Πέντε στοιχεία-στιγμές από την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για το ΔΣΕ

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

1. Η εμφα­νής συγκί­νη­ση του ομι­λη­τή, Δημή­τρη Γόντι­κα, η οποία ξεχεί­λι­ζε και στο ακρο­α­τή­ριο, και η φωνή του που έσπα­σε καθώς απευ­θυ­νό­ταν στην παλιά φρου­ρά των αγω­νι­στών, και τους εκπρο­σώ­πους της που είναι εν ζωή.

2. Οι αει­θα­λείς εκπρό­σω­ποι αυτής της δρα­κο­γε­νιάς, που αγω­νί­ζο­νται στα­θε­ρά κι αδιά­λει­πτα, σαν αγέ­ρα­στοι έφη­βοι, αλλά χαί­ρο­νται σα μικρά παι­διά, με τις τιμη­τι­κές εκδη­λώ­σεις και την ανα­γνώ­ρι­ση που τους απο­δί­δε­ται. Τότε μπο­ρείς να δια­βά­σεις στα μάτια τους, τη χαρά της δικαί­ω­σης και της “αντα­μοι­βής” για τη μακρό­χρο­νη αγω­νι­στι­κή πορεία τους.

3. Ο κόσμος που κατέ­κλυ­σε ασφυ­κτι­κά την αίθου­σα συνε­δριά­σε­ων της ΚΕ στον Περισ­σό και τους περι­βάλ­λο­ντες χώρους (φουα­γιέ, κτλ) με τις τοπο­θε­τη­μέ­νες γιγα­ντο­ο­θό­νες. Δεί­χνει έτσι τη δίψα του για το σπά­νιο ιστο­ρι­κό υλι­κό και τις πλη­ρο­φο­ρί­ες που περιέ­χει το ντο­κι­μα­ντέρ, κι ότι θα το αγκα­λιά­σει θερ­μά κατά τη διάρ­κεια του ταξι­διού του σε διά­φο­ρες πόλεις της Ελλά­δας, το επό­με­νο χρο­νι­κό διάστημα.

4. Η ιδιαί­τε­ρη στιγ­μή και το ηχη­τι­κό από­σπα­σμα με τη φωνή του Νίκου Ζαχα­ριά­δη, που μιλά­ει για το δεύ­τε­ρο αντάρ­τι­κο, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νος την ανα­γκαιό­τη­τά του, και μάλι­στα όχι σε μια τυχαία περί­στα­ση, αλλά στην 7η Ολο­μέ­λεια του 57′, από τη θέση του κατηγορούμενου.

5. Η κοπιώ­δης, πολύ­μη­νη προ­σπά­θεια ομά­δας σκη­νο­θε­τών, με συντο­νι­στή τον Κώστα Στα­μα­τό­που­λο, να χωρέ­σει σε δύο σχε­δόν ώρες την τρί­χρο­νη επο­ποι­ία και το μεγα­λείο του ένο­πλου αγώ­να του ΔΣΕ.

Το ντο­κι­μα­ντέρ αρχί­ζει πλέ­ον το ταξί­δι του σε γει­το­νιές, πόλεις και χωριά στις εκδη­λώ­σεις των κομ­μα­τι­κών οργανώσεων.