Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Liberté, égalité, fraternité* το 1789, Terreur et misère** το 2019 — του Στέλιου Κανάκη

Η διε­θνής αστι­κή τάξη χτί­ζει το 4ο Ράιχ. Η σκο­τει­νιά του ήδη πλα­νά­ται στην ανθρω­πό­τη­τα. Βγή­κε ο στρα­τός στη Γαλ­λία. Στην Παλαι­στί­νη ο στρα­τός των δολο­φό­νων σιω­νι­στών μαθαί­νει σκο­πο­βο­λή στα παι­δά­κια, οι υπουρ­γί­νες του δηλώ­νουν υπε­ρή­φα­να πως είναι φασί­στριες. Στην Υεμέ­νη εξα­φα­νί­ζουν έναν ολό­κλη­ρο λαό, ισο­πέ­δω­σαν το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία. Εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες οι νεκροί. Από ασι­τία, βόμ­βες, πυραύ­λους. Στην Γιου­γκο­σλα­βία (αλή­θεια τη θυμά­στε) σήμε­ρα πεθαί­νουν από τους καρ­κί­νους του απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρά­νιου. Στις χώρες της Βαλ­τι­κής, στην Ουγ­γα­ρία ο φασι­σμός είναι στην εξου­σία. Στο περί­πτε­ρο του πολω­νι­κού κοι­νο­βου­λί­ου πωλεί­ται εφη­με­ρί­δα με πρω­το­σέ­λι­δες οδη­γί­ες για το «πώς δια­κρί­νου­με έναν Εβραίο». Σε Αλβα­νία, Βουλ­γα­ρία, Σερ­βία ξεσπούν οι ταρα­χές του αμε­ρι­κα­νι­κού δάχτυ­λου. Οι αμε­ρι­κά­νοι εγκλη­μα­τί­ες κατε­βά­ζουν εκλεγ­μέ­νους προ­έ­δρους. Οι λαοί πει­να­σμέ­νοι, εξα­θλιω­μέ­νοι, κοι­μι­σμέ­νοι οδη­γού­νται στη σφα­γή. Οι μάζες επι­μέ­νουν στην παρά­λο­γη κι εγκλη­μα­τι­κή ανω­φέ­λεια του σύντο­μου περά­σμα­τός τους από τη Γη. Ελά­χι­στοι φαί­νε­ται να αντι­λαμ­βά­νο­νται και να ανη­συ­χούν. Ακό­μη πιο λίγοι τρο­μά­ζουν κι αντιστέκονται.

Το 4ο Ράιχ είναι εδώ. Αυτή τη φορά και πέρα από τις όποιες αντι­θέ­σεις τους, είναι παγκόσμιο.

* Ελευ­θε­ρία, Ισό­τη­τα, Αδελφοσύνη
** Τρό­μος κι αθλιότητα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο