9η Μάη: «Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Στη φρά­ση αυτή του Έρνεστ Χεμιν­γου­έι («Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό, τι μπο­ρεί ποτέ να πλη­ρώ­σει») περι­κλεί­ε­ται όλος ο συμ­βο­λι­σμός της 9ης Μάη. Της επε­τεί­ου της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών. Τότε, το Μάη του 1945, 72 χρό­νια πριν, όταν η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υψώ­νο­νταν θριαμ­βευ­τι­κά στο Ράιχ­σταγκ και η ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία παρα­δί­νο­νταν άνευ όρων στις ηρω­ι­κές δυνά­μεις του σοβιε­τι­κού στρατού.

Στο πρό­σω­πο του στρα­τιώ­τη που σήκω­σε την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Βερο­λί­νο αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται ιστο­ρι­κά όχι μονά­χα ο ηρω­ι­κός αγώ­νας που έδω­σε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός και η ηγε­σία του, αλλά συνο­λι­κά ο λαός της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης. Ήταν άλλω­στε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, που με την καθο­δή­γη­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, υπό την ηγε­σία του Ι.Στάλιν, σήκω­σε το κύριο βάρος του αγώ­να ενά­ντια στο ναζι­στι­κό-φασι­στι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό «Άξο­να» και τους συμ­μά­χους του.

Οι αριθ­μοί πιστο­ποιούν τις τερά­στιες απώ­λειες της ΕΣΣΔ σε έμψυ­χο και μη υλικό:

Περισ­σό­τε­ρο από 30 εκα­τομ­μύ­ρια ήταν οι ανθρώ­πι­νες θυσί­ες της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, συνυ­πο­λο­γί­ζο­ντας τους ανά­πη­ρους και τους τραυματίες.

Εξ’ αυτών, 20 εκα­τομ­μύ­ρια νεκροί, στρα­τιώ­τες και λαός, ανά­με­σα τους ο ανθός των κομ­μου­νι­στών (περί­που 2 εκα­τομ. μέλη του ΚΚΣΕ) οι οποί­οι έδω­σαν τη ζωή τους για την σωτη­ρία της σοσια­λι­στι­κής πατρί­δας και της ανθρω­πό­τη­τας. Οι αντί­στοι­χες ανθρώ­πι­νες απώ­λειες των «συμ­μά­χων» ανέρ­χο­νταν σε 405.000 για τις ΗΠΑ και 375.000 για τη Βρετανία.

Περί­που 1.700 πόλεις και 70.000 χωριά της ΕΣΣΔ μετα­τρά­πη­καν σε κρα­νί­ου τόπος.

Κατα­στρά­φη­καν ολο­κλη­ρω­τι­κά ή εν μέρει 32.000 βιο­μη­χα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις και 65.000 χιλιό­με­τρα σιδη­ρο­δρο­μι­κές γραμμές.

Ληστεύ­τη­καν, κατα­στρά­φη­καν και ερη­μο­ποι­ή­θη­καν σχε­δόν 100.000 κολ­χόζ, 5.000 σοβ­χόζ, χιλιά­δες νοσο­κο­μεια­κές μονά­δες, πανε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα, σχο­λεία και βιβλιοθήκες.

Η 9η Μάη υπήρ­ξε το επι­στέ­γα­σμα μιας σει­ράς νικη­φό­ρων μαχών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού: Στά­λιν­γκραντ, Κουρσκ, Λένιν­γκραντ, ακό­μη και μέσα στο Βερο­λί­νο. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι συνο­λι­κά στο Ανα­το­λι­κό Μέτω­πο αιχ­μα­λω­τί­στη­καν ή κατα­στρά­φη­καν 607 γερ­μα­νι­κές μεραρ­χί­ες, δηλα­δή αριθ­μός τρι­πλά­σιος και τετρα­πλά­σιος από τις απώ­λειες των Ναζί σε όλα τα υπό­λοι­πα μέτω­πα (Δυτ. Ευρώ­πη, Β.Αφρική κλπ.) μαζί.  Στη νικη­φό­ρα αυτή πορεία των στρα­τευ­μέ­νων αντρών και γυναι­κών της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης βλέ­που­με μια άλλη- ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κή- πτυ­χή της ανω­τε­ρό­τη­τας του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, δηλα­δή της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και των πλε­ο­νε­κτη­μά­των του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας και των μέσων παρα­γω­γής. Σε αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα άλλω­στε οφεί­λε­ται η έγκαι­ρη αμυ­ντι­κή θωρά­κι­ση της ΕΣΣΔ και η δημιουρ­γία του αξιό­μα­χου Κόκ­κι­νου Στρατού.

Δεν θα κερ­δί­ζα­με εμείς τον πόλε­μο και η μοί­ρα της πατρί­δας μας θα δια­μορ­φώ­νο­νταν αλλιώς εάν δεν υπήρ­χε η ατσα­λέ­νια δύνα­μη μας, το Κόμ­μα. Τα πιο δύσκο­λα και υπεύ­θυ­να καθή­κο­ντα του πολέ­μου πρω­τί­στως πέφτα­νε στις πλά­τες των κομ­μου­νι­στών. Η οργά­νω­ση της βιο­μη­χα­νί­ας, η δου­λειά στα μετό­πι­σθεν. Θαυ­μά­ζω το τερά­στιο έργο που έγι­νε στις πιο δύσκο­λες μέρες. Σύντο­μα, από τον Ιού­νη μέχρι τον Δεκέμ­βρη του 1941 μετα­φέρ­θη­καν 1500 επι­χει­ρή­σεις από τις περιο­χές που απει­λού­νταν από την κατο­χή, στην Ανα­το­λή και ξανα­λει­τούρ­γη­σαν. Η νεο­λαία γνω­ρί­ζει τι σημαί­νουν μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις και οικο­δο­μές. Φαντα­στεί­τε ότι η επι­χεί­ρη­ση αερο­πλά­νων μέσα σ’ ένα — δυο μήνες ξανάρ­χι­σε να παρά­γει στη νέα τοπο­θε­σία. Μέρα και νύχτα κινού­νταν στρα­τιω­τι­κά τρέ­να με βιομ­χα­νη­κές εγκα­τα­στά­σεις και αντι­στρό­φως από την Ανα­το­λή με οπλι­σμό και στρα­τό. Η γιγα­ντιαία αυτή κυκλο­φο­ρία γίνο­νταν με εντά­σεις, ανω­μα­λί­ες, παρε­ξη­γή­σεις, συγκρού­σεις, ωστό­σο συντε­λού­νταν αδιά­κο­πα, αυξά­νο­νταν υπο­ταγ­μέ­νη στην καθο­δη­γη­τι­κή οργα­νω­τι­κή δύνα­μη. Ο κρί­κος αυτός είναι μόνο ένας από τις ανα­ρίθ­μη­τες φρο­ντί­δες που πήρε στις πλά­τες του το Κόμ­μα. Είμαι περή­φα­νος που ανδρώ­θη­κα και ανα­πτύ­χθη­κα σε αυτό το Κόμμα.

Στρα­τάρ­χης Γκε­όρ­γκι Κ. Ζού­κοφ, Συνέ­ντευ­ξη στην “Κομ­σο­μόλ­σκα­για Πράβ­ντα”, 1970. Δημο­σιεύ­θη­κε στο περιο­δι­κό “Εθνι­κή Αντί­στα­ση”, τεύ­χος 166, Απρί­λιος 2015 .

Οι παρα­πά­νω δια­πι­στώ­σεις απο­τε­λούν «αγκά­θι» στο λαι­μό της αστι­κής εξου­σί­ας και των επι­τε­λεί­ων της. Γι’ αυτό άλλω­στε έχουν βαλ­θεί εδώ και δεκα­ε­τί­ες- κυρί­ως δε μετά τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες (1989–1991) – να ξανα­γρά­ψουν την Ιστο­ρία, να «θολώ­σουν» το νόη­μα της επε­τεί­ου της 9ης Μάη, ώστε να συσκο­τί­σουν και να δια­στρε­βλώ­σουν τα συμπε­ρά­σμα­τα από την ιστο­ρία του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Μέσω της αστι­κής ιστο­ριο­γρα­φί­ας επι­χει­ρούν να συγκα­λύ­ψουν το ότι οι άδι­κοι πόλε­μοι ξεπη­δούν από τη μήτρα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Απο­σιω­πούν, παρα­δείγ­μα­τος χάρη, τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου και το γεγο­νός ότι η ΕΣΣΔ υπο­χρε­ώ­θη­κε να διε­ξά­γει έναν πόλε­μο που ούτε ήθε­λε, ούτε είχε συμ­φέ­ρον απ’ αυτόν. Απο­κρύ­βουν ότι εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας δε διέ­πρα­ξαν μόνο οι φασι­στι­κές-ναζι­στι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, αλλά και οι «δημο­κρά­τες» ιμπε­ρια­λι­στές (ΗΠΑ-Βρε­τα­νία), όπως για παρά­δειγ­μα ο βομ­βαρ­δι­σμός της Δρέσ­δης (Φεβρουά­ριος 1945) και τα πυρη­νι­κά ολο­καυ­τώ­μα­τα σε Χιρο­σί­μα και Ναγκα­σά­κι (Αύγου­στος 1945).

Σε αυτήν τη φαιά προ­πα­γάν­δα και παρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας, πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο έχει η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, η οποία έχει μετο­νο­μά­σει την 9η Μάη σε…  «Ημέ­ρα της Ευρώ­πης». Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση, η Ε.Ε. καλ­λιερ­γεί μεθο­δι­κά τον αντι­κομ­μου­νι­σμό (να θυμή­σου­με το άθλιο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό μνη­μό­νιο του 2005), προ­ω­θεί τη θεω­ρία των δύο άκρων και την εξί­σω­ση κομ­μου­νι­σμού-ναζι­σμού, στή­νει ανι­στό­ρη­τες φιέ­στες περί «ολο­κλη­ρω­τι­σμού», την ίδια ώρα που σε μια σει­ρά χώρες σιγο­ντά­ρει την απα­γό­ρευ­ση Κομ­μου­νι­στι­κών κομ­μά­των και συμ­βό­λων, ποι­νι­κο­ποί­η­σης της δρά­σης των κομ­μου­νι­στών κλπ. Πρό­κει­ται για την ίδια Ε.Ε- γέν­νη­μα των μονο­πω­λί­ων- που απο­κα­θι­στά τους συνερ­γά­τες των SS στις βαλ­τι­κές χώρες και που στη­ρί­ζει τις φασι­στι­κές-αντι­δρα­στι­κές δυνά­μεις που συμ­με­τέ­χουν στην κυβέρ­νη­ση της Ουκρα­νί­ας. Να λοι­πόν πως, 72 χρό­νια μετά το τέλος του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου στην Ευρώ­πη, η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα καλ­λιερ­γεί το έδα­φος για την ανα­βί­ω­ση του φασι­σμού ως «χρυ­σή εφε­δρεία» του κεφαλαίου.

Ωστό­σο, όσες ψευ­δε­πί­γρα­φες και κατα­σκευα­σμέ­νες «ημέ­ρες της Ευρώ­πης» κι’ αν θεσπί­σουν, όση μελά­νη κι’ αν χύσουν, ούτε την Ιστο­ρία μπο­ρούν ν’ αλλά­ξουν, ούτε την ιστο­ρι­κή λαϊ­κή μνή­μη να σβήσουν.

Η 9η Μάη ήταν, είναι και θα παρα­μεί­νει χαραγ­μέ­νη στην συλ­λο­γι­κή συνεί­δη­ση γι’ αυτό που πραγ­μα­τι­κά είναι και συμ­βο­λί­ζει: Τη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών, των νικη­φό­ρων αγώ­νων των λαϊ­κών κινη­μά­των που, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώ­πης, πολέ­μη­σαν το φασι­σμό και της ηρω­ϊ­κής επο­ποί­ας του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και του Σοβιε­τι­κού λαού που κάρ­φω­σαν την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στην καρ­διά του ναζι­στι­κού κτήνους. 

Αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη στους ήρω­ες μαχη­τές του Κόκ­κι­νου Στρατού

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.