«Απά­τη­τα Βου­νά» ή αλλιώς οι «Περιο­χές Άνευ Δρό­μων» (ΠΑΔ) είναι το νέο για τη χώρα μας «καθε­στώς προ­στα­σί­ας» του ΥπΠε­ρι­βάλ­λο­ντος & Ενέρ­γειας, στο οποίο εντάσ­σο­νται έξι βου­νά: Λευ­κά Όρη στην Κρή­τη, Ταΰ­γε­τος στην Πελο­πόν­νη­σο, Σάος στη Σαμο­θρά­κη, Χατζή στη Νότια Πίν­δο, Σμό­λι­κας και Τύμ­φη στην Ήπει­ρο ‑ορει­νοί όγκοι που αντι­προ­σω­πεύ­ουν μόλις το 1% του συνο­λι­κού ορει­νού τοπί­ου της χώρας.

Την ώρα που οι ΑΠΕ ξεφυ­τρώ­νουν σαν μανι­τά­ρια σε όλη την επι­κρά­τεια της χώρας μας, εντός δασών και δασι­κών εκτά­σε­ων, στα όρια ή και εντός εθνι­κών δρυ­μών, σε αγρο­τι­κή γη υψη­λής παρα­γω­γι­κό­τη­τας και σύντο­μα ακό­μη και στη θάλασ­σα, το υπουρ­γείο επι­διώ­κει μέσω της πρω­το­βου­λί­ας ‑μπα­ρού­φα να κρύ­ψει την άκρως αντι­πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης, που παίρ­νο­ντας τη σκυ­τά­λη από την προη­γού­με­νη, προ­χω­ρά­ει τις απα­ραί­τη­τες για το κεφά­λαιο καπι­τα­λι­στι­κές αναδιαρθρώσεις.

Να σημειώ­σου­με ότι σήμε­ρα στη χώρα μας η συνο­λι­κή εγκα­τε­στη­μέ­νη ισχύς ΑΠΕ φτά­νει συνο­λι­κά τα 8.541 μεγα­βάτ, σύμ­φω­να με στοι­χεία του ΑΔΜΗΕ (4.293 μεγα­βάτ αιο­λι­κά πάρ­κα και 3.787 μεγα­βάτ φωτο­βολ­ταϊ­κά), ενώ μέχρι το 2030, σύμ­φω­να με το Εθνι­κό Σχέ­διο για την Ενέρ­γεια και το Κλί­μα, στό­χος είναι η συνο­λι­κή ισχύς να φτά­σει τα 15.100 μεγα­βάτ. Με απλά λόγια, ενώ η κυβέρ­νη­ση κινεί­ται στην κατεύ­θυν­ση υπερ­δι­πλα­σια­σμού της σημε­ρι­νής ισχύ­ος των πανά­κρι­βων ΑΠΕ, που χρυ­σο­πλη­ρώ­νει ο λαός και κατα­στρέ­φουν το περι­βάλ­λον, προ­σπα­θεί με «φερε­τζέ» την εν λόγω πρω­το­βου­λία να εμφα­νί­σει το μαύ­ρο άσπρο.

Την ίδια ώρα που συζη­τεί­ται ήδη στη Βου­λή ένας ακό­μη «ανα­πτυ­ξια­κός» νόμος της κυβέρ­νη­σης ΝΔ.

Τα «απά­τη­τα» (χωρίς δρό­μους | “Roadless Rule” – “Roadless areas”) έχουν ιστο­ρία ~30 χρό­νια, με πρώ­τη διδά­ξα­σα τις ΗΠΑ -«μανού­λα» ως γνω­στό στην οικο­λο­γι­κή «προ­στα­σία», με φτω­χό συγ­γε­νή της ΕΕ (δεί­τε και Έργο Απά­τη­τα Δάση | Roadless Forest Project … Οι περιο­χές άνευ δρό­μων θα προ­στα­τευ­τούν θεσμι­κά: η Ελλά­δα δεί­χνει το δρό­μο στην Ευρώ­πη — κά).

Στην Αμε­ρι­κή –σύμ­φω­να με τους ίδιους (USDA) “oι περιο­χές αυτές απο­τε­λούν περί­που το ένα τρί­το του Εθνι­κού Δασι­κού Συστή­μα­τος, ~58,5 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα, αλλά μόνο το 2% στις ηπει­ρω­τι­κές Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες (661 | σε πάνω από 2.000 μεγά­λες λεκά­νες απορ­ρο­ής που «παρέ­χουν πολ­λά κοι­νω­νι­κά και οικο­λο­γι­κά οφέλη»)”.

Χάρ­της, με τα “απά­τη­τα” που εκπό­νη­σε η ΕΕ 

Ήδη πολύ εύστο­χα το ΚΚΕ ανα­φέ­ρει σε σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση του ΓΤ … «τα “απά­τη­τα” βου­νά είναι ήδη πατη­μέ­να από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, με βάση τους νόμους και τις κυβερ­νη­τι­κές απο­φά­σεις όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ, που υλο­ποιούν τη στρα­τη­γι­κή της “πρά­σι­νης μετά­βα­σης” της EE».

Roadless Rule

Ξεκί­νη­σε στην Αμε­ρι­κή αρχές 10ετίας του 90 (επι­και­ρο­ποι­ή­θη­κε μάλι­στα με «συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία» το 2001) και μετά από ~30 χρό­νια στις 23-Δεκ-2020,  με εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα δασών να έχουν παρα­δο­θεί στα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, οι «πρά­σι­νοι μαχη­τές των δρό­μων» επέ­λε­ξαν τη δικα­στι­κή οδό με μηνύ­σεις κατά της διοί­κη­σης Τραμπ –τελευ­ταία για την προ­στα­σία του Εθνι­κού Δάσους Tongass στη Ν.Α Αλά­σκα. (σσ.) το μεγα­λύ­τε­ρο “Εθνι­κό Δάσος” των ΗΠΑ 16,7 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα — εύκρα­το τρο­πι­κό και  αρκε­τά απο­μα­κρυ­σμέ­νο | απο­μο­νω­μέ­νο, ικα­νό να φιλο­ξε­νή­σει πολ­λά είδη απει­λού­με­νης σπά­νιας χλω­ρί­δας και πανίδας.

Οι «προ­στά­τες» του το απο­ψι­λώ­νουν με υλο­τό­μη­ση συστη­μα­τι­κά, σε βάρος και της πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νη από τους αστούς μάχης ενά­ντια στην «κλι­μα­τι­κή αλλαγή»

Φωτο Τουί­τερ

Χρο­νο­λό­γιο Roadless Rule

(λένε)
Τα σχε­δόν 50 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα χωρίς δρό­μους στα Εθνι­κά μας Δάση είναι ένας αμε­ρι­κα­νι­κός θησαυ­ρός — προ­στα­τεύ­ο­νται και από νόμο του 2001—που εγκρί­θη­κε με συντρι­πτι­κή δημό­σια και κρα­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη— παρέ­χο­ντας ζωτι­κό βιό­το­πο για χιλιά­δες είδη άγριας ζωής, προ­στα­τεύ­ο­ντας τα απο­θέ­μα­τα πόσι­μου νερού για εκα­τομ­μύ­ρια Αμε­ρι­κα­νούς και δια­σφα­λί­ζο­ντας την ποιο­τι­κή αναψυχή.

(…)
1998
Ο επι­κε­φα­λής της δασι­κής υπη­ρε­σί­ας Michael Dombeck ανα­κοι­νώ­νει ότι θα ανα­πτύ­ξει μια πολι­τι­κή μετα­φο­ρών για το Εθνι­κό Δασι­κό Σύστημα.
Προ­τεί­νει επί­σης τη θέσπι­ση μορα­τό­ριουμ οδο­ποι­ί­ας διάρ­κειας 18 μηνών σε 130 Εθνι­κά Δάση όσο ανα­πτύσ­σε­ται αυτή η πολιτική.

1999

Σε ισχύ τίθε­ται προ­σω­ρι­νό μορα­τό­ριουμ που εγκρί­θη­κε από το Δασαρχείο.

Η Ένω­ση Βιο­μη­χα­νί­ας Ξύλου του Wyoming αμφι­σβη­τεί αμέ­σως το μορα­τό­ριουμ στο Ομο­σπον­δια­κό Περι­φε­ρεια­κό Δικα­στή­ριο. Η Earthjustice παρεμ­βαί­νει –χωρίς απο­τέ­λε­σμα για λογα­ρια­σμό κυβέρ­νη­σης και οικολόγων.

Στη συνέ­χεια αμφι­σβη­τεί­ται και από την Πολι­τεία του Αϊντάχο.

Ο (τότε πρό­ε­δρος) Κλί­ντον ακυ­ρώ­νει τα πάντα και ανα­κοι­νώ­νει ότι «η κυβέρ­νη­ση θα ανα­πτύ­ξει μια πιο ολο­κλη­ρω­μέ­νη πολι­τι­κή για την προ­στα­σία των υπό­λοι­πων απρο­στά­τευ­των περιο­χών άγριας φύσης (…) σε ξεχω­ρι­στή τρο­χιά από την προη­γου­μέ­νως ανα­κοι­νω­θεί­σα πολι­τι­κή μεταφορών.

2000

Η πρό­κλη­ση της Ένω­σης Βιο­μη­χα­νί­ας Ξυλεί­ας του Wyoming απορ­ρί­πτε­ται και μαζί η αγω­γή του Αϊντά­χο ως “πρό­ω­ρη”.

Η Δασι­κή Υπη­ρε­σία δημο­σιεύ­ει ένα Σχέ­διο Δήλω­σης Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων για προ­στα­σία 43 εκα­τομ. στρέμ­μά­των δάσους χωρίς δρό­μο, αλλά δεν προ­χω­ρά­ει (μένει στα χαρ­τιά). Το 2004, θα επε­κτα­θεί για να συμπε­ρι­λά­βει τον Εθνι­κό Δρυ­μό Tongass της Αλάσκας

2001

Στο τέλος της θητεί­ας του Κλί­ντον (Νοε-2000) εκδί­δει τη σχε­τι­κή οδη­γία που απα­γο­ρεύ­ει την υλο­το­μία, την κυκλο­φο­ρία, τις εκμε­ταλ­λεύ­σεις άνθρα­κα, φυσι­κού αερί­ου, πετρε­λαί­ου και άλλων ορυ­κτών σε ~58 εκατ. στρέμ­μα­τα (σσ. βρι­σκό­μα­στε στην περί­ο­δο αλλα­γής του ενερ­γεια­κού μείγ­μα­τος με ΑΠΕ και «πρά­σι­νη ανάπτυξη).

Η πρω­το­βου­λία έχει τερά­στια δημό­σια υπο­στή­ρι­ξη με 1,6 εκα­τομ­μύ­ρια σχό­λια – τα περισ­σό­τε­ρα στην ιστο­ρία των ΗΠΑ.
σσ. έμει­νε «οδη­γία», που δημο­σιεύ­τη­κε στο Ομο­σπον­δια­κό Μητρώο, χωρίς να γίνει ποτέ νόμος σε καμιά πολι­τεία.

Ο Τζορτζ Μπους ορκί­ζε­ται 43ος Πρόεδρος:

Ο νέος Επι­τε­λάρ­χης του Λευ­κού Οίκου, Andrew Card, στέλ­νει ραβα­σά­κι “Card Memo” στα τέλη Γενά­ρη –“εντέλ­λε­σθαι”, να μπουν τα πάντα στο συρ­τά­ρι, παράλ­λη­λα με «αέρα στα πανιά οι νέες  δικα­στι­κές προ­σφυ­γές (με «λαγούς» Boise Cascade Company + Πολι­τεία του Αϊντά­χο κά), το Υπουρ­γείο Δικαιο­σύ­νης των ΗΠΑ «δεσμεύ­τη­κε να ανα­βά­λει» κάθε προ­στα­τευ­τι­κό μέτρο.

2002

Εισά­γε­ται για συζή­τη­ση σε Βου­λή και Γερου­σία. Η πολι­τεία της Βόρειας Ντα­κό­τα κατα­θέ­τει προσφυγή

2003

Ο δικα­στής του Ομο­σπον­δια­κού Δικα­στη­ρί­ου του Ουαϊ­ό­μινγκ, Κλά­ρενς Μπρί­μερ, βρί­σκει την οδη­γία παρά­νο­μη και εκδί­δει δια­τα­γή που φέρε­ται να καλύ­πτει ολό­κλη­ρη τη χώρα.

2004

Το Περι­φε­ρεια­κό Εφε­τείο συμ­φω­νεί “να ακού­σει την έφε­ση” των παρεμ­βαι­νό­ντων για την εντο­λή του Ουαϊ­ό­μινγκ — ενώ η κυβέρ­νη­ση Μπους εκδί­δει νέα οδη­γία “που θα δίνει στην περι­φε­ρεια­κή διοί­κη­ση (σσ. κυβερ­νή­τες κλπ) την ευκαι­ρία θέσπι­σης απαι­τή­σε­ων αυτο­δια­χεί­ρι­σης για τις περιο­χές χωρίς δρό­μο που έχουν κατα­γρα­φεί στο Εθνι­κό Δασι­κό Σύστη­μα εντός των περιο­χών τους”.

Η πρό­τα­ση στη­ρί­ζε­ται από τα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ενώ οι περι­βαλ­λο­ντι­κές οργα­νώ­σεις  αντι­δρούν με …γελοιο­γρα­φί­ες.

2005

Η κυβέρ­νη­ση Μπους θέτει σε ισχύ οδη­γία με βάση τα παρα­πά­νω υπο­κα­τά­στα­το της πρώ­ην Roadless, που γρά­φε­ται κι αυτή στο Ομο­σπον­δια­κό Μητρώο, ενώ 20 περι­βαλ­λο­ντι­κές ομά­δες κατα­θέ­τουν μήνυ­ση στο ομο­σπον­δια­κό περι­φε­ρεια­κό δικα­στή­ριο στο Σαν Φραν­σί­σκο επι­διώ­κο­ντας να επα­να­φέ­ρουν την –ήδη απο­τυ­χη­μέ­νη αρχι­κή οδηγία.

Οι περι­βαλ­λο­ντι­κές οργα­νώ­σεις υπο­βάλ­λουν ανα­φο­ρές υπο­γε­γραμ­μέ­νες από 265.000 (!!) άτο­μα καλώ­ντας την κυβέρ­νη­ση Μπους να επα­να­φέ­ρει το παλιό καθεστώς.

Η εται­ρεία Silver Creek Timber Company αρχί­ζει να κόβει δέντρα σε μια «προ­στα­τευ­μέ­νη» περιο­χή στο Όρε­γκον, παράλ­λη­λα το Γρα­φείο Δια­χεί­ρι­σης Γης (Bureau of Land Management) δημο­πρα­τεί 20.000 στρέμ­μα­τα σε απο­γε­γραμ­μέ­νες περιο­χές «χωρίς δρό­μους» στο Κολο­ρά­ντο σε εται­ρεί­ες, που θα τις εξε­ρευ­νή­σουν για πιθα­νά κοι­τά­σμα­τα πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου.

2006

Η δικα­στής του ομο­σπον­δια­κού περι­φε­ρεια­κού δικα­στη­ρί­ου Elizabeth Laporte στο Σαν Φραν­σί­σκο δια­τάσ­σει την επα­να­φο­ρά της οδη­γί­ας Κλί­ντον για την προ­στα­σία ~50 εκα­τομ­μυ­ρί­ων στρεμ­μά­των άγριων εθνι­κών δασών και λιβα­διών «από την κατα­σκευή δρό­μων, την υλο­το­μία και την ανάπτυξη».

2007

Ο δικα­στής Laporte εκδί­δει ορι­στι­κή δια­τα­γή, εγκρί­νο­ντας τις άδειες γεω­τρή­σε­ων πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου (καθώς και τις μισθώ­σεις) –ανα­δρο­μι­κά από τον Μάιο του 2005, …το λόμπυ βιο­μη­χα­νί­ας ξυλεί­ας και η δασι­κή υπη­ρε­σία προ­σφεύ­γουν κατά της από­φα­σης. Ν|Σ για νέα οδη­γία κατα­τί­θε­ται  σε Βου­λή και Γερου­σία, ενώ ξεκι­νούν 10άδες –κατά, παρεμ­βά­σεις του πανί­σχυ­ρου δικα­στι­κού συστή­μα­τος των ΗΠΑ.

2008
Ενώ έχουν περά­σει 10 χρό­νια από το προ­τει­νό­με­νο μορα­τό­ριουμ της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ας και σχε­δόν 20 από την πρώ­τη «οδη­γία προ­στα­σί­ας» η Πολι­τεία της Καλι­φόρ­νια …μηνύ­ει (!!) τη Δασι­κή Υπη­ρε­σία επει­δή «απέ­τυ­χε να προ­στα­τεύ­σει περιο­χές Roadless σε τέσ­σε­ρα δασι­κά σχέ­δια στη νότια Καλιφόρνια».

Το προ­σχέ­διο της νέας οδη­γί­ας για το Κολο­ρά­ντο μπαί­νει σε δημό­σια δια­βού­λευ­ση (90 ημερών)

Αλλα­γή σκυ­τά­λης –στις 4 Νοεμ­βρί­ου ο Μπα­ράκ Ομπά­μα, εκλέ­γε­ται Πρό­ε­δρος και το Μάη του 2009 ανα­κοι­νώ­νει ότι «θα επα­νε­ξε­τά­σει όλα τα σχέ­δια Roadless Rule” αλλά …τον επό­με­νο χρό­νο, ενώ οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι τρί­βουν τα χέρια τους.

(και η ζωή συνεχίζεται)

Ο «δια­βο­λι­κά καλός» Donald Trump, κτη­μα­το­με­σί­της επι­χει­ρη­μα­τί­ας εργο­λά­βος και πρώ­ην τηλε­πα­ρου­σια­στής  εκλέ­γε­ται 45ος πρό­ε­δρος το 2017 και –αρχές 2019 η Δασι­κή Υπη­ρε­σία των Η.Π.Α. ανα­κοι­νώ­νει σχέ­δια για την κατάρ­γη­ση των προ­στα­τευ­τι­κών κανό­νων roadless forest+lands σε περισ­σό­τε­ρα από 9 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα περιο­χών που απα­γο­ρευό­ταν η παρέμ­βα­ση  για 10ετίες.

Και η διελ­κυ­στίν­δα συνε­χί­ζε­ται υπό τον Μπάι­ντεν, με τις δύο πλευ­ρές να παρα­δέ­χο­νται ότι –πρα­κτι­κά από λίγα έως τίπο­τε θα αλλά­ξουν … εξάλ­λου –όσο δεν υπάρ­χει ένα ταξι­κό κίνη­μα ανα­φο­ράς τα δικα­στή­ρια θα παί­ζουν καλά το ρόλο τους ως εποι­κο­δό­μη­μα του αστι­κού κράτους

Ηλί­ας Σιώ­ρας, ο για­τρός της καρ­διάς μας και του «ιερού πεζοδρομίου»

Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση των αγώνων του λαού για ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Αυτών που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Πλη­ρο­φο­ρί­ες – περισ­σό­τε­ρα εδώ