Ύστατος «αποχαιρετισμός» στο σ/φο Κώστα Μαραγκουδάκη (ΒΙΝΤΕΟ — ΦΩΤΟ)

Με τη σημαία του τιμη­μέ­νου ΚΚΕ, στο οποίο παρέ­μει­νε πιστός και υπη­ρέ­τη­σε ατα­λά­ντευ­τα σε όλη τη διάρ­κεια της ζωής του, να τον σκε­πά­ζει η οικο­γέ­νειά του, η αγα­πη­μέ­νη του συντρό­φισ­σα Κού­λα, τα παι­διά και τα εγγό­νια του, σύντρο­φοι, συνα­γω­νι­στές και φίλοι απο­χαι­ρέ­τη­σαν, τη Δευ­τέ­ρα το μεση­μέ­ρι, σε κλί­μα βαθιάς συγκί­νη­σης και σεβα­σμού, τον σύντρο­φο Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη στο Α’ Νεκροταφείο.

Σε όλη τη διάρ­κεια της τελε­τής της πολι­τι­κής κηδεί­ας τιμη­τι­κή φρου­ρά στο πλευ­ρό του εναλ­λάσ­σο­νταν σύντρο­φοι και συνα­γω­νι­στές του.

Παρευ­ρέ­θη­κε πολυ­με­λής αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επι­κε­φα­λής τον ΓΓ Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Μια ζωή αφιερωμένη στις κομμουνιστικές αξίες και ιδανικά

Ο Κ. Μαρα­γκου­δά­κης εντά­χθη­κε στο ΚΚΕ το 1944. Την περί­ο­δο της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης διε­τέ­λε­σε στέ­λε­χος της ΕΠΟΝ, σε διά­φο­ρες θέσεις. Για τη δρά­ση του αυτή φυλα­κί­στη­κε, βασα­νί­στη­κε και εξο­ρί­στη­κε, συμπλη­ρώ­νο­ντας πάνω από 10 χρό­νια στις φυλα­κές και τις εξο­ρί­ες σε Ικα­ρία, Βούρ­λα, Αίγι­να, Γυά­ρο, φυλα­κές Αβέ­ρωφ, στο Μακρο­νή­σι, στο λόχο απο­μό­νω­σης των «αμε­τα­νό­η­των» του Β’ Ειδι­κού Τάγματος.

Μετά την από­λυ­σή του συμ­με­τεί­χε δρα­στή­ρια ως μέλος του ΚΚΕ στους μεγά­λους πολι­τι­κούς και συν­δι­κα­λι­στι­κούς αγώ­νες της δεκα­ε­τί­ας του 1950 και του 1960. Στη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας των συνταγ­μα­ταρ­χών βρέ­θη­κε και πάλι στη Γυά­ρο και στο Παρ­θέ­νι της Λέρου. Μετα­δι­κτα­το­ρι­κά ανέ­λα­βε σοβα­ρό ρόλο στη μάχη των ταξι­κών δυνά­με­ων στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.

Υπήρ­ξε δρα­στή­ριο συν­δι­κα­λι­στι­κό στέ­λε­χος, δια­τε­λώ­ντας γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Ένω­σης Επαγ­γελ­μα­τι­κών Λογι­στών Πρω­τεύ­ου­σας (ΕΕΛΠ), μέλος της διοί­κη­σης και πρό­ε­δρος της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Λογι­στών (ΠΟΛ), γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας και αντι­πρό­ε­δρος της ΕΣΑΚ‑Σ.

Από το 13ο Συνέ­δριο έως και το 16ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ εκλε­γό­ταν πρό­ε­δρος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής Οικο­νο­μι­κού Ελέγ­χου. Υπε­ρα­σπί­στη­κε το ΚΚΕ και τις αρχές του από την οπορ­του­νι­στι­κή δια­λυ­τι­κή δρά­ση, τόσο στην κρί­ση του 1968 όσο και σε αυτή του 1991.

Το υπη­ρέ­τη­σε ανυ­πο­χώ­ρη­τα μέχρι την τελευ­ταία του πνοή, τιμώ­ντας την ιδιό­τη­τα του μέλους και του στε­λέ­χους του Κόμ­μα­τος. Από το 2003 έως και το 2018 υπήρ­ξε πρό­ε­δρος στο Ίδρυ­μα περί­θαλ­ψης ηλι­κιω­μέ­νων αγω­νι­στών «Σπί­τι του Αγω­νι­στή» Ήταν μέλος της ΚΟΒ Άνω Αμπε­λο­κή­πων — Πολυ­γώ­νου της ΤΕ Α’ Αθή­νας της ΚΟ Αττι­κής του ΚΚΕ.

Αποχαιρετούμε έναν άξιο αγωνιστή για τα ιδανικά του ΚΚΕ και του εργατικού — λαϊκού κινήματος

Εκ μέρους της ΚΕ τον σ. Κ. Μαρα­γκου­δά­κη απο­χαι­ρέ­τη­σε ο Νίκος Σοφια­νός, μέλος του ΠΓ, ο οποί­ος σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων:

«Η KE του KKE με μεγά­λη θλί­ψη αλλά και υπε­ρη­φά­νεια απο­χαι­ρε­τά σήμε­ρα τον παλαί­μα­χο αγω­νι­στή, σύντρο­φο Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη, που για 76 ολό­κλη­ρα χρό­νια υπήρ­ξε μέλος και στέ­λε­χός του.

Έναν σύντρο­φο που με την πολύ­χρο­νη και μεγά­λη προ­σφο­ρά του, την αγω­νι­στι­κή συνέ­πεια και το ήθος του τίμη­σε το Κόμμα.

Απο­χαι­ρε­τού­με έναν άξιο αγω­νι­στή για τα ιδα­νι­κά του ΚΚΕ και του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, πρω­το­πό­ρο και ατα­λά­ντευ­το μαχη­τή της ταξι­κής πάλης, που στά­θη­κε όρθιος σ’ όλη τη διάρ­κεια της πολύ­χρο­νης κομ­μα­τι­κής ζωής του.

Τον κομ­μου­νι­στή που με υπευ­θυ­νό­τη­τα ασκού­σε πάντα τα κομ­μα­τι­κά του καθή­κο­ντα, μέσα από τη συλ­λο­γι­κή δρά­ση, όχι μόνο στο κίνη­μα, αλλά και στην οργά­νω­ση της δου­λειάς με κομ­μου­νι­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Το παρά­δειγ­μά του, η πολύ­χρο­νη και πολυ­κύ­μα­ντη αγω­νι­στι­κή ζωή του, το έργο του μένουν ως μια μεγά­λη παρα­κα­τα­θή­κη για άντλη­ση πεί­ρας, γνώ­σης, δύνα­μης και αισιοδοξίας.

Η ατα­λά­ντευ­τη στά­ση του, στους πολύ­χρο­νους και πολύ­μορ­φους ταξι­κούς αγώ­νες, θα μας εμπνέ­ει για να βγά­ζου­με ορθά συμπε­ρά­σμα­τα και να βαδί­ζου­με σωστά.

Σε απο­χαι­ρε­τού­με στο τελευ­ταίο σου ταξί­δι με μια υπό­σχε­ση: Δεν ξεχνά­με ούτε στιγ­μή την πιο σημα­ντι­κή πηγή της δύνα­μής μας, το πιο πολύ­τι­μο δίδαγ­μα της Ιστο­ρί­ας μας, ότι το ΚΚΕ θα δικαιώ­νε­ται και θα πορεύ­ε­ται ατρό­μη­τα στην απο­στο­λή του, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης από την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο μόνο όταν στη­ρί­ζε­ται με εμπι­στο­σύ­νη στην εργα­τι­κή τάξη, στην οργά­νω­σή της, στα αγω­νι­στι­κά υπο­δείγ­μα­τα που κρύ­βει στις γραμ­μές της. Δεν θα ξεχνά­με τη μεγά­λη αυτή αλή­θεια που επι­βε­βαιώ­θη­κε άλλη μια φορά μέσα και από τη δική σου ζωή και δράση.

Ανή­κες στην κατη­γο­ρία εκεί­νη των αγω­νι­στών που στρα­τεύ­θη­καν από την εφη­βι­κή τους ηλι­κία χωρίς ταλα­ντεύ­σεις στην πάλη για την κοι­νω­νι­κή χει­ρα­φέ­τη­ση και τον επα­να­στα­τι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας. Η στά­ση σου αυτή καθο­δη­γη­μέ­νη από ταξι­κή διαί­σθη­ση και μπο­λια­σμέ­νη με τη μαρ­ξι­στι­κή — λενι­νι­στι­κή δια­παι­δα­γώ­γη­ση, σου επέ­τρε­ψε να αφου­γκρά­ζε­σαι τις λαϊ­κές ανά­γκες και σκέ­ψεις, να ανα­σαί­νεις με την ανά­σα της εργα­τι­κής τάξης και των κατα­πιε­ζό­με­νων λαϊ­κών στρω­μά­των και να παρεμ­βαί­νεις μέσα από τις συλ­λο­γι­κές, πολι­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες σε κάθε μικρό και μεγά­λο πρόβλημα.

Ανέ­πτυ­ξες με σεμνό­τη­τα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα ιδιαί­τε­ρη σχέ­ση με τις μάζες, γι’ αυτό ήσουν ευρύ­τε­ρα απο­δε­κτός και οι εργα­ζό­με­νοι σε περιέ­βαλ­λαν με εμπι­στο­σύ­νη, ως εκφρα­στή της ταξι­κής γραμ­μής στο μαζι­κό κίνημα».

«Ο δρόμος μας αρχινά από κει που ο δικός σας τελειώνει»

«Το ΔΣ, οι εργα­ζό­με­νοι και οι φιλο­ξε­νού­με­νοι του “Σπι­τιού του Αγω­νι­στή” με μεγά­λη συγκί­νη­ση απο­χαι­ρε­τού­με τον επί 15 χρό­νια πρό­ε­δρό του από το 2003 έως το 2018», ανέ­φε­ρε στον επι­κή­δειο ο Στέ­λιος Λάμπρου, πρό­ε­δρος του «Σπι­τιού του Αγωνιστή».

Ο Στ. Λάμπρου σημεί­ω­σε ότι ο Κ. Μαρα­γκου­δά­κης όταν ανέ­λα­βε από την ΚΕ του ΚΚΕ το καθή­κον να υλο­ποι­η­θεί η από­φα­ση για την απο­πε­ρά­τω­ση των κτι­ρια­κών εγκα­τα­στά­σε­ων, του εξο­πλι­σμού και της λει­τουρ­γί­ας του «Σπι­τιού του Αγω­νι­στή», ρίχτη­κε με νεα­νι­κό ενθου­σια­σμό, παρά τα 78 χρό­νια του, στη μάχη για να γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτή η απόφαση.

«Μαζί με συντρό­φους που έχει ορί­σει το Κόμ­μα, υλο­ποιεί­ται το πολυ­σύν­θε­το και πρω­το­πο­ρια­κό αυτό έργο, να τεθεί δηλα­δή σε λει­τουρ­γία ένα ίδρυ­μα που να ικα­νο­ποιεί τις ανά­γκες αγω­νι­στών της ΕΑΜι­κής Εθνι­κής Αντί­στα­σης που έχουν την ανά­γκη της φρο­ντί­δας στα ύστε­ρα της ταρα­χώ­δους ζωής τους», τόνι­σε ο Στέ­λιος Λάμπρου (δεί­τε εδώ βίντεο).

Απο­χαι­ρε­τώ­ντας τον η Ιωάν­να Μιχα­λά­κη, εκ μέρους της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Τουρ­κο­βου­νί­ων — Άνω Αμπε­λο­κή­πων, σημεί­ω­σε ότι «κρα­τά­με μέσα μας την εικό­να του σεμνού αγω­νι­στή, του αισιό­δο­ξου ανθρώ­που, που με τα γελα­στά του μάτια και το πλα­τύ του χαμό­γε­λο ζέσται­νε τις καρ­διές μας και μας ενθάρ­ρυ­νε να αγω­νι­ζό­μα­στε για μια άλλη κοι­νω­νία, δίκαιη, ελεύ­θε­ρη, σοσια­λι­στι­κή, όπως ο ίδιος την ονει­ρεύ­τη­κε και πολέ­μη­σε γι’ αυτήν από τα τρυ­φε­ρά μαθη­τι­κά του χρό­νια μέχρι και την τελευ­ταία του πνοή» (δεί­τε εδώ βίντεο).

Τον συνά­δελ­φο Κώστα απο­χαι­ρέ­τη­σε ο Κώστας Δρά­κος, εκ μέρους της ΠΟΛ και της Ένω­σης Λογι­στών Ελεγ­κτών Περι­φέ­ρειας Αττι­κής, ανα­φέ­ρο­ντας ότι και από αυτό το μετε­ρί­ζι «έδω­σε τον καλύ­τε­ρό εαυ­τό του. Συνέ­βα­λε ουσια­στι­κά, και με την επι­στη­μο­νι­κή του κατάρ­τι­ση, στην επε­ξερ­γα­σία των θέσε­ων του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, αλλά και στα ιδιαί­τε­ρα επαγ­γελ­μα­τι­κά ζητή­μα­τα των λογι­στών. Για όλη του την προ­σφο­ρά στον κλά­δο έχαι­ρε της ανα­γνώ­ρι­σης και του σεβα­σμού όλων των λογι­στών και λογιστριών».

Για τον ατα­λά­ντευ­το και αισιό­δο­ξο σύντρο­φο και συνα­γω­νι­στή Κ. Μαρα­γκου­δά­κη μίλη­σε ο Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής, πρό­ε­δρος του ΣΦΕΑ (1967–1974). Ανα­φέρ­θη­κε στην ξεχω­ρι­στή συμ­βο­λή του όλα αυτά τα χρό­νια, στο ότι πάντα στε­κό­ταν στην πλευ­ρά της υπε­ρά­σπι­σης των κατατρεγμένων.

Ο Γιώρ­γος Κατη­μερ­τζής, πρό­ε­δρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, σημεί­ω­σε ότι «κρα­τά­με ακρι­βή παρα­κα­τα­θή­κη τη ζωή σου, την αγω­νι­στι­κή σου προ­σφο­ρά και συμβολή»

Ο παλαί­μα­χος αγω­νι­στής, Μακρο­νη­σιώ­της Λάζα­ρος Κυρί­τσης τον απο­χαι­ρέ­τη­σε με τα λόγια του Φώτη Αγγου­λέ, «ας μην ήρθα­τε πίσω κι ας μη φτά­σα­τε που­θε­νά, ο δρό­μος μας αρχι­νά από κει που ο δικός σας τελειώνει…» .

Ενώ, ο γιος του Κ. Μαρα­γκου­δά­κη, Θοδω­ρής Μαρα­γκου­δά­κης, με λόγια από καρ­διάς ανα­φέρ­θη­κε στον «υπέ­ρο­χο πατέ­ρα» και του υπο­σχέ­θη­κε ότι «θα προ­σπα­θή­σου­με η δική μας γενιά να βρού­με τα πατή­μα­τά μας και να συνε­χί­σου­με τους αγώ­νες σου» (δεί­τε εδώ βίντεο).

Τον Κ. Μαρα­γκου­δά­κη απο­χαι­ρέ­τη­σαν επί­σης εκ μέρους του Πολι­τι­στι­κού Συλ­λό­γου Άνω Αμπε­λο­κή­πων ο Μιχά­λης Ζωΐ­δης.