Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Y‑a-t-il Tsipras pour reformer la France? Δε βρίσκεται ένας Τσίπρας να μεταρρυθμίσει τη Γαλλία;

Το Le Point είναι γαλ­λι­κό αστι­κό ειδη­σε­ο­γρα­φι­κό περιο­δι­κό με έδρα το Παρί­σι (εβδο­μα­διαίο σαν έντυ­πο _και πάντα σε φόντο κόκ­κι­νο ‑sic!!, με συνε­χή ροή στο δια­δί­κτυο), που δημιουρ­γή­θη­κε το 1972 από  ομά­δα δημο­σιο­γρά­φων κυρί­ως της L’Express, στη μορ­φή του αμε­ρι­κα­νι­κού περιο­δι­κού Time.

Παρα­δο­σια­κά “κεντρο­δε­ξιό”, από το 1997, ανή­κει 100% στον δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χο François Pinault. Τιράζ 400.000 με μικρή τάση πτώ­σης και αντί­στοι­χη αύξη­ση των δια­δι­κτυα­κών συν­δρο­μη­τών (4,99€/έτος)

Στις 9 Μάρ­τη, με το που φάνη­κε πως οι απερ­γί­ες στη Γαλ­λία απο­κτούν περιε­χό­με­νο και αγκα­λιά­ζου­υν τον κόσμο, βγαί­νει κρα­δαί­νο­ντας ένα …”Υπάρ­χει Τσί­πρας να μεταρ­ρυθ­μί­σει τη Γαλ­λία”;

Της σύντα­ξης: Πορ­το­γα­λία, Ισπα­νία, Ελλά­δα… (ενώ) είναι οι αρι­στε­ρές κυβερ­νή­σεις που αύξη­σαν την ηλι­κία συντα­ξιο­δό­τη­σης, στη Γαλ­λία προ­τι­μά­με τις στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας.

Κοροϊ­δεύ­ου­με τον Olivier Dussopt; Ο υπουρ­γός Εργα­σί­ας χλευά­στη­κε πολύ επει­δή δήλω­σε, στη Le Parisien, ότι η μεταρ­ρύθ­μι­ση του συντα­ξιο­δο­τι­κού συστή­μα­τος που υπε­ρα­σπί­ζε­ται είναι «αρι­στε­ρή».

Το παρά­δο­ξο είναι ότι οι επι­κρι­τές του έχουν πιθα­νώς έναν καλό λόγο να κοροϊ­δεύ­ουν, μόνο που δεν είναι τα πράγ­μα­τα όπως ισχυ­ρί­ζο­νται… λάθος πόρ­τα χτυ­πά­νε ‑αλλού πρέ­πει να αποταθούν.

Για­τί μια γρή­γο­ρη ματιά μας διδά­σκει ότι μια πραγ­μα­τι­κή αρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση ήταν εκεί­νη που μπό­ρε­σε να αυξή­σει τη “νόμι­μη” ηλι­κία… πέρα από τα 65! Φυσι­κά, έχου­με κατά νου τα παρα­δείγ­μα­τα των Πορ­το­γά­λων και Ισπα­νών σοσια­λι­στών πρω­θυ­πουρ­γών José Socrates και José Luis Rodriguez Zapatero, των οποί­ων τα μέτρα, το 2007 και το 2011, έφε­ραν στα­δια­κά το όριο συντα­ξιο­δό­τη­σης στα 66 έτη +4 μήνες αρχι­κά και 67 στη συνέ­χεια (το 2027).

σ.σ. Η ελά­χι­στη ηλι­κία για δικαί­ω­μα στη βασι­κή σύντα­ξη ονο­μά­ζε­ται στη Γαλ­λία “âge légal” (νόμι­μη) και ήταν, μετά από προη­γού­με­νες αστι­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις, 62 έτη.

Γνω­ρί­ζου­με επί­σης ότι… ανα­φέ­ρει το Le Point (το κεί­με­νο από δω και κάτω μόνο για συνδρομητές)

2015: Αύξη­ση ορί­ων ηλι­κί­ας στην Ελλά­δα ακό­μη και σε όσους είχαν θεμε­λιω­μέ­να δικαιώματα.

Το 67ο έτος ως όριο ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης για τους εργα­ζό­με­νους στο Δημό­σιο μετά το 2021, μαζί με την αύξη­ση των ορί­ων ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης ακό­μα και για όσους είχαν θεμε­λιώ­σει δικαί­ω­μα πριν την 18-Αυγ-2015, αλλά δεν είχαν το όριο ηλι­κί­ας, «κλει­δώ­νει» εγκύ­κλιος που εκδό­θη­κε από το υπουρ­γείο Εργα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Ασφάλισης.

Έτσι, στους 150.000 ασφα­λι­σμέ­νους του ιδιω­τι­κού και του δημό­σιου τομέα που θα δουν τα όρια ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης να αυξά­νο­νται στα­δια­κά μέχρι το 2021 από μερι­κούς μήνες μέχρι και 17 χρό­νια, ειδι­κοί εκτι­μούν ότι προ­στί­θε­νται ακό­μα 10άδες χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι του Δημο­σί­ου και ιδιω­τι­κού τομέα, ενώ πέφτει πέλε­κυς στα βαρέα επαγγέλματα.

Οι προ­σαρ­μο­γές συνε­χί­στη­καν με το νέο ασφα­λι­στι­κό μοντέ­λο, του υπουρ­γού Εργα­σί­ας Γ. Κατρού­γκα­λου της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από συνά­ντη­ση με τον επί­τρο­πο της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί (…)

Γνω­στά πράγματα…

Τα παρα­θέ­του­με απλά για εκεί­νους που ‑εν όψει και των εκλο­γών έχουν ασθε­νή μνή­μη (ούτε καν χρυσόψαρου)

Ονο­ρέ ντε Μπαλ­ζάκ: Γρα­πτά πάνω στο μυθι­στό­ρη­μα – Οι καλλιτέχνες

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο