Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα τανκ της αντεπανάστασης: Το χρονικό του πραξικοπήματος Γιέλτσιν το 1993

Τα γεγο­νό­τα που εξε­λί­χθη­σαν στη Ρωσία στα τέλη Σεπτέμ­βρη-αρχές Οκτώ­βρη του 1993 άφη­σαν το δικό τους απο­τύ­πω­μα στην σύγ­χρο­νη ιστο­ρία. Απο­κά­λυ­ψαν το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας, που είναι κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέτρα της καπι­τα­λι­στι­κής δια­χεί­ρι­σης. Τη δια­χεί­ρι­ση αυτή, για λογα­ρια­σμό της ρωσι­κής αστι­κής τάξης αλλά και ξένων κέντρων, είχε ανα­λά­βει την επο­χή εκεί­νη ο αλλή­στου μνή­μης Μπό­ρις Γιέλ­τσιν, πολι­τι­κός μέντο­ρας αργό­τε­ρα του σημε­ρι­νού προ­έ­δρου Πού­τιν. Η ηγε­τι­κή κλί­κα των αντε­πα­να­στα­τών, όχι μόνο αγνό­η­σε επι­δει­κτι­κά τη βού­λη­ση του σοβιε­τι­κού λαού που στο δημο­ψή­φι­σμα του 1991 είχε ταχθεί κατά 76% υπέρ της δια­τή­ρη­σης της ΕΣΣΔ, αλλά προ­χώ­ρη­σε σε βίαιες πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές ενέρ­γειες που κορυ­φώ­θη­καν τον Οκτώ­βρη του 1993. 

Καθώς συμπλη­ρώ­νο­νται 24 χρό­νια από την επέ­λα­ση των τανκ στους δρό­μους της Μόσχας, παρα­θέ­του­με παρα­κά­τω ένα συνο­πτι­κό χρο­νι­κό των γεγο­νό­των του 1993: 

21 Σεπτέμ­βρη 1993 - Ο Μπ. Γιέλ­τσιν υπο­γρά­φει το Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα 1400, με το οποίο καταρ­γεί το ρωσι­κό Κοι­νο­βού­λιο, το Συνέ­δριο των Λαϊ­κών Βου­λευ­τών και το Ανώ­τα­το Σοβιέτ (ΑΣ), ενώ παύ­ει τα δικαιώ­μα­τα των βου­λευ­τών. Αργά το βρά­δυ, το Ανώ­τα­το Σοβιέτ απα­ντά στην πρό­κλη­ση Γιέλ­τσιν και τον καθαι­ρεί από τα καθή­κο­ντα του Προ­έ­δρου, με το σκε­πτι­κό πως παρα­βί­α­σε το Σύνταγ­μα. Στη θέση του, διο­ρί­ζε­ται ο Α. Ρου­τσκόι, έως τότε αντι­πρό­ε­δρος της χώρας.

22 Σεπτέμ­βρη 1993 - Εξω από το Κοι­νο­βού­λιο (το κτί­ριο του Ανω­τά­του Σοβιέτ) αρχί­ζουν να συρ­ρέ­ουν χιλιά­δες λαού, που τάσ­σο­νται ενά­ντια στις πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές ενέρ­γειες Γιέλ­τσιν. Ξεσπούν δια­δη­λώ­σεις σε Μόσχα, Λένιν­γκραντ και σε άλλες πόλεις της Ρωσί­ας. Ο Ρ. Χασμπου­λά­τοφ — πρό­ε­δρος του ΑΣ, δίνει το βάρος στις απο­φά­σεις που θα πάρουν τα νομο­θε­τι­κά όργα­να των περιο­χών της Ρωσί­ας. Ο Γιέλ­τσιν δίνει το βάρος στον έλεγ­χο των Ενό­πλων Δυνάμεων.

23 Σεπτέμ­βρη 1993 — Το από­γευ­μα ξεκι­νούν στη Μόσχα οι εργα­σί­ες του Συνε­δρί­ου των Λαϊ­κών Βου­λευ­τών της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, με τη συμ­με­το­χή 638 βου­λευ­τών (από τους 941 εκλεγ­μέ­νους). Ο Γιέλ­τσιν, που φαί­νε­ται να ελέγ­χει τις βασι­κές λει­τουρ­γί­ες του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού, κόβει τις τηλε­φω­νι­κές επι­κοι­νω­νί­ες του κτι­ρί­ου του ΑΣ. Οι πιστές στο ΑΣ αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις και οι ομά­δες αυτο­ά­μυ­νας του ΑΣ που συγκρο­τή­θη­καν από πολί­τες εξο­πλί­ζο­νται. Αργά τη νύχτα, γίνε­ται μια «περί­ερ­γη» επί­θε­ση από ένο­πλους στο Αρχη­γείο των Ενό­πλων Δυνά­με­ων της ΚΑΚ. Υπάρ­χουν τραυ­μα­τί­ες κι ένας νεκρός. Η επί­θε­ση χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από το ΑΣ ως προβοκάτσια.

24 Σεπτέμ­βρη 1993 — Ο Γιέλ­τσιν, επω­φε­λού­με­νος από την προ­βο­κά­τσια, προ­χω­ρεί στην περι­κύ­κλω­ση του κτι­ρί­ου του ΑΣ με αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις. Σε πολ­λές πόλεις της Ρωσί­ας, γίνο­νται δια­δη­λώ­σεις, ενώ στη Μόσχα οι δια­δη­λω­τές συγκρού­ο­νται με την Αστυ­νο­μία. Το Συνταγ­μα­τι­κό Δικα­στή­ριο της Ρωσί­ας ζητά «μηδε­νι­κή λύση», δηλα­δή την επα­να­φο­ρά της κατά­στα­σης που υπήρ­χε πριν το αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό Διά­ταγ­μα Γιέλτσιν.

25 Σεπτέμ­βρη 1993 — «Μάχη» για τον έλεγ­χο των περιο­χών της Ρωσί­ας. Τα νομο­θε­τι­κά όργα­να σε 75 από τις 89 περιο­χές της Ρωσί­ας υπο­στη­ρί­ζουν το ΑΣ. Ο Γιέλ­τσιν προ­χω­ρά σε «ξήλω­μα» όσων εκ των περι­φε­ρειαρ­χών δια­φω­νούν μαζί του. Οι εκπρό­σω­ποι 28 περιο­χών απει­λούν να αρχί­σουν την παρα­κρά­τη­ση της απο­στο­λής των φόρων προς την κεντρι­κή κυβέρ­νη­ση, εάν ο Γιέλ­τσιν δεν αναι­ρέ­σει το πραξικόπημα.

Τα οδοφράγματα της λαϊκής αντίστασης μπροστά απ' το κτίριο του Ανώτατου Σοβιέτ.

Τα οδο­φράγ­μα­τα της λαϊ­κής αντί­στα­σης μπρο­στά απ’ το κτί­ριο του Ανώ­τα­του Σοβιέτ.

26 Σεπτέμ­βρη 1993 — Στο Λένιν­γκραντ πραγ­μα­το­ποιεί­ται Σύνο­δος εκπρο­σώ­πων 46 περιο­χών της Ρωσί­ας. Οι περισ­σό­τε­ροι τάσ­σο­νται ενά­ντια στη διά­λυ­ση του Κοι­νο­βου­λί­ου. Πραγ­μα­το­ποιού­νται μαζι­κές αντι­προ­ε­δρι­κές δια­δη­λώ­σεις σε πολ­λές πόλεις της Ρωσί­ας, ενώ στη Μόσχα οι υπο­στη­ρι­κτές του Γιέλ­τσιν επί­σης πραγ­μα­το­ποιούν συγκέντρωση.

27 Σεπτέμ­βρη 1993 — Ο Γιέλ­τσιν απορ­ρί­πτει την έκκλη­ση του Συνταγ­μα­τι­κού Δικα­στη­ρί­ου και εκπρο­σώ­πων 60 περιο­χών της Ρωσί­ας, που πρό­τει­ναν τη «μηδε­νι­κή λύση». Οι δια­δη­λω­τές στη Μόσχα συγκρού­ο­νται με την Αστυ­νο­μία και για λίγο κατα­φέρ­νουν να «σπά­σουν» το στρα­τιω­τι­κό κλοιό του κτι­ρί­ου του ΑΣ.

28 Σεπτέμ­βρη 1993 — Δυνά­μεις Αστυ­νο­μί­ας και Στρα­τού ενι­σχύ­ουν την περι­κύ­κλω­ση του ΑΣ και υψώ­νουν γύρω από αυτό συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα. Η κυβέρ­νη­ση απα­γο­ρεύ­ει την έκδο­ση της εφη­με­ρί­δας «Ναρό­ντ­να­για Πράβ­ντα» του Κομ­μου­νι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ρωσί­ας (ΚΕΚΡ) και της εφη­με­ρί­δας «Ντιεν» της λεγό­με­νης πατριω­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Νέες συγκρού­σεις δια­δη­λω­τών και Αστυ­νο­μί­ας στη Μόσχα, όπου τραυ­μα­τί­ζο­νται πάνω από 200 δια­δη­λω­τές, μερι­κοί άντρες των ρωσι­κών ΜΑΤ, ενώ σκο­τώ­νε­ται ένας αξιω­μα­τι­κός του Στρα­τού, που συντρί­φτη­κε από όχη­μα της Αστυνομίας.

29 Σεπτέμ­βρη 1993 - Η κυβέρ­νη­ση στέλ­νει τελε­σί­γρα­φο, ζητώ­ντας την απο­χώ­ρη­ση από το κτί­ριο του ΑΣ, τόσο των βου­λευ­τών, όσο και των ένο­πλων υπε­ρα­σπι­στών του ΑΣ, που τους υπο­λο­γί­ζει έως 2 χιλιά­δες άντρες.

30 Σεπτέμ­βρη 1993 — Το Συνταγ­μα­τι­κό Δικα­στή­ριο κι οι εκπρό­σω­ποι 60 περιο­χών της Ρωσί­ας ζητούν να στα­μα­τή­σει ο απο­κλει­σμός του Κοι­νο­βου­λί­ου από τις στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις κι επι­μέ­νουν να εφαρ­μο­στεί η «μηδε­νι­κή λύση». Το κέντρο της Μόσχας, για άλλη μια φορά, μετα­τρέ­πε­ται σε χώρο οδομαχιών.

1 Οκτώ­βρη 1993 — Το ΑΣ και οι υπε­ρα­σπι­στές του αρνού­νται να παρα­δώ­σουν τα όπλα, με αντάλ­λαγ­μα την επα­να­φο­ρά στο κτί­ριο του ρεύ­μα­τος, της θέρ­μαν­σης και των τηλε­πι­κοι­νω­νιών. Νέες συγκρού­σεις Αστυ­νο­μί­ας και δια­δη­λω­τών στη Μόσχα.

Το κτίριο του Ανώτατου Σοβιέτ στις φλόγες, 4 Οκτώβρη 1993.

Το κτί­ριο του Ανώ­τα­του Σοβιέτ στις φλό­γες, 4 Οκτώ­βρη 1993.

3 Οκτώ­βρη 1993 — Η δια­δή­λω­ση που είχε προ­γραμ­μα­τι­στεί από την «Εργα­ζό­με­νη Ρωσία» πριν ακό­μη την υπο­γρα­φή του δια­τάγ­μα­τος Γιέλ­τσιν με κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κά αιτή­μα­τα, παίρ­νει χαρα­κτή­ρα αντι-δικτα­το­ρι­κό, υπο­στή­ρι­ξης του ΑΣ. Ξεσπούν συγκρού­σεις μετα­ξύ χιλιά­δων δια­δη­λω­τών και αστυ­νο­μι­κών και στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων. Οι δια­δη­λω­τές σπά­νε τα μπλό­κα και το από­γευ­μα μπαί­νουν στον προ­αύ­λειο χώρο του κτι­ρί­ου του ΑΣ κι ενώ­νο­νται με τις ένο­πλες ομά­δες αυτο­ά­μυ­νας του ΑΣ. Οι αστυ­νο­μι­κές και στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις υπο­χω­ρούν. Από το κτί­ριο της γει­το­νι­κής δημαρ­χί­ας της Μόσχας ρίχνο­νται «τυφλοί» πυρο­βο­λι­σμοί προς τους δια­δη­λω­τές. Ομά­δα ένο­πλων υπε­ρα­σπι­στών του ΑΣ κάνει έφο­δο στο κτί­ριο της δημαρ­χί­ας και μετά από σύντο­μη μάχη αφο­πλί­ζει και συλ­λαμ­βά­νει ορι­σμέ­νους ενό­πλους. Στην ηγε­σία του ΑΣ κυριαρ­χεί ευφο­ρία, αφού κατα­φθά­νουν πλη­ρο­φο­ρί­ες πως μεγά­λες στρα­τιω­τι­κές μονά­δες περ­νούν ή ήδη κιό­λας πέρα­σαν στο πλευ­ρό του ΑΣ. Ο Α. Ρου­τσκόι από το μπαλ­κό­νι του ΑΣ δίνει το σύν­θη­μα της απο­στο­λής ένο­πλων δια­δη­λω­τών στο κτί­ριο της ρωσι­κής τηλε­ό­ρα­σης, με στό­χο να κατα­λη­φθεί το κτί­ριο και να ενη­με­ρω­θεί για τις εξε­λί­ξεις και τις θέσεις του ΑΣ ο ρωσι­κός λαός. Εκα­το­ντά­δες δια­δη­λω­τές, ένο­πλοι και άοπλοι, ξεκι­νούν με κάθε μέσο για το σταθ­μό της τηλε­ό­ρα­σης, ο οποί­ος όμως φρου­ρεί­ται από τις ειδι­κές στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις της ομά­δας «Αλφα». Μετά από αδιέ­ξο­δες σύντο­μες συνο­μι­λί­ες με τους εκπρο­σώ­πους του ΑΣ, η ομά­δα «Αλφα» ανοί­γει πυρ στο «ψαχνό». Δεκά­δες νεκροί και τραυ­μα­τί­ες δια­δη­λω­τές γύρω από το κτί­ριο της ρωσι­κής τηλε­ό­ρα­σης, που παύ­ει τη μετά­δο­ση του προ­γράμ­μα­τός της. Αργά το βρά­δυ, ο Γιέλ­τσιν κατα­φέρ­νει να κινη­το­ποι­ή­σει περί­που 1.000 ένο­πλους με πολι­τι­κά (πρό­κει­ται κυρί­ως για ιδιω­τι­κούς αστυ­νο­μι­κούς, μπρά­βους και ανθρώ­πους του υπο­κό­σμου), που συγκε­ντρώ­νο­νται έξω από το κτί­ριο του Δημο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Μόσχας.

4 Οκτώ­βρη 1993 — Με το που περ­νά­ει η 01.00 π.μ., στο κέντρο της Μόσχας, αρχί­ζουν να εμφα­νί­ζο­νται τεθω­ρα­κι­σμέ­να οχή­μα­τα του ρωσι­κού στρα­τού και τανκ, που σιγά — σιγά λαμ­βά­νουν θέσεις γύρω από το κτί­ριο του ΑΣ. Πρό­κει­ται για ειδι­κές δυνά­μεις του στρα­τού και των αλε­ξι­πτω­τι­στών. Πριν ξημε­ρώ­σει, αρχί­ζει η στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση κατά του ΑΣ. Με ιδιαί­τε­ρη βαρ­βα­ρό­τη­τα και χρη­σι­μο­ποιώ­ντας κάθε είδους όπλα, οι δυνά­μεις του Γιέλ­τσιν σφυ­ρο­κο­πούν το κτί­ριο του ΑΣ, που τυλί­γε­ται στις φλό­γες. Η αντί­στα­ση των ένο­πλων ομά­δων των υπο­στη­ρι­κτών του ΑΣ θα διαρ­κέ­σει 10 ώρες. Επί­ση­μα οι νεκροί, αρχί­ζο­ντας από το από­γευ­μα της 3ης Οκτώ­βρη, είναι 147, οι τραυ­μα­τί­ες 600, κι άλλοι τόσοι οι συλ­λη­φθέ­ντες. Ορι­σμέ­νες φήμες όμως μιλούν για πάνω από 1.000 νεκρούς, ενώ κάτοι­κοι γει­το­νι­κών σπι­τιών κάνουν λόγο για εκτε­λέ­σεις των αφο­πλι­σμέ­νων υπε­ρα­σπι­στών του ΑΣ σε μικρό γήπε­δο που βρί­σκε­ται σε κοντι­νή από­στα­ση από το κτί­ριο του ΑΣ. Για­τροί των «πρώ­των βοη­θειών» επι­βε­βαιώ­νουν πως πολ­λοί νεκροί είχαν πιστά­γκω­να δεμέ­να τα χέρια τους.

Αστυνομικές δυνάμεις συγκρούονται με διαδηλωτές που αρνούνται να υποκύψουν στο αντεπαναστατικό πραξικόπημα.

Αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις συγκρού­ο­νται με δια­δη­λω­τές που αρνού­νται να υπο­κύ­ψουν στο αντε­πα­να­στα­τι­κό πραξικόπημα.

5 Οκτώ­βρη 1993 — Ο Γιέλ­τσιν, με διά­ταγ­μά του, απα­γο­ρεύ­ει την κυκλο­φο­ρία 10 ακό­μη εφη­με­ρί­δων της αντι­πο­λί­τευ­σης. Απα­γο­ρεύ­ε­ται επί­σης η δρά­ση δεκά­δων κομ­μά­των κι οργα­νώ­σε­ων, όπως η δρά­ση του ΚΕΚΡ, της «Εργα­ζό­με­νης Ρωσί­ας», του Μετώ­που Εθνι­κής Σωτη­ρί­ας, της Κομ­σο­μόλ, που σύμ­φω­να με τις αρχές είχαν ηγε­τι­κά στε­λέ­χη τους, τα οποία συμ­με­τεί­χαν στις αιμα­τη­ρές μάχες. Σ’ αυτές τις δυνά­μεις θα απα­γο­ρευ­τεί και η κάθο­δος στις επό­με­νες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές. Επί­σης απα­γο­ρεύ­ε­ται η δρά­ση σε κόμ­μα­τα, όπως το ΚΚΡΟ, που, σύμ­φω­να με τις αρχές, μέλη τους συμ­με­τεί­χαν στα γεγο­νό­τα, χωρίς όμως την έγκρι­ση της ηγε­σί­ας τους. Στη δεύ­τε­ρη κατη­γο­ρία θα επι­τρα­πεί αργό­τε­ρα η συμ­με­το­χή στις εκλο­γές. Με δήλω­σή του στο «Ρ», ο Β. Τιούλ­κιν, ηγε­τι­κό στέ­λε­χος του ΚΕΚΡ, σημειώ­νει: «Το κόμ­μα μας δεν είναι από εκεί­να τα κόμ­μα­τα που δια­λύ­ο­νται με διατάγματα».

6 Οκτώ­βρη 1993 — Η «διε­θνής κοι­νό­τη­τα» εκφρά­ζει την «ανα­κού­φι­σή» της για την κατά­λη­ξη των γεγο­νό­των, όπως και την υπο­στή­ρι­ξή της προς τον Γιέλ­τσιν. Ο «Ρ» δημο­σιεύ­ει μιαν ακό­μη ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ, με την οποία καταγ­γέλ­λε­ται το καθε­στώς Γιέλ­τσιν, η κατά­πνι­ξη της δημο­κρα­τί­ας και του θεσμού του Κοι­νο­βου­λί­ου. Στην ανα­κοί­νω­ση καυ­τη­ριά­ζε­ται και η στά­ση των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, που συντά­χθη­καν με τον Γιέλ­τσιν για το «καλό της προ­ώ­θη­σης των μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων». Χαρα­κτη­ρι­στι­κά, ο ΣΥΝ για άλλη μια φορά επί­ση­μα παίρ­νει «ίσες απο­στά­σεις» από το «θύμα» και το «θύτη», ενώ χαρα­κτη­ρί­ζει τους υπο­στη­ρι­κτές του Κοι­νο­βου­λί­ου ως «νοσταλ­γούς του παρελ­θό­ντος», ουσια­στι­κά υπο­στη­ρί­ζο­ντας τον Γιέλτσιν.

7 Οκτώ­βρη 1993 — Η «έπαρ­ση» των υπο­στη­ρι­κτών του Γιέλ­τσιν είναι τέτοια, που ζητούν τη λήψη μέτρων ακό­μη κι ενά­ντια σε εφη­με­ρί­δες του …εξω­τε­ρι­κού, όπως ο «Ρ». Ο Γιέλ­τσιν προ­κη­ρύσ­σει εκλο­γές για το Δεκέμ­βρη, που θα διε­ξα­χθούν σε κλί­μα λογο­κρι­σί­ας, αντι­κομ­μου­νι­σμού και νοθεί­ας. Μαζί εγκρί­νε­ται και το νέο αστι­κό Σύνταγ­μα της χώρας. Για την έγκρι­σή του, απαι­τού­νταν η συμ­με­το­χή του­λά­χι­στον του 50% των εγγε­γραμ­μέ­νων στους εκλο­γι­κούς κατα­λό­γους. Το ΚΕΚΡ καλεί σε απο­χή, ενώ το ΚΚΡΟ συμ­με­τέ­χει (και συγκε­ντρώ­νει ποσο­στό 12,4%). Στις εκλο­γές και στο δημο­ψή­φι­σμα η συμ­με­το­χή φτά­νει στο 54,37%, ενώ το υπό­λοι­πο 45,6% των ψηφο­φό­ρων απέ­χει! Το 41,56% από αυτούς που συμ­με­τεί­χαν ψήφι­σαν ενά­ντια στην έγκρι­ση του νέου αστι­κού Συντάγ­μα­τος! Δηλα­δή, αυτό σημαί­νει (ακό­μη κι αν δεχτού­με πως δεν έγι­νε νοθεία στο δημο­ψή­φι­σμα) πως το νέο αστι­κό Σύνταγ­μα της Ρωσί­ας, που ισχύ­ει έως τα σήμε­ρα, είχε (το 1993) την υπο­στή­ρι­ξη του 31% των ψηφο­φό­ρων, τη στιγ­μή που το υπό­λοι­πο 69% των Ρώσων πολι­τών τάχθη­κε, με τον έναν ή άλλο τρό­πο, ενά­ντια σ’ αυτό.

Αξί­ζει να σημειω­θεί πως αυτή η αντι­πα­ρά­θε­ση Προ­έ­δρου — ρωσι­κού Κοι­νο­βου­λί­ου υπέ­βο­σκε για αρκε­τούς μήνες και βέβαια δεν αφο­ρού­σε σε προ­σω­πι­κές αντι­πα­λό­τη­τες, αλλά σε σοβα­ρές δια­φω­νί­ες γύρω από τους ρυθ­μούς της καπι­τα­λι­στι­κο­ποί­η­σης της Ρωσί­ας. Ετσι, οι δυνά­μεις, εσω­τε­ρι­κές κι εξω­τε­ρι­κές, που εξέ­φρα­σε ο Γιέλ­τσιν σ’ αυτήν τη σύγκρου­ση, ήθε­λαν με γορ­γούς ρυθ­μούς και χωρίς ενδοια­σμούς να δώσουν τα μέσα παρα­γω­γής στους λιγο­στούς «μεγα­λο­καρ­χα­ρί­ες» και, ταυ­τό­χρο­να, να ξεφορ­τω­θούν καθε­τί που θύμι­ζε το σοσια­λι­σμό, ακό­μη και το σύστη­μα των Σοβιέτ, που πλέ­ον μόνο στο όνο­μα θύμι­ζε το προη­γού­με­νο σύστη­μα. Οι δυνά­μεις που συσπει­ρώ­θη­καν γύρω από το ΑΣ, μέσα κι έξω από αυτό, είχαν δια­φο­ρε­τι­κούς προ­σα­να­το­λι­σμούς. Υπήρ­χαν οι φιλο­σο­σια­λι­στι­κές δυνά­μεις, που είχαν την πλειο­ψη­φία στους δρό­μους, όσων ανθρώ­πων δηλα­δή κινη­το­ποι­ή­θη­καν εκεί­νες τις ημέ­ρες ενά­ντια στην αντι­συ­νταγ­μα­τι­κή αυθαι­ρε­σία του Γιέλ­τσιν και υπήρ­χαν και οι δυνά­μεις που δε δια­φω­νού­σαν με τη συνέ­χι­ση της καπι­τα­λι­στι­κο­ποί­η­σης, αλλά ήθε­λαν αυτή να έχει πιο αργούς ρυθ­μούς και με «δικλεί­δες» κοι­νο­βου­λευ­τι­κού ελέγ­χου, αυτές οι δυνά­μεις είχαν το έλεγ­χο της ηγε­σί­ας του ΑΣ. Συνο­λι­κά όμως, οι δυνά­μεις που ενώ­θη­καν γύρω από το ΑΣ, αν και είχαν δια­φο­ρε­τι­κές αφε­τη­ρί­ες και προ­σα­να­το­λι­σμούς, σ’ εκεί­νη τη δεδο­μέ­νη ιστο­ρι­κή στιγ­μή υπε­ρα­σπί­στη­καν ορι­σμέ­νες στοι­χειώ­δεις αστι­κές ελευ­θε­ρί­ες, που κου­ρε­λιά­ζο­νταν με το διά­ταγ­μα 1400 του Γιέλτσιν.

Πηγή χρο­νι­κού: Ριζο­σπά­στης, 5/10/2003.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο