Aντιδραστικά σκοταδιστικά μηνύματα…

Θύελ­λα αντι­δρά­σε­ων προ­κά­λε­σε η δια­φή­μι­ση σε σταθ­μούς του Μετρό της οργά­νω­σης «Αφή­στε με να ζήσω», η οποία αυτο­χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ως ένα «κίνη­μα υπέρ της ζωής και ενα­ντί­ον των εκτρώσεων».

Ως σκο­πό της η οργά­νω­ση παρου­σιά­ζει την «προ­ώ­θη­ση του σεβα­σμού της ανθρώ­πι­νης ζωής από τη σύλ­λη­ψή της και την προ­ά­σπι­ση των δικαιω­μά­των του αγέν­νη­του παι­διού», την «απο­τρο­πή των εκτρώ­σε­ων μέσω της σωστής ενημέρωσης».

Ανά­με­σα στις αναρ­τή­σεις της η έκτρω­ση χαρα­κτη­ρί­ζε­ται «έγκλη­μα» και «φόνος» και ο νόμος που την καθι­στά νόμι­μη «ανθρω­πο­κτό­νος», ακό­μα και μπρο­στά στις περι­πτώ­σεις εμβρύ­ων με σοβα­ρές ασθέ­νειες ή σε κυή­σεις που είναι απο­τέ­λε­σμα βια­σμού της γυναίκας.

Η δια­φή­μι­ση της συγκε­κρι­μέ­νης καμπά­νιας, η οποία κατέ­βη­κε με από­φα­ση του υπουρ­γεί­ου Μετα­φο­ρών μετά την κατα­κραυ­γή, απο­τε­λεί ένα αντι­δρα­στι­κό, σκο­τα­δι­στι­κό μήνυμα.

Επα­να­φέ­ρει τη συζή­τη­ση για τον περιο­ρι­σμό και την απα­γό­ρευ­ση της άμβλω­σης, που θα απο­τε­λού­σε οπωσ­δή­πο­τε πλήγ­μα στα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών. Η αιτιο­λο­γία της εται­ρεί­ας ΣΤΑΣΥ για την προ­βο­λή της συγκε­κρι­μέ­νης δια­φή­μι­σης, παρά τις δικαιο­λο­γη­μέ­νες αντι­δρά­σεις, είναι απαράδεκτη.

Μέσα από τη συγκε­κρι­μέ­νη δια­φή­μι­ση και τη συζή­τη­ση που τη συνο­δεύ­ει, ανα­πα­ρά­γο­νται ανα­χρο­νι­στι­κές, συντη­ρη­τι­κές, οπι­σθο­δρο­μι­κές αντι­λή­ψεις για το θεσμό της οικο­γέ­νειας και για την κοι­νω­νι­κή θέση των γυναι­κών, παρου­σιά­ζο­ντας ότι ο πρω­ταρ­χι­κός ρόλος της γυναί­κας είναι η ανα­πα­ρα­γω­γή, η δημιουρ­γία οικο­γέ­νειας, η μητρότητα.

Η προ­βο­λή της δια­φή­μι­σης στους σταθ­μούς του μετρό απο­τέ­λε­σε συνέ­χεια του πρω­το­σέ­λι­δου της εφη­με­ρί­δας «Sportime» (29 Δεκέμ­βρη 2019).

Άλλω­στε, τα συγ­χα­ρη­τή­ρια στην εφη­με­ρί­δα έσπευ­σε να δώσει ο υπουρ­γός Ανά­πτυ­ξης Αδ. Γεωργιάδης.

Σε ανάρ­τη­σή του σε μέσο κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης σημεί­ω­σε πως «στην Ελλά­δα δεν αμφι­σβη­τεί­ται το δικαί­ω­μα της γυναί­κας στην άμβλω­ση», όμως «το να έχου­με διπλά­σιες εκτρώ­σεις από γεν­νή­σεις γεν­νά ζητή­μα­τα επι­βί­ω­σης του έθνους μας». Στην αντι­πα­ρά­θε­ση που ακο­λού­θη­σε, ο υπουρ­γός ενέ­πλε­ξε στη συζή­τη­ση και το επί­δο­μα γέν­νη­σης, παρου­σιά­ζο­ντάς το ως «μέτρο» ώστε το κρά­τος «να αυξή­σει την πιθα­νό­τη­τα μια γυναί­κα να προ­τι­μή­σει να γεν­νή­σει παρά να κάνει έκτρωση».

Όμως στη συζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει προ­βάλ­λο­νται και από­ψεις που περιο­ρί­ζο­νται μόνο στο νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο στην Ελλά­δα που ισχύ­ει από το 1986 για τις αμβλώ­σεις. Σύμ­φω­να με όσα προ­βλέ­πο­νται από το νόμο, η τεχνη­τή δια­κο­πή της εγκυ­μο­σύ­νης, με τη συναί­νε­ση της εγκύ­ου, μπο­ρεί να γίνει όταν η κύη­ση δεν υπερ­βαί­νει τις 12 εβδομάδες.

Στην περί­πτω­ση βια­σμού ή αιμο­μι­ξί­ας, η άμβλω­ση μπο­ρεί να γίνει μέχρι την 19η εβδο­μά­δα κύη­σης, ενώ σε περί­πτω­ση ανω­μα­λιών στο έμβρυο τότε μπο­ρεί να γίνει έκτρω­ση μέχρι την 24η εβδο­μά­δα κύη­σης. Σε περί­πτω­ση ανα­πό­φευ­κτου κιν­δύ­νου για τη ζωή της εγκύ­ου ή εάν το έμβρυο ενέ­χει κίν­δυ­νο για τη σωμα­τι­κή ή την ψυχι­κή υγεία, η δια­κο­πή της κύη­σης είναι νόμι­μη οποια­δή­πο­τε στιγ­μή πριν από τη γέννηση.

Αυτό το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο δεν δια­σφα­λί­ζει τη δυνα­τό­τη­τα κάθε γυναί­κας να κατα­φύ­γει σε ασφα­λή άμβλω­ση. Ιδιαί­τε­ρα σε συν­θή­κες που η Υγεία απο­τε­λεί εμπό­ρευ­μα, άρα και η ανα­πα­ρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία, η άμβλω­ση, η γενι­κό­τε­ρη πρό­λη­ψη και θερα­πεία, ο προ­γεν­νη­τι­κός έλεγ­χος, η παρα­κο­λού­θη­ση της εγκυ­μο­σύ­νης, ο τοκε­τός, ο οικο­γε­νεια­κός προ­γραμ­μα­τι­σμός και η ιατρι­κώς υπο­βοη­θού­με­νη ανα­πα­ρα­γω­γή. Το απο­τέ­λε­σμα είναι να γίνο­νται πεδία κερ­δο­φο­ρί­ας στον ιδιω­τι­κό επι­χει­ρη­μα­τι­κό τομέα της Υγεί­ας, αλλά και στις δημό­σιες μονά­δες Υγεί­ας. Στην πρά­ξη, οι αμβλώ­σεις, οι προ­λη­πτι­κές, δια­γνω­στι­κές γυναι­κο­λο­γι­κές εξε­τά­σεις δεν μπο­ρούν να γίνουν στις δημό­σιες μονά­δες λόγω της υπο­στε­λέ­χω­σης, της έλλει­ψης εξο­πλι­σμού και υπο­δο­μών, με απο­τέ­λε­σμα οι γυναί­κες να εξα­να­γκά­ζο­νται σε ανα­ζή­τη­ση υπη­ρε­σιών στον ιδιω­τι­κό τομέα.

Ανά­με­σα στις δικαιο­λο­γη­μέ­νες αντι­δρά­σεις υπήρ­χαν και ορι­σμέ­νοι ‑όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεο­λαία του- που στο όνο­μα της «αυτο­διά­θε­σης του σώμα­τος» παρου­σιά­ζουν απο­κλει­στι­κά ως ζήτη­μα ατο­μι­κής ευθύ­νης της κοπέ­λας τη δυνα­τό­τη­τα να προ­χω­ρή­σει σε άμβλω­ση, κρύ­βο­ντας κάτω από το χαλί τα σημε­ρι­νά εμπό­δια που συνα­ντά. Αλή­θεια, πώς θα στη­ρι­χθεί ουσια­στι­κά η ατο­μι­κή από­φα­ση μιας νέας γυναί­κας να προ­χω­ρή­σει σε άμβλω­ση ή όχι, αφού δεν υπάρ­χει ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη από το κρά­τος; Πόσο ελεύ­θε­ρη είναι τελι­κά η κοπέ­λα να απο­φα­σί­σει, όταν ζει μέσα στην ανα­σφά­λεια ‑οικο­νο­μι­κή, εργα­σια­κή, κοι­νω­νι­κή; Πώς γίνε­ται να μιλά­με για ελευ­θε­ρία τη στιγ­μή που υπάρ­χει παντε­λής έλλει­ψη γνώ­σης, σεξουα­λι­κής αγω­γής και οικο­γε­νεια­κού προ­γραμ­μα­τι­σμού από επι­στη­μο­νι­κούς και κρα­τι­κούς φορείς;

Ο κοι­νός παρα­νο­μα­στής του διπό­λου των αντι­δρα­στι­κών αντι­λή­ψε­ων, είτε των σκο­τα­δι­στι­κών, συντη­ρη­τι­κών, είτε των ψευ­το-προ­ο­δευ­τι­κών είναι ένας: Αντι­με­τω­πί­ζουν τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών στην άμβλω­ση, στη μητρό­τη­τα, στη δημιουρ­γία και στή­ρι­ξη της οικο­γέ­νειας ως απο­κλει­στι­κά ατο­μι­κή — οικο­γε­νεια­κή υπό­θε­ση, αντί για κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­μα και ευθύνη.

Πηγή: 902.gr