Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

21 Απριλίου 1967: Χούντα των Συνταγματαρχών

Οι ενδο­α­στι­κές αντι­θέ­σεις που βρί­σκο­νταν σε εξέ­λι­ξη όλη την προη­γού­με­νη περί­ο­δο κορυ­φώ­νο­νται στη δικτα­το­ρι­κή αστι­κή «λύση» της Χού­ντας. Σύμ­φω­να με το «Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ, 1949–1968, Β’ Τόμος», «οι βαθύ­τε­ρες αιτί­ες που οδή­γη­σαν στη στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία της 21.4.1967 πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν πρω­ταρ­χι­κά στις οξυ­μέ­νες ενδο­α­στι­κές αντι­θέ­σεις σε ολό­κλη­ρο το πλέγ­μα του αστι­κού κρά­τους, όπως δια­μορ­φώ­θη­κε μετά από τη Συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας… Μετά από τα ‘Ιου­λια­νά’ συνε­χί­στη­κε η κρί­ση του αστι­κού συστή­μα­τος εξαι­τί­ας της οξύ­τα­της σύγκρου­σης των κυβερ­νή­σε­ων με το Παλά­τι για τον έλεγ­χο στο στρα­τό και γενι­κό­τε­ρα για τις αρμο­διό­τη­τες του βασιλιά…Ταυτόχρονα σημα­ντι­κός παρά­γο­ντας που όξυ­νε την κρί­ση της αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης ήταν και το Κυπριακό…Κάτω από την επί­δρα­ση του­λά­χι­στον των πιο πάνω παρα­γό­ντων, το τμή­μα της αστι­κής τάξης που είχε δύνα­μη στον πιο ισχυ­ρό μηχα­νι­σμό, το στρα­τό, έδω­σε τη δικτα­το­ρι­κή αστι­κή λύση» (σελ.503–505).

Έτσι, τις πρώ­τες πρω­ι­νές ώρες της 21/4/1967 τμή­μα­τα του στρα­τού κινή­θη­καν κατα­λαμ­βά­νο­ντας στρα­τη­γι­κά σημεία της πρω­τεύ­ου­σας, κυβερ­νη­τι­κά κτή­ρια, το Πεντά­γω­νο, τη Βου­λή, τις τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, κλπ. Εκτε­λε­στής του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος υπήρ­ξε μια ηγε­τι­κή ομά­δα απο­τε­λού­με­νη κυρί­ως από μεσαία στε­λέ­χη του στρα­τού (συνταγ­μα­τάρ­χες και αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χες) με επι­κε­φα­λής την «τριαν­δρία» Γ. Παπα­δό­που­λου, Στ. Πατ­τα­κού και Ν. Μακαρέζου.

Αμέ­σως μετα­δό­θη­κε βασι­λι­κό διά­ταγ­μα για την ανα­στο­λή των άρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95 και 97 του Συντάγ­μα­τος που αφο­ρού­σαν τις ατο­μι­κές ελευ­θε­ρί­ες και δικαιώ­μα­τα. Επι­βλή­θη­κε στρα­τιω­τι­κός νόμος.

Ήδη από τη πρώ­τη μέρα του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος συνε­λή­φθη­σαν πάνω από 1.000 άτο­μα, κυρί­ως κομ­μου­νι­στές, αρι­στε­ροί, αλλά και βασι­κοί εκπρό­σω­ποι του αστι­κού πολι­τι­κού κόσμου, ο πρω­θυ­πουρ­γός Π. Κανελ­λό­που­λος, ηγέ­τες κομ­μά­των, κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, κ.α. Σύμ­φω­να με τα επί­ση­μα στοι­χεία έως τις 30 του μήνα είχαν συλ­λη­φθεί 8.270 άνδρες και γυναί­κες, ενώ κόμ­μα­τα και ξένοι αντα­πο­κρι­τές κάνουν λόγο ακό­μα και για 10–12.000. Το επό­με­νο διά­στη­μα τα κολα­στή­ρια της Γυά­ρου, της Λέρου, της Αλι­καρ­νασ­σού, του Ωρω­πού, τα κρα­τη­τή­ρια της δια­βό­η­της ΕΑΤ-ΕΣΑ κ.α. γέμι­σαν αγωνιστές.

Πηγή: 902.gr

Ανα­κοί­νω­ση της ΚΕ του ΚΚΕ για το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου 1967

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο