21 Αυγούστου 1983: Η δολοφονία Ακίνο στις Φιλιππίνες

Στις 21 Αυγού­στου του 1983 δολο­φο­νεί­ται στο αερο­δρό­μιο της Μανί­λα ο ηγέ­της της φιλιπ­πι­νέ­ζι­κης αντι­πο­λί­τευ­σης Μπε­νί­νιο Ακί­νο μόλις επι­στρέ­φει από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες όπου ζού­σε ως εξόριστος.
Μόλις κατέ­βη­κε από το αερο­πλά­νο, ο Ακί­νο συλ­λαμ­βά­νε­ται από στρα­τιώ­τες που τον μετα­φέ­ρουν σε ένα ημι­φορ­τη­γό. Εκεί­νη τη στιγ­μή ακού­γο­νται πυρο­βο­λι­σμοί και ο Ακί­νο πέφτει νεκρός. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι λίγο πριν την προ­σγεί­ω­ση, φορώ­ντας το αλε­ξί­σφαι­ρο γιλέ­κο του, είχε πει στους δημο­σιο­γρά­φους που τον συνό­δευαν: «Αν με χτυ­πή­σουν στο κεφά­λι, είμαι χαμέ­νος». Και όντως, η σφαί­ρα που του στοί­χι­σε τη ζωή τον βρή­κε στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Ο Ακί­νο, ηγέ­της του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, επι­στρέ­φει στις Φιλιπ­πί­νες ενό­ψει των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών του 1984. Υστε­ρα από πέντε χρό­νια φυλα­κή (1971 — 1975) και μια κατα­δί­κη σε θάνα­το, πήρε την άδεια να μετα­βεί στο εξω­τε­ρι­κό το 1980 για να υπο­βλη­θεί σε εγχεί­ρη­ση ανοι­χτής καρ­διάς. Εζη­σε στις ΗΠΑ ως εξό­ρι­στος μέχρι την ημέ­ρα της επι­στρο­φής του.

Σύμ­φω­να με την επί­ση­μη εκδο­χή εκτε­λε­στής ήταν ένας άνδρας, ντυ­μέ­νος με στο­λή προ­σω­πι­κού εδά­φους, ο οποί­ος, κατά τον κλα­σι­κό τρό­πο σε τέτοιου είδους δολο­φο­νί­ες, εκτε­λεί­ται και αυτός επι­τό­που. Ενώ οργιά­ζουν οι φήμες για την ταυ­τό­τη­τα του, δύο Ιάπω­νες δημο­σιο­γρά­φοι, οι οποί­οι συντα­ξί­δευαν με τον Ακί­νο, αυτό­πτες μάρ­τυ­ρες της δολο­φο­νί­ας, ανα­φέ­ρουν ότι είδαν ορι­σμέ­νους από τους 15 συνο­λι­κά στρα­τιώ­τες της συνο­δεί­ας να τρα­βούν όπλο και να πυρο­βο­λούν τον πολι­τι­κό ηγέτη.

Στις 30 Αυγού­στου οι αρχές ανα­κοι­νώ­νουν επι­τέ­λους την υπο­τι­θέ­με­νη ταυ­τό­τη­τα του δολο­φό­νου, τον οποίο ο δικτά­το­ρας Μάρ­κος είχε σπεύ­σει να χαρα­κτη­ρί­σει «μέλος κομ­μου­νι­στι­κής οργά­νω­σης»: ονο­μά­ζε­ται Ρολά­ντο Γκαλ­μάν και είναι επαγ­γελ­μα­τί­ας δολο­φό­νος. Ωστό­σο, στις 28 Αυγού­στου οι «Σάντεϊ Τάιμς» του Λον­δί­νου ανα­φέ­ρουν ότι το πραγ­μα­τι­κό του όνο­μα είναι Ρολά­ντο Βικ­σά­ρα και είναι πρώ­ην μέλος της Προ­ε­δρι­κής Φρουράς.

Οι Φιλιπ­πι­νέ­ζοι κατε­βαί­νουν κατά εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες στους δρό­μους δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι για τη δολο­φο­νία του Ακί­νο. Σύντο­μα όμως οι δια­δη­λώ­σεις γίνο­νται συλ­λα­λη­τή­ρια κατά της πολι­τι­κής του καθε­στώ­τος. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι σχε­δόν το 70% των μισθω­τών φυτο­ζω­ούν, με μισθούς κάτω από το όριο της φτώ­χειας, ενώ το ένα τρί­το του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού είναι άνεργοι.

Στην κηδεία του Ακί­νο, μετά από δέκα μέρες, δύο εκα­τομ­μύ­ρια Φιλιπ­πι­νέ­ζοι πραγ­μα­το­ποιούν ένα συγκλο­νι­στι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο. Ολες οι προ­σπά­θειες του Μάρ­κος να συγκρα­τή­σει την κατά­στα­ση πέφτουν στο κενό, έχει αρχί­σει η αντί­στρο­φη μέτρη­ση για το τέλος του, το οποίο δε θα αργήσει.