Ένας ακόμα κρίκος

Ένας ακό­μα κρί­κος στην αλυ­σί­δα της βαρ­βα­ρό­τη­τας για τους εργα­ζό­με­νους και τους λαούς προ­στέ­θη­κε ανοι­χτά της Πύλου, όπου εξε­λίσ­σε­ται ένα από τα πιο θανα­τη­φό­ρα εγκλή­μα­τα στο Προσφυγικό.Στο Αιγαίο, στη Μεσό­γειο, στη Λαμπε­ντού­ζα, χιλιά­δες πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες χάνουν κάθε χρό­νο τη ζωή τους, ξερι­ζω­μέ­νοι και κυνη­γη­μέ­νοι, ανα­ζη­τώ­ντας μια καλύ­τε­ρη ζωή.Αυτή είναι η άγρια «κανο­νι­κό­τη­τα» και όχι κάποια «παρά­πλευ­ρη απώ­λεια» της εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ών της.

Αυτή είναι η απο­κρου­στι­κή όψη του καπι­τα­λι­σμού, που μετρά­ει με όρους «κόστους — οφέ­λους» ακό­μα και την ανθρώ­πι­νη ζωή, πόσο μάλ­λον των προ­σφύ­γων και μετα­να­στών, που έχα­σαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και ψάχνουν «σανί­δα σωτηρίας».Ιδια είναι η πολι­τι­κή που δια­λύ­ει τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, βαθαί­νει την εκμε­τάλ­λευ­ση για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου, με εκεί­νη που ανοι­γο­κλεί­νει τη στρό­φιγ­γα των μετα­να­στευ­τι­κών ροών ανά­λο­γα με τις ανά­γκες της αγο­ράς σε εργα­τι­κό δυνα­μι­κό και τα ισχυ­ρά γεω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που συγκρού­ο­νται παγκόσμια.

Ιδια είναι η πολι­τι­κή που αφή­νει απρο­στά­τευ­το και εκτε­θει­μέ­νο τον λαό στην παν­δη­μία, στα εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα» και τους νεκρούς εργά­τες. Στη δια­λυ­μέ­νη Υγεία και τους θανά­τους επει­δή δεν υπάρ­χει ασθε­νο­φό­ρο. Στις υπο­συ­ντή­ρη­τες και ανα­σφα­λείς υπο­δο­μές που οδη­γούν σε εγκλή­μα­τα όπως στα Τέμπη.

Γιατί τελικά το δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»
δεν είναι σχήμα λόγου…
Ο «ανθρωπισμός» τους είναι υποκρισία και εμπαιγμός.

Οταν ΝΑΤΟ και ΕΕ, με συμ­με­το­χή και στή­ρι­ξη όλων των κυβερ­νή­σε­ων — και των ελλη­νι­κών — κάνουν θύτες και θύμα­τα τους λαούς σε ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις, στη­ρί­ζουν αντι­δρα­στι­κά καθε­στώ­τα, οδη­γώ­ντας στον ανα­γκα­στι­κό ξερι­ζω­μό εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους μακριά από τις πατρί­δες τους.Οταν είναι οι ίδιοι που εργα­λειο­ποιούν τα θύμα­τα της δικής τους πολι­τι­κής σε γεω­πο­λι­τι­κά παζά­ρια και αντα­γω­νι­σμούς, όταν στην προ­σφυ­γιά μυρί­ζο­νται κέρ­δη για τους ομί­λους των χωρών τους με πολύ φθη­νούς και φοβι­σμέ­νους εργάτες.Οταν στο «χρη­μα­τι­στή­ριο» της φρί­κης κοστο­λο­γούν 22.000 ευρώ το κεφά­λι καθε­νός από τους 30.000 «προ­νο­μιού­χους» πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες του προ­γράμ­μα­τος μετε­γκα­τά­στα­σης της ΕΕ, με το οποίο αυστη­ρο­ποιεί­ται κι άλλο ο Κανο­νι­σμός Ασύλου.Οταν κυβερ­νή­σεις υπο­γρά­φουν συμ­φω­νί­ες για κρα­τι­κό δου­λε­μπό­ριο, με τον μαν­δύα της «νόμι­μης» μετα­φο­ράς εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, όπως αυτές που υπέ­γρα­ψε πρό­σφα­τα η χώρα μας με την Αίγυ­πτο και το Μπα­γκλα­ντές, με κατά­πτυ­στους όρους εκμε­τάλ­λευ­σης, που είναι η «άλλη όψη» της «μαύ­ρης εργα­σί­ας» χιλιά­δων μεταναστών.

Η πολι­τι­κή που ανοι­γο­κλεί­νει τη στρό­φιγ­γα των μετα­να­στευ­τι­κών ροών ανά­λο­γα με τα συμ­φέ­ρο­ντα των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών της ΕΕ, της κατα­στο­λής, των φρα­κτών, του εγκλω­βι­σμού, της παρο­χής ασύ­λου με το στα­γο­νό­με­τρο — όλα αυτά δηλα­δή που συμ­βαί­νουν και στη χώρα μας απ’ όλες δια­χρο­νι­κά τις κυβερ­νή­σεις, δεν έχει στό­χο την «προ­στα­σία» και την «ασφά­λεια» του λαού — αλλά γίνε­ται για τα συμ­φέ­ρο­ντα και τα κέρ­δη του κεφαλαίου.Πάνω εκεί βρί­σκουν έδα­φος και τα κυκλώ­μα­τα των εγκλη­μα­τιών δια­κι­νη­τών, με «άκρες» στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό και σε διά­φο­ρες ΜΚΟ, να απο­σπούν αμύ­θη­τα κέρ­δη από το εμπό­ριο του ανθρώ­πι­νου πόνου και της ελπί­δας για μια καλύ­τε­ρη ζωή.