28 Δεκέμβρη 1943: Η δολοφονία των επτά αδελφών Cervi από τους ναζι-φασίστες

Τα επτά αδέρ­φια Cervi (Τσέρ­βι), ήταν οι Gelindo (γεν 7‑Αυγ-1901), Antenore (1906), Aldo (15-Φεβ- 1909), Ferdinando (1911), Agostino (11 Ιαν-1916) Ovidio (13-Μαρτ-1918) και Ettore (2‑Ιουν-1921), γιοι του Alcide Cervi (1875–1970) και της Genoeffa Cocconi (1876–1944) και ανή­καν σε αγρο­τι­κή οικο­γέ­νεια με βαθιά ριζω­μέ­να τις αντι­φα­σι­στι­κές κατα­βο­λές.
Συμ­με­τεί­χαν ενερ­γά στην Αντί­στα­ση συνε­λή­φθη­σαν και αφού βασα­νί­στη­καν εκτε­λέ­στη­καν από τους φασί­στες σαν σήμε­ρα 28-Δεκ-1943 στο σκο­πευ­τή­ριο της Reggio Emilia.
Την ιστο­ρία τους αφη­γή­θη­κε, μετα­ξύ άλλων και ο πατέ­ρας τους, αγω­νι­στής μέχρι το τέλος (βλ και παρακάτω)
Ό ίδιος υπήρ­ξε και ένας από τους ηγέ­τες της εξέ­γερ­σης κατά του φόρου στα σιτη­ρά <|«tassa sul macinato» ‑1869|, που συνε­λή­φθη τότε και κατέ­λη­ξε στη φυλακή.

Η συνο­χή της οικο­γέ­νειας και η μονο­λι­θι­κή επι­λο­γή να πάρουν όλοι μέρος στην Αντί­στα­ση σημα­δεύ­τη­κε κυρί­ως από την ισχυ­ρή προ­σω­πι­κό­τη­τα της μητέ­ρας Genoeffa.

Η ιστο­ρι­κή εξέ­λι­ξη της οικο­γέ­νειας Cervi είναι από­λυ­τα σύμ­φω­νη με ένα μοντέ­λο ανά­πτυ­ξης της προ­ο­δευ­τι­κής αγρο­τιάς αυτών των περιο­χών του ιτα­λι­κού βορ­ρά, κατά την περί­ο­δο μετα­ξύ 19^ου και 20ού αιώ­να με την επι­τά­χυν­ση (κατα­λύ­της η επα­νά­στα­ση στην ΕΣΣΔ) μετά τον Πρώ­το Παγκό­σμιο Πόλε­μο, μέσω μαζι­κών οργα­νώ­σε­ων για την υπε­ρά­σπι­ση της εργα­σί­ας που συν­δέ­ε­ται πλέ­ον με τη σοσια­λι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία (συνε­ται­ρι­σμοί, case del popolo <|πολι­τι­στι­κά — καλ­λι­τε­χνι­κά — ψυχα­γω­γι­κά κέντρα για δρά­σεις της εργα­τι­κής τάξης και της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας|, ενώ­σε­ων αντί­στα­σης, επι­με­λη­τη­ρί­ων εργα­σί­ας), δηλα­δή αυτά τα οργα­νω­τι­κά εργα­λεία που θα απο­τε­λού­σαν τη βάση των αγρο­τι­κών αγώ­νων και ευρύ­τε­ρων διεκδικήσεων.

Όλη αυτή η ταξι­κή αυτο­γνω­σία απο­σπά­ται πλέ­ον από την έννοια της πατριαρ­χι­κής οικο­γέ­νειας (ακό­μη και όταν δια­τη­ρεί την υγιή πλευ­ρά της κοι­νω­νι­κής παρά­δο­σης) και προ­χω­ρά­ει μαζί με τον συλ­λο­γι­κό εκσυγ­χρο­νι­σμό των μέσων και των μεθό­δων παρα­γω­γής στη γεωρ­γία και στην ισχυ­ρή ιδε­ο­λο­γι­κή προ­σκόλ­λη­ση στην Αντί­στα­ση ενά­ντια στο φασι­σμό-ναζι­σμό.

Οι Cervi δοκί­μα­σαν σε διά­φο­ρα κομ­μά­τια γης, στερ­γιώ­νο­ντας σε ένα άγο­νο χωρά­φι στο Praticello di Gattatico που όργω­σαν σε βάθος για να το κάνουν να καλ­λιερ­γή­σι­μο, μέσω των γνώ­σε­ων που απο­κτή­θη­καν χάρη στη Riforma sociale («Κοι­νω­νι­κή Μεταρ­ρύθ­μι­ση» του Luigi Einaudi) και τις ατέ­λειω­τες  ώρες που αφιε­ρώ­θη­καν σε βιβλία, στα δια­λείμ­μα­τα της δου­λειάς, για να μάθουν τις σύγ­χρο­νες τεχνι­κές της γεωργίας.
Έγι­ναν και κτη­νο­τρό­φοι (είχαν αγε­λά­δες, μεγά­λω­ναν περι­στέ­ρια και μέλισ­σες…) αγό­ρα­σαν το πρώ­το τρα­κτέρ στην περιο­χή, είχαν μέχρι φυτέ­ψει αμε­ρι­κα­νι­κά στα­φύ­λια για πρώ­τη φορά στην περιοχή.

Δίπλα στον πατέ­ρα και στη μάνα ο Aldo μέλος του PCI (KK Ιτα­λί­ας) ενστά­λα­ξε την πρω­το­πό­ρα ιδε­ο­λο­γία σε όλη την οικο­γέ­νεια και ως εκ τού­του έναν αντι­φα­σι­σμό σε βάθος.
Με την πάρο­δο του χρό­νου, οι επα­φές με το ένο­πλο αντι­φα­σι­στι­κό κίνη­μα έγι­ναν όλο και πιο στε­νές, έτσι  από την αρχή του πολέ­μου, το σπί­τι τους έγι­νε κατα­φύ­γιο ‑ανά­με­σά τους ήταν ο σοβιε­τι­κός Anatolij Tarasov.
Με το γκρέ­μι­σμα του Μου­σο­λί­νι το 1943 η οικο­γέ­νεια Cervi οργά­νω­σε μεγά­λη γιορ­τή για το χωριό και τη γύρω περιο­χή, με δέκα quintali (10Χ100=1.000kg) …ένας τόνος ζυμα­ρι­κών μαγει­ρεύ­τη­καν στo Campi Rossi («Κόκ­κι­να» χωράφια).
Οι Cervi ήταν πια ονο­μα­στοί πολύ πέρα από σύνο­ρα του Gattatico και με την άφι­ξη των Ναζί στην Emilia το κελά­ρι και ο αχυ­ρώ­νας τους ήταν απο­θή­κες όπλα των ανταρ­τών που είχαν βγει στο βουνό.
Οι ίδιοι (όχι όλοι) –μετά από ένα διά­στη­μα στη «via dei monti», βλέ­πο­ντας ότι η αντί­στα­ση στο βου­νό δεν ήταν ακό­μη οργα­νω­μέ­νη σε βάθος επέ­στρε­ψαν στo γνώ­ρι­μo Campi Rossi εκτι­μώ­ντας ότι πιο σημα­ντι­κό ήταν να παρα­μεί­νουν στην πεδιά­δα, δια­τη­ρώ­ντας δεσμούς με τις κομ­μα­τι­κές ομά­δες που πλή­θαι­ναν, με τα όπλα τους κρυμ­μέ­να  και δια­δί­δο­ντας τον παρά­νο­μο τύπο.

Οι ιτα­λοί φασί­στες, ωστό­σο, που παρά τον παρα­γκω­νι­σμό του Μου­σο­λί­νι από το καλο­καί­ρι του 43 (με τον Pietro Badoglio, μαριο­νέ­τα του βασι­λιά) έλυ­ναν κι έδε­ναν –σε συνερ­γα­σία και με τους γερ­μα­νούς ‑που κατέ­βη­καν από το βορ­ρά έκα­ναν γενι­κή επί­θε­ση την αυγή της 25ης-Νοε-1943, με μια ολό­κλη­ρη διμοι­ρία να τους περι­κυ­κλώ­νει βάζο­ντας και φωτιά.

Στο τέλος της μέρας και τα επτά αδέρ­φια, συνε­λή­φθη­σαν (ανα­γκά­στη­καν να παρα­δο­θούν)  και μετα­φέρ­θη­κε στις φυλα­κές Servi στο Reggio Emilia, μαζί με πατέ­ρα τους Alcide, τον παρ­τι­ζά­νο Quarto Camurri, μερι­κούς από τους συμ­μά­χους που κρύ­βο­νταν εκεί κά.
Φεύ­γο­ντας οι φασί­στες άφη­σαν μόνο τα γυναι­κό­παι­δα, αφού έκα­ψαν τα πάντα.

Ο πατέ­ρας ήταν ακό­μα στο κελί του και δεν ενη­με­ρώ­θη­κε καν όταν όλα τα παι­διά του –αφού βασα­νί­στη­καν, «κατα­δι­κά­στη­καν» σε θάνα­το και εκτε­λε­στή­καν  στο σκο­πευ­τή­ριο του Reggio, 6.30 χαρά­μα­τα στις 28-Δεκ-1943.
Γυρ­νώ­ντας στο σπί­τι έμα­θε από τη Genoeffa το τρα­γι­κό τέλος των εφτά αγο­ριών του είπε εκεί­νο το …«Μετά από κάθε συγκο­μι­δή, έρχε­ται η επό­με­νη πρέ­πει να προχωρήσουμε».

Από εκεί­νη την ημέ­ρα, ήταν οι γυναί­κες Cervi που δού­λε­ψαν μερο­δού­λι –μερο­φάι τη γη με τον Alcide και τα 11 εγγό­νια τους.

Τον επό­με­νο χρό­νο (14-Νοε-1944), η καρ­διά πρό­δω­σε τη Genoeffa Cocconi πέθα­νε μετά από έμφραγ­μα, που είχε ένα μήνα νωρί­τε­ρα (10-Οκτ) 1944, όταν οι φασί­στες έβα­λαν ξανά φωτιά στο σπί­τι των Cervi, στο οποίο παρέ­μει­ναν μόνο δύο γέρο­ντες, τέσ­σε­ρις γυναί­κες και έντε­κα παι­διά. «Όταν η Genoeffa είδε τις φλό­γες, ξανά­νιω­σε εκεί­νο το βρά­δυ, εκεί­να τα πλά­να, εκεί­να τα παι­διά με τα χέρια τους υψω­μέ­να στην αυλή, τους απο­χαι­ρε­τι­σμούς και τα καμιό­νια …, έπε­σε ξαφ­νι­κά και η καρ­διά της δεν άντε­ξε ‑έμει­νε σε κώμα για ένα μήνα [..] και έφυ­γε» (Alcide Cervi, τα επτά παι­διά μου, σελ. 88).

• Μετά τον πόλε­μο τα επτά αση­μέ­νια μετάλ­λια στο στή­θος του πατέ­ρα, απο­τέ­λε­σαν ελά­χι­στο φόρο τιμής ‑σύμ­βο­λο της θυσί­ας των παι­διών του.
• Ο Cervi ταξί­δε­ψε στα πέρα­τα του κόσμου, εκπρο­σω­πώ­ντας την Ιτα­λι­κή Αντί­στα­ση, συμ­με­τέ­χο­ντας σε μεγά­λες πολι­τι­κές, κομ­μα­τι­κές και αντι­φα­σι­στι­κές διαδηλώσεις.
• Πέθα­νε σε ηλι­κία 94 ετών στις 27 Μαρ­τί­ου 1970 και στην κηδεία του πήραν μέρος πάνω από 200.000 λαός.
• Το σπί­τι των Cervi είναι σήμε­ρα ένα εξαι­ρε­τι­κό μου­σείο της ιστο­ρί­ας, του αντι­φα­σι­σμού της Αντί­στα­σης, αλλά και της καλ­λιέρ­γειας του χωραφιού

Περισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες και βίντεο εδώ & η ται­νία