην παν­δη­μία έθα­βαν τους χιλιά­δες νεκρούς σε ομα­δι­κούς τάφους και άνθρω­ποι αφή­νο­νται να πεθά­νουν στον προ­θά­λα­μο νοσο­κο­μεί­ων, επει­δή δεν έχουν ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή ασφάλιση…

* * *

«Η Αμε­ρι­κή — είπε — είναι ένα τρο­μα­κτι­κό παρά­δειγ­μα. Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πρά­ξε­ων, το cost benefit ratio σε μία πρά­ξη κ.τ.λ. Οταν είχα­με πάει με τη γυναί­κα μου στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 στην Αμε­ρι­κή, η πρώ­τη συζή­τη­ση που είχα­με ακού­σει είναι πόσο ακρι­βό είναι το αμε­ρι­κά­νι­κο σύστη­μα. Για­τί ήταν τόσο ακρι­βό; Για­τί όλοι φτά­να­νε στο νοσο­κο­μείο, σε όποια κατά­στα­ση κι αν ήταν και γινό­ντου­σαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρό­πο ανα­κα­λύ­ψα­νε ότι μετά από λίγο και­ρό δεν θα μπο­ρού­σαν να προ­σφέ­ρουν υπη­ρε­σί­ες σε κανέ­ναν. Αρα θα πρέ­πει να κάνουν μια σχε­τι­κή επι­λο­γή, το πόσο μπο­ρούν να ξοδέ­ψουν. Ακού­γε­ται λίγο κυνι­κό, αλλά δεν είναι κυνι­κό, είναι ανθρώπινο».

Είναι ακρι­βώς εδώ που ντρέ­πε­ται κι η ντρο­πή… Δεν είναι κυνι­κό, αλλά «ανθρώ­πι­νο» (!) να κάνει το σύστη­μα Υγεί­ας επι­λο­γή ασθε­νών, να απο­φα­σί­ζει ακό­μα και για το ποιος θα ζήσει ή θα πεθά­νει, για να μην υπερ­βούν τα «κόστη», στο όνο­μα τάχα του «κοι­νού καλού». Ποιος όμως το καθο­ρί­ζει αυτό; Οι πετσο­κομ­μέ­νοι προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί για την Υγεία, που θεω­ρεί­ται κόστος από το κεφά­λαιο και το κρά­τος του. Τα «δημο­σιο­νο­μι­κά περι­θώ­ρια», που βάζουν κανό­νες «κόστους — οφέ­λους» στα πάντα, με κρι­τή­ριο την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου. Στην περί­πτω­σή μας, η ζωή ενός καρ­κι­νο­πα­θούς είναι υπο­δε­έ­στε­ρη μιας επι­χει­ρη­μα­τι­κής επέν­δυ­σης, που για να χρη­μα­το­δο­τη­θεί με φθη­νά δάνεια και επι­δο­τή­σεις, θα πρέ­πει το κρά­τος να δια­θέ­τει «ζεστό» χρή­μα και …επεν­δυ­τι­κή βαθ­μί­δα. Να δια­θέ­τει δηλα­δή «πρό­σω­πο» στις διε­θνείς αγο­ρές του χρή­μα­τος, θυσιά­ζο­ντας μερι­κές ακό­μα χιλιά­δες αρρώ­στους με αβέ­βαιη πρόγνωση.

* * *

Θα συμ­φω­νή­σου­με όμως σε κάτι με τον καθη­γη­τή. Οτι ο κυνι­σμός του δεν είναι η εξαί­ρε­ση, αλλά ο κανό­νας ενός άθλιου και σάπιου συστή­μα­τος που απο­τι­μά με τέτοιους όρους την ανθρώ­πι­νη υγεία και ζωή. Που κάνει νόμο την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Υγεί­ας, λογα­ριά­ζο­ντας τα νοσο­κο­μεία ως «αυτο­τε­λείς επι­χει­ρη­μα­τι­κές μονά­δες», με ισο­σκε­λι­σμέ­να έξο­δα και έσο­δα, σε βάρος της υγεί­ας και της τσέ­πης των ασθε­νών. Που κατο­χυ­ρώ­νει τα υγειο­νο­μι­κά πρω­τό­κολ­λα, δηλα­δή την αντι­με­τώ­πι­ση ιατρι­κών περι­στα­τι­κών με κρι­τή­ρια αντιε­πι­στη­μο­νι­κά, κατά βάση οικο­νο­μί­στι­κα, που οδη­γούν ανα­πό­φευ­κτα και στη δια­λο­γή ασθε­νών, όπως κατά κόρον γινό­ταν και την περί­ο­δο της πανδημίας.

Κι επει­δή κάποιοι με «βεβα­ρη­μέ­νο παρελ­θόν», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, βγαί­νουν προ­ε­κλο­γι­κά στα κερα­μί­δια με τον κυνι­σμό της ΝΔ, ο λαός δεν ξεχνά­ει ότι τα ίδια έκα­ναν κι εκεί­νοι όταν ήταν στην κυβέρ­νη­ση. Την ίδια βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή στή­ρι­ζαν κι όσο ήταν στην «αντι­πο­λί­τευ­ση», φτά­νο­ντας μάλι­στα ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητά­ει κοι­νό υπουρ­γό Υγεί­ας με τη ΝΔ για να περά­σουν τον κάβο της παν­δη­μί­ας! Η στά­ση του αυτή είναι συνε­πής με όσα έκα­νε ως κυβέρ­νη­ση όταν επέ­κτει­νε τις ΣΔΙΤ, νομο­θέ­τη­σε τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας των για­τρών, εγκαι­νί­α­σε το πρώ­το «νοσο­κο­μείο ΑΕ» στη Σαντο­ρί­νη, κρά­τη­σε κλει­στά τα νοσο­κο­μεία όπου έβα­λε λου­κέ­το η ΝΔ, χιλιά­δες θέσεις νοση­λευ­τών και για­τρών παρέ­μει­ναν κενές και κλει­στά δεκά­δες δημό­σια κρε­βά­τια σε ΜΕΘ. Θυμί­ζου­με ότι η περί­ο­δος 2013 — 2020, όπου το μόνι­μο υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό μειώ­θη­κε κατά 14%, περι­λαμ­βά­νει και τη δική του κυβερ­νη­τι­κή θητεία.

* * *

Ετσι και τώρα: Η προ­ε­κλο­γι­κή τους αντι­πα­ρά­θε­ση αφο­ρά την ανα­λο­γία του …«κυνι­σμού» στην πολι­τι­κή τους για την Υγεία, σε ένα σύστη­μα που είναι εξ ορι­σμού σάπιο και απάν­θρω­πο, επει­δή συν­θλί­βει τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές ανά­γκες για τα κέρ­δη μιας χού­φτας επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Μέσα σ’ αυτά τα πλαί­σια των δημο­σιο­νο­μι­κών περιο­ρι­σμών της ΕΕ, του υπερ­μνη­μο­νί­ου που λέγε­ται Ταμείο Ανά­καμ­ψης, των «αντο­χών της οικο­νο­μί­ας» που υπη­ρε­τεί τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου, ο λαός δεν έχει τίπο­τα να περι­μέ­νει. Αντί­θε­τα, θα γίνε­ται πιο επι­θε­τι­κή η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, που εμπο­ρευ­μα­το­ποιεί και ιδιω­τι­κο­ποιεί ακό­μα και το πιο πολύ­τι­μο αγα­θό, αυτό της Υγείας.

Απέ­να­ντι σ’ αυτήν την …αρρω­στη­μέ­νη ομο­βρο­ντία, ο λαός μπο­ρεί να τα κατα­φέ­ρει, δυνα­μώ­νο­ντας τον αγώ­να του για σύγ­χρο­νο, απο­κλει­στι­κά δημό­σιο και δωρε­άν σύστη­μα Υγεί­ας για όλους, με ένα πιο ισχυ­ρό ΚΚΕ στο πλευ­ρό του. Τη δύνα­μη που δοκι­μά­στη­κε στα δύσκο­λα της παν­δη­μί­ας και απέ­δει­ξε ότι δια­θέ­τει απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και κυρί­ως σχέ­διο για να συγκρου­στεί μ’ αυτήν την βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή που έχει μήτρα το κέρ­δος, πρω­το­στα­τώ­ντας στον αγώ­να για όλες τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανάγκες.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης