Άνεμος…

Το μπόι τους να ψηλώ­νει λίγο ακό­μα ένιω­σαν χιλιά­δες νέοι — και όχι μόνο — με τη νέα πρω­τιά της «Παν­σπου­δα­στι­κής ΚΣ» στα πανε­πι­στή­μια, για δεύ­τε­ρη συνε­χό­με­νη χρο­νιά. Αλλά δεν είναι μια τυχαία πρω­τιά: Για­τί όσο ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ και διά­φο­ροι άλλοι, τύπου Βαρου­φά­κη, «κριν­τζά­ρουν», τάζουν 150άρια και παρι­στά­νουν τον «θείο που κάθε­ται με τη νεο­λαία», ενώ έχουν βάλει βαριά την υπο­γρα­φή τους σε όλα όσα κάνουν μαύ­ρη τη ζωή της, μόνο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στέ­κο­νται στα­θε­ρά μπρο­στά στον αγώ­να για όλα όσα δικαιού­νται οι νέοι. Στα­θε­ρά φανε­ρώ­νουν τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμε­ρα να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες των νέων στη μόρ­φω­ση και στη δου­λειά, σε σύγκρου­ση με το κεφά­λαιο και την πολι­τι­κή του. Ούτε όμως η πρω­τιά της ΠΚΣ ήταν η μονα­δι­κή που σκόρ­πι­σε χαρά στον λαό: Τα απο­τε­λέ­σμα­τα σε μια σει­ρά από σωμα­τεία και φορείς το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, οι πρω­τιές των αγω­νι­στι­κών — ταξι­κών δυνά­με­ων σε Εργα­τι­κά Κέντρα (όπως της Αθή­νας), κόντρα στην παρέμ­βα­ση της εργο­δο­σί­ας και των δυνά­με­ων του συμ­βι­βα­σμού, έδω­σαν ελπί­δα και ανά­τα­ση σε χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους, για τα δύσκο­λα που είναι μπροστά.

… αισιοδοξίας

Οι μάχες αυτές δεί­χνουν και κάτι ακό­μα: Οτι τα πράγ­μα­τα δεν είναι στα­μα­τη­μέ­να και «ακί­νη­τα», ότι ο σπό­ρος του αγώ­να και της διεκ­δί­κη­σης καρ­πί­ζει σε ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρους χώρους, ότι ο σημε­ρι­νός συσχε­τι­σμός δυνά­με­ων δεν είναι «παχτω­μέ­νος» και μπο­ρεί να αλλά­ζει. Από δω ακρι­βώς πηγά­ζει και η βεβαιό­τη­τα ότι ο λαός έχει τη δύνα­μη όταν το απο­φα­σί­σει να περά­σει στην αντε­πί­θε­ση και να νική­σει! Αυτός ο άνε­μος ελπί­δας και αισιο­δο­ξί­ας θα φυσή­ξει παντού, σε κάθε χώρο δου­λειάς και γει­το­νιά, με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ. Κι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να προ­σπε­ρά­σουν ακό­μη περισ­σό­τε­ροι τους εκβια­σμούς και τα ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, και αντί «με βαριά καρ­διά» να ψηφί­σουν τους εχθρούς τους, να φτά­σουν στην κάλ­πη με ζεστή καρ­διά και το ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση