Ένας (σύγχρονος) “ήρως με παντούφλες”

Τί περί­με­νε τον στρα­τη­γό Δεκα­βά­λα της ται­νί­ας, μετά την απο­στρα­τεία του; Ο ίδιος περί­με­νε κατα­ξί­ω­ση, επαί­νους, παρά­ση­μα και μνεία του ονό­μα­τός του σε εθνι­κές επε­τεί­ους. Περί­με­νε ικα­νο­ποί­η­ση — κατα­ξί­ω­ση. Βρή­κε όμως μειω­μέ­νη τη σύντα­ξή του και την σύζυ­γό του να κάνει τα αδύ­να­τα δυνα­τά να τον προ­σγειώ­σει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, που­λώ­ντας τη στο­λή του, το ξίφος του, τα παρά­ση­μά του και ό,τι άλλο πολύ­τι­μο γι’ αυτόν από τη στρα­τιω­τι­κή του ζωή, για να μπο­ρέ­σουν να τα βγά­λουν πέρα στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά τους. Η ικα­νο­ποί­η­ση όμως ήρθε για τον στρα­τη­γό Δεκα­βάλ­λα. Πώς όμως; Με το στή­σι­μο του αδριά­ντα του στην πλα­τεία μπρο­στά από το σπί­τι του. Ένα άγαλ­μα που έτυ­χε να γίνει προ­ϊ­όν κατά­χρη­σης χρη­μά­των (υπερ­κο­στο­λό­γη­σης) από τον αρρα­βω­νια­στι­κό της κόρης του. Ένα άγαλ­μα που άλλο στό­χο υπο­τί­θε­ται ότι είχε και άλλο σκο­πό εξυπηρέτησε.

Σήμε­ρα; Τι συμ­βαί­νει σήμε­ρα; Μετά από μια μακρό­χρο­νη εργα­σία στις Ενο­πλες Δυνά­μεις ο σύγ­χρο­νος από­στρα­τος Δεκα­βά­λας, αντί να φου­σκώ­νει από περη­φά­νια για ό,τι προ­σέ­φε­ρε απλό­χε­ρα στα 40 περί­που χρό­νια προ­σφο­ράς του, υπο­μέ­νο­ντας πολ­λές φορές τις δυσκο­λί­ες που πέρα­σε και χωρίς να μπο­ρεί να αντι­δρά­σει, βλέ­πει την πλή­ρη σε βάρος του απα­ξί­ω­ση, τόσο από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ όσο και από τις προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ — ΚΙΝΑΛ, τη λήθη και τα καθρε­φτά­κια που του μοι­ρά­ζουν απλό­χε­ρα όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις. Επε­σε από τα σύν­νε­φα ο σύγ­χρο­νος Δεκα­βά­λας, ο οποί­ος στα μνη­μο­νια­κά χρόνια:

• Είδε τη σύντα­ξή του να μειώ­νε­ται πολ­λά­κις και με το τέχνα­σμα του νόμου Κατρού­γκα­λου, της «προ­σω­πι­κής δια­φο­ράς», η σύντα­ξη αυτή να μην αυξά­νε­ται ποτέ. Πρό­σφα­τα δε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ρίχνο­ντας στά­χτη στα μάτια των συντα­ξιού­χων — από­στρα­των, ανα­κοί­νω­σε αυξή­σεις το ύψος των οποί­ων δεν μπο­ρεί να ισορ­ρο­πή­σει τις δια­χρο­νι­κές απώ­λειες ούτε στο ελά­χι­στο και αφο­ρούν μόνο συντα­ξιού­χους που έχουν μηδε­νι­κή ή μικρή (μέχρι το ποσό της αύξη­σης) «προ­σω­πι­κή δια­φο­ρά». Το πλή­θος των συντα­ξιού­χων που έχουν μεγά­λη «προ­σω­πι­κή δια­φο­ρά» δεν θα δουν αύξη­ση, αλλά ένα εφά­παξ βοή­θη­μα — επί­δο­μα έως 300 ευρώ. Δικαί­ως οι από­στρα­τοι — συντα­ξιού­χοι ανα­ρω­τιού­νται: «Για ποιους είναι η ανά­πτυ­ξη που ευαγ­γε­λί­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση;». Προ­φα­νώς πρό­κει­ται για κοροϊ­δία σε όλο της το μεγαλείο.
• Είδε τη 13η και 14η σύντα­ξή του (τα λεγό­με­να Δώρα) να εξα­φα­νί­ζο­νται. Συντα­ξιου­χι­κά σωμα­τεία προ­σέ­φυ­γαν στη Δικαιο­σύ­νη και κέρ­δι­σαν την επι­στρο­φή των Δώρων για ένα 11μηνο (Ιού­νης 2015 — Μάης 2016), ενώ νέα προ­σφυ­γή, για τον χρό­νο από τον Μάη 2016 και εντεύ­θεν, δεν ευδο­κί­μη­σε δικα­στι­κά, αφού το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας με πρό­σφα­τη από­φα­σή του (1342/2023) απο­φά­σι­σε ότι «για δημο­σιο­νο­μι­κούς λόγους» ανα­δρο­μι­κή κατα­βο­λή των Δώρων δικαιού­νται μεμο­νω­μέ­να μόνο όσοι προ­σέ­φυ­γαν δικα­στι­κά μέχρι τις 31/7/2020.
• Είδε να του επι­βάλ­λο­νται φορο­λο­γι­κή εισφο­ρά αλλη­λεγ­γύ­ης (η οποία ήδη καταρ­γή­θη­κε) και εισφο­ρά αλλη­λεγ­γύ­ης συντα­ξιού­χων — ΕΑΣ (η οποία καλά κρατεί).
• Είδε την υγειο­νο­μι­κή του περί­θαλ­ψη συνε­χώς να απο­δυ­να­μώ­νε­ται και να συνθλίβεται.
• Αισθάν­θη­κε την ανερ­γία, την αδή­λω­τη ή υπο­δη­λω­μέ­νη (και μερι­κώς απλή­ρω­τη) εργα­σία των παι­διών του και των εγγο­νιών του να καταρ­ρα­κώ­νουν ολό­κλη­ρη την οικο­γέ­νειά του οικο­νο­μι­κά και ψυχολογικά.
• Είδε τη δια­σκέ­δα­σή του να γίνε­ται ακα­τόρ­θω­το όνει­ρο, τις δια­κο­πές του και τις μικρές χαρές του να χάνο­νται στη βάρ­βα­ρη καθη­με­ρι­νό­τη­τά του και στην οικο­νο­μι­κή του δυσπραγία.
•  Είδε τα απο­θε­μα­τι­κά των Μετο­χι­κών του Ταμεί­ων, τα χρή­μα­τα δηλα­δή που έβα­ζε στην άκρη για την ενί­σχυ­ση της σύντα­ξής του, να γίνο­νται «βορά» στα αρπα­κτι­κά κορά­κια της τρόι­κας το 2012. Τα είδε να μειώ­νο­νται, όταν η μνη­μο­νια­κή συγκυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ. έφε­ρε το 2ο μνη­μό­νιο και υπο­χρε­ω­τι­κά επέ­βα­λε το περί­φη­μο PSI (εμπλο­κή ιδιω­τι­κού τομέα).

Και επειδή για το αστικό κράτος και την πολιτική που οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ — ΚΙΝΑΛ διαχρονικά υπηρέτησαν και υπηρετούν, οποιαδήποτε υποχρέωσή τους απέναντι στους συνταξιούχους — απόστρατους είναι κόστος, προσπαθεί σταδιακά και με σχέδιο να αποτινάξει από πάνω του το κόστος αυτό, μέσω της αντικοινωνικής πολιτικής που ακολουθεί, ώστε σαν «ώριμο φρούτο» η κάλυψη οποιασδήποτε ανάγκης να περάσει σε ιδιώτες με το αζημίωτο.

Δεν είναι τυχαίο για παρά­δειγ­μα που τα στρα­τιω­τι­κά νοσο­κο­μεία, το τελευ­ταίο απο­κού­μπι των από­στρα­των, στα­δια­κά απα­ξιώ­νο­νται. Απο­ψι­λώ­νο­νται από προ­σω­πι­κό και ολο­έ­να μειώ­νο­νται τα χρή­μα­τα που δια­θέ­τει η κυβέρ­νη­ση. Τι κι αν οι από­στρα­τοι όλα τα χρό­νια που ήταν εν ενερ­γεία συνει­σέ­φε­ραν, αλλά και σήμε­ρα συνε­χί­ζουν να συνει­σφέ­ρουν οικο­νο­μι­κά για τη δια­τή­ρη­ση των στρα­τιω­τι­κών νοσο­κο­μεί­ων, και μάλι­στα ανε­ξάρ­τη­τα από το αν ζουν πολύ μακριά απ’ αυτά και δεν τα χρη­σι­μο­ποιούν. Ο στό­χος είναι τα στρα­τιω­τι­κά νοσο­κο­μεία, όπως άλλω­στε όλα τα δημό­σια νοσο­κο­μεία, να περά­σουν σε ιδιω­τι­κά χέρια ή στην «καλύ­τε­ρη» περί­πτω­ση να λει­τουρ­γούν με κανό­νες ιδιω­τι­κού δικαί­ου, όπως το δημό­σιο Νοσο­κο­μείο Σαντο­ρί­νης, που επί κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ έγι­νε Νομι­κό Πρό­σω­πο Ιδιω­τι­κού Δικαί­ου (ΝΠΙΔ), δηλα­δή «ΑΕ». Αυτό, για όλο τον λαό, όχι μόνο για από­στρα­τους — συντα­ξιού­χους, θα σημά­νει «βάλε βαθιά το χέρι στην τσέ­πη». Το «δημό­σιο» νοσο­κο­μείο ΑΕ θα έχει ιδί­ους πόρους χρη­μα­το­δό­τη­σης, δηλα­δή τους ίδιους τους ασθε­νείς, που όσο πιο αδύ­να­μοι είναι οικο­νο­μι­κά τόσο πιο δύσκο­λα θα μπο­ρούν να περά­σουν την πόρ­τα του, η οποία θα είναι ορθά­νοι­χτη μόνο για όσους έχουν να πλη­ρώ­σουν. Οι από­στρα­τοι Δεκα­βά­λες, ξεπερ­νώ­ντας το γεγο­νός ότι ακό­μα και σήμε­ρα (όσοι μένουν κοντά πάντα) με δυσκο­λία μπο­ρούν να κλεί­σουν ένα ραντε­βού σε κοντι­νό χρό­νο, ακό­μα πιο δύσκο­λα θα μπο­ρούν να περά­σουν την είσο­δο των νοσοκομείων.

Σήμε­ρα οι από­στρα­τοι συνει­δη­το­ποιούν ότι τα προ­βλή­μα­τά τους είναι τα ίδια που αντι­με­τω­πί­ζει όλος ο λαός. Χρειά­ζε­ται να κατα­νο­ή­σουν ότι μόνο μέσα από τον οργα­νω­μέ­νο αγώ­να, στο πλάι του λαού, και μόνο μέσα από ισχυ­ρά και μαχη­τι­κά συντα­ξιου­χι­κά σωμα­τεία, που αμφι­σβη­τούν την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή των κυβερ­νή­σε­ων, έρχο­νται μικρές και μεγά­λες νίκες. Μόνο μέσα από σωμα­τεία που διεκ­δι­κούν, αγω­νί­ζο­νται και δημιουρ­γούν πυρή­νες αντί­στα­σης και ανα­τρο­πής μιας πολι­τι­κής που «σκο­τώ­νει τα άλο­γα όταν γεράσουν».