Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

O Κ. Παπαδάκης απαντά στη γνωστή «καραμέλα»: «Αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της

Γρά­φει ο συνή­γο­ρος της Πολι­τι­κής Αγω­γής εκ μέρους Αιγύ­πτιων ψαρά­δων στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής, Κώστας Παπαδάκης:

Και επει­δή το τελευ­ταίο τους κατα­φύ­γιο είναι η γνω­στή καρα­μέ­λα «αφή­στε τη δικαιο­σύ­νη να κάνει τη δου­λειά της» απαντάμε:

1) Όποιος αρνεί­ται το δικαί­ω­μα του λαού να εκφέ­ρει κρί­ση απέ­να­ντι στην εξου­σία είναι του­λά­χι­στον εχθρός της δημοκρατίας.

2) Όποιος ταυ­τί­ζει τη δικα­στι­κή εξου­σία (φορέ­ας) με τη δικαιο­σύ­νη (ζητού­με­νο) είναι του­λά­χι­στον αφελής.

3) Όποιος εξι­σώ­νει μία δημό­σια τοπο­θέ­τη­ση με μία αθέ­μι­τη παρέμ­βα­ση είναι του­λά­χι­στον προβοκάτορας.

4) Όποιος δεν δια­κρί­νει ανά­με­σα σε μία έστω σκλη­ρή νομι­κή και πολι­τι­κή κρι­τι­κή και σε μία προ­σω­πι­κή συκο­φα­ντία αρνεί­ται το δικαί­ω­μα στην κριτική.

5) Και όποιος συγ­χέ­ει την εξου­σία λήψης από­φα­σης με τη δυνα­τό­τη­τα έκφρα­σης γνώ­μης είναι του­λά­χι­στον θύμα των παραπάνω.

Το δικαί­ω­μα έκφρα­σης γνώ­μης, ακό­μα και άσκη­σης κρι­τι­κής στις απο­φά­σεις της δικα­στι­κής εξου­σί­ας δεν είναι κάτι παρα­πά­νω από το δικαί­ω­μα παρέμ­βα­σης και άσκη­σης κρι­τι­κής απέ­να­ντι στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία. Αυτήν του­λά­χι­στον ο λαός δικαιού­ται να την εκλέ­γει και να την απο­δο­κι­μά­ζει. Η δημο­σιό­τη­τα στις δίκες είναι το μόνο μέσο εκδή­λω­σης της λαϊ­κής κυριαρ­χί­ας με τον έλεγ­χο των δικα­στι­κών αποφάσεων.

«Δου­λειά της δικαιο­σύ­νης» δεν είναι ούτε να κηρύσ­σει απερ­γί­ες παρά­νο­μες και κατα­χρη­στι­κές με συνο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες, ούτε να αθω­ώ­νει δολο­φό­νους, ούτε να φυλα­κί­ζει αγωνιστές.
Αυτήν την «δου­λειά», που την ξέρου­με χρό­νια, μας ζητά­νε να την αφή­σου­με να κάνει;

Όχι, δεν θα τους κάνου­με τη χάρη.

Μετά από όλα αυτά χωρίς καμ­μία ανα­στο­λή απαι­τού­με αύριο, μέσα και έξω από το Εφε­τείο, από τη δικα­στι­κή εξου­σία, έστω και αργά, δικαιο­σύ­νη και όχι ατιμωρησία.
Ένο­χοι όπως κατηγορούνται!

Αθή­να, 6/10/2020
Κώστας Παπαδάκης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο