“Τίποτα δεν αλλάζει / αν δεν αλλάξουν όλα!” να ποια είναι η κεντρική ιδέα πίσω από τις ποιητικές δημιουργίες της Μαριάννας Γιαννουράκου, την οποία παρουσιάζει σήμερα το Ατέχνως. Δημιουργίες που αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα της κοινωνικής πραγματικότητας, χωρίς να διδάσκουν την αναγκαιότητα μιας άλλης κοινωνικής και γιατί όχι, αισθητικής προοπτικής στον αναγνώστη αλλά βοηθώντας τον να αντιληφθεί ότι ο ίδιος μπορεί να είναι ο φορέας αυτής της αλλαγής.
Τα ποιήματα της, γραμμένα σε απλή γλώσσα, αποτελούν ένα εύστοχο σχόλιο ή σκέψη πάνω στην επικαιρότητα. Υπερασπίζεται ότι ο αγώνας είναι το μόνο όπλο μας για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα κι όχι η παραίτηση. Γράφει χαρακτηριστικά: “Στο δρόμο οι σημαίες γίνονται ήλιος. / Στο σπίτι, είναι μονάχα πανιά, κουρέλια”.
Η ποιήτρια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έμαθε να διαβάζει, να γράφει, να σκέφτεται, να μιλά και με αυτά τα όπλα πορεύεται στη ζωή της. Το βιβλίο “Γιατί η ποίηση δεν είναι νανούρισμα, η ποίηση είναι σάλπισμα! ” (εκδόσεις Βακχικόν, 2014), με ποιήματα που γράφτηκαν, στην πλειοψηφία τους, στο Παρίσι, μέσα στα χρόνια της τελευταίας οικονομικής κρίσης, είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Ειρηναίος Μαράκης
Υετός
Τα ρολόγια σταμάτησαν να μετράνε τους φόβους μας,
πώς να κάμουν δουλειά με δυο μόνο δείχτες μέσα σε τέτοιο έρεβος…
Έβρεξε τόσο τούτες τις ώρες,
τις μέρες,
τις εβδομάδες,
τα χρόνια,
που μέρος στεγνό δεν έμεινε,
να κάτσεις δυο λεπτά να σκεφτείς,
να ξαποστάσεις.
Μα η βροχή,
— όπως κι ο φόβος -
σώνεται κάποτε.
Όπως τα δάκρυά μας,
που τα ξοδέψαμε δίχως ακόμη να ξέρουμε γιατί.
Πετούσε ένα πουλί και κλαίγαμε
σαν να χάναμε δικό μας άνθρωπο.
Κλαίγαμε πρωί, μεσημέρι, βράδυ,
σε διακοπές κι αργίες.
Στα όνειρά μας κλαίγαμε.
Φοβόμασταν να κοιμηθούμε το βράδυ,
να ξυπνήσουμε το πρωί,
να ονειρευτούμε,
να ελπίσουμε,
να ερωτευτούμε,
φοβόμασταν να κοιταχτούμε στα μάτια,
να μιλήσουμε,
να φωνάξουμε,
να παλέψουμε φοβόμασταν.
Μούσκεψε η ψυχή μας.
Άλλα δάκρυα δεν έχουμε να δώσουμε,
άλλους φόβους δεν πρόκειται να θρέψουμε,
τα ρολόγια τα ξεκρεμάσαμε από τους τοίχους,
σώθηκαν οι αναβολές.
Έφτασε η ώρα να απλώσουμε τα χέρια μας στον ήλιο,
να γεμίσουμε τις μέρες μας με ουρανό,
που κάθε μέρα τον υφαίναμε και τον ξηλώναμε τα βράδια
— να μην τον αρπάξουν κι αυτόν οι μνηστήρες.
Ένα πράγμα γνωρίζουμε καλά.
Τίποτα δεν αλλάζει
αν δεν αλλάξουν όλα!
Η στήλη «Νέοι Δημιουργοί» θα φιλοξενεί μία φορά τη βδομάδα ποιήματα ή διηγήματα νέων δημιουργών και όχι μόνο. Προϋπόθεση, να μην έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο και φυσικά σε βιβλίο. Τη στήλη επιμελείται ο Ειρηναίος Μαράκης.
Φιλοδοξία μας είναι, στις αρχές του 2016 να εκδοθεί μια συλλογή ποιημάτων (και αντίστοιχη διηγημάτων) που θα ανθολογηθούν από αυτά που θα φιλοξενήσουμε.
Μπορείτε να στέλνετε τη συμμετοχή σας, μαζί με ένα μικρό βιογραφικό, στο e‑mail του περιοδικού: [email protected]
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1986, απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα (e‑books) ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Διατηρεί το ιστολόγιο Λογοτεχνία και Σκέψη.