Βοσκόπουλος — Καισαριανή — Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

10 …100 … 1000 υπο­ψή­φιοι — Δύο (2 -μόνο) πολι­τι­κές: από τη μια ο δύσκο­λος καθη­με­ρι­νός αγώ­νας, στο πλευ­ρό των λαϊ­κών στρω­μά­των, στη­ρί­ζο­ντας τις ανά­γκες και τις αγω­νί­ες τους κι από την άλλη, όλα ανά­κα­τα ‑απρο­κά­λυ­πτα ή συγκα­λυμ­μέ­να, από τους σικά­τους με τα εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα και τις ψεύ­τι­κες υπο­σχέ­σεις, μέχρι την πολι­τι­κή αλη­τεία και απά­τη, τα παρα­πλα­νη­τι­κά λόγια, την ανοι­χτή συκο­φα­ντία…

Αυτή την Κυρια­κή του «2^ου γύρου» στην Και­σα­ρια­νή, απέ­να­ντι στον Ηλία Στα­μέ­λο, αγω­νι­στή δήμαρ­χο της Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση εμφα­νί­ζε­ται ο (παλιός γνώ­ρι­μος) Χρή­στος Βοσκό­που­λος με το προ­σω­πείο του «νέου» που ‑δήθεν, ενα­γώ­νια (όλε — όλε !!) «τον ζητά­ει ο λαός να μας σώσει» και που ξεδι­πλώ­νει τα «προ­σό­ντα» του ως εξής (σε τρί­το πρό­σω­πο ως είθισται):

• [«ατού 1^ο») Εγγο­νός του αγω­νι­στή της Εθνι­κής Αντί­στα­σης Γιώρ­γου Κου­βά και ανι­ψιός του πολι­τι­κού καθο­δη­γη­τή του ΚΚΕ στα χρό­νια της κατο­χής Πλά­τω­να, ενερ­γός πολί­της από τη δεκα­ε­τία του ’70 με αγώ­νες στο μαθη­τι­κό και φοι­τη­τι­κό κίνη­μα ως γραμ­μα­τέ­ας της ΚΝΕ Και­σα­ρια­νής (ΣΣ |> «παλιά μου τέχνη κόσκι­νο», για όλους εκεί­νους, τους λυσ­σα­σμέ­νους αντι­κο­μου­νι­στές που, ενώ οι ίδιοι «πέρα­σαν και δεν ακού­μπη­σαν», σκυ­λεύ­ουν ακό­μη και τη μνή­μη αγω­νι­στών, που έτυ­χε να είναι ‑μακρι­νοί τους συγγενείς)
• [«ατού 2^ο») Γεν­νή­θη­κε και μένει στην Και­σα­ρια­νή — κατά­γε­ται από Μικρα­σιά­τες γονείς (ΣΣ & απο­ρί­ας άξιον |> ε…! και λοι­πόν; θυμί­ζου­με πως, ο ιστο­ρι­κός δήμαρ­χος της πόλης ο σύντρο­φός μας ο Πανα­γιώ­της Μακρής που συνα­ντή­θη­κε με την ιστο­ρία της και έγι­νε ένα μαζί της και το όνο­μα του έγι­νε συνώ­νυ­μο με την ίδια την πόλη ‑και που ο Βοσκό­που­λος είχε το θρά­σος στη χτε­σι­νή του προ­ε­κλο­γι­κή ομι­λία να ανα­φερ­θεί ψηφο­θη­ρι­κά -«βαθύ­τα­τα συγκι­νη­μέ­νος» ακό­μη και σ’ αυτόν, κατα­γό­ταν από το «άση­μο» Μπι­σχί­νι, που μετέ­τρε­ψε σε ιστο­ρι­κή μνή­μη)    |>[#]
• [«ατού 3^ο») Είναι (λοπως μας δια­βε­βαιώ­νει) διπλω­μα­τού­χος Αρχι­τέ­κτο­νας και ήταν υπο­ψή­φιος Διδά­κτωρ (ΣΣ |> για να μην το αδι­κού­με, εδώ λέει την αλή­θεια: πάλαι ποτέ ήταν και έτσι έμει­νε υπο­ψή­φιος… παρε­μπι­πτό­ντως να μας πει και πως δρα­στη­ριο­ποιεί­ται επαγ­γελ­μα­τι­κά ‑αν ασχο­λεί­ται ή ασχολήθηκε)
• Τα υπό­λοι­πα μάλ­λον κοι­νό­τυ­πα και τετριμ­μέ­να,άνθρα­κες ο θησαυ­ρός, …έχει γνώ­σεις ηλε­κτρο­νι­κών υπο­λο­γι­στών (ακό­μη και τα μωρά σήμε­ρα όχι απλά έχουν, αλλά είναι «αυθε­ντί­ες») … έχει ασχο­λη­θεί με τον Κινη­μα­το­γρά­φο (;; ‑χωρίς περαι­τέ­ρω διευ­κρί­νη­ση) …είναι μέλος του ΤΕΕ (μαζί με άλλους 100.00 και βάλε), συμ­με­τέ­χει σε μαζι­κούς φορείς (τι να πού­με; είσαι ό,τι δηλώ­σεις) …είναι παντρε­μέ­νος με γιο 29 ετών (αυτό πρέ­πει να έχει μεγά­λη σημα­σία για τα τεκται­νό­με­να της πόλης, εμείς ως κολ­λη­μέ­νοι δεν το πιά­νου­με, αλλά δεν πει­ρά­ζει) και τέλος δυο πραγ­μα­τι­κά σημα­ντι­κά «προ­σό­ντα», που περ­νά­νε στο ντούκου

|>[#]  Έλε­γε ο σ. Πανα­γιώ­της κλεί­νο­ντας προ­ε­κλο­γι­κή του ομι­λία στις πρώ­τες ελεύ­θε­ρες μετά τη χού­ντα δημο­τι­κές εκλο­γές του 1975. (…) “Από­ψε για πρώ­τη φορά θα κάνω μια δήλω­ση απα­ντη­τι­κή σ’ αυτούς που καπη­λεύ­ο­νται την «και­σα­ρια­νιώ­τι­κη» κατα­γω­γή & τους «μικρα­σιά­τες γονείς». Θεω­ρώ τον εαυ­τό μου από την πρώ­τη ώρα που ήρθα στην Και­σα­ρια­νή, τόσο Και­σα­ρια­νιώ­τη όσο έδει­ξα πως είμαι. Όποιος έντι­μος ας το μετρή­σει με το μονα­δι­κό μέτρο της αυτα­πάρ­νη­σης. Κι αν δεν είχα την τύχη να παί­ξω στην παι­δι­κή μου ηλι­κία στα δρο­μά­κια της Και­σα­ρια­νής, είχα την τιμή και ευτυ­χία να παλέ­ψω όλα αυτά τα χρό­νια για τους δρό­μους, τα δρο­μά­κια και μέσα σ’ αυτούς για την τύχη της Και­σα­ρια­νής μαζί με το λαό της Και­σα­ρια­νής. Με ξέρε­τε ποιος είμαι. Είμαι ο κομ­μου­νι­στής δήμαρ­χος. Είμαι ο δήμαρ­χος ΟΛΩΝ ανε­ξαι­ρέ­τως των Και­σα­ρια­νιω­τών. Όταν το 1964 με στεί­λα­τε να σας υπη­ρε­τή­σω στο δήμο με το 64% των ψήφων, ξέρα­τε καλά μόνο ένα: ότι είμαι κομ­μου­νι­στής και γι’ αυτό με εμπι­στευ­τή­κα­τε. Τώρα με γνω­ρί­σα­τε και σαν δήμαρ­χο ολά­κε­ρου του λαού της Και­σα­ρια­νής, του λαού που τον υπη­ρέ­τη­σα κάτω από τις γνω­στές σε όλους σας δύσκο­λες συν­θή­κες” (…)

Αυτά κ. Βοσκό­που­λε! από το σύντρο­φό ΜΑΣ τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΔΗΜΑΡΧΟ Πανα­γιώ­τη Μακρή

• 1^ο) Συνερ­γά­στη­κε σε μελέ­τες χρη­μα­το­δό­τη­σης έργων μεγά­λης κλί­μα­κας (ΣΣ |> να δεις τι σου ΄χω για μετά…) και 2^ο) Συνε­χί­ζει την πολι­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα ενταγ­μέ­νος στην υπό­θε­ση της κεντρο­α­ρι­στε­ράς, αγω­νι­ζό­με­νος για προ­ο­δευ­τι­κές αλλα­γές στη συνοι­κία και τον τόπο μας (τι εστί κεντρο-αρι­στε­ρά, γνω­στό ‑εδώ μας έκα­ψε τη γού­να η 1^η & 2^η φορά «αρι­στε­ρά», το τελευ­ταίο μπο­ρεί να δεί­χνει εκτός θέμα­τος, αλλά θα το ξανα­βρού­με μπρο­στά μας στις επερ­χό­με­νες ‑χωρίς υπη­ρε­σια­κή, βου­λευ­τι­κές της 7^ης Ιού­λη, οπό­τε θα επανέλθουμε)

Το «φιλό­δο­ξο» πρό­γραμ­μά του  9+1 σημεία για την πόλη:

• Δια­χεί­ρι­ση απορ­ριμ­μά­των ως ευκαι­ρία οικο­νο­μι­κής ανά­πτυ­ξης.
• Μια πόλη αλλη­λεγ­γύ­ης κι ίσων ευκαι­ριών με δομές στή­ρι­ξης για όλες τις ηλι­κί­ες και κοι­νω­νι­κές ομά­δες (ΣΣ |> αυτό απο­τε­λεί παγκό­σμια πρω­το­τυ­πία, μπο­ρεί να μπει και στο βιβλίο Γκί­νες, εκτός και ως σια μαγεί­ας δημιουρ­γή­σει κάποια «σοσια­λι­στι­κή» ‑και για­τί όχι; «κομ­μου­νι­στι­κή» νησί­δα, εν είδει ομφα­λού της γης…)
• Βιώ­σι­μη αστι­κή κινη­τι­κό­τη­τα με ανα­βάθ­μι­ση της δημο­τι­κής συγκοι­νω­νί­ας, ποδη­λα­το­δρό­μους, … και βιο­κλι­μα­τι­κές γει­το­νιές (ω… ρε μάνα μου φοβε­ρό …ο…ό! για φαντά­σου «βιώ­σι­μη -βιο­κλι­μα­τι­κή, αστι­κή κινη­τι­κό­τη­τα» τι ΄ναι πάλι τού­το; δεν το πιά­νει ο νους μας)
• Απο­τρο­πή δια­μπε­ρούς κυκλο­φο­ρί­ας με απο­συμ­φό­ρη­ση της κεντρι­κής λεω­φό­ρου (σ’ αυτό μαζί σου Χρή­στο, ένα Stop και μερι­κά ντό­μπερ­μαν πάνω… ένα Stop με ηλε­κτρο­νι­κό face control — προς το παλιό δημαρ­χείο για­τί πως αλλιώς θα περ­νά­νε οι Και­σα­ρια­νιώ­τες κάτω, λύθη­κε το πρό­βλη­μα!! …μπο­ρεί να χρεια­στεί και καμιά μάχη εκ του συστά­δην, αλλά αυτά εσύ τα μασάς, «Εθνι­κής Αντί­στα­σης» είναι αυτή).
• Ψηφια­κός μετα­σχη­μα­τι­σμός του Δήμου (??) μετά­βα­ση από τη συμ­βα­τι­κή στην ψηφια­κή πόλη (ΣΣ |> εδώ μας πιά­νεις αδιά­βα­στους, περι­μέ­νου­με περαι­τέ­ρω εξη­γή­σεις, παρα­κο­λου­θή­σα­με ομι­λί­ες σου, συνε­ντεύ­ξεις, σχε­δόν τα πάντα, αλλά αυτή τη «μετά­βα­ση» δεν την καταλάβαμε).
• Σχε­δια­σμός της νέας πολι­τι­στι­κής ταυ­τό­τη­τας της πόλης μας. Μοχλός ανά­πτυ­ξης της Και­σα­ρια­νής είναι η ταυ­τό­τη­τά της (ΣΣ |> 1) κατα­λά­βα­με καλά!: η πολι­τι­στι­κή ταυ­τό­τη­τα της Και­σα­ρια­νής έχει να κάνει με την ιστο­ρία της άρα η νέα με το ξανα­γρά­ψι­μο αλλά ΕΕ …βλ. κόκ­κι­νος — μαύ­ρος φασι­σμός κά 2) γνω­ρί­ζου­με την περί­φη­μη αρχι­μή­δεια ρήση «δός μοι πᾷ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινή­σω», αλλά περί «πᾷ στῶ ταυ­τό­της-ταυ­τό­τη­τος» γιοκ…)
• Δημιουρ­γία δικτύ­ου πολι­τι­στι­κών / περι­βαλ­λο­ντι­κών περι­η­γή­σε­ων με σχε­δια­σμό ιστο­ρι­κών δια­δρο­μών (αυτό καλό μας ακού­γε­ται, αλλά καν το πιο συγκε­κρι­μέ­νο ευλο­γη­μέ­νε, να ξέρου­με αν θα χρεια­στού­με στο­λή εκστρα­τεί­ας, ορει­βα­τι­κό μπο­τά­κι, πιο­λέ κλπ)
• Μου­σείο Και­σα­ρια­νής: ανα­βάθ­μι­ση του ιστο­ρι­κού χώρου του Σκο­πευ­τη­ρί­ου σε πολύ­πλευ­ρο ιστο­ρι­κό και πολι­τι­στι­κό κέντρο (εδώ είναι μακριά η κου­βέ­ντα, θα στα­θού­με παρακάτω).
• Δημιουρ­γία ενερ­γού κοι­νω­νι­κού δικτύ­ου: ο εθε­λο­ντι­σμός γίνε­ται η κινη­τή­ριος δύνα­μη της τοπι­κής κοι­νω­νί­ας: |> καλό αυτό!, θα μας λύσει πολ­λά προ­βλή­μα­τα, στα­δια­κά δε θα χρειά­ζε­ται ούτε προ­σω­πι­κό στο δήμο, ούτε δομές, ούτε τίπο­τα |> Κάθε μέρα σκου­πί­ζου­με μόνοι μας πεζο­δρό­μια, τα δια­μορ­φώ­νου­με με κατά βού­λη­ση με «χρώ­μα­τα κι αρώ­μα­τα», δεν­δρο­φυ­τεύ­ου­με και κλα­δεύ­ου­με περί­τε­χνα, δυο φορές τη βδο­μά­δα καθα­ρί­ζου­με συλ­λο­γι­κά του δρό­μους …κάπως έτσι. Και σε συν­δυα­σμό με τη «μετά­βα­ση από τη συμ­βα­τι­κή στην ψηφια­κή πόλη» ‑βλ παρα­πά­νω [5] λύνου­με όλα τα υπό­λοι­πα, θα μεί­νει και χώρος στα δημο­τι­κά κτί­ρια για οικο­νο­μι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση, που θα καλύ­πτει ‑του­λά­χι­στον σε μια πρώ­τη φάση τα έξοδα.
• και το κλου (10^ο).
• +1. Οργα­νω­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση του Εσω­τε­ρι­κού Περι­βάλ­λο­ντος του Δήμου με σχε­δια­σμό ενός δήμου ανοι­χτού προς τους πολί­τες με συμ­με­το­χι­κές και δια­φα­νείς δια­δι­κα­σί­ες. «Επι­θυ­μού­με να ανα­με­τρη­θού­με με την καθη­με­ρι­νό­τη­τα. Μπο­ρεί να το κάνει κάποιος καλύ­τε­ρα από τον άνθρω­πο της διπλα­νής πόρ­τας; Ενερ­γο­ποιού­με τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα της αλη­θι­νής ζωής: συμ­μα­θη­τές, φίλους, γεί­το­νες, συνερ­γά­τες, συνα­δέλ­φους, συνα­γω­νι­στές»  |> Γιούρ­για …α ..α!  και τους φάγα­με!  20 συμ­μα­θη­τές, 15 φίλοι, …γεί­το­νες, συνερ­γά­τες Cartago Delenda est

Έλε­γε ‑σε ανύ­πο­πτο χρό­νο, για­τί αυτά τα έκα­νε πλέ­ον «γαρ­γά­ρα» (βλ |>Λύση για το Σκο­πευ­τή­ριο Τώρα!<|-αν υπάρ­χει ακό­μη η ανάρ­τη­ση) ο κ. Βοσκό­που­λος ο «άνθρω­πος της διπλα­νής πόρ­τας»:  Το Σκο­πευ­τή­ριο είναι ένα χρό­νιο πρό­βλη­μα – τόσο χρό­νιο που κανείς πλέ­ον δεν ασχο­λεί­ται με την επί­λυ­σή του. Όλα αυτά τα χρό­νια έχου­με γίνει μάρ­τυ­ρες μεγα­λο­στο­μιών και κήρυ­ξης ανέν­δο­των αγώ­νων και τελι­κά βρι­σκό­μα­στε πάλι στην αρχή, χωρίς λύση και μάλι­στα υπό τις χει­ρό­τε­ρες δυνα­τές συν­θή­κες, Η ιστο­ρία θα ξανα­γρα­φτεί, αφού δια­γρα­φεί από τον χώρο κάθε μαρ­τυ­ρία αντί­στα­σης. Φαί­νε­ται πως τίπο­τα δεν μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει την επέ­λα­ση των βαρ­βά­ρων. Η ναρ­κω­μέ­νη ελλη­νι­κή κοι­νω­νία παρα­κο­λου­θεί με δέος να εκποιεί­ται η δημό­σια περιου­σία με μονα­δι­κό κρι­τή­ριο την εξό­φλη­ση των δανει­στών |> και μετά στο «ψητό».

• Τι πρέ­πει να γίνει; 
• Τι μπο­ρεί να γίνει;
• Σ’ αυτή τη δυσμε­νή συγκυ­ρία μπο­ρεί να υπάρ­ξει λύση; 
• Εκτός απ’ την άμυ­να, μπο­ρεί να υπάρ­ξει επίθεση; 
• Εμείς πιστεύ­ου­με πως ΝΑΙ! Ίσως να είναι και η τελευ­ταία μας ευκαι­ρία. Προτείνουμε:
• Ο Δήμος να εκμε­ταλ­λευ­τεί την δια­μορ­φού­με­νη συγκυ­ρία και την στή­ρι­ξη της κοι­νής γνώ­μης και να προ­χω­ρή­σει άμε­σα σε ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ του συνό­λου του χώρου του Σκοπευτηρίου. 
• Ο Δήμος θα πρέ­πει να συγκε­ντρώ­σει τα απα­ραί­τη­τα κεφά­λαια, τώρα που οι αξί­ες γης καταρρέουν. 
• Να πιέ­σει το κρά­τος, την κυβέρ­νη­ση, να ξεκι­νή­σει Πανευ­ρω­παϊ­κή εκστρα­τεία εξεύ­ρε­σης κεφα­λαί­ων…
• Ας μετα­θέ­σου­με λοι­πόν τον διά­λο­γο για το ζήτη­μα του Σκο­πευ­τη­ρί­ου στο οικο­νο­μι­κό πεδίο…
• Αν δεν μεθο­δεύ­σου­με ορι­στι­κή λύση για το Σκο­πευ­τή­ριο θα εγκλω­βι­στού­με στον μύθο του Σίσυ­φου: θα γυρ­νά­με ξανά και πάντα στην αρχή.
• Και όσο κυλά ο χρό­νος θα δυσχε­ραί­νει ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο η επί­λυ­ση του ζητή­μα­τος έως ότου ίσως φύγει ορι­στι­κά και αμε­τά­κλη­τα από τα χέρια μας.
• Απαι­τεί­ται άμε­ση απά­ντη­ση ΤΩΡΑ.
• Αυτή δεν είναι άλλη από την απαλ­λο­τρί­ω­ση του συνό­λου του Σκο­πευ­τη­ρί­ου, στο όνο­μα του λαού της Και­σα­ρια­νής (sic).

Αλλά και τώρα για­τί αυτές οι αντι­λή­ψεις δεν αλλά­ζουν, αντί­θε­τα παγιώ­νο­νται, ο κος Βοσκό­που­λος στην εφη­με­ρί­δα Ζω2, θυμή­θη­κε την Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά δηλώ­νο­ντας ότι «1η Μάη απερ­γία» είναι (σαν τίτλος) προ­σχη­μα­τι­κός. Στο βωμό του εντυ­πω­σια­σμού και των εκλο­γι­κών του επι­διώ­ξε­ων λερώ­νο­νται αξί­ες και αρχές, απα­ξιώ­νε­ται η πάλη δεκα­ε­τιών και η συμ­βο­λή τίμιων αγωνιστών. 

• Στα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια κάθε τι το φιλερ­γα­τι­κό του δημιουρ­γού­σε αλλερ­γία.
• Την στή­ρι­ξη των εργα­ζό­με­νων και των διεκ­δι­κή­σε­ών τους τα χλεύ­α­ζε ως λαϊ­κι­σμό.
• Ενο­χλού­νταν από τα ψηφί­σμα­τα κατα­δί­κης της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, που προ­κα­λούν τα μαζι­κά κύμα­τα της προ­σφυ­γιάς και πνιγ­μέ­να παι­διά (είχε δηλώ­σει επί λέξη πως «δεν θανα­σχο­λη­θώ και θα ψηφί­ζω λευ­κό»).
• Ήταν βεβαί­ως απών απ’ όλες τις κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων που ζητού­σαν ανθρώ­πι­νες εργα­σια­κές σχέσεις.
• Βγαί­νει από τα ρού­χα του δήθεν για όσους καπη­λεύ­ο­νται την ιστο­ρία της πόλης. Ο ίδιος εξαρ­γυ­ρώ­νει και το τελευ­ταίο μέτρο που περ­πά­τη­σε σε Πρω­το­μα­γιά­τι­κη πορεία, πριν από 40 χρό­νια. Προ­σφι­λής του τακτική.
• Μετά το 2014 όταν το «Θυσια­στή­ριο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ» κιν­δύ­νε­ψε από το ΤΑΙΠΕΔ και ο λαός με τις κινη­το­ποι­ή­σεις του το απέ­τρε­ψε, όταν ορα­μα­τι­ζό­ταν επεν­δυ­τές για να το αγο­ρά­σουν (βλ παρα­πά­νω), το 2016 η θέση του για την έξω­ση της Σκο­πευ­τι­κής, ήταν η (χρη­μα­τι­κή) απο­ζη­μί­ω­σή της.
• Δεν διστά­ζει να θυσιά­σει κάποια από τα πιο ιστο­ρι­κά οικο­δο­μή­μα­τα της πόλης μας, όταν πρέ­πει να εξυ­πη­ρε­τή­σει επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η πρό­τα­σή του για τη χωρο­θέ­τη­ση του Μετρό έτσι που να κατα­στρέ­φο­νται μέρη του σχο­λι­κού συγκρο­τή­μα­τος Βενι­ζέ­λου και του γηπέ­δου Νηαρ Ηστ.
• Η ιστο­ρι­κή φυσιο­γνω­μία της πόλης είναι τελι­κά γι’ αυτόν μια του­ρι­στι­κή ατρα­ξιόν σκόρ­πιων αρχι­τε­κτο­νι­κών στοι­χεί­ων. Μάλι­στα τα ήδη απο­φα­σι­σμέ­να έργα για το «Θυσια­στή­ριο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ», με πρω­το­βου­λία της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης, θέλο­ντας να κάνει εντύ­πω­ση με αορι­στί­ες και επι­τη­δευ­μέ­να λόγια, τα παρου­σιά­ζει ως δική του έμπνευ­ση.
• Προ­τεί­νει την εκχώ­ρη­ση σε ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των κυλι­κεί­ων του Δήμου (Ξύλι­να, Καλο­πού­λα, Αιο­λία) και προ­μο­τά­ρει την αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα σε κάθε του βήμα.

βλ & Τοπι­κή Διοί­κη­ση και «Ανε­ξάρ­τη­τοι»

Ο εξαι­ρε­τι­κός σκι­τσο­γρά­φος JohnAntono-cartoonist μέσω του «Επι­κοι­νω­νία Βύρω­να-Και­σα­ρια­νής» έβα­λε την πινε­λιά του με ένα είδος ερω­τη­μα­τι­κού, που για εμάς δεν υπάρ­χει. Στα χρό­νια τα δικά μας μιλά­γα­με για σουτ «στο γάμο του καρα­γκιό­ζη», που σε μετέ­τρε­πε  αυτό­μα­τα σε «εξω­φυ­λα­ρού­χα»…