Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αφιέρωμα στη συγγραφέα-αγωνίστρια της Αντίστασης  Μαρία Σιδέρη

Γρά­φει η Μαρ­γα­ρί­τα Φρονιμάδη-Ματάτση //

Με επι­τυ­χία πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την Κυρια­κή 18/12/16 από την Ομά­δα Γυναι­κών Αγί­ων Θεο­δώ­ρων, μέλος της ΟΓΕ, εκδή­λω­ση –αφιέ­ρω­μα στη ζωή και το έργο  της  αγω­νί­στριας συγ­γρα­φέα  ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΜΣΕΡΗ-ΣΙΔΕΡΗ.

Τα βιβλία της «τα δεκα­τέσ­σε­ρα χρό­νια» και  «Χρό­νια οδύ­νης» παρου­σί­α­σαν η ποι­ή­τρια-συγ­γρα­φέ­ας, πρό­ε­δρος της Επι­τρο­πής αξιο­λό­γη­σης νέων μελών της ΕΕΛ   κ. ΣΟΦΙΑ ΜΠΑΡΔΑΝΗ – ΣΗΜΑΝΤΗΡκαι η υπο­φαι­νό­με­νη. Ειδι­κά, για το βιβλίο της συγ­γρα­φέα που  επα­νεκ­δό­θη­κε  πρό­σφα­τα, μετα­ξύ άλλων αναφέρθηκε:

sideri1«Τα «δεκα­τέ­σε­ρα χρό­νια», την επα­νέκ­δο­ση των οποί­ων σήμε­ρα παρου­σιά­ζου­με, είναι ένα έργο βιο­γρα­φι­κό που προ­βάλ­λει  κινη­μα­το­γρα­φι­κά τη ζωή της Μαρί­ας Σιδέ­ρη, από τη σύλ­λη­ψη μέχρι και την απε­λευ­θέ­ρω­σή της. Είναι ένα έργο συγκλο­νι­στι­κό μέσα στην απλό­τη­τα της, αναμ­φι­σβή­τη­τα,  λογο­τε­χνι­κής πένας και την λιτό­τη­τα της αφη­γη­μα­τι­κής ικα­νό­τη­τας της συγ­γρα­φέα. Η ειλι­κρι­νής και αφτια­σί­δω­τη μαρ­τυ­ρία της πηγά­ζο­ντας, λες, από τα φύλ­λα της καρ­διάς της, χαρά­ζει αιμά­σου­σες λωρί­δες στη λογι­κή και το συναί­σθη­μα του καλο­προ­αί­ρε­του και πιθα­νόν ανυ­πο­ψί­α­στου αναγνώστη…» 

«Το βιβλίο περι­λαμ­βά­νει τρία κεφά­λαια, τετρά­δια, όπως η ίδια η Μαρία τα απο­κα­λεί. Τα τρία αυτά «τετρά­δια» δια­χω­ρί­ζο­νται μετα­ξύ τους με τρία πολύ επι­τυ­χη­μέ­να και χαρα­κτη­ρι­στι­κά σκί­τσα από τη ζωή στις φυλα­κές, που μαζί με εκεί­νο του εξω­φύλ­λου, φιλο­τε­χνή­θη­καν από τη συγγραφέα. 

        Το πρώ­το τιτλο­φο­ρεί­ται «Κοζά­νη» και περι­λαμ­βά­νει τη μαρ­τυ­ρία των… μαρ­τυ­ρί­ων της συγ­γρα­φέα στη γενέ­θλια γη της, στα πατρώα της εδάφη.

Το δεύ­τε­ρο τιτλο­φο­ρεί­ται «Αβέ­ρωφ» και περι­γρά­φει τη ζωή της Μαρί­ας, συνυ­φα­σμέ­νη με εκεί­νη των πολ­λών συγκρα­τού­με­νων γυναι­κών, των κατα­δι­κα­σμέ­νων σε θάνα­το ή σε ισό­βια, που δεν ήξε­ραν τι τους ξημε­ρώ­νει, από τη στιγ­μή που μετα­φέρ­θη­καν στις φυλα­κές «Αβέ­ρωφ» στην Αθή­να και που παρά την πίκρα και τα βάσα­νά τους, δεν το έβα­λαν στιγ­μή κάτω, δεν υπο­κύ­ψα­νε, δεν Δήλω­σαν υπο­τα­γή ή μετά­νοια, παρέ­μει­ναν πιστές στο όρα­μα ενός κόσμου χωρίς αδι­κία κι εκμε­τάλ­λευ­ση του ανθρώ­που από τον άνθρω­πο κι έφευ­γαν για το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα, μ’ ένα «γεια σας γυναί­κες» τόσο φυσι­κό και τόσο θαρ­ρα­λέο που δεν άφη­νε περι­θώ­ρια στο λυγ­μό ή το δάκρυ. 

      Το τρί­το που τιτλο­φο­ρεί­ται «Απο­φυ­λά­κι­ση» εμπε­ριέ­χει την επι­στρο­φή στη ζωή και τη βιο­πά­λη. Την ανερ­γία και το κοι­νω­νι­κό στίγ­μα που ακο­λου­θού­σε σαν «ρετσι­νιά» τους απο­φυ­λα­κι­σμέ­νους αγω­νι­στές. Το πεί­σμα τους και ο αγώ­νας για επα­νέ­ντα­ξη σε μια άδι­κη κοι­νω­νία που τους είχε κατα­δι­κά­σει αθρόα και τους είχε περι­θω­ριο­ποι­ή­σει  σκλη­ρά και απάνθρωπα.

     Εμπε­ριέ­χει όμως και   την κάθαρ­ση, τη λύτρω­ση και την ελπί­δα. Η γνω­ρι­μία  με τον συνα­γω­νι­στή της και μετέ­πει­τα σύζυ­γό της, ποι­η­τή Γιώρ­γο Σιδέ­ρη, απο­τε­λεί το αίσιο φινά­λε του έργου, που τέρ­πει ευχά­ρι­στα και συνά­μα προ­κα­λεί συγκί­νη­ση,  μέχρι δακρύων».

sideri2

Απο­σπά­σμα­τα από τα βιβλία της συγ­γρα­φέα διά­βα­σαν η  ΤΑΣΑ ΚΑΡΒΕΛΗ- ΝΙΚΟΛΑΟΥ και ο ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ. Τον όλο συντο­νι­σμό έφε­ρε σε πέρας με άψο­γο τρό­πο  η ΛΕΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,  από το σύνο­λο «Γόρ­διος Δεσμός», «έντυ­σε»  μου­σι­κά την εκδή­λω­ση, με το τρα­γού­δι και την κιθά­ρα του.

Μεγά­λη συγκί­νη­ση, τέλος ,  προ­κά­λε­σε στο κοι­νό η σεμνή και απλή στά­ση και τοπο­θέ­τη­ση της σπου­δαί­ας αυτής αγω­νί­στριας και συγ­γρα­φέα, στο ευχα­ρι­στή­ριο κλεί­σι­μο της τιμη­τι­κής, για το πρό­σω­πό της, εκδήλωσης.

Προ­σω­πι­κό­τη­τα και άνθρω­πος, άξιο παρά­δειγ­μα προς μίμηση!

***

ΣΥΝΤΟΜΟ ΕΡΓΟ-ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ  ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΜΣΕΡΗ-ΣΙΔΕΡΗ

sideri3Γεν­νή­θη­κε στην Κοζά­νη. Το 1943 οργα­νώ­θη­κε στην ΕΠΟΝ και είχε ενερ­γό συμ­με­το­χή σ’ όλες τις δρα­στη­ριό­τη­τές της. Συνε­λή­φθη δύο φορές για τη δρά­ση της, την πρώ­τη στις 5 Δεκεμ­βρί­ου 1946 και τη δεύ­τε­ρη στις 7 Ιου­λί­ου 1947, οπό­τε και κατα­δι­κά­στη­κε πέντε φορές σε θάνα­το. Έμει­νε δεκα­τέσ­σε­ρα χρό­νια στη φυλα­κή, περι­μέ­νο­ντας κάθε μέρα την εκτέ­λε­σή της. Στις 23 Νοεμ­βρί­ου 1959 απο­φυ­λα­κί­στη­κε με τα μέτρα ειρή­νευ­σης. Στις εκλο­γές του 1961 ήταν υπο­ψή­φια βου­λευ­τής του συν­δυα­σμού «Παν­δη­μο­κρα­τι­κόν Αγρο­τι­κόν Μέτω­πο Ελλά­δος (ΠΑΜΕ)» στην Κοζά­νη. Το 1981εκδόθηκε από τον εκδο­τι­κό οίκο «Ερμής» το πρώ­το της βιβλίο με τίτλο «Δεκα­τέσ­σε­ρα Χρό­νια», έργο βιο­γρα­φι­κό που παρου­σιά­ζει τη ζωή της από τη σύλ­λη­ψη μέχρι και την απε­λευ­θέ­ρω­σή της. To 1992 παρου­σί­α­σε το δεύ­τε­ρο βιβλίο της με τίτλο «Χρό­νια Οδύ­νης» με τρία αντι­στα­σια­κά διη­γή­μα­τα ενώ εκκρε­μούν υπό έκδο­ση άλλα τρία έργα της. Από το 1984 είναι μέλος της Εται­ρεί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.

______________________________________________________________

Η Μαργαρίτα Φρονιμάδη – Ματάτση, σπούδασε αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία. Μαθήτρια ακόμα στο Γυμνάσιο του Ν. Ηρακλείου, έκανε τα πρώτα της βήματα στον κόσμο της Λογοτεχνίας και της ποίησης. Είναι μέλος της εταιρίας Ελλήνων λογοτεχνών (1994), ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του σωματείου λόγου και τέχνης ”Αλκυονίδες” (1991) και της Εταιρείας Κορίνθιων Συγγραφέων (2010). Έχει εκδώσει πέντε (5) ποιητικές συλλογές, από τις οποίες οι τέσσερεις (4) είναι δίγλωσσες. Από τη συμμετοχή της σε διάφορους διεθνείς και πανελλήνιους διαγωνισμούς έχει τιμηθεί με αρκετές διακρίσεις και επαίνους.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο