Ένα ποίημα για την Αχέντ Ταμίμι

φωνή βλο­συ­ρή, θυμός, οργή
εκεί στην Παλαιστίνη
αγω­νί­ζε­ται με θάρ­ρος από μικρή
η Αχέντ Ταμίμι

ανά­στη­μα σηκώνει
στον Ισραη­λι­νό κατακτητή
γρο­θιές λαβωμένες
μάτια σπινθιρωτά
η Αχέντ Ταμίμι
παλεύ­ει για ζωή

ο φόβος έχει λουφάξει
δεν υπάρ­χει γι’ αυτήν
το δίκιο την οδηγεί
πατρί­δα λεύ­τε­ρη ζητεί

Αχέντ Ταμί­μι
16 χρο­νών παιδί
στις φυλα­κές την κλείσανε
οι ισραηλινοί

τους στρα­το­δί­κες αντιμετωπίζει
περή­φα­νη χαμογελαστή
δίκιο δεν υπάρ­χει λέει
σε μια χώρα με κατοχή

ελεύ­θε­ρη παλαι­στι­νια­κή γη
αγω­νί­ζε­ται από μικρή
η Αχέντ Ταμίμι
των λαών του κόσμου
παιδί

αυτών που ονειρεύονται
αυτών που αγωνίζονται
χωρίς φόβο και υποταγή
για καλύ­τε­ρη και δίκαια ζωή

Σαβ­βί­δης Παναγιώτης