Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

“Να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ…”

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Είναι σίγου­ρα πολύ νωρίς να εξα­χθούν ανα­λυ­τι­κά συμπε­ρά­σμα­τα για την από­πει­ρα στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στην Τουρ­κία. Οι εξε­λί­ξεις υπήρ­ξαν και συνε­χί­ζουν να είναι καται­γι­στι­κές, όπως επί­σης και οι πλη­ρο­φο­ρί­ες και ανα­λύ­σεις για την έκρυθ­μη κατά­στα­ση στη γει­το­νι­κή χώρα. Ωστό­σο, το πλαί­σιο μέσα στο οποίο λαμ­βά­νουν χώρα τα γεγο­νό­τα στην Τουρ­κία είναι σαφές: πρό­κει­ται για ένα πλαί­σιο ενδο­α­στι­κών αντι­θέ­σε­ων όπου δια­φο­ρε­τι­κά τμή­μα­τα του τουρ­κι­κού κεφα­λαί­ου συγκρού­ο­νται μετα­ξύ τους για την εξουσία.

Η από­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος- όπως επί­σης και η άμε­ση αντί­δρα­ση δυνά­με­ων προ­σκεί­με­νων στον Ερντο­γάν και το κυβερ­νών κόμ­μα, το ΑΚΡ- αντα­να­κλούν τις έντο­νες αντι­θέ­σεις στην αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας. Με δεδο­μέ­νο τον σημα­ντι­κό γεω­στρα­τη­γι­κό ρόλο της Τουρ­κί­ας στην περιο­χή, οι αντι­θέ­σεις αυτές απο­κτούν ιδιαί­τε­ρη σημα­σία και απο­τε­λούν, ανα­πό­φευ­κτα, κομ­μά­τι ευρύ­τε­ρων ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών στη Μέση Ανατολή.

Η κατά­στα­ση στην Τουρ­κία δε μπο­ρεί ασφα­λώς να ανα­λυ­θεί μονά­χα στη βάση της (υπαρ­κτής) πολι­τι­κής αντι­πα­λό­τη­τας Ισλα­μι­στών (Ερντο­γάν) και κεμα­λι­κών δυνά­με­ων. Είναι βαθύ­τε­ρη και περισ­σό­τε­ρο πολύ­πλο­κη. Πρό­κει­ται για μια κατά­στα­ση που συν­δέ­ε­ται άμε­σα με τα τεκται­νό­με­να στην περιο­χή, ιδιαί­τε­ρα στην Συρία, καθώς και με  το πλέγ­μα των σχέ­σε­ων μετα­ξύ της τουρ­κι­κής ηγε­σί­ας και εξω­τε­ρι­κών παρα­γό­ντων (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, Ισλα­μι­κό Κρά­τος κλπ).

Δεν είμα­στε σε θέση να γνω­ρί­σου­με ποιοί πραγ­μα­τι­κά βρί­σκο­νται πίσω απ’ την από­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως τόσο το καθε­στώς του Ταγίπ Ερντο­γάν όσο και οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες απο­τε­λούν τις δύο πλευ­ρές του ίδιου νομί­σμα­τος. Πρό­κει­ται για δυνά­μεις που εκφρά­ζουν αντι­τι­θέ­με­νες μερί­δες του τουρ­κι­κού κεφα­λαί­ου, οι οποί­ες αντα­γω­νί­ζο­νται για περισ­σό­τε­ρη κυριαρ­χία, μεγα­λύ­τε­ρα κέρ­δη και εντο­νό­τε­ρη εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής τάξης της χώρας. Στο έδα­φος αυτής της ενδο­α­στι­κής αντι­πα­λό­τη­τας, επι­χει­ρεί­ται να συρ­θεί πίσω απ’ τη μια, ή την άλλη πλευ­ρά ο τουρ­κι­κός λαός.

“Για τ’ αφέ­ντη το φαΐ”, λοι­πόν, αιμα­το­κυ­λούν την Τουρ­κία τόσο οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες, όσο και οι κυβερ­νη­τι­κές δυνά­μεις. Το μόνο σίγου­ρο είναι ότι οι πλα­τιές λαϊ­κές μάζες της γει­το­νι­κής χώρας δεν έχουν να κερ­δί­σουν τίπο­τα πολε­μώ­ντας κάτω απ’ τις ξένες σημαί­ες του κεφα­λαί­ου. Αυτό, η Ιστο­ρία το ‘χει διδά­ξει πολλαπλώς.

* Ανα­κοί­νω­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Τουρ­κία (KP) για την από­πει­ρα πραξικοπήματος.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο